Η κακώση του γόνατος

　　Η κακώση του γόνατος είναι η πιο συχνή κακώση εντός του αρθρώματος. Προκαλείται συνήθως από εσωτερική δυνάμη, και σε εξαιρετικά σπάνιες περιπτώσεις από ελαφριά πίεση. Η κακώση του γόνατος απαιτεί ανατομική ή σχεδόν ανατομική σταθεροποίηση. Επιπλέον, η κακώση του γόνατος συχνά συνοδεύεται από απόκλιση ή ημι-απόκλιση του γόνατος. Η επιφάνεια του γόνατος είναι μικρότερη από αυτή του ισχίου και του γόνου, αλλά υποστηρίζει μεγάλο βάρος και έχει μεγάλη κίνηση, οπότε είναι ευάλωτη στις κακώσεις. Αποτελεί το3.83％, more common in adolescents, and improper treatment can lead to traumatic arthritis.

　　Etiology and classification of ankle fractures:

　　Ankle fractures are often caused by indirect force, most often in the form of ankle plantar flexion sprains, where the force of transmission causes a fracture. Due to the different sizes, directions of action, and positions of the ankle and foot, different types of fractures occur. Sometimes, direct impact can also cause complex fractures. There are many classification methods for ankle fractures, but from the clinical application perspective, the Davis-Weber and Lange-The classification method combined with the Hanson method is more practical.

　　1, type I internal翻 internal adduction type

　　, when the ankle joint is injured in an extreme internal翻position (posterior rotation), the force of action is transmitted through the lateral collateral ligament to the lateral malleolus, causing a fracture of the lateral malleolus below the level of the tibiofibular inferior ligament. If the force of action does not diminish due to the fracture of the lateral malleolus, it continues to transmit to the talus, causing it to impact the medial malleolus, leading to an oblique fracture of the medial malleolus from bottom to top.

　　2, type II is divided into two subtypes

　　(1)External翻 abduction type: The ankle joint is injured by indirect force, in an extreme external翻position, or by a heavy object striking the lateral malleolus, causing the ankle joint to be extremely external翻. The force is transmitted through the medial collateral ligament, pulling the medial malleolus and causing a fracture. If the force continues to act, the talus is extremely external翻, impacting the lateral and posterior malleoli, causing the lateral malleolus to occur a oblique fracture from bottom to top, and at the same time, the ankle fracture occurs, and the fracture often occurs at the level of the tibiofibular inferior ligament.

　　(2)Inversion external rotation type: The force acts on the lateral malleolus, first causing粉碎性fracture and posterior malleolar fracture, but the tibiofibular inferior ligament is intact. The force continues to transmit, and the external rotation force of the ankle causes the medial collateral ligament to pull the medial malleolus, leading to avulsion fracture of the medial malleolus. Type II fractures are all three-malleolar fractures. The integrity of the tibiofibular inferior ligament and the absence of ankle joint dislocation are the characteristics of this type of fracture.

　　3, type III external翻 external rotation type

　　When the ankle joint is subjected to an external翻(旋前)violent force, it causes the medial collateral ligament to become tense, leading to avulsion fracture of the medial malleolus. If the force does not diminish, it causes the talus to impact the lateral malleolus, leading to a rupture of the tibiofibular inferior ligament, resulting in separation of the tibiofibular inferior joint. If the force continues to act, it is transmitted through the interosseous membrane between the tibia and fibula, causing oblique or comminuted fractures of the fibula above the level of the tibiofibular inferior ligament. Sometimes the force can be transmitted to the upper end of the fibula, causing a high-level fibular fracture. Clinically, this type of injury is often missed due to insufficient understanding of the injury mechanism.

　　Η ρωξή του γόνατος και του ποδιού είναι συχνές βλάβες στην ορθοπεδική, η επιφάνεια του γόνατος είναι μικρότερη από την επιφάνεια του γονάτου και του μηρού, αλλά η βαρύτητα και η δραστηριότητα είναι μεγάλη, οπότε είναι εύκολο να προκαλέσει βλάβη. Αποτελεί το3.83％, more common in adolescents.

