TZD mainly includes rosiglitazone and pioglitazone, which are now widely used in clinical practice. Rosiglitazone or pioglitazone is one of the most significant classes of drugs for improving insulin resistance, and also has a good protective effect on B cells. It not only improves glucose metabolism, but also has a beneficial effect on many cardiovascular disease risk factors such as hypertension, dyslipidemia, hyperfibrinogenemia, and inflammatory factors.
1, TZD and insulin resistance
Currently, there is sufficient laboratory and clinical evidence to confirm that thiazolidinedione drugs are potent insulin sensitizers. Compared with placebo, TZD such as rosiglitazone can2type diabetes insulin resistance33％(improve HOMA-IR index evaluation), increase muscle glucose uptake rate38％(high insulin-(evaluated by normal glucose clamp test), increase overall glucose uptake44％. In combination therapy, metformin and sulfonylurea drugs combined with rosiglitazone can reduce insulin resistance21％and32%, and its duration is at least24months or longer.
2, TZD and abnormal glucose metabolism
TED drugs improve insulin resistance through direct or indirect mechanisms, while protecting B cells, and have a good effect on improving glucose metabolism. Preliminary studies with small samples show that TZD such as troglitazone, rosiglitazone, and pioglitazone can significantly reduce the risk of IGT and the risk of converting to diabetes56%～88.9%, a large-scale, multicenter, prospective evaluation of rosiglitazone for the prevention of diabetes is underway. Currently, a large number of-short-term clinical studies have confirmed that TED such as rosiglitazone can significantly improve2type diabetes patients' blood glucose control. The UKPDS report states that with the extension of the course of diabetes, traditional antidiabetic drugs (such as sulfonylurea drugs, biguanide drugs, or insulin, etc.) cannot prevent the deterioration of diabetes and the long-term stable control of blood glucose, most patients in2～3years later, with the extension of the course of the disease, HbAlc gradually increases. The prospective, multicenter ADOPT (a diabetes outcome progression trial) is designed to compare and evaluate the long-term efficacy of rosiglitazone, metformin, and glipizide (yijiangtang) in2type diabetes blood glucose control and endpoint trial research is underway.
3, TZD and hypertension
2The incidence of hypertension in type diabetes is55%～60%, those with proteinuria (microscopic or macroscopic albuminuria) can reach80% to90%, hypertension not only accelerates the occurrence of macrovascular complications in diabetes, but also promotes the occurrence and development of microvascular complications. Some scholars have prospectively compared2τύπου διαβητικού ασθενών, η ομάδα θεραπείας της ρογκλιπίζα και η ομάδα θεραπείας της γλεπυραλινης (优降糖))}}52μετά από την πρώτη εβδομάδα, η ομάδα της ρογκλιπίζα (8mg/d) η ηρεμική και η συστολική πίεση μειώθηκαν σημαντικά (σύγκριση με την αρχική τιμή), η ομάδα της γλεπυραλινης (优降糖) δεν υπήρχε σημαντική αλλαγή στην ηρεμική πίεση, αλλά η συστολική πίεση αυξήθηκε; σε μια μελέτη για24παράδειγμα μη-διαβητικούς υπέρτατους ασθενείς (όλοι έχουν ανθεκτικότητα στη γλυκοζόλη) της έρευνας, η χρήση της ρογκλιπίζα (8mg/d) μπορεί να αυξήσει σημαντικά την ευαισθησία του ινσουλίνης στους μη-διαβητικούς υπέρτατους ασθενείς, να μειώσει την συστολική και ηρεμική πίεση, και μπορεί να μετατρέψει άλλους κινδύνους καρδιαγγειακών ασθενειών σε καλή κατεύθυνση. Επομένως, μερικοί επιστήμονες πιστεύουν ότι οι αύξητες αισθησίες της ινσουλίνης μπορεί να είναι χρήσιμες για τους ασθενείς με πρωτογενή υπέρταση με ανθεκτικότητα στη γλυκοζόλη (περίπου50% μπορεί να υπάρχει ανθεκτικότητα στη γλυκοζόλη) της θεραπείας θα κατέχουν μια συγκεκριμένη θέση.
