Primary small intestinal ulcer

　　1、etiology

　　Bailli στο1795year was the first report of the disease, the cause was unknown. Diseases of the central nervous system, infection, trauma, malnutrition and endocrine disorders have all been considered as causes of the disease, but there is no definitive conclusion.

　　20th century60s μιας αναδρομικής έρευνας, περισσότεροι από το ήμισυ των ασθενών έχουν ιστορικό χρήσης διουρητικών και χλωριούχου κάλι. Σε πειράματα ζώων, η τοπική προσβολή του εντέρου μπορεί να προκαλέσει την ασθένεια. Η καθημερινή χορήγηση χλωριούχου κάλι που λύεται στο εντέρω στους αγρίους500～1000mg, μπορεί να προκαλέσει τυπική μυκητίαση του μικρού εντέρου, αλλά δεν έχει επιβεβαιωθεί σε πειράματα με σκύλους. Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων με αγρίους, η χορήγηση χλωριούχου κάλι μπορεί να προκαλέσει μυκητίαση του μικρού εντέρου στους αγρίους, και οι άνθρωποι普遍 πιστεύουν ότι η χλωριούχου κάλι που λύεται στο εντέρω μπορεί να λύεται γρήγορα σε ένα τμήμα του εντέρου, να απορροφηθεί με υψηλή συγκέντρωση, να προκαλέσει σπασμό των εντερικών και των περιτοναϊκών σωλήνων, να μειώσει την αίμαυψη του εντέρου. Προκαλεί ισχαιμία, νεκρωση, μυκητίαση. Δείχνει ότι η μυκητίαση του μικρού εντέρου είναι αιτιολογική, υποθέτει ότι οποιαδήποτε αιτία που προκαλεί το τοπικό ισχαιμία του εντέρου μπορεί να προκαλέσει μυκητίαση.

　　οι άνθρωποι έχουν παρατηρήσει ότι η ηλικία της εμφάνισης της νόσου είναι50岁以上， περισσότεροι ασθενείς με αθηροσκλήρωση, υπέρταση και καρδιακή νόσο. Η εμφάνιση της μυκητίαςης του μικρού εντέρου στους ηλικιωμένους μπορεί να σχετίζεται με την αθηροσκλήρωση, την ανεπαρκή αίμαυψη του εντέρου, τη θρομβοποίηση των μικρών σωλήνων του εντέρου. Η κλινική παρατήρηση δείχνει ότι η μυκητίαση βρίσκεται συχνά στην πλευρά του περιτοναίου, κάτι που υποδηλώνει ότι σχετίζεται με την ανεπαρκή αίμαυψη.

　　20th century80s από την ευρεία χρήση της ασπιρίνης που λύεται στο εντέρω, η συχνότητα της νόσου αυξάνεται. Επομένως, οι ερευνητές πιστεύουν ότι η ασπιρίνη που λύεται στο εντέρω και τα μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα έχουν σχέση με την ανάπτυξη της νόσου. Η μηχανισμός είναι ότι αυτά τα φάρμακα μπορούν να εμποδίσουν τη σύνθεση της προγενητικής της, να μειώσουν την ακεραιότητα της εντερικής μεμβράνης, να αυξήσουν την περιελιξιμότητα. Η χορήγηση υλικών που δεν μπορούν να απορροφηθούν συνήθως στους ασθενείς μπορεί να εντοπιστούν αυτές τις ουσίες στο ούρο, υποστηρίζοντας αυτήν την θεωρία. Καθώς η αύξηση της περιελιξιμότητας της μεμβράνης, ορισμένα παραγοντές λοιμώξεων όπως τα μικροοργανισμοί (μπορούν να είναι βακτήρια, ιούς ή άλλους), τοξίνες και η χολικό οξύ μπορούν να εισέλθουν στην εντερική μεμβράνη, προκαλώντας τη δημιουργία μυκητίαςης.

