Pediatric hepatoblastoma

　　The exact etiology of this disease is not yet clear. Case reports suggest that the occurrence of HB may be related to fetal alcoholism or maternal oral contraceptives. Others believe that its occurrence may be related to11p allele gene homozygous variant related. Pathological changes in histology, this tumor looks like immature, different differentiation degrees of liver tissue, and can be divided into three subtypes: fetal type (highly differentiated type), embryonic type (lowly differentiated type), and undifferentiated type (immature type).

　　Children with this disease often have congenital malformations such as umbilical hernia, diaphragmatic hernia, intestinal malformation, renal malformation, and metabolic disorders. This disease can also cause the child to have precocious puberty, secondary anemia, ascites, and lower limb edema, occasionally seen in upper gastrointestinal bleeding and jaundice.

　　At the initial onset, the general symptoms are not obvious, without jaundice or fever, can be abdominal distension discovered by parents during bathing, sometimes discovered by doctors during health checks, abdominal mass, slightly larger children can complain of abdominal pain. Hepatocellular carcinoma can sometimes produce gonadotropin and cause the child to have precocious puberty, some children may have pigmentation on the skin, some children may not feel abdominal pain, the course of the disease progresses rapidly than general malignant tumors, and may have reduced appetite, fatigue, progressive weight loss. In the late stage, there may be fever, secondary anemia, ascites and lower limb edema, occasionally seen in upper gastrointestinal bleeding and jaundice. Palpation shows the liver is large and hard, the liver margin is obviously hard, the surface is not smooth, and there are nodules.

　　The etiology of this disease is not yet clear and may be related to the fetal period. Mothers can refer to the general prevention methods for tumors, understand the risk factors for tumors, and formulate corresponding prevention and treatment strategies to reduce the risk of tumors. There are ways to prevent the occurrence of tumors2A fundamental clue, even if the tumor has begun to form within the body, they can also help the body improve its resistance. The following strategies are described as follows:

　　1Η αποφυγή της επίθεσης επικίνδυνων ουσιών (προκαρκινικοί παράγοντες) είναι η δυνατότητα να μας βοηθήσει να αποφύγουμε ή να μειώσουμε στο μέγιστο την επαφή με επικίνδυνες ουσίες.

　　Προληπτικά μέτρα για ορισμένους παράγοντες που σχετίζονται με την εμφάνιση του καρκίνου πριν από την εμφάνισή τους. Πολλοί καρκίνοι μπορούν να προληφθούν πριν από τη δημιουργία τους.1988ένα αναφοράς των ΗΠΑ συγκρίνει λεπτομερώς τις διεθνείς καταστάσεις του καρκίνου, προτείνει ότι οι εξωτερικοί παράγοντες των πολλών γνωστών καρκίνων είναι πρακτικά αποτρεπτέοι, δηλαδή περίπου80％ των καρκίνων είναι αποτρεπτέα με απλές αλλαγές στον τρόπο ζωής. Παράλληλα,1969Η μελέτη του Δρ. Higginson το 0％ των καρκίνων είναι αποτρεπτέα με απλές αλλαγές στον τρόπο ζωής.90％ των καρκίνων είναι η αιτία των περιβαλλοντικών παραγόντων. "Περιβαλλοντικοί παράγοντες", "τρόπος ζωής" σημαίνει τον αέρα που αναπνέουμε, το νερό που πίνουμε, τα τρόφιμα που επιλέγουμε να φτιάχνουμε, τις συνήθειες της δραστηριότητάς μας και τις κοινωνικές σχέσεις κ.λπ.

　　2Η αύξηση της αντοχής του σώματος έναντι του καρκίνου μπορεί να βοηθήσει στην αύξηση και ενίσχυση της μάχης του ανοσοποιητικού συστήματος με τον καρκίνο.

　　Η σημερινή μας προτεραιότητα στην πρόληψη και την αντιμετώπιση του καρκίνου πρέπει να επικεντρωθεί στην βελτίωση των παραγόντων που σχετίζονται με τη ζωή μας, όπως το κάπνισμα, η υγιεινή διατροφή, η τακτική άσκηση και η μείωση του βάρους. Όποιος ακολουθεί αυτές τις απλές και λογικές συνήθειες τρόπου ζωής μπορεί να μειώσει τη πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου.