4、TZD και την διαταραχή της λιπιδικής μεταβολής
μεγάλες δοκιμές, πολυκεντρικές κλινικές δοκιμές δείχνουν ότι η ρογκλιπίζα (2～8mg/d) μπορεί να αυξήσει την τιμή του HDL-C αυξάνεται10%～14%, ακόμη και να φτάσει20%, LDL-τιμές μειώνονται9%～19%(ιδιαίτερα οι μικροί και σφιχτοί LDL μειώνονται, ο LDL είναι η κύρια συνιστώσα που προκαλεί την αθηροσκληρωτική ασθένεια). Οι περισσότερες μελέτες δείχνουν ότι η ρογκλιπίζα δεν έχει σημαντική επίδραση στη τιμή του ελεύθερου λυπογλυκερόλη.
5、TZD και η πλάσματα PAI-1τιμές
στο εσωτερικό των αγγείων, η πλάσματα της αμφασολυσινογενεάσης μετατρέπεται σε αμφασολυσινογενεάση υπό την δράση του αμφασολυσινογενεάστη, και διαιώνει τα φιبریνα του εσωτερικού των αγγείων-πηκτικότητας των αιμοπεταλίων, ενώ η PAI-1είναι η κύρια φυσική αναστολέας της οργανικής αμφασολυσινογενεάσης, για να διατηρήσει τη συνάρτηση της αιμοσφαιρικής και της λυσοσφαιρικής συστημάτων σε σχετική ισορροπία. PAI-1οι ασθενείς με διαβήτη, ειδικά αυτοί με αγγειοπαθειές, η πλάσματα PAI-1αυξάνεται σημαντικά. Αναφορές από μελέτες δείχνουν ότι η ρογκλιπίζα, σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο ή τα φάρμακα διόρθωσης της γλυκοζόλης, μπορεί να μειώσει σημαντικά τον κίνδυνο αυξανόμενων τιμών PAI2Τύπου糖尿病患者 της πλάσματος PAI-1τιμές.
6、TZD και η αντιφλεγμονώδης δράση
Οι μελέτες των τελευταίων ετών δείχνουν ότι η φλεγμονή παίζει σημαντικό ρόλο στην ανάπτυξη και την εξέλιξη των αγγειοπαθειών, ιδιαίτερα στις μεγάλες αγγειοπαθειές, κατά την διάρκεια της οποίας η συνολική δείκτης φλεγμονής όπως η C-προσανατολιστική πρωτεΐνη(-RP) και η ερυθροαιμοσφαιρίνη-6(IL-6) αυξάνονται. Αναφορές από προοπτικές κλινικές μελέτες δείχνουν ότι το CRP μπορεί να χρησιμοποιηθεί όχι μόνο ως συνολικός δείκτης πρόγνωσης καρδιαγγειακών ασθενειών, αλλά και να συμμετέχει απευθείας ή έμμεσα στην βλάβη των αγγείων, αποτελώντας έναν από τους κινδύνους καρδιαγγειακών ασθενειών. IL-6τιμές είναι συνδεδεμένες με τις συνέπειες των αγγειοπαθειών, IL-6είναι σημαντικός ρυθμιστής του CRP, ενώ μπορεί επίσης να προκαλέσει ανθεκτικότητα στη γλυκοζόλη και διαταραχή των λιπιδίων. Η έρευνα των Haffner και συνεργατών δείχνει ότι, σε σύγκριση με το εικονικό φάρμακο, η ρογκλιπίζα μπορεί να μειώσει σημαντικά τις σηματομετρικές δείκτες της φλεγμονής όπως το CRP και το IL-6τιμές. Η μεταμετάλλωση του εξωκυτταρικού matrix-9(MMP-9Διαλυτέο οργανικό υλικό, το οποίο διευκολύνει την διείσδυση των μονοκυττάρων στις τοιχώματα των αγγείων, καθιστά τις ινώδεις καψίδες των αθηροσκληρωτικών πλακών πιο ασταθείς ή πιο ευάλωτες, ή καθιστά τις πλακές πιο πιθανές να σπάσουν, αυξάνοντας τον κίνδυνο καρδιαγγειακών συμβάντων. Αναφορές από τη βιβλιογραφία2Ο τύπος 1 διαβητικός με καρδιακή αρτηριακή νόσο στο επίπεδο της MMP-9το επίπεδο είναι σημαντικά αυξημένο, ενώ η rosiglitazone στη θεραπεία2Ο τύπος 1 διαβητικός μπορεί να μειώσει σημαντικά το επίπεδο της MMP-9επίπεδα, υποδεικνύοντας ότι το φάρμακο μπορεί να έχει μια συγκεκριμένη σταθεροποιητική δράση στην φακέλαιο της αρτηριακής πλάκας, αλλά δεν υπάρχει επαρκής στοιχεία που να αποδεικνύουν ότι το φάρμακο μπορεί να αποτρέψει τη ρήξη της αρτηριακής πλάκας, αναμένεται να παρακολουθηθεί περαιτέρω.
