Acute peritonitis

　　The most common bacteria in peritoneal infection are Escherichia coli, Enterococcus, Pseudomonas aeruginosa, Proteus, Clostridium perfringens, and other anaerobic bacteria. In most cases, it presents as a mixed infection. There are many causes of acute peritonitis, mainly the following:

　　1Acute perforation and rupture of abdominal organs

　　Mostly occur in organs with pre-existing lesions. Perforation of hollow organs often occurs suddenly due to the progression of ulcerative or gangrenous lesions, such as acute appendicitis, peptic ulcer, acute cholecystitis, typhoid ulcer, gastric or colorectal cancer, ulcerative colitis, ulcerative intestinal tuberculosis, amebic colitis, diverticulitis, and other perforations leading to acute peritonitis. Solid organs such as liver and spleen can also rupture due to abscesses or tumors.

　　2Spread of acute intra-abdominal organ infection

　　For example, acute appendicitis, cholecystitis, pancreatitis, diverticulitis, ascending infection of the female reproductive tract (such as puerperal fever, salpingitis) and other causes can spread to the peritoneum and cause acute inflammation.

　　3Acute intestinal obstruction

　　Apoptosis, intussusception, incarcerated hernia, mesenteric vascular thrombosis or thrombosis, and other causes of strangulated intestinal obstruction lead to peritonitis after intestinal wall injury, losing the normal barrier function, intestinal bacteria can invade the peritoneal cavity through the intestinal wall, causing peritonitis.

　　4、κλινικές καταστάσεις της κοιλιακής χειρουργικής

　　Όταν τα εργαλεία, τα βλήματα περνούν μέσα από το κοιλιακό τοίχωμα, μπορεί να διατρέχουν κενά όργανα, ή να εισάγουν βακτήρια από τον εξωτερικό στον κοιλιακό τομέα, η κολπική τραυματισμός μπορεί επίσης να προκαλέσει διάτρηση των εσωτερικών οργάνων, προκαλώντας οξεία περιτονίτιδα. Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, μπορεί να εισάγεται εξωτερικό βακτήριο στον κοιλιακό τομέα λόγω της κακής απολύμανσης, ή η τοπική λοίμωξη μπορεί να επεκταθεί λόγω της αμέλειας της χειρουργικής επέμβασης, ή η διαρροή της γαστροοιστοκύστης, η γαστροοιστοκύστης, της κύστης, της χολής, της παχέως χολής μπορεί να προκαλέσει οξεία περιτονίτιδα. Μερικές φορές, λόγω της παραβίασης της ασοβής πρακτικής κατά τη διάρκεια της πункциομετρίας ή της απευθείας αφαίρεσης του υγρού από την κοιλιά, μπορεί να προκαλέσει τις συνέπειες της οξείας περιτονίτιδας.

　　5、η αιμορραγική διασπορά λοίμωξης

　　Μπορεί να προκαλέσει πρωτογενή οξεία περιτονίτιδα.

　　Αν η περιτονίτιδα δεν αντιμετωπιστεί γρήγορα και αποτελεσματικά, θα προκαλέσει γρήγορα πολλαπλή ανεπάρκεια συστημάτων, η απώλεια υγρών στο κοιλιακό τομέα και το έντερο μπορεί να προκαλέσει σοβαρή αφυδάτωση και διαταραχή των ηλεκτρολυτών, οι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν την έκφραση του προσώπου (το πρόσωπο του ιατρού Ιπποκράτη) και μπορεί να πεθάνουν μέσα σε λίγες μέρες. Μπορούν επίσης να προκύψουν οι παρακάτω επιπλοκές.

　　1、η γρήγορη εμφάνιση της σύνδρομου αναπνευστικής δυσφορίας του ενήλικα, ακολουθούμενη από την ανεπάρκεια της νεφρικής λειτουργίας, την ανεπάρκεια της ηπατικής λειτουργίας και την εξαπλούμενη θρομβοπενία.

