Τραυματική βλάβη του παγκρέατος

　　1Σε ατυχήματα μεταφοράς, ειδικά όταν ο οδηγός οδηγεί το αυτοκίνητο με υψηλή ταχύτητα και το αυτοκίνητο χτυπάει αντικείμενο, η ισχυρή ινερτία κάνει την ανώτερη κοιλιά του οδηγού να χτυπάει το κουμπί του ελαστικού του αυτοκινήτου, προκαλώντας βλάβη στο παγκρέας. Ωςentimes όταν το άτομο πέφτει από υψηλή απόσταση, η μέση σπονδυλική στήλη είναι υπερβολικά κύβωδης, και οι δύο στήθες είναι ακραία εσωτερικά συσσωρευμένες, μια στιγμιαία βόμβα, πιέζει το παγκρέας, προκαλώντας βλάβη στο παγκρέας σε διάφορες βαθμίδες.

　　2Η τοποθεσία της βλάβης του παγκρέατος διαφέρει ανάλογα με την κατεύθυνση της εξωτερικής δυνάμης, με συχνότερη την κεφαλή και το σώμα του παγκρέατος. Όταν η εξωτερική δύναμη δρα στην επάνω δεξιά κοιλότητα ή στην αριστερή πλευρά του σπονδύλου, η κεφαλή του παγκρέατος είναι ευάλωτη σε πίεση, και συνοδεύεται συχνά από βλάβες του δωδεκαδάκτυλου, των οδοντοειδών και του ήπατος, αυτές οι βλάβες έχουν σοβαρές συνέπειες και υψηλή θνησιμότητα, μπορεί να φτάσει στο70～80%; όταν η εξωτερική δύναμη δρα άμεσα στην κεντρική περιοχή της ανώτερης κοιλίας, οι βλάβες είναι συνήθως η μερική ή πλήρης ρήξη του λαιμού και του σώματος του παγκρέατος, και συνοδεύονται από βλάβες της αορτής της περιτονηδικής αρτηρίας; Η εξωτερική δύναμη δρα στην αριστερή πλευρά του σπονδύλου, η κώμη είναι συχνά τραυματισμένη, και συνοδεύεται από ρήξη του σplenός.

　　3Η παθολογική αλλαγή της κλειστής βλάβης του παγκρέατος είναι προοδευτική. Οι χειρουργοί δίνουν μεγάλη σημασία στη συγκέντρωση των δυνάμεων για την αντιμετώπιση της ρήξης του παγκρέατος. Ωστόσο, η τοπική βλάβη του παγκρέατος συχνά δεν λαμβάνεται υπόψη. Αυτό οφείλεται κυρίως στην έλλειψη κατανόησης των χαρακτηριστικών της παθολογικής αλλαγής - προοδευτική.

　　Μετά την βλάβη του παγκρέατος, ακόμα και αν έχει γίνει μια λογική αντιμετώπιση, η θνησιμότητα παραμένει υψηλή, καθώς ο θάνατος οφείλεται συχνά σε βλάβες μεγάλων αγγείων ή γύρω από τους οργανισμούς, οι οποίες συχνά ξεπερνούν τον θάνατο από την ίδια τη βλάβη του παγκρέατος. Στους επιζώντες3Περισσότερο από 0% εμφανίζουν επιπλοκές: όπως σοβαρή αιμορραγία, παγκρεατική αμυγδαλίτιδα, ψευδοπαγκρεατική κύστη, πυοπαγκρεατικό ρήγμα κ.λπ.

　　1、μεγάλη αιμορραγία;Μία από τις πιο επικίνδυνες επιπλοκές της βλάβης του παγκρέατος, συχνά οδηγεί στον θάνατο λόγω της δυσκολίας της θεραπείας.

　　2、παχυσαρκία;Λιγότερο συχνή, συνήθως προκύπτει από σοβαρές βλάβες του παγκρέατος, την νεκρωση του παγκρεατικού ιστού, και την περαιτέρω ανάπτυξη της αμυγδαλικής αμυγδαλής.

　　3、παιδοψυχώλυτη διήθηση:}}Η πιο συχνή επιπλοκή της τραυματικής βλάβης του παγκρέατος. Μπορεί να φτάσει στο 100%.20～40％， με την πιο συχνή εμφάνιση τραυματισμού του κεφαλιού του παγκρέατος.