　　Η βελτίωση της λειτουργίας του ανοσοποιητικού συστήματος είναι η πιο σημαντική: διατροφή, άσκηση και έλεγχος της αγχώδους κατάστασης, η επιλογή ενός υγιούς τρόπου ζωής μπορεί να μας βοηθήσει να μείνουμε μακριά από τον καρκίνο. Η διατήρηση μιας καλή συναισθηματικής κατάστασης και η κατάλληλη άσκηση μπορούν να διατηρήσουν το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος σε optimale κατάσταση, και είναι επίσης ωφέλιμη για την πρόληψη όγκων και άλλων ασθενειών. Επιπλέον, μελέτες έχουν δείξει ότι η κατάλληλη δραστηριότητα不仅可以 ενισχύσει το ανοσοποιητικό σύστημα του σώματος, αλλά και μπορεί να μειώσει την πιθανότητα εμφάνισης καρκίνου του εντέρου μέσω της αύξησης της κινητικότητας του εντέρου.

　　Η δοκιμή της αμυλοφθοειδίνης στο αίμα είναι εξαιρετικά σημαντική για τη διάγνωση του καρκίνου του ήπατος του παιδιού90％～100％ θετικό, υψηλότερο από τα ενήλικα παραδείγματα (οι ενήλικες είναι70％～80％ θετικό). Πολλά βιοχημικά συστατικά όπως πρωτεΐνες, λίπη, ένζυμα κ.λπ. παράγονται από το ήπαρ ή μεταβολίζονται στο ήπαρ, οπότε οι εξετάσεις για τον χοληστερόλη, την λάκταση, την αλβουμίνη, την γγлобουμίνη, την αλκαλική φωσφατάση, την χολερυθρίνη κ.λπ. μπορούν να αντικατοπτρίζουν τη λειτουργία του ήπατος και είναι απαραίτητες. Η αλκαλική φωσφατάση του αίματος είναι συχνά αυξημένη, η οποία είναι πολύ χρήσιμη για τη διάγνωση του καρκίνου του ήπατος.

　　Εκτός από τις εργαστηριακές εξετάσεις, η υπερηχογράφηση, η αγγειοουρογραφία και η οστίδια ηπατική σάρωση είναι χρήσιμες για τη διάγνωση της νόσου. Η CT, η MRI (αποσφαλμάτωση μαγνητικής συντονισμένης απεικόνισης) έχουν αναφορική αξία για τη διάγνωση, και κατά τη διάρκεια της ρεντογνωστικής προβολής και φωτογράφησης του θώρακα πρέπει να δοθεί προσοχή στην κατάσταση του διακρησμού και του πνεύμονα.

　　Εκτός από τις συνήθεις θεραπευτικές μεθόδους, τα παιδιά πρέπει να παρακολουθούν μια νηστείακή διατροφή, να καταναλώνουν πολλά τρόφιμα πλούσια σε βιταμίνες και να διασφαλίζουν τη συνέπεια της διατροφής τους, ενώ πρέπει επίσης να αποφεύγουν τα πικάντικα και ερεθιστικά τρόφιμα.

　　Το καρκίνος του ήπατος του παιδιού είναι μια επιθήλιο και μεσenchυματική αλληλεπίδραση οργανικής ουσίας, μπορεί να περιέχει ινογενή ιστό, μυϊκό ιστό, οστεοειδή ιστό, χόνδρο, αιματοποιητικό ιστό ή πρωτογενή μεσenchυματικό ιστό, και η συγκεκριμένη θεραπεία του είναι ως εξής.

　　Πρώτο, αρχή της κλινικής φάσης της θεραπείας (SIOPEL)-Φάση Ⅰ)

　　1Φάση Ⅰ: αφαίρεση της μερίδας της ηπατικής φυλής ή της αντίστοιχης ηπατικής περιοχής.

　　2Φάση ⅡA1Φάση ⅡA2Φάση Ⅰ: αφαίρεση της αριστεράς ηπατικής φυλής ή της αντίστοιχης ηπατικής περιοχής.