　　2、η περιτονίτιδα στο κοιλιακό τομέα εμφανίζεται στο πέλμα, στο κάτω μέρος του διαφράγματος, στην κοιλιακή κοιλότητα, στην κοιλιακή κοιλότητα, στην κοιλιακή κοιλότητα και μεταξύ των εντέρων. Πρέπει να αναζητηθεί μέσω κλινικής εξέτασης, υπερήχων (υπερήχων για τον έλεγχο του πέλματος ή του κάτω μέρους του διαφράγματος), CT (πιο αποτελεσματικό για τον έλεγχο του κάτω μέρους του διαφράγματος), και μερικές φορές χειρουργική επέμβαση. Η διήθηση μέσω της δερμάτινης κατευθυνόμενης ενδοδερματικής αγωγής είναι δυνατή υπό την καθοδήγηση υπερήχων ή CT.

　　3、η δημιουργία συνδέσμων ή ζυγών είναι η επιπλοκή της αργής φάσης, συχνά προκαλεί μελλοντική βλοκада.

　　Οι κύριες κλινικές εκφράσεις της οξείας περιτονίτιδας είναι ο πόνος στο στομάχι, η δυσφορία στην κοιλιά και η συστολή των μυών της κοιλιάς, συχνά συνοδεύονται από ναυτία, έμετο, δυσφορία, πυρετό, υποταστική, ταχυκαρδία, αναπνευστική δυσκολία, αύξηση λευκοκυττάρων και άλλες τοξικές φαινομονές. Επειδή η νόσος αυτή είναι συνήθως μια επιπλοκή μιας ασθενείας στο κοιλιακό τομέα, οι συμπτώματα της αρχικής νόσου είναι συχνά παρόντα πριν και μετά την έναρξη της νόσου.

　　1、οξεία δυσάρεστη στομάτιση

　　Ο πόνος στο στομάχι είναι ο κύριος και πιο συχνός σύμπτωμα, συνήθως ξεκινά ξαφνικά, διαρκεί και επεκτείνεται γρήγορα, η φύση του εξαρτάται από τον τύπο της περιτονίτιδας (χημική ή βακτηριακή), την έκταση της φλεγμονής και την αντίδραση του ασθενούς. Η αιτία της περιτονίτιδας είναι η αιμορραγία από τον αιμάτωμα του στομάχου, του δωδεκαδάκτυλου, της κύστης και άλλων οργάνων, η οποία προκαλεί ξαφνικό και ισχυρό πόνο στο όλο το σώμα, ακόμη και την αποκατάσταση της περιτονίτιδας. Σε λίγες περιπτώσεις, πριν από την εμφάνιση της βακτηριακής συνεπαγόμενης λοίμωξης, μπορεί να εμφανιστεί η βελτίωση της κατάστασης της κλινικής, η οποιαδήποτε εμφάνιση της αίσθησης της περιτονίτιδας και της ελαττωμένης περιτονίτιδας, λόγω της αύξησης της περιτονίτιδας και της διασποράς του διεγερτικού. Μετά την εμφάνιση της βακτηριακής συνεπαγόμενης λοίμωξης, ο πόνος στο στομάχι θα αυξηθεί ξανά. Η περιτονίτιδα που προκαλείται από βακτηριακή λοίμωξη έχει συνήθως το αρχικό σημείο της νόσου (π.χ. οξεία αμυγδαλίτιδα, οξεία κύστης κ.λπ.) τοπικό πόνο, η π穿孔 είναι πιο αργή, η πίεση ή ο πόνος είναι πιο αργή, δεν είναι τόσο έντονη όσο η οξεία διάτρηση του στομάχου και της κύστης, και ο πόνος θα αυξηθεί σταδιακά και θα επεκταθεί από το σημείο της νόσου στο όλο το σώμα. Η σοβαρότητα του πόνου διαφέρει από άτομο σε άτομο, με μερικούς ασθενείς να αναφέρουν εξαιρετικά έντονους συνεχείς πόνους, ενώ άλλοι αναφέρουν αργή ή αίσθηση αμηχανίας, ενώ οι ασθενείς με αδυναμία ή ηλικία, όπως οι ασθενείς με σοβαρή πυρετική νόσο, μπορεί να μην αισθάνονται πόνο κατά την οξεία διάτρηση.