　　1Σε περιπτώσεις απλού τραυματισμού του παγκρέατος, σε αρχική φάση δεν θα προκαλέσει αμεσiated θανάτη. Οι ασθενείς που θανάνε νωρίς συχνά πεθαίνουν από τραυματισμό άλλων οργάνων με ουσία ή από σοβαρή αιμορραγία από μεγάλα αιμοφόρα αγγεία.

　　2Σε περιπτώσεις απλής τραυματισμού του παγκρέατος ή ελαφρών συνδυασμένων τραυματισμών, τα αρχικά συμπτώματα και τα χαρακτηριστικά είναι συχνά ανεπαρκή, και η καθυστέρηση της θεραπείας μπορεί να αυξήσει την πιθανότητα συνδυασμένων επιπλοκών.

　　3Νεκρωση των γύρω ιστών και αιμορραγία, η消化 ενζύμων των γύρω ιστών προκαλεί νεκρωση των γύρω ιστών και αιμορραγία, έτσι ώστε οι συνδυασμένες επιπλοκές μετά τον τραυματισμό να είναι πολύ υψηλές.30～50％.

　　4Πολλαπλή δυσλειτουργία οργάνων, λόγω της νεκρωσης των ιστών και της μόλυνσης, απώλεια αίματος, σοκ, μείωση της ανοσίας, η διάδοση της λοίμωξης συχνά προκαλεί πολλαπλή δυσλειτουργία οργάνων, με υψηλή θνησιμότητα.

　　5Στην αρχική φάση του τραυματισμού, καθώς η έκκριση του παγκρεατικού υγρού είναι προσωρινά αναστέλλεται, ή η απελευθέρωση της παγκρεατικής ένζυμου δεν έχει ενεργοποιηθεί, οπότε τα αρχικά συμπτώματα δεν είναι χαρακτηριστικά.

　　6Η συχνότητα της εμφάνισης τραυματισμών του παγκρέατος με άλλες καρδιές είναι πολύ υψηλή, ανοιχτοί τραυματισμοί με άλλες καρδιές: τραυματισμός του ήπατος, τραυματισμός του γαστρεντερικού, τραυματισμός του δωδεκαδάκτυλου, τραυματισμός του σplen, τραυματισμός του νεφρού, τραυματισμός του μικροσκοπικού εντέρου, τραυματισμός του κόλπου, τραυματισμός των αγγείων κ.λπ. Κλειστοί τραυματισμοί του παγκρέατος με άλλες καρδιές: τραυματισμός του ήπατος, τραυματισμός του γαστρεντερικού, τραυματισμός του δωδεκαδάκτυλου, τραυματισμός του σplen, τραυματισμός του μικροσκοπικού εντέρου, τραυματισμός των αγγείων κ.λπ.

　　Η νόσος αυτή προκαλείται από τραυματισμό εξωτερικής αιτίας, οπότε προς το παρόν δεν υπάρχει μέθοδος πρόληψης. Στις συγκρούσεις στον δρόμο, ειδικά στους οδηγούς αυτοκινήτων που οδηγούν με υψηλή ταχύτητα, όταν το αυτοκίνητο χτυπάει ξαφνικά ένα αντικείμενο, η ισχυρή αδιασταυμάτιστη δύναμη κάνει την άνω κοιλιακή περιοχή του οδηγού να χτυπάει το τιμόνι του αυτοκινήτου, προκαλώντας τραυματισμό του παγκρέατος, οπότε πρέπει να δίνουμε προσοχή στην ασφάλεια της οδήγησης και να φοράμε τον εμπλέκων. Μερικές φορές όταν το άτομο πέφτει από υψηλή υψόμετρο, η σπονδυλική στήλη είναι σε υπερβολική κλίση, τα δύο πλευρικά ρινοπτεραία είναι πολύ συσσωρευμένα, μια στιγμιαία βιβλική δύναμη, σπρώχνει το παγκρέας, προκαλώντας τραυματισμό του παγκρέατος σε διάφορους βαθμούς, οπότε οι υψηλού κινδύνου εργαζόμενοι πρέπει να δίνουν ιδιαίτερη προσοχή σε αυτό το πρόβλημα.