　　In fractures of the ankle, especially after oblique or spiral fractures of the fibula, the fibula can be shortened, the talus can be externally rotated, and joint disorganization can occur, and the functional recovery after injury varies with the quality of reduction.

　　The most common complication of this disease is traumatic arthritis. When the patient is injured, the outer malleolus moves outward2 mm, and the talus also moves outward1～ 2 mm, and accompanied by external rotation of the talus1～ 2°, the contact surface of the tibiofibular joint decreases51Ramsey points out that the displacement of the talus causes the change of the contact surface of the tibiofibular joint, and the displacement of the talus1 When the distance is mm, the contact surface of the tibiofibular joint decreases42With the increase of the distance of displacement, the contact surface gradually decreases, and the local pressure increases, which is the main cause of traumatic arthritis in the late stage.

　　Επιπλέον, η ρωξή του γόνατος είναι ενδοαρθρική ρωξή, συχνά συνοδεύεται από ημιδιαταραχή του γόνατος. Η θεραπεία απαιτεί ανατομική ή σχεδόν ανατομική ρύθμιση της ρωξής. Η ημιδιαταραχή πρέπει να διορθωθεί. Εάν δεν διορθωθεί, μπορεί να προκαλέσει ασταθμία του γονάτου, ή λόγω της ανομοιόμορφης επιφάνειας του γονάτου, μπορεί επίσης να προκαλέσει τραυματική αρθρίτιδα, επηρεάζοντας τη ζωή και τη δουλειά. Αυτή η ρωξή πρέπει να επισκεφθεί το νοσοκομείο και να επισκεφθεί τον ορθοπεδικό γιατρό για την άμεση θεραπεία.

　　Η ρωξή του γόνατος προκαλείται κυρίως από έμμεση βία, η větρισμένη ωστεοπόρωση συμβαίνει κυρίως κατά την τραυματισμό του γόνατος, η μετάδοση της βίας προκαλεί ρωξή, λόγω της διαφορετικής κλίσης της βίας, της κατεύθυνσης της βίας, της θέσης του γονάτου, μπορεί να προκαλέσει διαφορετικούς τύπους ρωξής. Οι κλινικές εκδηλώσεις της ρωξής του γόνατος είναι οι εξής:

　　(1)Τοπικός πόνος, οίδημα, η αλλαγή του χρώματος, η δυσμορφία του γόνατος εσωτερικής ή εξωτερικής κλίσης.

　　(2)Η τοπική πίεση είναι έντονη, συχνά μπορεί να βρεθεί η φωνή της οστού.

　　(3)Η κίνηση του γόνατος προκαλεί έντονο πόνο.

　　(4)Η κίνηση του γόνατος είναι περιορισμένη.

　　Η ρωξή του γόνατος και του ποδιού είναι συχνές βλάβες στην ορθοπεδική, η επιφάνεια του γόνατος είναι μικρότερη από την επιφάνεια του γονάτου και του μηρού, αλλά η βαρύτητα και η δραστηριότητα είναι μεγάλη, οπότε είναι εύκολο να προκαλέσει βλάβη. Αποτελεί το3.83%, συχνά εμφανίζεται στους νέους. Η νόσος συνήθως εμφανίζεται σε τραυματίες, με περισσότερους νέους αθλητές. Επομένως, για την πρόληψη της ρωξής του γόνατος, πρέπει να δοθεί προσοχή στην ασφάλεια, να προστατευτεί το γόνατο, και να αποφευχθεί το τραύμα.