　　2、恶心与呕吐

　　由于腹膜刺激，恶心呕吐是反射性的，时有时无，吐出物为胃内容物，有时带有胆汁;以后由于麻痹性肠梗阻，呕吐变为持续性而无恶心，吐出物为棕黄色肠内容物，可有恶臭。

　　3、其他症状

　　在空腔脏器急性穿孔产生腹膜炎时，由于腹膜休克或毒血症，虚脱现象常见，此时体温多低于正常或接近正常;当虚脱改善而腹膜炎继续发展时，体温开始逐渐增高。若原发病为急性感染(如急性阑尾炎和急性胆囊炎)，在发生急性腹膜炎时，体温常比原有的更高。在急性弥漫性腹膜炎病例，由于腹膜渗出大量液体，腹膜及肠壁高度充血、水肿，麻痹的肠腔积聚大量液体，加上呕吐失水等因素，有效循环血容量及血钾总量显著减少。此外，由于肾血流量减少，毒血症加重、心、肾及周围血管功能减损，患者常有低血压及休克表现，脉搏细数或不能扪及，也可有口渴、少尿或无尿、腹胀、无肛门排气。有时有频繁的呃逆，其原因可能是炎症已波及膈肌。

　　Η κύρια μέθοδος πρόληψης της επιπεφυκίτιδας είναι η πρόωρη και κατάλληλη θεραπεία των ενδοκοιλιακών ινογενών ασθενειών που μπορεί να προκαλέσουν επιπεφυκίτιδα. Οποιαδήποτε χειρουργική επέμβαση στην κοιλιά, ακόμη και η παρακέντηση της κοιλιάς, πρέπει να γίνεται με στερεοποίηση. Η χορήγηση αντιβιοτικών πριν από την κοιλιακή χειρουργική επέμβαση μπορεί να μειώσει τον κίνδυνο επιπεφυκίτιδας.

　　Η επιπεφυκίτιδα είναι μια επιπεφυκίτιδα που προκαλείται από λοιμώξεις, χημικά ουσίες (όπως οξέα στομάχου, εντέρων, χολής, παχέως οξέος κ.λπ.) ή τραυματισμούς. Στα περισσότερα από αυτά προκαλούνται από λοιμώξεις με βακτήρια. Ο έλεγχος της επιπεφυκίτιδας βασίζεται κυρίως στο εργαστηριακό έλεγχο.

　　1Ο αριθμός λευκοκυττάρων και η αναλογία ουδετεροφίλων είναι γενικά σημαντικά αυξημένα, και συχνά υπάρχουν αριστερή μετατόπιση και τοξικές κρυσταλλώσεις. Σε σοβαρές περιπτώσεις της διάδοσης της περιτονίτιδας, λόγω της μεγάλης εισροής λευκοκυττάρων στην κοιλιά, ο αριθμός λευκοκυττάρων στο περιφερικό αίμα μπορεί να μην είναι υψηλός, αλλά η αναλογία ουδετεροφίλων παραμένει υψηλή. Το ίδιο συμβαίνει και στους ηλικιωμένους ή αυτούς με χαμηλή ανοσία.

　　2Καθαρισμός ούρων. Ο κανονικός έλεγχος ούρων είναι μια αρχική έλεγχος που δεν πρέπει να αγνοείται στη κλινική, πολλά νεφρικά προβλήματα εμφανίζονται στο αρχικό στάδιο με πρωτεΐνες στα ούρα ή με σχηματισμένα στοιχεία στην ούρα. Όταν ανακαλύπτεται μια αномαλία στα ούρα, συχνά είναι ο πρώτος σημείο για νευρική ή ουροφόρο οδού ασθένεια, και συχνά είναι μια σημαντική ένδειξη για την ουσία του παθολογικού διαδικασμού. Οι τελευταίες δεκαετίες πολλοί γιατροί έχουν επισημάνει ότι είναι ευνοϊκό για τον γιατρό να κάνει τον έλεγχο ούρων του ασθενούς, μια γενική διαγνωστική μέθοδος για την ανακάλυψη νευρικών ασθενειών.

　　3Η αίμα βιοχημεία μπορεί να ανακαλύψει την αцидωση και την διαταραχή των ηλεκτρολυτών.

　　4Η κουλτούρα της κοιλιακής υγρορροίας μπορεί να αποκτήσει την παθογόνο οργανισμό.