　　1Περιγραφή των εργαστηριακών εξετάσεων:Φυματινάση του αίματος2(SPLA2) C-αντιγόνο, α1-Αντιπαγκρεατική πρωτεΐνη, α2-Πολυκυτταρικές πολυκυτταρικές ριβονουκλεϊκικές ουσίες (poly-(c)-specifiRNAase, σίδηρος αιμοσφαιρίνη, φυμπρενίνη του πλάσματος κ.λπ., αυτές οι εξετάσεις έχουν καλή αξία αναφοράς, αλλά δεν είναι ευρέως χρησιμοποιούμενες.

　　2Αυτοψία υπερήχων B και CT:Εμφανίζονται υγρορροές στο μικρό οισοπύελο και οίδημα του παγκρέατος, λόγω της διαρκούς παθολογικής αλλαγής του τραυματισμού του παγκρέατος, οπότε η απεικόνιση θα πρέπει να είναι δυναμική, αλλά μερικές φορές μπορεί να συγχέεται με τον αιμομαγέλαρο του παγκρεατικού οισοπυέλου.

　　3Πλύση της κοιλιακής κοιλότητας ή πункциοποίηση της κοιλιακής κοιλότητας:Στην αρχική φάση του τραυματισμού του παγκρέατος, η ενδοκοιλιακή υγρά μπορεί να είναι πολύ λίγα, οι ενέσεις συχνά είναι αρνητικές, οπότε, εκτός από την καλή επιλογή του χρόνου της ενέσης, πολλές ενέσεις είναι απαραίτητες για να επιτευχθεί μια σαφής διάγνωση.

　　1Διαθέσιμοι είναι υγροί υδατάνθρακες χωρίς λίπη, όπως χυμοί, γέλη, άμυλο ρίζας, ρύζι, σάλτσα φρούτων, πρωτεΐνη νερού, σπόροι σόγιας και άλλα τρόφιμα. Απαγορεύονται οι πλούσιες κρέατες σούπες, σούπες ψαριού, κρέατες, γάλα, αλεύρι σόγιας, αυγά κ.λπ. Η διατροφή κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δεν είναι ισορροπημένη σε θερμίδες και διάφορα θρεπτικά συστατικά, με χαμηλή περιεκτικότητα σε θερμίδες και θρεπτικά συστατικά, και δεν πρέπει να χρησιμοποιείται για μακρύ χρονικό διάστημα.

　　2、禁食含脂肪多的和有刺激性的食物，如辣椒、咖啡、浓茶等，绝对禁酒。

　　3、做到饮食有节，定时定量，不要暴饮暴食，尤其是不要过度食肥腻的食物，尽量戒除烟酒。应尽量注意避免不良的精神刺激，防止过度紧张，遇到事情要想豁达，对食欲不振或消化不良者可配合药膳调理。

　　一、胰腺损伤的急诊处理

　　胰腺损伤后主要表现为腹腔内出血、急性胰腺源性腹膜炎，继而水、电解质及酸碱平衡失调。因而必须立即抗休克、积极扩充血容量，并适量输入白蛋白以减少渗出。在积极抗休克下不论血压稳定与否，不应等待，应立即手术。若伤情重笃出血量大，应边抗休克边进行手术，不可等待血压回升再手术。

　　胰腺损伤治疗难度大、并发症多、死亡率高。在治疗过程中常易忽视下列原则，从而导致治疗失败。

　　1、胰腺损伤伴周围大血管伤，伤情凶险。剖腹后应先速迅探查这些损伤的大血管，予以相应处理。出血的胰腺组织不能钳夹止血，亦不可缝扎(特别是深部缝扎)，以免损伤大的胰管。

　　2kai tos mikro katothikes, kai tos mikro katothikes, kai tos mikro katothikes.

　　3kai tos kathekonta, kai tos katanasteuktes, kai tos mikro katothikes, kai tos mikro katothikes.

　　4kai tos megalyteros, kai tos iperfthorisi tou pyalou, kai tos kathekonta.

　　5kai tos kathekonta, kai tos ekthnous, kai tos krupti.

