Κolorectal κοιλίες

　　Η αιτία της νόσου των diverticula του colon δεν είναι σαφής, υπάρχουν πολλά σκεπτικά, γενικά υπάρχουν κληρονομικοί παράγοντες, μεταγενετικοί παράγοντες και άλλοι παράγοντες που προκαλούν, αναλυτικά παρακάτω:

　　1οι παράγοντες της κληρονομικότητας

　　O Evans προτείνει ότι η κληρονομική κοιλιά του δεξιού μέρους του colon μπορεί να προκαλείται από την ανωμαλία της ανάπτυξης του τοιχώματος του εντέρου κατά τη διάρκεια της εμβρυακής ανάπτυξης. O Waugh πιστεύει ότι η κοιλιά του ileocecalis προκαλείται από την ανωμαλία της ανάπτυξης του εντέρου κατά τη διάρκεια της εμβρυακής ανάπτυξης7～10από την υπερβολική ανάπτυξη του ileocecalis, ο οποίος θα πρέπει να είναι συνεχώς συρρικνωμένος. Μερικοί ασθενείς με diverticula έχουν οικογενειακό ιστορικό. Η πλειοψηφία της νόσου των diverticula είναι λόγω μεταγενέσεως, η έρευνα της οργάνωσης δεν έχει βρει καμία παρενόχληση του τοιχώματος του colon, η αύξηση της συχνότητας της νόσου με την πάροδο του χρόνου είναι επίσης μια ισχυρή απόδειξη, οι πραγματικοί κληρονομικοί diverticula είναι σπάνιοι.

　　2οι παράγοντες της μεταγενέσεως

　　Ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν ότι η χαμηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες στη δυτική κοινωνία είναι η κύρια αιτία της νόσου των diverticula, και τα εξής κλινικά αποτελέσματα μπορούν να επιβεβαιώσουν αυτό:

　　① Η συχνότητα της νόσου έχει εμφανή γεωγραφική διανομή.

　　②50s μετά την πτώση η συχνότητα της νόσου αυξάνεται σταδιακά.

　　③ Η συχνότητα της νόσου αλλάζει μετά την αλλαγή της διατροφής των μεταναστών.

　　④ Η συχνότητα της νόσου αυξάνεται με την πάροδο του χρόνου.

　　⑤ Η υψηλή περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες μπορεί να προφυλάξει από την νόσο των diverticula.

　　)1)οι παράγοντες που επηρεάζουν την ανάπτυξη των diverticula

　　Η πρώτη είναι η τάση του τοιχώματος του colon, η δεύτερη είναι η διαφορά πίεσης μεταξύ του κοιλίας του colon και του απευθείας κοιλίας. Η πίεση οποιασδήποτε κοιλίας μπορεί να μετρηθεί μέσω του νόμου της πίεσης Laplace. lately, η μελέτη με το μέτρο της πίεσης έχει δείξει ότι κατά τη διάρκεια της συνεχούς διαμεριστικής κίνησης, το colon, ειδικά το σφηνοειδές colon, μπορεί να παράγει πολύ υψηλή πίεση κοιλίας. Η υψηλότερη πίεση κοιλίας στο colon είναι στον υποκείμενο και τον σφηνοειδή κόλπο, αυτή η πίεση είναι αρκετή για να προκαλέσει την έξοδο της μεμβράνης από το τοίχωμα του colon και τη δημιουργία των diverticula.

　　)2)οι χαρακτηριστικές δομές του τοιχώματος του colon

　　πρέπει να είναι και η αιτία της ανάπτυξης των diverticula1Μια παράγοντας. Τα κολλαγενικά ιντράκρανα της κοιλίας του colon είναι σε διπλότυπη διάταξη, διατηρώντας την τάση του τοιχώματος του colon. Με την πάροδο του χρόνου, τα κολλαγενικά ιντράκρανα στο εσωτερικό του κοιλίας του colon γίνονται πιο λεπτά, η δράση των ελαστικών ιντράκρανα μειώνεται, και η ελαστικότητα και η τάση του τοιχώματος του colon μειώνονται. Επομένως, η πιο στενή και πιο παχιά σφηνοειδής κοιλία του colon είναι η τοποθεσία που είναι πιο πιθανό να αναπτύξει diverticula. Οι μύες της ζώνης του colon βρίσκονται σε κατάσταση συστοχής, οπότε είναι δύσκολο να αναπτύξουν diverticula. Έχει αποδειχθεί ότι οι μυϊκοί束 του σ平滑ού του σφηνοειδούς colon των ασθενών με diverticula είναι πιο παχύτεροι από αυτούς των υγιών ατόμων. Ακόμα και αν δεν έχουν αναπτυχθεί παχύτεροι μυϊκοί束, οι ανωμαλίες των μυϊκών束 είναι μια εκδήλωση της προφάσης του diverticula. Οι ανωμαλίες των μυϊκών束 δεν περιορίζονται μόνο στο σφηνοειδές colon, αλλά μπορεί να εκφραστούν και σε άλλες περιοχές του colon, όπως το ανώτερο κοίλοστόμα. Αυτό γίνεται πιο ορατό μετά την αφαίρεση του σφηνοειδούς colon. Στην αρχή της νόσου, αυτά τα αδύνατα σημεία του τοιχώματος του colon έχουν ήδη εμφανιστεί. Επιπλέον, η διαταραχή της συνδετικού ιστού που προκαλείται από την αλλαγή της δομής του πρωτεϊνού είναι επίσης σημαντική στην αρχή της νόσου της diverticula.