　　Μέτρα πρόληψης μετά τη ρωξή του γόνατος

　　1μετά τη χειρουργική επέμβαση και τη ρύθμιση της ρωξής, να γίνει άμεσα ακτινογραφία ή φωτογραφία του γόνατος για να ελέγξει την αποτελεσματικότητα της ρύθμισης. Αν δεν είναι ικανοποιητική, πρέπει να γίνει επανεπαναφορά και ρύθμιση, για να αποφευχθεί η δυσμορφία της ρωξής.

　　2、να ανεβάσει το άκρο του άκρου, να παρακολουθεί στενά την αιμορραγία και την ελαφρότητα των δακτύλων του άκρου, και να προσαρμόσει άμεσα τη σφράγιση του αντικειμένου.

　　3、στην αρχική εβδομάδα να γίνει παρακολούθηση με ακτινογραφία ή φωτογραφία για να ελέγξει τη θέση της ρωξής.1η φορά—2η φορά, για να αποφευχθεί η επανεμφάνιση της ρωξής.

　　4、οι μικρές πλακέτες δαγκώματος που δαγκώνουν την εσωτερική ή εξωτερική θέση πρέπει να3μετά από μια εβδομάδα να αλλάξει σταδιακά σε ουδέτερη θέση δαγκώματος, για να αποφευχθεί η υπερβολική δίωξη.

　　5、υποστήριξη εξωτερικής δαγκώματος4η εβδομάδα—5η διάρκεια δεν πρέπει να είναι πολύ μεγάλη, για να αποφευχθεί η ριζική ή πρόωρη και υπερβολική δυστροφία του γόνατος.

　　Η ρωξή του γόνατος προκαλείται κυρίως από τραυματικές αιτίες, η διάγνωση της ρωξής του γόνατος δεν είναι δύσκολη κλινικά, με βάση την ιστορία του τραύματος και τις εκδηλώσεις, γενικά μπορεί να γίνει διάγνωση, αλλά χρειάζεται να βοηθηθούν από κάποιες βοηθητικές εξετάσεις για να επιβεβαιωθεί η διάγνωση, για να ευνοήσει τη θεραπεία.

　　1、Φωτογραφία Χ-ρays

　　Όταν η ρωξή της πίεσης είναι ορατή, η φωτογραφία του Χ-ρays δείχνει τη ρωξή της οστούχων, μερικές φορές με πυκνό οστούχο. Αν η ρωξή είναι στα αρχικά στάδια και περιορίζεται μόνο στην οστούχο, ή η πυκνότητα του οστούχων δεν είναι εμφανής, η φωτογραφία του Χ-ρays μπορεί να παραλείψει τη διάγνωση, μπορεί να βρεθούν μόνο τα μεγάλα αποσπασμένα οστά, αλλά τα μικρά αποσπασμένα οστά είναι αδύνατο να βρεθούν, καθώς και τα αιμοματύματα γύρω από τον καρπό και την υγρασία στον αρθροκύστη, καθώς και οι κύστες του τενόντιου, είναι δύσκολο να βρεθούν με τη φωτογραφία του Χ-ρays.

　　2、CT έλεγχος

　　Η υψηλή ανάλυση της CT μπορεί να δείξει σαφώς τη ρωξή της οστού και τη διαδρομή των οστούχων, καθώς και την ελαφρά αντίδραση του οστούχων. Η CT μπορεί να δείξει σαφώς την υγρασία της αρθροκύστης που προκαλείται από τον καρπό, τις κύστες του τενόντιου και τα μικρά αποσπασμένα οστά, ώστε ο γιατρός να μπορεί να χειριστεί το πρόβλημα σε χρόνο.