　　6kai tos megalyteros, kai tos pankreatotromi, kai tos kystes tou pankreas.

　　To pankreas einai profondo, ena kykloforiko megas, apo to dodekadaktulo edo tos katothikes tou splachnikou, kai an einai katothikes, tos katanasteuktes tou katanasteuktes, ginetai megalyteros tou katanasteuktes.

　　Yparxoun polla mias katanasteuktes kai anaptyxis tou pankreas, an einai diaforia, tote kai tos amia kentron katothikes. Diagnoisi katharos, tote ginetai h eklexi kai katanasteuktes tou pankreas, i opoia kai tos episthmeriko katothikes tou antras, kai tos opisthmeriko katothikes tou antras, ginetai enaferon. Opoia kai tos dyo typos katothikes ginetai enaferon, alla megalyteros tos katothikes tou katothikes, ginetai megalyteros. Gia auto, stous anagesis, kai me ena katothikes, ginetai enaferon tos katanasteuktes tou pankreas.

　　Dyo, i anagesi diatriton pankreatotromon:

　　1kai pankreatotromi

　　Mporountai en dyo typos, kai anaptyxi kai katastropheis tou pankreas. O protos einai akripos traumatisma tou pankreas, kai o logos 'traumatisi pankreatitidis' poly autou. Gia to traumatisma tou pankreas me kataskeuasthri kai krupti, ginetai h douleia me kollapto kai dyo syntomata, an den iparxei iperfthorisi pyalou, meta mia meria kai katechetai. Opoia kai me mikro iperfthorisi pyalou, den einai katechetai. Erga, gia to me enaferon tos pyalou, den iparxei katechetai. Gia to mikro krupti, kai me mikra kataskopisi, den ginetai laios, kai megalyteros tos krupti tos opisthnikos tou pankreas, ginetai laios.

　　2、rupture of the pancreas

　　The rupture of the tail of the pancreas is not controversial, and the distal resection and proximal residual surface suture are sufficient. If the neck and body of the pancreas are ruptured, it is not appropriate to perform pancreatic duct anastomosis, because the anastomosis of the pancreatic duct is difficult to be accurate, and it is often prone to complications such as pancreatic fistula and stricture, so the distal pancreatectomy should be adopted. In this way, not only can the occurrence of pancreatic fistula be reduced, but also endocrine deficiency will not occur due to the resection of the distal pancreas, and because there is no intestinal anastomosis, it avoids the introduction of pancreatin activator and thus prevents pancreatitis. Although the number (density) of islets is more in the tail of the pancreas than in the head and body, the resection80～9％of the pancreas usually does not occur pancreatic endocrine dysfunction. If the extent of resection is increased further (to the right of the mesenteric artery), pancreatic dysfunction will occur. When too much pancreatic tissue is resected, appropriate insulin should be administered postoperatively to prevent变性 due to the large secretion of insulin by the remaining small amount of pancreatic cells (islets).

　　The residual pancreas after partial resection has limited spontaneous regenerative ability, which is different from the liver. Parekh reported the results of a group of rat experiments using a synthetic trypsin inhibitor (FOY-305), it can stimulate the normal growth of the rat pancreas by increasing the release mechanism of endogenous cholecystokinin (CCK). Experimental results show that after pancreas resection (66%resection, and fed through tube feeding FOY-305stimulation, the pancreas can show obvious regenerative ability, and the regeneration process is first hypertrophy and then hyperplasia with the increase of treatment time. The degree of hyperplasia of the pancreatic mass is only after27days, which is beyond the normal non-resected pancreatic mass. Although this result is still in the research stage, it has provided a new field of inspiration for the treatment of pancreatic dysfunction after subtotal pancreatectomy and acute necrotizing pancreatitis.

　　3、injury of the pancreatic head

　　The treatment of the injury of the pancreatic head is difficult, and it will fail if only drainage is performed. If the distal segment is resected, pancreatic insufficiency will occur, so both of these treatment methods are not appropriate. The correct treatment principle is:

　　(1）It is only a crush injury, and the site can be anastomosed with the jejunum;

　　(2）It has already been broken, the duodenal side break should be closed, and the distal pancreatic residual surface should be anastomosed with the jejunum to preserve the function of the pancreas; it can also be used to insert a segment of jejunum between the two ends of the pancreas, perform a double-end jejunal anastomosis, and preserve the function of the pancreas;

　　(3）The injury is very close to the duodenum, or there is a rupture of the duodenum, and the duodenum should be resected together, and the distal pancreatic断面 should be anastomosed with the jejunum.