　　2、εtiology

　　Η μυκητίαση είναι συχνά μονομερής, αλλά μπορεί να είναι και πολυμερής. Υπάρχουν αναφορές ότι η τοποθεσία της λοίμωξης στο ileum είναι διπλάσια από την duodenum, το οπίσθιο ileum είναι μεγαλύτερο από το προσεκτικό ileum. Ωστόσο, υπάρχουν και συγγραφείς που αναφέρουν ότι η τοποθεσία στο duodenum είναι πιο συχνή. Η μυκητίαση είναι συχνά μικροοβάλια, σφαιρική ή οβάλ, με ομαλή άκρη, με χαρακτηριστικό το σχήμα του ατρόμητου, με σαφή όρια. Η βάση καλύπτεται από ινογεννητική μάζα, με ήπια οίδημα γύρω από αυτήν. Η λοίμωξη επηρεάζει κυρίως την μεμβράνη και την υπομεμβράνιο. Η εκδήλωση περιλαμβάνει νεκρωση μεμβράνης, μυκητίαση, πυοκυτταρική διείσδυση και αύξηση συνδετικού ιστού; Η μεμβράνη γύρω από τη μυκητίαση μεταμορφώνεται σε γαστροπυλωδικές αδένες, οργανωμένος θρόμβος στις μικρές αρτηρίες, εκτός από την διάρρηξη, συνήθως δεν επηρεάζει το μυώδες. Σε περιπτώσεις πολυμερούς μυκητίαςης, η μεμβράνη μεταξύ των μυκητιών είναι κανονική. Ο διάμετρος της μυκητίαςης είναι στο 0.5～40cm, η πλειοψηφία των περιπτώσεων είναι10～20cm. Η μυκητίαση βρίσκεται συχνά στην εντερική μεμβράνη που αντιστοιχεί στην πλευρά της μεμβράνης του περιτοναίου, σπάνια παρατηρείται η μυκητίαση που περιβάλλει την εντέρη. Σε λίγους ασθενείς, παρατηρείται η δημιουργία μιας ίνωσης μυοηλεκτρικής μανδύας που περιβάλλει το εντέρω, η οποία αποτελεί την παθολογική βάση για την δημιουργία της εντέρω βλοκάνσης. Η οξεία μυκητίαση λείπει την φλεγμονώδη απόκριση, είναι ευαίσθητη στην διάρρηξη.

　　1、中毒性巨结肠是严重并发症。见于急性暴发型溃疡性结肠炎及急性重症型病人。其发生率约2％，常在服用可待因、苯乙哌啶以及阿托品等抗胆碱能药物或服用泻剂如蓖麻油后诱发，也可在对急性期或腹泻严重病人行钡剂灌肠检查时诱发。扩张结肠多在横结肠和脾曲。病人出现间歇性高热，精神萎糜呈重症中毒状态，腹部很快膨隆，有压痛，肠鸣音减弱或消失。由于结肠快速扩张，肠壁变薄，血运障碍，易发生肠坏死穿孔，病死率极高，可达30％～50％。

　　2、结肠穿孔多在中毒性巨结肠扩张基础上发生。穿孔后导致弥漫性腹膜炎或局限性脓肿，穿孔部位多在乙状结肠或结肠脾曲处。患者多出现高热及感染中毒症状，腹胀、左侧腹部广泛肌紧张。X线透视或平片检查膈下常有游离气体。

　　3、下消化道出血直肠、结肠可广泛渗血，绝大多数表现为血便、脓血便。中国统计2077例的下消化道出血病例中，溃疡性结肠炎占8.3％，有时少数病例（约占4％）可出现下消化道反复大出血，1次出血量很多，可达数千毫升，甚至出现休克，需紧急手术治疗。

　　4、直肠和结肠绞窄，是晚期并发症，但很少造成肠梗阻。

　　5、内瘘肠腔与肠腔或肠腔与其他空腔脏器（如膀胱、阴道等）互相粘连，形成内瘘；肠腔与皮肤相通形成外瘘，虽较少，但偶有发生。

　　6、肛门及肛周疾病如肛裂、直肠周围脓肿、肛瘘、痔脱出等。

　　7、其他系统并发症如非特异性关节炎、结节性红斑、坏疽性脓皮病、虹膜炎、虹膜睫状体炎、角膜炎、口炎及腮腺炎，以及脂肪肝、小胆管周围炎等。

　　Ανθρωποι παρατηρούν ότι η νόσος αυτή έχει σχέση με την λήψη tablet διοξειδίου του χλωρίου για σύνθεσης στο εντέρο, ασπιρίνη για σύνθεσης στο εντέρο και άλλες ουσίες. Επομένως, όσοι έχουν αλλεργία σε αυτές τις ουσίες ή έχουν σαφή και έντονη αντιδράση στο γαστρεντερικό σύστημα μετά από τη λήψη τους, πρέπει να αποφεύγουν τη χρήση τους ή να διακόπτουν την λήψη τους άμεσα, για να αποφύγουν την αυξημένη διέγερση του γαστρεντερικού συστήματος που μπορεί να προκαλέσει την νόσο αυτή. Επομένως, η διακοπή ή μείωση της δόσης μπορεί να έχει πρόληψη της νόσου.

