η ηλικιακή εντερστικοπνευμονίτιδα

　　Η αιτία της ηλικιακής ενтерστικοπνευμονίτιδας συνδέεται με τα παρακάτω στοιχεία:

　　1Ενσύναψις ανόργανων αιωρούμενων σωματιδίων:Διοξείδιο του σιδήρου, ασημίτιδα, μαγνησή, αντιμονέιο, βερίλλιο, άνθρακας, άλουμινιο, σίδηρος.

　　2Ενσύναψις οργανικών αιωρούμενων σωματιδίων:Μυκήτες από στάβλα, άμυλο από ζάχαρη, πνευμονίτιδα από μανιτάρια, νόσος των κουκουβάγιων, άμυλο από βαμβάκι, συνθετικές ίνες, βλάβες από ραδιενέργεια από ελεκτρομαγνητικό υλικό.

　　3Ενσύναψις μικροοργανισμών:ιούς, βακτήρια, μύκητες, πνευμονίτιδα από κυστίτιδα, παράσιτα.

　　4Φαρμακευτικά:Κυτταροτοξικές θεραπείες, βασιλικόξυνη, κύκλοφωσφαμίδη.

　　5Λύματα καρκίνου, πνευμονίτιδα από πνευμονικό οίδημα.

　　6Ενσύναψις αερίων:Οξυγόνο, διώξυδρος σωλήνων, χλώρος, οξείδιο του νιτρώδους, καπνός, λίπη, βρωμόλη.

　　Η γνώση της αιτίας με την επαγγελματική έκθεση είναι πιο συχνή, όπου οι άχρηστοι σκόνη είναι οι πιο συχνές, και η αυξανόμενη χρήση των οργανικών σκόνης. Οι οργανικές σκόνες που προκαλούν ασθένεια ονομάζονται αλλεργική πνευμονίτιδα, συχνά λόγω προηγούμενης αλλεργικής ιστορίας, όταν ξανά εισπνέουν ξένα πρωτεΐνη ή πολυσακχαρίδια.2/3Στην κατηγορία των αιτιών, η επαγγελματική έκθεση είναι η πιο συχνή αιτία, όπου οι άχρηστοι σκόνη είναι οι πιο συχνές, και η αυξανόμενη χρήση των οργανικών σκόνης. Οι οργανικές σκόνες που προκαλούν ασθένεια ονομάζονται αλλεργική πνευμονίτιδα, συχνά λόγω προηγούμενης αλλεργικής ιστορίας, όταν ξανά εισπνέουν ξένα πρωτεΐνη ή πολυσακχαρίδια.-Η συνδρομή του νεφρού και η πνευμονίτιδα, η ιδιότυπη σιδηροπυρήνωση και άλλες.

　　Η ηλικιαία διαστροφική πνευμονίτιδα είναι ευάλωτη στις επιπλοκές όπως η αναπνευστική ανεπάρκεια, η πνευμονίτιδα, και οι λεπτομέρειες είναι ως εξής:

　　Πρώτος, η αναπνευστική ανεπάρκεια;

　　Οι ασθενείς με σοβαρή ηλικιαία πνευμονική υπερηδονία, λόγω της αύξησης της εργασίας της αναπνοής, της χαμηλής θέσης του διακρηνίου, της αύξησης του ακτίνα του ραδιοφώνου και της κακής διατροφής, είναι ευάλωτοι στην κόπωση των μυών αναπνοής. Σε αυτήν την βάση, η αναπνευστική ανεπάρκεια μπορεί να προκαλέσει συνήθως από λοιμώξεις των κατώτερων αναπνευστικών οδών, συνοδευόμενες από άλλες ασθένειες, χειρουργικές επεμβάσεις, κόπωση και άλλους παράγοντες. Η μη σωστή χρήση της οξυθεραπείας, των ηρεμιστικών, των αποχυμωτικών και άλλων ιατρικών παραγόντων μπορεί επίσης να προκαλέσει αναπνευστική ανεπάρκεια.

　　Δεύτερος, η πνευμονίτιδα;

　　Οι ασθενείς με ήπια νόσο δεν έχουν συμπτώματα. Οι κύριες κλινικές εκφράσεις είναι ο πόνος στην κοιλιά, ο βήχας, η δυσκολία στην αναπνοή, η δυσκολία στην αναπνοή, και σε σοβαρές περιπτώσεις, η δυσκολία στην αναπνοή. Η θερμοκρασία μπορεί να είναι χαμηλή και η θερμοκρασία μπορεί να είναι υψηλή. Η πνευμονίτιδα που προκαλείται από διαφορετικές αιτίες μπορεί να συνοδεύεται από τις κλινικές εκφράσεις της αντίστοιχης ασθένειας, και ο πόνος στην κοιλιά είναι το πιο συχνό σύμπτωμα της πνευμονίτιδας.