　　Η κλύση στο γόνατο είναι συχνή στην καθημερινή ζωή, η περισσότερη από την οποία είναι βλάβες των συνδέσμων του γονάτου. Συχνά συμβαίνει κατά τη διάρκεια του πορεύματος, της εργασίας και της αθλητικής άσκησης, και συνήθως ονομάζεται κλύση στο γόνατο. Αλλά οι σοβαρές βλάβες μπορεί να προκαλέσουν κλύση, όπως τραύματα από πτώση, τραύματα από πτώση, τραύματα από πιέσεις κ.λπ. Οι τραυματισμοί από πυροβόλα σε πόλεμο είναι επίσης συχνοί. Καθώς η κυκλοφορία στο γόνατο είναι κακή και βρίσκεται σε χαμηλή θέση του σώματος, η οίδηση μετά από τραύμα είναι πιο εύκολη, η αποκατάσταση και η ικανότητα αντιμετώπισης της λοίμωξης είναι κακή, η διάρκεια της αποκατάστασης είναι μεγάλη; Η βλάβη των οστών και των αρθρώσεων μπορεί να προκαλέσει δυσμορφία και σφίξιμο των αρθρώσεων, η κύρια δυσμορφία είναι η δυσμορφία της κάμψης του γονάτου, η οποία επηρεάζει σοβαρά τη λειτουργία του βάρους του ασθενούς στη βάση και η θεραπεία πρέπει να αποφύγει την πρόληψη.

　　Διατροφικές απαγορεύσεις για ασθενείς με κλύση στο γόνατο:

　　(1Αποφεύγετε την ανεξέλεγκτη προσθήκη ασβεστίου

　　Ο ασβέστιος είναι σημαντικό υλικό για τη σύνθεση των οστών, και ορισμένοι πιστεύουν ότι η αύξηση της πρόσληψης ασβεστίου μετά από κλύση στο γόνατο μπορεί να επιταχύνει την αποκατάσταση των σπασμένων οστών. Η αύξηση της πρόσληψης ασβεστίου δεν μπορεί να επιταχύνει την αποκατάσταση των σπασμένων οστών, και για τους ασθενείς με κλύση που παραμένουν για μακρύ χρονικό διάστημα στο κρεβάτι, υπάρχει ο κίνδυνος αύξησης του επιπέδου του ασβεστίου στο αίμα και της μείωσης του επιπέδου του φωσφόρου. Αυτό οφείλεται στην αναστολή της απορρόφησης του ασβεστίου και της αύξηση της επανακτήσεως του ασβεστίου από τα νεφρικά σφηνοειδή管道. Επομένως, για τους ασθενείς με κλύση, δεν υπάρχει έλλειψη ασβεστίου στο σώμα, αρκεί να βελτιώσουν την εκπαιδευτική τους άσκηση και να κινηθούν όσο το δυνατόν πιο νωρίς, ώστε να βελτιώσουν την απορρόφηση και τη χρήση του ασβεστίου από τα οστά, να επιταχύνουν την αποκατάσταση των σπασμένων οστών. Ειδικά για τους ασθενείς με κλύση που παραμένουν στο κρεβάτι μετά από τραύμα, η слепή προσθήκη ασβεστίου δεν έχει οφέλη, αλλά μπορεί να είναι επιβλαβής.

　　(2Αποφεύγετε την υπερβολική κατανάλωση κρέατος

　　Ορισμένοι πιστεύουν ότι η κατανάλωση μεγάλου όγκου κρέατος μετά από κλύση στο γόνατο μπορεί να επιταχύνει την αποκατάσταση της κλύσης. Αυτό δεν είναι αληθές. Η κατανάλωση μεγάλου όγκου κρέατος από ασθενείς με κλύση δεν μπορεί να επιταχύνει την αποκατάσταση της κλύσης, αλλά μπορεί να επιβραδύνει τον χρόνο αποκατάστασης της κλύσης. Η αιτία είναι ότι η αναγέννηση του οστού μετά από τραύμα εξαρτάται κυρίως από την λειτουργία του οστού και του σπλάγχνου, και η λειτουργία του οστού και του σπλάχνου μπορεί να λειτουργήσει καλύτερα όταν αυξάνεται η ποσότητα της κολαγόνης. Η κύρια σύνθεση των κρέατων είναι το φωσφόρος και ο ασβέστιος. Αν καταναλωθούν σε μεγάλες ποσότητες μετά από τραύμα, μπορεί να προκαλέσει την αύξηση της ποσότητας των ανόργανων συστατικών του οστού, να προκαλέσει την ανισορροπία της αναλογίας των οργανικών συστατικών του οστού, και να προκαλέσει εμπόδια στην αρχική αποκατάσταση της κλύσης. Αλλά η γεύση του νέου κρέατος είναι ελκυστική και μπορεί να προκαλέσει την αύξηση της όρεξης, οπότε η κατανάλωση σε μικρές ποσότητες δεν είναι επιβλαβής.