7ZD και μικροαλβουμινουρία και μεταβολικό σύνδρομο
Υπάρχει συχνά. Η αύξηση της εκροής της ουροποιήσιμης πρωτεΐνης των διαβητικών δεν μόνο αντικατοπτρίζει τη βλάβη του νεφρού του διαβήτη, αλλά και αντικατοπτρίζει την ευρεία βλάβη των αγγείων, και είναι στενά συνδεδεμένη με την αύξηση του κινδύνου καρδιακής νόσου και θανάτου. Ο Bakris και οι άλλοι αναφέρουν ότι στη διάρκεια52Η μελέτη της εβδομάδας, σε σύγκριση με τα φάρμακα της sulfonylurea, σε αντίστοιχα επίπεδα ελέγχου της γλυκόζης, η rosiglitazone μειώνει σημαντικά την μικροαλβουμινουρία, σε σύγκριση με την αρχική τιμή, η μικροαλβουμινουρία μειώνεται54％. Η μη γνωστή μηχανισμός της μείωσης της εκροής της ουροποιήσιμης πρωτεΐνης, μπορεί να σχετίζεται με τη βελτίωση της αντίστασης στην ινσουλίνη, τη μείωση της πίεσης ή τη βελτίωση του πλάτη του λιπιδίων, μπορεί επίσης να δράσει απευθείας μέσω των PPARs.
8TZD και πολυκυστική οvary syndrome
Η αντίσταση στην ινσουλίνη είναι μια σημαντική φυσιολογική βάση για τη πολυκυστική οvary syndrome. Μερικές μικρές δείξεις κλινικών μελετών TZD όπως η rosiglitazone ή η pioglitazone μπορεί να προκαλέσει την μείωση του ανώτερου επιπέδου των γυναικών του πολυκυστικού οvary syndrome, να ανακτήσει την εμμηνόρροια και να προκαλέσει την εγκυμοσύνη.
Η ιδανική ρύθμιση της γλυκόζης: η αντίσταση στην ινσουλίνη προκαλεί υψηλή γλυκόζη, η μακροπρόθεσμη υψηλή γλυκόζη περνάει από το "γλυκοτοξικό" για να επιδεινώσει περαιτέρω την κατάσταση της αντίστασης στην ινσουλίνη των οργανικών tissue όπως οι μυς, το λίπος και το ήπαρ. Επομένως, στη κλινική εργασία, κατά2Ο τύπος 1 διαβητικός με υψηλή γλυκόζη, αν πετύχει την μακροπρόθεσμη καλή ρύθμιση της γλυκόζης μέσω της λογικής θεραπείας της γλυκόζης, μπορεί να μειώσει την αντίσταση στην ινσουλίνη. Στα τελευταία χρόνια, πολλά κλινικά μελέτες αναφορές για ορισμένα νέα διάγνωση υψηλή γλυκόζη ή η σύνθετη αντεπιδράσεις της στεροειδούς αντιδιαβητικής φαρμάκων2Ο τύπος 1 διαβητικός, μετά την ενίσχυση της θεραπείας με ινσουλίνη, μπορεί να σταθεροποιήσει τον έλεγχο του γλυκόζης, να βελτιώσει σημαντικά την αντίσταση στην ινσουλίνη στο σύντομο χρονικό διάστημα, και να βοηθήσει στην μελλοντική του έλεγχο γλυκόζης.