　　4、combined injury of the pancreatic head

　　It is common for the injury of the pancreatic head to be accompanied by a rupture of the duodenum, as well as injuries to the inferior vena cava, portal vein, and superior mesenteric vessels. Patients with injuries to large blood vessels often die immediately. The mortality rate of injuries to both the pancreatic head and the duodenum is very high.

　　The injury of the pancreatic head and the rupture of the duodenum can be treated by partial resection of the antrum, end-to-side gastrojejunostomy, duodenal stenting, suture of the duodenal rupture, vagotomy, common bile duct stenting, 'diverticulization' of the duodenum, and drainage with rubber and double-tube catheters. To prevent reflux, the gastrojejunostomy should not be less than60cm. Αλλά υπάρχουν και κάποιοι που έχουν διαφορετική άποψη, πιστεύουν ότι είναι αρκετό να επισκευαστεί το τραυματισμένο σημείο, να χρησιμοποιηθεί το κοιλιακό εντέρο για το σφύγισμα και την υψηλή θρεπτική διατροφή (TPN) με ενδοφλέβια διατροφή (πλήρης εξωγαστρική διατροφή);

　　Η βλάβη της κεφαλής της παχυσαρκίας συχνά συνοδεύεται από βλάβες στη χολή, ειδικά όταν η βλάβη της παχυσαρκίας βρίσκεται κοντά στο δωδεκαδάκτυλο, πρέπει να γίνει χολογραφία κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, για να κατανοήσουμε την κατάσταση της κοιλιακής χολής. Ειδικά η έλεγχος της σύνδεσης της χολής με το δωδεκαδάκτυλο πρέπει να είναι προσεκτική, ώστε να μην παραλείψουμε. Η αφαίρεση της κεφαλής της παχυσαρκίας και του δωδεκαδάκτυλου είναι μια χειρουργική επέμβαση με μεγάλη καταστροφή, δεν πρέπει να χρησιμοποιείται εύκολα, συχνά πρέπει να εφαρμοστεί στις εξής περιπτώσεις:

　　(1) Σοβαρές βλάβες στην κεφαλή και τη ρωγμή της παχυσαρκίας, που δεν είναι δυνατόν να συνδεθούν με το εντέρο;

　　(2) Σοβαρές τραυματισμοί του δωδεκαδάκτυλου, ακανόνιστη περιφέρεια, ή μεγάλη ρωγμή, ή έχει επηρεάσει το Βιτς και είναι δύσκολο να επισκευαστεί;

　　(3) Παχυσαρκία που έχει τραυματιστεί και η φλέβα της κοιλιακής πόρτας έχει σπάσει;

　　(4Παχυσαρκία που έχει αποσπαστεί από τον δωδεκαδάκτυλο.

　　Για το ερώτημα αν χρειάζεται να γίνει σύναψη της κεφαλής της παχυσαρκίας με την κοιλιακή εντέρου μετά την αφαίρεση της παχυσαρκίας και της δωδεκαδάκτυλου, κάποιοι συγκρίθηκαν με την τυπική χειρουργική επέμβαση Whipple. Ο συγγραφέας πιστεύει ότι η αφαίρεση της παχυσαρκίας και του δωδεκαδάκτυλου με την επανασύνδεση του γαστρεντέρου και της χολής με το κοιλιακό εντέρου, χωρίς να γίνει σύναψη της παχυσαρκίας με το κοιλιακό εντέρου, να σφραγιστεί η κεφαλή της παχυσαρκίας και να τοποθετηθεί εξωτερική αποχέτευση, μετά από σύγκριση των δύο ομάδων, ο συγγραφέας πιστεύει ότι δεν υπάρχει σημαντική στατιστική σημασία στην θνησιμότητα και τις επιπλοκές, και ότι σε περιπτώσεις σοβαρής τραυματισμού, η σφιγμοθαινία της παχυσαρκίας χωρίς σύναψη της παχυσαρκίας με το κοιλιακό εντέρου είναι πιο απλή, και οι ασθενείς είναι πιο ευγενικοί.