　　5Η ακτινογραφία μπορεί να δείξει αέριο κάτω από τον διάφραγμα.

　　Για τους ασθενείς με οξεία περιτονίτιδα που δεν χρειάζεται χειρουργική επέμβαση, αν είναι έτοιμοι για χειρουργική επέμβαση στο νοσοκομείο, θα πρέπει να αποφύγουν το φαγητό και το νερό; Οι ασθενείς με ελεγχόμενη νόσο θα πρέπει να τρώνε σε μικρές μερίδες και να αποφεύγουν τα κρύα και ερεθιστικά τρόφιμα, η διατροφή πρέπει να είναι τακτική; Αποφύγετε τις σκληρές σωματικές εργασίες; Μaintain a cheerful mood; Αν υπάρχει δυσφορία στην κοιλιά, επισκεφθείτε το γιατρό σας το συντομότερο δυνατό.

　　Για τους ασθενείς με πρωτοπαθή περιτονίτιδα ή για τους ασθενείς με διασπειρομένη περιτονίτιδα που έχει ξεπεράσει1～2ημέρες, η φλεγμονή έχει περιοριστεί. Ή για τους ηλικιωμένους και τους ασθενείς με σοβαρές συμπτώματα δηλητηρίασης, μπορεί να γίνει αρχικά η ενδονοσοκομειακή υποστήριξη και να παρακολουθείται στενά η εξέλιξη της νόσου. Η ενδονοσοκομειακή υποστήριξη περιλαμβάνει:

　　1Παραμονή στο κρεβάτι, προτιμάται η προκυψή30°～45° της ημιθεριστημένης θέσης, για να διευκολύνει την ροή των υγρών από τη φλεγμονή στην κοιλιακή κοιλότητα και να διευκολύνει τον απόσυρροφορισμό. Αν το σοκ είναι σοβαρό, θα πρέπει να λάβει την επίπεδη θέση.

　　2Απομόνωση και αποσύρριψη του γαστρεντερικού

　　3Καθαρισμός των διαταραχών του υγρού του σώματος, των ηλεκτρολυτών και της ισορροπίας οξέων και βασικών. Δεδοθείς αρκετή ενδοφλέβια ενυδάτωση, ώστε η ημερήσια ποσότητα της ούρων να είναι1500ml περίπου, αν είναι δυνατόν να ληφθούν υπόψη τα αποτελέσματα της μέτρησης της πίεσης στο κεντρικό φλέβο για να ληφθεί υπόψη η ποσότητα της ενδοφλέβιας ενυδάτωσης. Επιπλέον,应根据血液电解质测定结果计算应输入的氯化钾或钠盐的量，根据血液二氧化碳结合率或血液的pH值来考虑使用碳酸氢钠等治疗。

　　4Αν είναι δυνατόν, είναι καλό να δοθεί ενδοφλέβια υψηλή θρεπτική θεραπεία ή μικρή μεταφορά αίματος, για να βελτιώσει την κατάσταση της υγείας του ασθενούς και να ενισχύσει την ανοσία.

　　5Η αντιβιοτική θεραπεία είναι η πιο σημαντική εσωτερική θεραπεία για την οξεία περιτονίτιδα. Συνήθως, η παραβρογχική περιτονίτιδα είναι μια μίξη από αερόβιες και ανοξείδωτες λοιμώξεις, οπότε είναι καλό να χρησιμοποιηθούν ευρύτατοι αντιβιοτικοί παράγοντες ή να χρησιμοποιηθούν συνδυασμοί πολλαπλών αντιβιοτικών. Αν είναι δυνατόν να ληφθούν τα παθογόνα και να επιλεγούν τα αντιβιοτικά με βάση τα αποτελέσματα της δοκιμής ευαισθησίας φαρμάκων, είναι καλύτερο.

　　6Για τους ασθενείς με έντονους πόνους ή ανησυχία, αν η διάγνωση είναι ήδη σαφής, μπορεί να χρησιμοποιηθούν φάρμακα όπως η pethidine, η phenobarbital, κ.λπ. Αν υπάρχει σοκ, θα πρέπει να γίνει ενεργή αντισοκολογική θεραπεία κ.λπ.