　　1Η ακτινογραφία με σπαντάμα μπορεί να ανακαλύψει αλλαγές όπως η στενότητα του εντέρου, αλλά δεν είναι εύκολο να δείξει τον έλκος. Στην περίπτωση εμβολοκλήρωσης, η ακτινογραφία του εντέρου μπορεί να δείξει την επέκταση του μικροσκοπικού εντέρου και τη επίπεδη υγρά. Η ακτινογραφία του εντέρου με διπλή σπαντάμα μπορεί να δείξει τον έλκος και να αυξήσει την επίσημη διάγνωση, η αλλαγή στο εσωτερικό του κοιλιακού εντέρου μπορεί επίσης να ελεγχθεί με τη μέθοδο του ενέματος.

　　2Η εντεροσκόπηση μπορεί να παρατηρήσει την αλλαγή και να πάρει δείγμα ιστού.

　　Η πρωτοπαθής αιμορραγική έλκος του μικροσκοπικού εντέρου πρέπει να αποφεύγει τη λήψη πικάντικων και ερεθιστικών τροφών, όπως πιπέρι, κάπνισμα, οινοπνεύματα. Πρέπει επίσης να αποφεύγεται η κατανάλωση σκληρών, σκληρών και υδατοπνευματικών τροφών. Στη διάρκεια της περιόδου ανάρρωσης του ασθενούς, πρέπει να καταναλώνει λεπτές, εύκολα κατάποτες τροφές, όπως ρύζι, πιπεριά, αυγά κέικ. Στη συνέχεια, επανέρχεται στα κανονικά γεύματα. Η διατροφή πρέπει να είναι ελαφριά και να περιλαμβάνει λιγότερα λιπαρά τρόφιμα, αυγά, γάλα, προϊόντα γάλακτος, λαχανικά, φρούτα κ.λπ.

　　1Θεραπεία

　　Για τους ασθενείς που λαμβάνουν μακροπρόθεσμα εντεροδιαλυτά μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα ή εντεροδιαλυτικά φάρμακα χλωριούχου καλίου, θα πρέπει να διακομιστούν προσωρινά. Αν υπάρχει ανάγκη για φάρμακα για την προηγούμενη ασθένεια, μπορεί να αλλάξουν σε άλλα φάρμακα ή άλλες μορφές μετά την εύκολη αποκατάσταση της νόσου. Οι εξετάσεις των ζώων δείχνουν ότι τα ανάλογα της προγστερόνης, όπως η misoprostol, μπορούν να είναι αποτελεσματικά στην πρόληψη και θεραπεία των βλαβών της γαστρεντερικής μεμβράνης από μη στεροειδή αντιφλεγμονώδη φάρμακα. Στη θεωρία, μπορεί να χρησιμοποιηθούν για τη θεραπεία της νόσου, αλλά η κλινική αποτελεσματικότητα τους εξακολουθεί να είναι άγνωστη. Η metronidazole συστήνεται επίσης για τη νόσο, επειδή το φάρμακο μπορεί να θανατώσει τα αεροβικά βακτήρια και άλλες παθογόνες μικροοργανισμούς του μικροσκοπικού εντέρου. Προς το παρόν δεν υπάρχουν αποδεικτικά στοιχεία που να δείχνουν ότι η κορτικοστεροειδής αδρεναλίνη είναι αποτελεσματική στη θεραπεία της νόσου. Στην περίπτωση εμφάνισης εμβολοκλήρωσης ή穿孔 του εντέρου, πρέπει να γίνει επείγουσα χειρουργική θεραπεία. Αν η αιμορραγία στο γαστρεντερικό δεν απαντά στην ενδονοσική θεραπεία, μπορεί να γίνει επείγουσα αγγειογραφία για την καθορισμό της τοποθεσίας της αιμορραγίας. Εφαρμόστε τοπική θεραπεία φαρμάκων ή σφιγκτήρια. Αν η αιμορραγία συνεχίζεται, μπορεί να γίνει χειρουργική θεραπεία. Η μέθοδος είναι η απομάκρυνση του βλαβερών τμήματος του εντέρου και η ανώνυμη συνένωση του μικροσκοπικού εντέρου.

　　2Πρόγνωση

　　Η νόσος είναι μια αυτοπεριοριστική ασθένεια. Αν προκαλείται από φάρμακα, η διακοπή της πιθανής ασθένειας, η βλάβη μπορεί να αποκατασταθεί από μόνη της και δεν θα επανεμφανιστεί η λήψη του φαρμάκου. Μόνο μερικές περιπτώσεις πεθαίνουν λόγω διάσπασης σε διάχυτη πυελική φλεγμονή ή σοβαρή αιμορραγία, ή με σοβαρές καρδιακές, πνευμονικές, εγκεφαλικές ασθένειες.