　　)3) η κίνηση του παχέος εντέρου

　　Υπάρχουν δύο τύποι συσπαγμάτων, η ρυθμική συστολή και η προωθητική συστολή. Ο πρώτος κύριας σκοπός είναι να ανακατέψει τα περιεχόμενα του δεξιού κοπράνων, προωθώντας την απορρόφηση νερού και αλάτι. Ο δεύτερος μεταφέρει τα κόπρανα προς τα έξω. Η συστολή του συνολικού κινήματος (mass peristalsis) μπορεί να μεταφέρει τα κόπρανα απευθείας από το δεξί κοπράνο στο σιγκμοειδές έντερο και την ανώτερη σιγμοειδής περιοχή, προκαλώντας την αίσθηση της ανάγκης για αποτολή. Οι ημιτόνες του παχέος εντέρου είναι πιο πιθανό να εμφανιστούν στις αδύναμες περιοχές της τοιχίας του παχέος εντέρου μεταξύ των ζωνών του παχέος εντέρου. Όταν η διαίρεση των συσπαγμάτων αυξάνει την ενδοκοιλική πίεση, αυτές οι πιθανές αδύναμες περιοχές είναι πιο πιθανό να σχηματίσουν ημιτόνους στις περιοχές όπου εισέρχονται τα αιμοφόρα αγγεία στην τοιχία του παχέος εντέρου.

　　)4) η προσαρμοστικότητα της τοιχίας του ενδοσφιγκτηρίων

　　Η ανωμαλία της προσαρμοστικότητας της ενδοσφιγκτηρίων τοιχίας μπορεί επίσης να είναι η αιτία των ημιτονικών κοιλιών. Η μελέτη της δυναμικής του παχέος εντέρου σε κατάσταση ύπνωσης και διέγερσης υποστηρίζει αυτήν την άποψη. Οι Eastwood και συνεργάτες ανακάλυψαν ότι οι ασθενείς με ημιτόνους που έχουν συμπτώματα εμφανίζουν υπερβολική ανώμαλη αντίδραση της πίεσης του παχέος εντέρου σε ορισμένα φάρμακα, τροφές και επεκταμένους αερόφθορες. Στις κανονικές συνθήκες, η πίεση και το όγκος έχουν γραμμική σχέση. Ωστόσο, στους ασθενείς με ημιτόνους, η πίεση φτάνει γρήγορα στο σταθερό στάδιο, ακόμη και αν ο όγκος αυξάνεται, η πίεση παραμένει σταθερή. Η κατάθαλψη της αντίδρασης της πίεσης των ασθενών με ημιτόνους είναι σημαντικά χαμηλότερη από αυτή των υγιών ανθρώπων. Η μείωση της προσαρμοστικότητας της τοιχίας του παχέος εντέρου μπορεί να σχετίζεται με την υπερπλασία των ενδοσφιγκτηρίων μυών και την δυσταμότητα των υφασμάτων κολλαγόνου.