　　Τρεις, η θεραπεία των συχνών επιπλοκών της τραυματισμού της παχυσαρκίας

　　1、μεγάλη αιμορραγία;

　　Η μεγάλη αιμορραγία προκαλείται συχνά από τραυματισμό της παχυσαρκίας μετά την εκροή της παχυσαρκίας που δεν έχει ανακτήσει το εξωτερικό, η παχυσαρκία διασπά την περιβάλλοντα μεγάλη αρτηρία, προκαλεί την αποσύνθεση της τοιχίας της αρτηρίας και την μεγάλη αιμορραγία, συχνά δύσκολο να χειριστεί, η χειρουργική σφιγμοθαινία είναι επίσης δύσκολη. Επειδή ολόκληρος ο περιβάλλοντος της παχυσαρκίας βρίσκεται σε κατάσταση "διαβρωτικής αποσύνθεσης", δεν είναι εύκολο να σφραγιστεί, ακόμη και αν προσπαθήσουμε να σφραγίσουμε προσωρινά το αίμα, αν δεν μπορούμε να απομακρύνουμε πλήρως την παχυσαρκία στο εξωτερικό, θα συνεχίσει να αποσυνθειρείται και να αιμορραγεί. Η μοναδική καλή μέθοδος είναι να αποφύγουμε τα προβλήματα - ενισχύστε την αποχέτευση, ώστε το περιβάλλον γύρω από την παχυσαρκία να βρίσκεται σε κατάσταση "ξηρό".

　　2、παχυσαρκία;

　　Ο τρόπος αποφυγής παραμένει η ενίσχυση της αποτελεσματικής αποχέτευσης, η απόσυρση των νεκρωτικών οργανικών στο εξωτερικό. Η αμυγδαλωσις της παχυσαρκίας είναι το αποτέλεσμα της παχυσαρκίας. Σε ορισμένα περιπτώσεις, υπάρχει ασθένεια στο στομάχι μετά την επέμβαση και αυξημένη θερμοκρασία σε διάφορους βαθμούς, τότε πρέπει να παρατηρηθεί αν υπάρχει τοπική νεκρωση της παχυσαρκίας. Με τη χορήγηση δυναμικής παχυσαρκίας, μπορεί να προβλεφθεί αν υπάρχει νεκρωση της παχυσαρκίας. Ο τρόπος είναι η χορήγηση ενδοφλέβιας ανιχνευτικής ουσίας, η μέτρηση της πυκνότητας της ανιχνευτικής ουσίας στην παχυσαρκία, και ταυτόχρονα η μέτρηση της πυκνότητας σε κάθε αορτική φωτογραφία ως αναφοράς για την παχυσαρκία. Η μέση πυκνότητα της ανιχνευτικής ουσίας χωρίς νεκρωση της παχυσαρκίας, η πυκνότητα της ανιχνευτικής ουσίας στην επιφάνεια της κεφαλής, του σώματος και της ουράς της παχυσαρκίας είναι βασικά ίδια, η πυκνότητα>50Hu. Οταν η παχυσαρκία έχει νεκρωση, η πυκνότητα είναι ομοιόμορφη.

　　3、παιδοψυχώλυτη διήθηση:}}

　　Η θεραπεία μπορεί να κατανεμηθεί σε τοπική και συνολική θεραπεία. Η τοπική θεραπεία είναι η ενίσχυση της διήθησης. Η συνολική θεραπεία: από την μια πλευρά, είναι η συμπλήρωση υγρών, ηλεκτρολυτών και διάφορων θρεπτικών συστατικών, και η μείωση της εκροής του παγκρεατικού χυμού μέσω της οδού του υγρού σώματος.