　　Η ηλικιαία διαστροφική πνευμονίτιδα είναι συνήθως κρυφή και αναπτυσσόμενη, η σταδιακή επιδείνωση της αναπνοής κατά τη διάρκεια της εργασίας είναι το πιο συχνό σύμπτωμα, συνοδεύεται συνήθως από ξηρό βήχα, ευκολία κόπωσης. Οι κύριες συμπτώματα είναι η επιταχυνμένη αναπνοή, οι κρούσεις στο κάτω μέρος των πνευμόνων, το μπλεγμένο πρόσωπο και τα δάχτυλα, τα μυς και τα κοντάρια, καθώς και η υπέρταση της πνευμονικής αρτηρίας και η δυστροφία του δεξιού κόλπου, συχνά πεθαίνουν από αναπνευστική ανεπάρκεια ή (και) καρδιακή ανεπάρκεια.

　　Για την παρούσα ώρα, η παθογένεια της ηλικιαίας διαστροφικής πνευμονίτιδας (ILD) δεν μπορεί να προληφθεί. Ωστόσο, οι καπνιστές έχουν αυξημένο κίνδυνο ανάπτυξης ιδιότυπης πνευμονικής ίνωσης. Η πρόληψη της ILD που έχει αποδειχθεί ότι έχει αιτία πρέπει να επικεντρωθεί σε όλους τους εργαζόμενους σε περιβάλλοντα με μεγάλη ποσότητα σκόνης, που έχουν μακροχρόνια επαφή με ερεθιστικές ατμοσφαιρικές ουσίες όπως το χλώριο, το αμμώνιο, το διοξείδιο του άνθρακα, το φορμαλδεΰδιο και διάφορες ατμοσφαιρικές οξείες, οι οποίοι έχουν ακτινοβολικό τραύμα και οι φιλολάτρες των πουλιών, να διεξάγουν τακτικά μετρήσεις λειτουργίας του πνεύμονα, αίματος και κοινές ακτινογραφίες, να ανακαλύπτουν την ασθένεια στο εγκύκλιο και να την θεραπεύσουν εγκαίρως.

　　Επιπλέον, η εισπνοή διάφορων μικροοργανισμών, μικροσωματιδίων, αλλεργιογόνων εξωτερικών πρωτεϊνών, επιβλαβών ερεθιστικών αερίων μπορεί επίσης να προκαλέσει βλάβη στο πνεύμονα. Με βάση τις κλινικές παρατηρήσεις, ο δακτυλικός διαδικασία της ILD είναι μερικές φορές πολύ αργή, και κλινικά συχνά συναντάμε ασθενείς που έχουν έρθει σε επαφή με σκόνη ή τοξικές ουσίες στην νεότητα και εμφανίζουν σαφείς συμπτώματα στην ηλικία της γηρατειάς. Για αυτούς τους ηλικιωμένους ασθενείς, λόγω της χαμηλής ανοσολογικής λειτουργίας, της κακής κατάστασης της διατροφής και της παρουσίας βασικών ασθενειών όπως η καρδιά, οι πνεύμονες και τα νεφρά, η θεραπεία είναι πολύ δύσκολη και η θνησιμότητα είναι πολύ υψηλή. Η μείωση της σωματικής δραστηριότητας των ηλικιωμένων μπορεί να καλύπτει τα συμπτώματα όπως η δυσκολία στην αναπνοή και η βραχνιά που προκαλούνται από την ασθένεια, οπότε για τους υψηλούς κινδύνους ασθενείς της ασθένειας αυτής, θα πρέπει να αναλάβουν η οικογένεια και η κοινότητα την υγειονομική τους λειτουργία, να πραγματοποιούν τακτικά εκπαιδευτικά προγράμματα υγείας και συμβουλευτική υγείας.

　　The clinical examination of senile interstitial pneumonia is as follows:

　　First, blood tests

　　In the alveolar structure of ILD, the inflammatory and immune cell abnormalities are not associated with extrapulmonary lesions. Many patients have an increased erythrocyte sedimentation rate, or increased blood immunoglobulins, which are not closely associated with pulmonary fibrosis. Some patients can detect immune complexes in the serum, which are produced from the lungs and exuded. Some patients have positive rheumatoid factor and antinuclear antibodies, and some patients have anti-pulmonary collagen antibodies in the serum. Arterial blood gas analysis: due to reduced tidal volume, increased respiratory rate, shallow and rapid breathing, insufficient alveolar ventilation, leading to ventilation/The blood flow ratio decreases, causing hypoxemia, but the partial pressure of carbon dioxide in arterial blood is normal. After exercise, the blood oxygen partial pressure decreases significantly. Bronchial alveolar lavage examination: a fiberoptic bronchoscope is inserted into the left lingula or right middle lobe of the lung, and normal saline is infused to obtain bronchoalveolar lavage fluid. The lavage fluid is tested for cytological and non-cytological components.