　　)5) η πίεση στο ενδοκοιλικό χώρο του παχέος εντέρου

　　Από την μέτρηση βρέθηκε ότι η βασική πίεση των ασθενών με ημιτόνους είναι υψηλότερη από αυτή των υγιών ανθρώπων. Όταν η πίεση στο σιγκμοειδές έντερο είναι ανώμαλη, οι ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν πόνο στην αριστερή αγκάθια του μηρού και καθυστέρηση στην εκτόνωση. Η συχνότητα της ηλεκτρομυογράφησης των ασθενών με ημιτόνους είναι12～18Hz, υψηλότερη από αυτή των υγιών ανθρώπων (6～10Hz). Η ηλεκτρομυογράφημα του παχέος εντέρου των ασθενών με ημιτόνους είναι διαφορετική από αυτή των ασθενών με ενδοσφιγκτηρίτιδα, η σχέση τους δεν είναι σαφής. Οι ασθενείς με ημιτόνους και συνοδευόμενη από πόνο συχνά έχουν συμπτώματα ενδοσφιγκτηρίτιδας, και η βασική πίεση τους είναι συχνά αυξημένη. Οι ασθενείς με ημιτόνους, κατά τη διάρκεια της λήψης τροφής, μετά από χορήγηση νέουστιν ή μορφίνης, ο δείκτης κινήσεων του παχέος εντέρου τους είναι υψηλότερος από αυτόν των υγιών ανθρώπων. Η κουρακτίνη δεν αυξάνει την πίεση του σιγκμοειδούς εντέρου, η προπανυλίνη και η ουρία μπορούν να μειώσουν την πίεση του παχέος εντέρου. Η ανωμαλία της πίεσης σε κατάσταση ύπνωσης και διέγερσης, ακόμη και μετά την αφαίρεση του σιγκμοειδούς εντέρου, δεν μπορεί να βελτιωθεί, υποδεικνύοντας ότι η λειτουργία του ολόκληρου του παχέος εντέρου είναι δυσλειτουργική.

　　Συνοψίζοντας, η αιτία της εμφάνισης των ημιτονικών κοιλιών πρέπει να διευκρινιστεί, μπορεί να είναι το αποτέλεσμα της παθολογικής κατάστασης των ενδοσφιγκτηρίων μυών του παχέος εντέρου, της αύξησης της ενδοκοιλικής πίεσης κατά τη διάρκεια της διαίρεσης των συσπαγμάτων, της μείωσης της προσαρμοστικότητας της ενδοσφιγκτηρίων τοιχίας και της χαμηλής περιεκτικότητας σε φυτικές ίνες στη διατροφή και πολλών άλλων παραγόντων που δρουν μαζί.

　　3、相关因素

　　)1)肥胖

　　以往曾认为肥胖与憩室病有关，但研究证实事实并非如此。Hugh等发现皮下脂肪厚度与憩室发生率无关。

　　)2)心血管病

　　高血压和憩室病无相关关系，但动脉粥样硬化的病人憩室发病率增加，推测与肠系膜下动脉缺血有关。以前有过心肌梗死发作的男性病人，憩室发病率为57％，明显高于同年龄组的男性病人(25％)。年龄在65岁以上，伴有脑血管意外的病人憩室发病率明显高于对照组人群。

　　)3)情感因素和肠激惹综合征

　　未发现心理和情感因素与憩室发病有关，此点与肠激惹综合征不同。肠激惹综合征与憩室病有很多相似之处(如大便重量、粪胆酸及粪电解质含量等方面)，前者的肠腔基础压力也是增高的，而且二者常同时存在。肌电图检查二者均有快波出现，对食物和新斯的明刺激均有过度的压力反应，而且高纤维饮食可纠正二者异常的排送时间，增加大便重量，降低肠腔内压。一般认为，抑制排气和排便会增加肠腔内压，促进憩室形成，但事实并非如此。因为年轻人的括约肌功能很强，憩室发病率不高。而直肠括约肌松弛的老年反而多发。另外发现巨结肠和便秘的病人，憩室并不多见。

　　)4)肠炎性疾病

　　肠炎性疾病与憩室病的关系较为复杂。憩室病人伴有溃疡性结肠炎时结肠内压增高。憩室病合并Crohn病的病人约2/3出现溃疡和低位瘘管等肛周症状。Crohn病并发憩室的发病率较正常人高5倍，主要临床特征是疼痛，不全肠梗阻、腹部肿物、直肠出血、发热和白细胞增多。Berridge和Dick利用放射学方法研究了Crohn病与结肠憩室病的关系，发现当Crohn病逐渐发展时，憩室病逐渐“消失”。反之，当Crohn病逐渐缓解时，憩室病重又出现。这种奇特的现象易发生炎性包块，脓肿及瘘管等并发症，特别在老年更易形成肉芽肿。放射学检查除了发现脓肿和狭窄外，憩室的黏膜是完整的，而Crohn病的黏膜溃疡、水肿。左侧Crohn病常与憩室病同时存在。

　　)5)其他

　　憩室病与胆道疾病、裂孔疝、十二指肠溃疡、阑尾炎及糖尿病有关，常伴发痔疮、静脉曲张、腹壁疝、胆囊结石和裂孔疝。而小样本研究发现憩室病与十二指肠溃疡及动脉疾病无明显关系。病例对照研究发现摄入非类固醇类抗炎药易产生严重的憩室并发症。

　　)6)结、直肠恶性肿瘤

　　憩室病与结、直肠息肉及肿瘤的关系仍不明确。Edwards发现憩室病人发生恶性肿瘤和良性腺瘤的几率较普通人群低，也很少并发息肉和结直肠癌。

　　Fecal stone obstruction of the diverticular orifice or mucosal injury can cause diverticulitis. Initially, it presents as mild chronic inflammatory changes, with the most obvious lesion at the diverticular tip being lymphoid hyperplasia, gradually involving the pericolonic and mesenteric fat, and finally covering the entire diverticulum and the surrounding colonic wall. Therefore, localized peritonitis is a common early complication.