　　Η TPN παρέχει στους ασθενείς με εξωτερική διήθηση τις θερμίδες και τα θρεπτικά συστατικά που απαιτούνται για τη μεταβολιστική τους κατάσταση κατά τη διάρκεια της νηστείας, διατηρώντας την ισορροπία του σώματος. Η υψηλή συγκέντρωση γλυκόζης στην TPN μπορεί να μειώσει την εξωτερική εκροή του παγκρέατος μέσω της αύξησης της πλάσμα πυκνότητας. Η εισαγωγή αμινοξέων30 λεπτά μετά την εισαγωγή της τρυπτοφθαμίνης, HCO3-Η συγκέντρωση έχει μειωθεί σημαντικά, η ποσότητα του παγκρεατικού χυμού μπορεί να μειωθεί60％。Η εισαγωγή λιπο乳化 ωρίων θεωρείτο ότι μπορεί να βελτιώσει (προωθήσει) την εξωτερική εκροή του παγκρεατικού χυμού, αλλά οι τελευταίες έρευνες έχουν δείξει ότι η εισαγωγή λιπο乳化 ωρίων δεν έχει καμία επίδραση στην εξωτερική εκροή του παγκρέατος. Η χορήγηση TPN το γαστρεντερικό σύστημα βρίσκεται σε κατάσταση 'παραμονής', μειώνοντας την επίδραση της διήθησης του γαστρεντερικού συστήματος στην εξωτερική εκροή του παγκρέατος.

　　Η αμινόξυτο growth hormone (Sandostatin) είναι ένας肽ς ορμόνη που διανέμεται ευρέως στο κεντρικό νευρικό σύστημα, το γαστρεντερικό σύστημα και τα ενδοκρινικά όργανα, με πολλές λειτουργίες αναστολής. Η αμινόξυτο growth hormone μπορεί να μειώσει σημαντικά την εξωτερική εκροή του παγκρέατος. Η μηχανισμός μπορεί να είναι η άμεση (ή έμμεση) αναστολή της εξωτερικής εκροής του παγκρέατος. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι η επιφάνεια των κυττάρων του παγκρέατος περιέχει υποδοχείς για την αμινόξυτο growth hormone, οι οποίοι έχουν ισχυρή αλληλεπίδραση με την αμινόξυτο growth hormone, και συνδέονται άμεσα για να αναστείλουν την ενεργότητα της αδενυλιωτικής κυκλοαμίνης του κυττάρου, να μειώσουν τη σύνθεση του cAMP εντός του κυττάρου, και να μειώσουν την εξωτερική εκροή του παγκρέατος. Η αμινόξυτο growth hormone μπορεί επίσης να αναστείλει την ενεργότητα του παραθυροειδούς νευρικού συστήματος, να μειώσει την εκτόξευση της ακετυλοχολίνης, και να αναστείλει την εξωτερική εκροή του παγκρέατος που προκαλείται από το νευρικό σύστημα.

　　Η ανατροφοδότηση των ένζυμων: Υπάρχουν επιτυχείς αναφορές για τη θεραπεία της εξωτερικής διήθησης του παγκρέατος με ενέζυμα. Ο Garcia και οι συνεργάτες αναφέρουν5Μετά την χρήση του συνδυασμού των ένζυμων του παγκρέατος, η ποσότητα του παγκρεατικού χυμού και η συγκέντρωση της τρυπτοφθαμίνης μειώθηκαν γρήγορα, μετά την θεραπεία1～12Ημέρες η έξοδος της παγκρεατικής χυμού σταμάτησε, οι ρυθμοί θεραπείας θεραπεύονται.

　　Η εξωτερική διήθηση του παγκρέατος μπορεί να θεραπευτεί με TPN, ανοσοκατασταλτικό, πанкρεατικό ένζυμο και τοπική ενίσχυση της διήθησης, η větριστά των περιπτώσεων μπορεί να θεραπευτεί. Αν αντιμετωπίσετε εξωτερική διήθηση που δεν μπορεί να θεραπευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, μέσω της αγγειογραφίας μπορεί να διαπιστωθεί ότι η διήθηση προέρχεται από το δακτυλικό κανάλι του παγκρέατος, και το κοντινό άκρο έχει σημαντική στένωση ή δεν είναι οπτική, μετά από3～4Μήνες姑息 θεραπείας, μετά την αφαίρεση της περιφερικής οίδηματος και της φλεγμονής, εκτελέστε χειρουργική επέμβαση. Η μέθοδος πρέπει να καθοριστεί ανάλογα με την κατάσταση.