　　Second, chest X-ray examination

　　is one of the common methods for diagnosing ILD. Early alveolitis shows blurred shadows in the lower lungs, with increased density like sandblasted glass. Due to the不明显 clinical symptoms in the early stage, patients rarely seek medical attention and are easily overlooked. As the condition progresses further, reticular shadows or reticular nodular shadows appear in the lung fields, nodules1～5of different sizes. In the late stage, there are cystic changes of different sizes, presenting as honeycomb lung, with shrinkage of lung volume, elevation of the diaphragm, displacement of interlobar fissures. Diagnosis is easier in the late stage, but it has lost the significance of early diagnosis. Approximately30% of patients have proven pulmonary biopsy for interstitial lung fibrosis, but chest X-ray examination is normal, thus chest X-ray examination is not sensitive enough for alveolitis and lacks specificity. Pulmonary CT or high-resolution CT: can more finely display the morphological and structural changes of lung tissue and interstitium, and is very valuable for the establishment of early pulmonary fibrosis and honeycomb lung. The characteristics of CT images include four types of imaging: nodule shadow, irregular shadow of bronchovascular wall, linear shadow, and lung field concentration. Nodules can appear at the center of the acinus, pleura, perivenous area, fine veins, and irregular shadows of bronchovascular walls. Similarly, irregular bronchovascular walls also appear at the center of the acinus, around the bronchial arteries and veins, and fine veins. High-resolution CT imaging is significantly superior to routine chest X-ray in the diagnosis of interstitial lung disease, and is very valuable for the establishment of early pulmonary fibrosis and honeycomb lung. Especially, CT imaging has unique diagnostic value in determining ILD, which is often characterized by peripheral lesions.

　　Third, pulmonary function examination

　　This examination is only a functional diagnosis, not a pathological diagnosis. In the early stage, pulmonary function tests can be completely normal, and abnormalities in pulmonary function tests may appear only when the condition progresses. The most significant pulmonary function changes in ILD are abnormal ventilation function and decreased gas exchange function. Ventilation function is mainly characterized by restrictive ventilation impairment, reduced vital capacity, and decreasing residual volume with the progression of the disease, followed by a decrease in total lung capacity. The1s time肺活量(FEV1.0) compared to forced vital capacity (FVC) is the ratio of1s rate increases significantly, such as reaching90% supports the diagnosis of ILD. Early ILD can have small airway dysfunction, and the V50, V25all decrease after ILD forms fibrosis and V50, V25increases. Early ILD can also appear dysfunction of gas exchange, such as a decrease in diffusion function (DLCO) at an early stage, once the chest X-ray shows interstitial changes, DLCO has already decreased50% below. The correlation between pulmonary function changes and lung lesions is extremely poor in mild lesions and better in severe conditions. In cases with severe pulmonary function impairment, lung lesions are definitely severe. In the various tests of pulmonary function, volume-Pressure curve test and changes in arterial blood oxygen during exercise are most sensitive in reflecting the severity of pulmonary fibrosis. Pulmonary function tests are very useful for the early diagnosis and prognosis of ILD, especially the dynamic observation of VC, FEV1.0, DLCO, and other indicators. As for whether pulmonary function tests can judge the efficacy of hormone or immunosuppressive therapy for ILD, there are different opinions, and it is not enough to evaluate the efficacy only by the change of pulmonary function.

　　Four, lung biopsy

　　Lung biopsy is the best procedure for diagnosing ILD, when the medical history, chest X-ray, pulmonary function examination, bronchoalveolar lavage, and biochemical, infectious disease, etc. cannot make inferential diagnosis, lung biopsy should be performed. Lung biopsy is divided into two types

　　1, application of fiberoptic bronchoscopy for lung biopsy, the advantages of which are simple operation, high safety, can be routine examination, and convenient for follow-up. Scholars believe that the lung tissue taken by fiberoptic bronchoscopy is too small, (
　　2, resectional thoracotomy biopsy: resection of lung tissue2cm×2cm, which can comprehensively observe the type and degree of alveolitis. Although this method is a traumatic examination method, it is undoubtedly necessary for establishing the diagnosis and avoiding unnecessary various examinations and purposeless treatments.90% can be diagnosed by thoracotomy biopsy, and it is believed that only thoracotomy lung biopsy can confirm the diagnosis of common interstitial pneumonia and desquamative interstitial pneumonia in idiopathic pulmonary fibrosis. Compared with China, where thoracotomy lung biopsy is rarely performed, this is the main reason hindering the improvement of diagnostic level.