　　Diffuse and localized peritonitis can be caused by diverticular perforation, and abscesses are formed after the infection is localized. The sigmoid colon is adherent to surrounding tissues, causing intestinal obstruction, or forming fistulas in surrounding organs, such as: diverticular small bowel fistula, diverticular bladder fistula, diverticular vaginal fistula, or diverticular skin fistula. Sometimes the inflammatory response is severe, forming larger inflammatory masses composed of sigmoid colon, omentum, small intestine, fallopian tube, uterus, bladder, and peritoneum.

　　1、mass

　　After the inflammation is localized, inflammatory masses are formed, adhering to surrounding tissues. If the diverticulitis starts at the mesenteric margin, it is easy to form an inflammatory mass. If there has been a previous inflammatory attack, the omentum usually adheres tightly to the intestinal tract, and even if the inflammation eventually subsides, the sigmoid colon lesions cannot return to normal.

　　2、abscess

　　If there has been no periappendiceal inflammation, it is easy to form an abscess during the attack of diverticulitis. Abscesses are the most common complications of diverticulosis, with10％～57％of diverticulitis patients have concurrent localized abscesses. The source of the disease includes:

　　①Periappendiceal abscess formation at the mesenteric margin.

　　②Diverticulum formation in the mesentery causes mesenteric abscess.

　　③Abscess caused by purulent lymph nodes. Abscesses are easily surrounded by surrounding tissues, such as small intestine, omentum, parietal peritoneum, or uterus, etc. Abscesses along the mesentery, into the retroperitoneum or retrorectal, cause buttock symptoms.

　　3、purulent peritonitis

　　It can be diffuse or localized. The characteristics of diffuse purulent peritonitis are cloudy exudate in the peritoneal cavity, thickening of the serous membrane of the intestinal wall, and obvious peritoneal edema. If the perforation is localized, the sigmoid colon may be wrapped by omentum, small intestine, bladder, pelvic peritoneum, rectum, and uterus. Gangrenous sigmoid colitis can also cause purulent peritonitis, but it is less common and has a higher mortality rate.

　　4、fecal peritonitis

　　Perforation of the diverticulum causes fecal peritonitis, and fecal fluid accumulation can be seen in the peritoneal cavity. There is a cavity connected to the colon, although it is relatively rare, but the mortality rate can be as high as75％Pus peritonitis can cause severe circulatory failure, endotoxemia, and Gram-negative septic shock.

　　5、obstruction

　　Obstruction caused by sigmoid colonic diverticula is mostly incomplete obstruction. If the mucosa swells and the stool dries up, the obstruction will worsen. If there is also sigmoid colonic inflammation, it can also cause complete sigmoid colonic obstruction. As the inflammation subsides, the obstruction will also be relieved. If the obstruction is caused by fibrinous adhesions from a periappendiceal abscess, the obstruction is not easy to relieve. Adhesions between the small intestine and the pericolonic inflammatory mass can cause acute small bowel obstruction.

　　6、fistula

　　Periappendiceal abscess or localized peritonitis may develop into a fistula. If it penetrates the abdominal wall, it forms a colonic skin fistula. Other common fistula sites include: bladder, vagina, uterus, ureter, colon, small intestine. Skin fistulas and other organ fistulas may coexist.

　　Η σφραγίδα του παχέος εντέρου και του ουροδόχου κύστης είναι μια συχνή επιπλοκή της παθώσης των σήψεις, και οι σήψεις είναι η πιο συχνή αιτία της σφραγίδας του παχέος εντέρου και του ουροδόχου κύστης. Η σφραγίδα του παχέος εντέρου και του ουροδόχου κύστης εκφράζεται με ειδικά αεροβόρα και κόλα συμπτώματα. Η σφραγίδα του παχέος εντέρου μπορεί να επιβεβαιωθεί με την σφραγίδα του παχέος εντέρου, αλλά συχνά δεν μπορεί να βρεθεί η σφραγίδα, η σφραγίδα μπορεί να βρεθεί κατά τη διάρκεια της ουροσκοπίας, της ουροσκοπίας ή της φλέβας της νεφρολιθιάσης. Επειδή η πίεση του εντέρου είναι υψηλή, η σφραγίδα είναι ευάλωτη στην επικάλυψη από το上皮ικό στρώμα, μετά την δημιουργία της σφραγίδας, είναι δύσκολο να κλείσει αυθόρμητα. Η σφραγίδα του πέους είναι υψηλότερη από τη γυναίκα, περίπου20% των ασθενών χρειάζεται χειρουργική επέμβαση.