　　(3Αποφεύγετε τη μονοφασική διατροφή

　　Ο ασθενής με κλύση στο γόνατο συχνά έχει τοπική οίδηση, εκχυμώσεις, αιμορραγίες, βλάβες των μυϊκών ιστών κ.λπ., η μηχανή του σώματος έχει ανθεκτική ικανότητα για την αποκατάσταση, η αποκατάσταση της οργανικής τάξης, η ανάπτυξη μυών, η δημιουργία οστού και η αποσυμμάτωση του αίματος και του υγρού εξαρτώνται από διάφορα θρεπτικά συστατικά, οπότε η εξασφάλιση της ομαλής αποκατάστασης της κλύσης εξαρτάται από τη θρέψη.

　　(4Αποφεύγετε τα τρόφιμα που είναι δύσκολο να απορροφηθούν

　　Ο ασθενής με κλύση ή πλάκα για την σταθεροποίηση του σκελετού, λόγω της περιορισμένης κίνησης, συνδυασμένη με τον ερεθισμό και τον πρήξιμο του τραύματος, την ανησυχία της ψυχής, οπότε συχνά η όρεξη είναι αδύναμη και συχνά υπάρχει δυσκοιλιότητα. Επομένως, τα τρόφιμα πρέπει να είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά και εύκολα να διαβιβάζονται και να αποτρέπουν την κατακράτηση αερίου ή δυσανάποιο τρόφιμα, όπως οι κινόα, οι σιτάρια και τα ρυζιές. Πρέπει να καταναλώνουν περισσότερα φρούτα και λαχανικά.

　　Η θεραπεία της ραβδομυοπέλματος λόγω του ότι η επιφάνεια του ραβδομυοπέλματος είναι μικρότερη από αυτή του ισχίου και του γονάτου, αλλά το βάρος που υποφέρει είναι μεγαλύτερο από αυτό του ισχίου και του γονάτου, και το ραβδομυοπελμάτιο βρίσκεται κοντά στο έδαφος, η στρεβλή πίεση που δέχεται το ραβδομυοπελμάτιο δεν μπορεί να ελαττωθεί, οπότε η θεραπεία της ραβδομυοπέλματος απαιτεί υψηλότερα από άλλες περιοχές, η σημασία της αναπαράστασης της ραβδομυοπέλματος είναι όλο και περισσότερο αναγνωρισμένη από τους ανθρώπους, αν η επιφάνεια του κόλπου είναι λίγο ανώμαλη ή η απόσταση μεταξύ των κόλπων είναι λίγο μεγαλύτερη, μπορεί να προκύψει η τραυματική αρθρίτιδα.

　　Η θεραπεία οποιουδήποτε τύπου ραβδομυοπέλματος απαιτεί τη σύμφωνη κατεύθυνση του κάτω άκρου του τibia και του σώματος του talus, και απαιτείται η ανάκτηση της φυσικής κλίσης του εσωτερικού και εξωτερικού ραβδομυοπέλματος, για να προσαρμοστεί στη μορφή του talus που είναι στενός προς τα πάνω και πλατύς προς τα κάτω.

