Fungal peritonitis

　　Candida is the main pathogenic factor of fungal peritonitis. Candida is the most common opportunistic pathogen among fungi, also known as pseudohyphae. It often resides in human skin, oral cavity, vagina, and intestinal mucosa. Candida is a fungus, the bacteria show oval shape, with sporangia and hyphae formed by cell germination and elongation. Candida has weak resistance to heat, and heating to60℃1hours and can die. Candida albicans has been reported to be more common than non-albicans Candida. However, recent scientific research has shown different results. Some studies have shown that non-albicans Candida in the Candida genus causes fungal peritonitis.53.6％, while the Candida genus accounts for35.7In recent years, uncommon fungi and non-pathogenic fungi have been frequently reported as pathogens of fungal peritonitis.

　　If fungal peritonitis is not treated quickly and effectively, it will quickly lead to multiple organ failure. The loss of fluid into the peritoneal cavity and intestines can lead to severe dehydration and electrolyte imbalance, and the patient may appear a mask-like expression (Hippocratic face), and may die within a few days. Adult respiratory distress syndrome may also appear rapidly, followed by renal failure, liver failure, and disseminated intravascular coagulation.

　　In general, the main clinical manifestations of peritonitis are abdominal pain, abdominal tenderness, abdominal muscle tension, as well as nausea, vomiting, fever, elevated white blood cells. In severe cases, it can lead to a decrease in blood pressure and systemic toxic reactions, and death can occur due to toxic shock if not treated in time. Different patients may have different symptoms, such as some patients may have concurrent pelvic abscess, interintestinal abscess, and subdiaphragmatic abscess, iliac fossa abscess, and adhesive intestinal obstruction, etc.

　　In fact, there is no method to prevent fungal peritonitis at present. In summary, early and appropriate treatment of intra-abdominal inflammatory diseases that may cause peritonitis is the fundamental measure to prevent peritonitis. Any abdominal surgery, including abdominal puncture, should be strictly performed under sterile conditions, and antibiotics should be administered orally before intestinal surgery to reduce the occurrence of peritonitis.

　　1Εργαστηριακές εξετάσεις: Ο αριθμός λευκοκυττάρων και η αναλογία λευκοκυττάρων, λεμφοκυττάρων, εοσινωκυττάρων αυξάνονται, ή υπάρχουν τοξικές κρυστάλλους.

　　2X-ray: Το μικρό intestine είναι συχνά επωρυκτό, και υπάρχουν πολλές μικρές επιφανειακές επιφάνειες του εντέρου που δείχνουν παράλυση; Ωστόσο, η π穿孔 του γαστρεντερικού ή του χοληκάλου είναι συνήθως εμφανής.

　　3B-ultrasound: Μπορεί να εμφανίσει την συσσώρευση υγρών στο στομάχι, βοηθώντας στη διάγνωση της πρωτοπαθούς ασθένειας.

　　4Αναγνωστική παρακένωση ή πλύση της κοιλίας: Η παρακένωση μπορεί να κρίνει την πρωτοπαθή βλάβη, το υγρό της παρακένωσης μπορεί να ανακαλύψει μύκητες.

　　Η μυκητιαστική περιτονίτιδα είναι μια καταναλωτική ασθένεια, ιδιαίτερα η καταναλωση πρωτεΐνης είναι πολύ μεγάλη, η μυκητιαστική περιτονίτιδα είναι κυρίως επίκτητη, οπότε η διατροφή της μυκητιαστικής περιτονίτιδας πρέπει επίσης να λάβει υπόψη τις ιδιότητες της πρωτοπαθούς ασθένειας. Συνολικά, η διατροφή της μυκητιαστικής περιτονίτιδας πρέπει να είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και ελαφριά σε γεύση. Η διατροφή της μυκητιαστικής περιτονίτιδας πρέπει να λάβει υπόψη τα εξής:

　　1、Συμμόρφωση με τους κανόνες της γεύματος, λιγότερες γεύσεις και περισσότερες γεύσεις

　　Οι ασθενείς με οξεία παγκρεατίτιδα πρέπει να τρώνε μικρές γεύσεις και να μοιράζονται καθημερινά5～6Φαγητό, κάθε γεύμα παρέχει1～2Τρόφιμα, προτιμήστε μαλακά και εύκολα αναλώσιμα ημι流体 ή μαλακά τρόφιμα, αποφύγετε την υπερβολική κατανάλωση.

　　2、Με την σταδιακή σταθεροποίηση της κατάστασης, η ποσότητα της διατροφής αυξάνεται σταδιακά, και μετατρέπεται σε χαμηλή λιπαρά ημι流体 διατροφή. Η πρωτεΐνη πρέπει να είναι κατάλληλη, δεν πρέπει να είναι πολύ, και να παρέχει επαρκή υδατάνθρακες.

　　3、Αναπλήρωση βιταμινών και μικροστοιχείων.

　　Η θεραπεία της μυκητιαστικής περιτονίτιδας είναι μόνο η αφαίρεση των σωλήνων και η αντιμυκητιασική θεραπεία της ιατρικής.

　　Η πρόωρη αφαίρεση των σωλήνων είναι απαραίτητη για την επιτυχία της απομάκρυνσης της μυκητιασικής περιτονίτιδας, και κάποιοι ερευνητές πιστεύουν ότι η πρόωρη αφαίρεση των σωλήνων είναι η μοναδική επιτυχημένη θεραπεία. Οι μελέτες δείχνουν ότι στους ασθενείς με αρνητική κουλτούρα της περιτονίτιδας, τα σωλήνες που αφαιρούνται συχνά μπορούν να καλλιεργηθούν μύκητες, που δείχνει ότι για την εύκολη θεραπεία της μυκητιαστικής περιτονίτιδας, η αφαίρεση των σωλήνων και η αντιμυκητιασική θεραπεία είναι απαραίτητες. Αντίθετα, η συνήθης πρόωρη αφαίρεση των σωλήνων χωρίς αντιμυκητιασική θεραπεία μπορεί να είναι ανεπαρκής θεραπεία, καθώς μελέτες δείχνουν ότι αυτό το απλό τρόπο της αφαίρεσης των σωλήνων χωρίς αντιμυκητιασική θεραπεία μπορεί να αυξήσει τον κίνδυνο περιτονιακής συστένωσης, χάνοντας έτσι την ευκαιρία για τους ασθενείς να ξεκινήσουν την περιτονιακή dialύση.