　　Η αυθόρμητη σφραγίδα του παχέος εντέρου και του δέρματος είναι σπάνια, συχνά εμφανίζεται μετά την χειρουργική επέμβαση, ή σχετίζεται με την ύπαρξη της νόσου Crohn. Η σφραγίδα του παχέος εντέρου και του δέρματος μπορεί να εμφανιστεί με την ένεση σκιαγραφικού ουσιώδους μέσω του δέρματος και να εμφανιστεί κατά τη διάρκεια της σφραγίδας του παχέος εντέρου.

　　Ο σφραγίδα του παχέος εντέρου και του σφραγίδα του πέους βρίσκεται στην3θέσεις, πολύ λιγότερες από τις δερματικές και τις ουροδόχες σφραγίδες, είναι πιο συχνές στις γυναίκες με προηγούμενη κύστη εκτομής. Ο σφραγίδα του παχέος εντέρου και του σφραγίδα του ήπατος σχετίζεται με την ινοπαθία, μπορεί να περιλαμβάνει τον λεπτό σωλήνα, το παχέος έντερο, τη δέρμα και την ουροδόχο κύστη.

　　7、άλλες

　　οι μεγάλοι σήψεις του παχέος εντέρου δεν είναι συχνές1984Το έτος του Ηνωμένου Βασιλείου αναφέρθηκε52π.χ. Οι σήψεις εκφράζονται ως κυστικές κοιλότητες που επικοινωνούν με το έντερο, με φλεγμονώδη αλλαγή της μεμβράνης, η σιδηρώδης σωλήνας είναι δυσθεώρητος και στενάζει με τα γύρω όργανα. Η στροφή της σήψης είναι πολύ σπάνια.

　　Οι σήψεις χωρίς επιπλοκές δεν έχουν καθόλου συμπτώματα, μερικές φορές κώλυση, ή διάρροια και κώλυση. Στην αριστερή, τη μεσαία και την κάτω κοιλιά υπάρχουν συνεχείς αμβλύες ή παροξυσμικές σπασμολιμφικές κόλπες. Συχνά γίνονται αισθητές οι σωλήνες του παχέος εντέρου και του σιδηρώδους σωλήνα, με πίεση, προκαλούνται από την διαταραχή της κίνησης του σιδηρώδους σωλήνα και την σπασμό. Όταν συμβεί η παθώσης της σήψης, υπάρχουν οξεία και χρόνια.

　　)1) οξεία παθώσης της σήψης

　　οι συμπτώματα είναι σαφή, κυρίως με κόλπες, πυρετό, ελαφρά αίσθηση πρήξιμου, κώλυση, ναυτία και έμετο. Επειδή οι σήψεις βρίσκονται συχνά στην σιδηρώδη σωλήνα, η περιοχή της κόλπης βρίσκεται στο αριστερό κάτω μέρος της κοιλιάς ή στην οσφυϊκή περιοχή, η συνεχής κόλπη συνοδεύεται από παροξυσμικές σπασμολιμφικές κόλπες. Η αριστερή κάτω κοιλιά είναι εμφανής η πίεση και η ανατροπή,颇似急性阑尾炎, συχνά ονομάζεται αριστερή ουροδόχος κολίτιδα. Η παθώσης της σήψης συχνά συνοδεύεται από πνευμονία ή φλεγμονή του περιitoneαίου, ή τη δημιουργία ενδοπεριαρθρικής ή φλεγμονώδους μάζας, μπορεί επίσης να δημιουργήσει ενδοφλέβιο ή εξωφλέβιο. Το ενδοφλέβιο μπορεί να επικοινωνήσει με τη λεπτή ρέα και την ουροδόχο κύστη και να προκαλέσει δυσκολία στην ούρηση, αεροβόρο και λοιμώξεις του ουροποιητικού συστήματος. Η αιμορραγία μπορεί να είναι κύκλικη μικρή αιμορραγία ή αιμορραγία, η πρώτη από την βλάβη του βασάλτη της σήψης, η δεύτερη από την βλάβη ή την διείσδυση της φλεγμονής στην μεγάλη αρτηρία της σήψης. Η αιμορραγία είναι πιο συχνή στους ηλικιωμένους και μπορεί να εμφανιστεί ως πρώτο σύμπτωμα, η συχνότητα είναι22％. Επιπλέον, υπάρχουν συχνές επιπλοκές όπως η φλεβίτιδα της φλέβας της πόρτας και η σήψης και η σήψης του ήπατος.