　　Πρώτο, χωρίς μετατοπισμό ραβδομυοπελμάτιο

　　Για τους ασθενείς χωρίς μετατοπισμό ραβδομυοπέλματος, συνήθως απαιτείται η σφράγιση με μικρές πλακέτες ή το γυαλόλιθο του γόνατος για να σφράγισει το ραβδομυοπελμάτιο στη θέση της ουδέτερης θέσης. Ξεκινήστε τη κίνηση. Χρησιμοποιήστε το γυαλόλιθο του γόνατος για να σφράγιστε το ραβδομυοπελμάτιο στο πίσω μέρος90° ουδέτερη θέση1-2Μετά από μια εβδομάδα, όταν το οίδημα μειωθεί και ο γυαλόλιθος θα χαλαρώσει, μπορεί να αντικατασταθεί μια φορά, η διάρκεια του γυαλολίθου είναι συνήθως6-8Εβδομάδα4Μετά από μια εβδομάδα να αφαιρεθεί το εξωτερικό σφράγισμα, να ξεκινήσει η κίνηση.

　　Δεύτερο, μετατοπισμένο ραβδομυοπελμάτιο

　　Για τους ασθενείς με μετατοπισμένο μοναδικό ή διπλό ραβδομυοπελμάτιο, να γίνει χειρουργική επαναφορά και σφράγιση με μικρές πλακέτες υπό τοπική αναισθησία, ή να χρησιμοποιηθεί το γυαλόλιθος του γόνατος για να σφράγισει το ραβδομυοπελμάτιο. Η μέθοδος επαναφοράς εξαρτάται από τον τύπο του ραβδομυοπέλματος, η βασική αρχή είναι να επαναφέρουμε την αντίθετη κατεύθυνση της βίας.

　　Τρίτο, η επαναφορά των ραβδομυοπέλματος

　　1、πρώτα να επαναφέρουμε τη θέση του εξωτερικού και του εσωτερικού ραβδομυοπέλματος με χειρουργική τεχνική, και στη συνέχεια να επαναφέρουμε τη θέση του οπίσθιου ραβδομυοπέλματος. Κατά τη διάρκεια της επαναφοράς του οπίσθιου ραβδομυοπέλματος, το πόδι πρέπει να είναι ελαφρώς στρογγυλό για να μην πιέσει το τένοντα του γόνατος το κάτω μέρος του κόλπου του τibia, και στη συνέχεια να πιέσουμε το πυθάνα του ποδιού προς τα εμπρός, για να διορθώσουμε την κίνηση του ραβδομυοπέλματος προς τα πίσω, και στη συνέχεια να στραφούμε το ραβδομυοπελμάτιο προς τα πίσω, να χρησιμοποιήσουμε το στενό πίσω μέρος του ραβδομυοπέλματος για να ρίξουμε το οπίσθιο ραβδομυοπελμάτιο, μέχρι να είναι επίπεδο με το κάτω μέρος του κόλπου του τibia, τότε το οπίσθιο ραβδομυοπελμάτιο μπορεί να επαναφέρει τη θέση του.

　　2、χειρουργική επαναφορά και εσωτερική φίμωση

　　Τέταρτο, η θεραπεία φαρμάκων για τον τραυματισμό του ραβδομυοπέλματος

　　Για τους ασθενείς χωρίς χειρουργική επέμβαση, χρησιμοποιήστε παυσίπονα, στο αρχικό στάδιο μπορεί να χρησιμοποιηθεί το σκεύασμα Tao Hong Siwu, στο μεταγενέστερο στάδιο το σκεύασμα Baizhen, και μπορεί να χρησιμοποιηθεί το σκεύασμα Shujin για εξωτερική πλύση; Για τους ασθενείς με χειρουργική επέμβαση, χρησιμοποιήστε αντιβιοτικά για την πρόληψη λοιμώξεων, αν δεν υπάρχει λοίμωξη στο τραύμα για τρεις ημέρες μετά την επέμβαση, μπορεί να σταματήσει η θεραπεία. Χρησιμοποιείται για την επανορθωτική χειρουργική του σπασμωδικού.