　　3Φάση Ⅱ

　　4Φάση ⅡB: αφαίρεση της αντίστοιχης ηπατικής περιοχής.1Φάση Ⅲ2Φάση ⅢA

　　5Φάση ⅢB1Φάση ⅢB2Φάση

　　6、Φάση Ⅳ: μετά την συνδυαστική χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία, μπορεί να γίνει ηπατική μεταμόσχευση.

　　7、αν υπάρχουν μεταστάσεις σε απομακρυσμένα σημεία, εξωηπατική επέκταση και επηρεασμένοι οι αορτοί, πρέπει να γίνει συνδυαστική χημειοθεραπεία, και να κρίνεται αν θα γίνει χειρουργική θεραπεία ανάλογα με την επίδραση της χημειοθεραπείας.

　　Δεύτερο, χειρουργική θεραπεία

　　Η πλήρης χειρουργική αφαίρεση στα αρχικά στάδια μπορεί να θεραπευτεί. Οι όγκοι που έχουν σχηματιστεί σε μορφή μπλοκ είναι ευκολότεροι να αφαιρεθούν, αλλά οι όγκοι που είναι πολλαπλές κόμβοι ή διπλής εκπομπής είναι δύσκολοι να αφαιρεθούν, και μερικές φορές είναι αδύνατοι. Οι όγκοι που επηρεάζουν και τα δύο φύλα ή επηρεάζουν τις φλέβες και την ουροδόχο κοιλιά δεν μπορούν να αφαιρεθούν πλήρως. Αν η αναισθησία και η χειρουργική τεχνική είναι καλή, η αφαίρεση του ήπατος μπορεί να φτάσει στο 50% του ήπατος.80％，με γρήγορη αναγέννηση του ήπατος μετά την αφαίρεση6μήνες μπορεί να ανακτήσει. Η ικανότητα αναγέννησης του ήπατος των παιδιών είναι καλύτερη από αυτή των ενηλίκων. Αν ο καρκίνος του ήπατος είναι περιορισμένος σε ένα φύλο, η χειρουργική αφαίρεση πρέπει να γίνει το συντομότερο δυνατόν. Για τους τεράστιους όγκους του ήπατος, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η συνδυασμένη ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία, μέχρι να μειωθεί ο όγκος και να γίνει η χειρουργική αφαίρεση. Σε μερικές περιπτώσεις αναφέρονται περιπτώσεις όπου η αφαίρεση του όγκου είναι επιτυχής και ο ασθενής έχει μακροζωία.

　　Τρίτο, χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία

　　Μετά την πλήρη αφαίρεση του όγκου, πρέπει να γίνει χημειοθεραπεία, ανάλογα με την ανάγκη να γίνει ακτινοθεραπεία. Αν το υπόλοιπο της ηπατικής λειτουργίας είναι λίγο, η ακτινοθεραπεία πρέπει να γίνει με προσοχή. Η ηπατική οργανική οργάνωση των παιδιών είναι πολύ ευαίσθητη στις χημειοθεραπευτικές ουσίες και τις ακτινοβολίες, οπότε προτιμάται η χειρουργική επέμβαση μετά την χειρουργική επέμβαση.1～2μήνες, μετά από την χημειοθεραπεία ή τη ακτινοθεραπεία, για να αποφύγουμε την βλάβη της αναγέννησης των κανονικών ηπατικών κυττάρων μετά την χειρουργική επέμβαση. Οι χημειοθεραπευτικά φάρμακα περιλαμβάνουν το vinblastine, cyclophosphamide, 5-fluorouracil (5-FU), doxorubicin (adriamycin) κ.λπ., αλλά η αποτελεσματικότητα δεν είναι τόσο καλή όσο στη νευροβλαστική και την όγκους του νεφροειδούς ιστού. Έχουν αναφερθεί περιπτώσεις όπου χρησιμοποιήθηκε η 5-fluorouracil (5-FU) injectεται μέσω της ηπατικής αρτηρίας και επιτυγχάνεται κάποια θεραπευτική επίδραση, και κάποιοι αναφέρουν τη χρήση της 5-fluorouracil (5-FU) και η combination με το vinblastine, η αποτελεσματικότητα είναι καλή.