　　)2) χρόνιας παθώσης της σήψης

　　οι χαρακτηριστικά της είναι η υδροποίηση, η αύξηση και η ινοποίηση της ενδοστροφής του εντέρου και η αλληλεπίδραση με τα γύρω όργανα. Επειδή οι επαναλαμβανόμενες λοιμώξεις συχνά προκαλούν μη πλήρη ή πλήρη στένωση του εντέρου, ή εκφράζονται ως ανθεκτική κώλυση. Επειδή το έντερο στενεύει, συχνά υπάρχουν παροξυσμικές σπασμολιμφικές κόλπες, η περιοχή της βλάβης συχνά μπορεί να αισθανθεί την αύξηση και την δυσκολία του εντέρου.

　　)3) αιμορραγία της σήψης

　　υπάρχει10％~30% των ασθενών μπορεί να εμφανίσει αιμορραγία, ειδικά στους ηλικιωμένους. Οι ηλικιωμένοι με παθώσεις των σιδηρωμένων σωλήνων συχνά έχουν αρτηριακή σκληρότητα και ανωμαλίες των αρτηριακών αγγείων, και είναι ευάλωτοι σε χημικές ή μηχανικές βλάβες, και επομένως μπορεί να προκύψει αιμορραγία από τις σήψεις, οπότε οι σήψεις είναι συχνή αιτία αιμορραγίας της κατώτερης οδύνη του παχέος εντέρου στους ηλικιωμένους, η αιμορραγία συχνά εμφανίζεται με την παρουσία σήψεις του δεξιού μισού του παχέος εντέρου. Ο ασθενής μπορεί να έχει αμηχανία στην κατώτερη κοιλιά, και στη συνέχεια να εκκρίνει σάλτζα κόλα.80％ of bleeding can stop spontaneously. The recurrence rate of bleeding is20％~25％

　　If colonic diverticula with diverticulitis are not treated in a timely manner, colonic perforation, hemorrhage, fistula, and intestinal obstruction may occur. So how should we prevent it?

　　1、Prevention measures

　　)1)Primary prevention

　　That is, etiologic prevention. It is necessary to timely handle factors that may increase intraluminal pressure, such as temporary intestinal obstruction, constipation, spasm, and medications, and to promptly relieve obstruction, smooth feces, relieve colonic spasm, and avoid taking opium and other medications.

　　)2)Secondary prevention

　　Early identification of diverticular symptoms and early diagnosis are secondary prevention. Typical diverticulitis is diagnosed based on symptoms and signs, while elderly, hormone-dependent, and immunodeficient patients may have delayed reactions and atypical symptoms. Colonoscopy, abdominal plain film, or barium enema examination can be performed.

　　)3)Tertiary prevention

　　Diverticula often occur in the elderly, and their rehabilitation and prevention of complications are considered tertiary prevention.

　　2、Risk factors and intervention measures

　　)1)Risk factors

　　Temporary intestinal obstruction, constipation, colonic spasm, and medications can all increase intraluminal pressure, and the mucosa can herniate through the weak spots in the intestinal wall.

　　)2)Intervention measures

　　Choose high-fiber diets, such as bran treatment, and avoid factors that may increase intraluminal pressure.

　　)3)Social intervention

　　Health education for patients, changing dietary habits and unhealthy lifestyles.

　　Colonic diverticula are formed by the outward bulging of the colonic wall into a sac-like shape. They can be single, but more often they are a series of sac-like protrusions from the lumen of the intestine. Colonic diverticula can be divided into true and acquired types, with true diverticula being congenital full-thickness weakness of the colonic wall, and diverticula containing all layers of the colonic wall. What auxiliary examinations are needed to diagnose colonic diverticula?

　　1、X-ray examination

　　)1)腹部平片检查

　　The abdominal plain film examination for simple diverticular disease is usually normal, so it is not very valuable. The imaging characteristics of diverticulitis are: intestinal wall displacement or narrowing, mucosal changes, and multiple diverticula can be seen in the proximal or distal intestinal segments near the lesion. Abdominal plain films can detect peritoneal abscesses, multiple air-fluid levels and bloated intestinal tubes caused by small and large bowel obstruction.

　　)2)Enema造影

　　The use of barium or water-soluble contrast agents for contrast enema is of great value in the diagnosis of asymptomatic diverticular disease, more reliable than colonoscopy. Barium-filled diverticula appear as spherical protuberances protruding from the colonic wall, and the diverticula can still be seen after barium excretion without inflammatory manifestations. Colonic spasm or barium filling may mask the diverticula. Sometimes, inversion of the diverticula or accumulation of feces may be confused with polyps, so it is necessary to observe and photograph from multiple directions, and taking photographs after emptying can improve the accuracy of diagnosis.