　　The elderly with interstitial pneumonia should consume high-protein, nutritious, vitamin-rich, mineral-rich, high-calorie and easy-to-digest foods. It is forbidden to eat fried, smoked, grilled, cold, high-salt, and high-fat foods.

　　Προς το παρόν δεν υπάρχει ειδική θεραπεία για την ηλικιακή πνευμονίτιδα. Η ιδιοπαθής πνευμονίτιδα είναι μια προχωρητική νόσος, η φυσική πορεία των ασθενών χωρίς θεραπεία είναι μέση2～4ετών, από την εφαρμογή των κορτικοστεροειδών μπορεί να επεκταθεί σε6ετών. Είτε είναι η αρχή είτε η τελευταία φάση, πρέπει να συνεχιστεί αμέσως η θεραπεία, ώστε η νέα πνευμονία να απορροφηθεί και να βελτιωθεί, μέρος της ίνωσης μπορεί να βελτιωθεί και μπορεί να εμποδίσει την ανάπτυξη της νόσου, η επιλογή φαρμάκων είναι κορτικοστεροειδή, στη συνέχεια αναστολείς του ανοσοποιητικού συστήματος. Τα κορτικοστεροειδή μπορεί να ρυθμίσουν τη διαδικασία της φλεγμονής και της ανοσοαπόκρισης, μειώσουν την περιεκτικότητα των αντισωμάτων του иммунокомплекс, αναστέλλουν τη διόγκωση των μακροφάγων και τη λειτουργία των κυττάρων Τ, εφαρμόζονται στη φάση της πνευμονίτιδας και της κυτταρικής διαρροής, μπορεί να βελτιώσουν την πνευμονική σκιά κάποιων ασθενών και να βελτιώσουν τα κλινικά σημεία, βελτιώσουν τη λειτουργία του πνεύμονα.

　　Αν ξεκινήσετε τη θεραπεία στην τελευταία φάση της εκτεταμένης διεργασίας της ισχυωσοφθαλμίας και της κυστικής πνευμονίας, τα κλινικά σημεία μπορεί να βελτιωθούν σε διαφορετικά βαθμούς, αλλά η σκιά του πνεύμονα και η λειτουργία του πνεύμονα δεν βελτιώνονται σημαντικά. Η κοινή δόση για την κοινή φάση είναι η πρεδνισον40～60mg/d, διαιρούμενο3～4φάρμακο. Μέχρι η νόσος να σταθεροποιηθεί, η σκιά του Χ-ρεντ δεν θα απορροφηθεί, μπορεί να μειωθεί σταδιακά, να διατηρηθεί4～8εκτάσεις, κάθε φορά μειώστε5mg, μέχρι να μειωθεί20mg/d, κάθε εβδομάδα, μειώστε2.5mg, μετά10mg/d διατήρηση δεν πρέπει να είναι μικρότερη από1ετών. Αν η νόσος επανεμφανιστεί ή επιδεινωθεί κατά τη διάρκεια της μείωσης της δόσης, θα πρέπει να αυξήσετε ξανά τη δόση για να ελέγξετε την νόσο, θα είναι αποτελεσματική. Η θεραπεία μπορεί να παραταθεί μέχρι δύο χρόνια, αν η νόσος απαιτεί μπορεί να χρησιμοποιηθεί για όλη τη ζωή. Θα πρέπει να ελέγξετε τις ανεπιθύμητες ενέργειες των φαρμάκων, να προσπαθήσετε να επιτύχετε την καλύτερη επίδραση με την μικρότερη δόση και τις λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες. Κατά τη χρήση των γλυκοκορτικοειδών πρέπει να δώσετε προσοχή στις λοιμώξεις από ευκαιριακούς παθογόνους, να δώσετε προσοχή στην επανεμφάνιση της τубερκουλώσεων, αν χρειαστεί να συνδυαστούν αντιτμυκοβакτηριακά φάρμακα, να δώσετε προσοχή στις λοιμώξεις από μύκητες κατά τη μακροπρόθεσμη χρήση των γλυκοκορτικοειδών.500mg/d, συνεχώς3～5Ημέρα, μετά την σταθεροποίηση της νόσου, προχωρήστε στην ενδοφλέβια χορήγηση. Τελικά, βασισμένοι στις ατομικές διαφορές, βρείτε την καλύτερη ποσότητα διατήρησης, αποφύγετε την επανεμφάνιση. Για τους ασθενείς που δεν μπορούν να αποδεχτούν τα κορτικοστεροειδή και δεν μπορούν να αντέξουν τα κορτικοστεροειδή, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε αναστολείς του ανοσοποιητικού συστήματος ή να μειώσετε την ποσότητα των κορτικοστεροειδών και να προσθέσετε αναστολείς του ανοσοποιητικού συστήματος.