　　2、CT scanning

　　The application of CT scanning for the diagnosis of diverticulitis is gradually increasing abroad. During inflammation, barium enema imaging has no specificity while CT scanning can detect colonic wall thickening, pericolonic inflammation, fistulae, sinus tracts, abscesses, and strictures. CT diagnosis can detect98％Pericystitis patients have pericolonic inflammation with high sensitivity. Enema can detect intraluminal lesions but it is not easy to detect inflammation around the colonic lesions. CT examination is used in the following situations:

　　① ασθενείς με υποψία ριζώματος ή αμυγδαλής.

　　② ασθενείς που δεν βελτιώνονται μετά τη συν консερβативική θεραπεία.

　　③ ασθενείς με ασαφείς διαγνωστικές περιπτώσεις.

　　④ ασθενείς με σπαστόμορφα ασθένεια του δεξιού μέρους του εντέρου ή μεγάλο σπαστόμορφο του παχέος εντέρου.

　　Η τομογραφία CT βοηθά στην τοποθέτηση της διήθησης της φλεγμονής κατά την προεπεμβατική διάρκεια. Έχει μεγάλη αξία για τη διάγνωση της κολονο-υροδότιδας φλεγμονής.

　　3, σκόπια του σιδηρώδους κολονοσκοπίου

　　Στη διάρκεια της επίθεσης της σπαστόμορφης λοιμώξεως χρησιμοποιείται συχνά, ειδικά όταν υπάρχει συνδυασμός με κολονοκλείση. Για να διαφοροποιηθεί από τα όγκους και τους όγκους, πρέπει να εισαχθεί μικρή ποσότητα αέρα κατά τη διάρκεια της εξέτασης. Αλλά δεν πρέπει να γίνει κολονοσκόπηση κατά τη διάρκεια της περιόδου της οξείας σπαστόμορφης λοιμώξεως, αλλά μετά την αποκατάσταση της φλεγμονής.

　　4, υπερηχογραφία

　　Η σπαστόμορφα ασθένεια χρησιμοποιείται λιγότερο συχνά για την κολονονεφροσοπτική, αλλά έχει την πλεονεκτία της αδιαφάνειας, της οικονομικότητας και της ευκολίας, και συχνά χρησιμοποιείται για την περικάτωτη διήθηση της κολονονεφροσοπτικής φλεγμονής. Η υπερηχογραφία έχει μεγάλη αξία για τη διάκριση της φλεγμονής και της αμυγδαλής, αν η φλεγμονή και η αμυγδαλή είναι μικρές, η αξία της υπερηχογραφίας είναι μικρή.

　　5, εκλογική αγγειογραφία του παχέος εντέρου

　　Για ασθενείς με σπαστόμορφα ασθένεια με μεγάλη αιμορραγία, ειδικά κατά τη διάρκεια της οξείας περιόδου αιμορραγίας (>0.5ml/min), αν υπάρχει εξωρροή σκιαγραφικού υλικού στο σπαστόμορφο, μπορεί να γίνει διάγνωση. Η αγγειογραφία μπορεί όχι μόνο να καθορίσει το σημείο αιμορραγίας, αλλά και να εισάγει φάρμακα για τη συστολή των αιμοφόρων αγγείων για τη σταμάτηση της αιμορραγίας για ασθενείς που δεν είναι κατάλληλοι για χειρουργική επέμβαση. Η προγραμματισμένη χειρουργική αφαίρεση της βλάβης του εντέρου μπορεί να μειώσει σημαντικά τον θάνατο από επείγουσα χειρουργική επέμβαση.

　　6,99mTc έλεγχος

　　99mTc σηματοδοτημένα ερυθρά αιμοσφαίρια και99mTc σιδηρικός κόλλας για την διάγνωση αιμορραγίας από σπαστόμορφα δεν έχει ειδικότητα, αλλά99mTc σιδηρικός κόλλας μπορεί να ανακαλύψει μικρά μέχρι 0.1ml/min σημεία αιμορραγίας. Η μειονεκτικότητα είναι ότι η αφοσίωση του σιδήρου μπορεί να καλύπτει τα σημεία αιμορραγίας.99mTc σηματοδοτημένα ερυθρά αιμοσφαίρια είναι κατάλληλα για ασθενείς με διακοπές αιμορραγίας, επειδή τα ερυθρά αιμοσφαίρια αφαιρούνται από τον κύκλο πιο αργά από τον κόλλα, συνήθως δεν χρησιμοποιούνται για ασθενείς που πρόκειται να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση.

　　Οι ασθενείς με σπαστόμορφα ασθένειες πρέπει να καταναλώνουν περισσότερες φρούτα και λαχανικά με σκουπίδια και φυτικές ίνες και σπασμωδικές τροφές, για να αυξήσουν την κίνηση του εντέρου και να διατηρήσουν την ευκολία της κόπρασις. Κατά τη διάρκεια της περιόδου επιθέσεων, πρέπει να καταναλώσουν υγρά για να κάνουν τα κόπρανα μαλακά, να μειώσουν τη συσσώρευση και να διευκολύνουν την εξαγωγή από τα σπαστόμορφα, μπορεί να λάβουν την υγρά την ημέρα πριν από τον ύπνο.5ml πετρέλαιο ή φυλλικό φύλλο ως τσάι κ.λπ., δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται για κολονοϊνσουλίνη, για να αποφευχθεί η διάτρηση.

　　Η σπαστόμορφα ασθένεια συνήθως δεν προκαλεί συμπτώματα, δεν απαιτεί θεραπεία, και μπορεί να διατηρηθεί με διατροφική ρύθμιση, κατανάλωση φαγητών πλούσιων σε φυτικές ίνες για να διατηρηθεί η ευκολία της κόπρασις. Μερικοί ερευνητές έχουν βρει ότι η υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες μπορεί όχι μόνο να ελέγξει τα συμπτώματα της σπαστόμορφης ασθένειας, αλλά και να μειώσει την ενδοκοιλιακή πίεση, να αποτρέψει την ανάπτυξη σπαστόμορφης λοιμώξεως και αιμορραγίας και άλλων επιπλοκών.20ος αιώνας8Σημειώσεις από το 0ο έτος μέχρι σήμερα, οι στατιστικές δεδομένα επιβεβαιώνουν ότι η υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες στη διατροφή διατηρεί σταθερή τον αριθμό των ασθενών με σπαστόμορφα ασθένειες που εισάγονται στο νοσοκομείο για οξεία λοίμωξη, χωρίς τάση αύξησης. Η θεραπεία της σπαστόμορφης λοιμώξεως συνήθως περιλαμβάνει μη χειρουργικές μεθόδους, όπως ρύθμιση της διατροφής, ηρεμιστικά, και εφαρμογή αντιβιοτικών στο εντέρα (π.χ. ασπείριν). Αν ο ασθενής δεν έχει πυρετό, ανακούφιση από τα κοιλιακά συμπτώματα, και αποκατάσταση της εντέρου λειτουργίας, μπορεί να καταναλώσει υγρά, και σταδιακά να过渡 σε κανονικό φαγητό. Η διατροφή πριν από το παρελθόν χρησιμοποιούσε λίγες σκουπίδια, τώρα χρησιμοποιείται συχνά η διατροφή με πολλές σκουπίδια και υγρά κόλλας.

　　)1) Μη χειρουργική θεραπεία

　　Σύμφωνα με αναφορές, η αύξηση της περιεκτικότητας σε φυτικές ίνες στη διατροφή και η μείωση της περιεκτικότητας σε υδατάνθρακες μπορεί να ελέγξει τους ασθενείς με κοιλιακή κοιλότητα, να ανακτήσει την κανονική κόπρανα, να ανακουφίσει τον πόνο στην κοιλιά, και λίγοι χρειάζονται συνεχείς αποβληματοποιητικά φάρμακα. Ωστόσο, υπάρχουν μελέτες που πιστεύουν ότι για τους ασθενείς χωρίς συμπτώματα της κοιλιακής κοιλότητας, η υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες και το παρατηρητηριακό παράδειγμα δεν έχουν σημαντική διαφορά. Προς το παρόν, οι περισσότεροι πιστεύουν ότι για τους ασθενείς με απλή κοιλιακή κοιλότητα, οποιαδήποτε θεραπεία έχει σημαντική επίδραση του παραδείγματος της δόσης. Οι έρευνες έχουν δείξει ότι το ήμισυ των ασθενών με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες ανακουφίζονται από τα συμπτώματα, και οι ασθενείς που χρειάζονται χειρουργική θεραπεία είναι μόνο οι μισοί των αρχικών.1/4.

　　Οι αντισπασμωδικοί και οι αντιδιαρροϊκοί φάρμακα έχουν κάποια επίδραση στη διαχείριση των συμπτωμάτων της κοιλιακής κοιλότητας, ειδικά για τους ασθενείς με συνδυασμό κοιλιακής κοιλότητας και συνδρόμου肠激惹. Οι συχνές αντισπασμωδικοί είναι η προπραζολίνη και η μεπεβεριτίνη (Mebeverine), η πρώτη δραίνει στους αυτόνομους νευρώσεις του κόλπου, αλλά έχει ανεπιθύμητες ενέργειες όπως ξηροστομία, διαταραχές της ούρησης, κ.λπ.; η δεύτερη δραίνει απευθείας στις λείες μύες, με λιγότερες ανεπιθύμητες ενέργειες. Η μεθυλセルουλόζη μπορεί να βελτιώσει τα έντερα των ασθενών με κοιλιακή κοιλότητα.

　　)2) Χειρουργική θεραπεία

　　Η πρόληψη της κολεκτομής για τους ασθενείς με ελαφρά συμπτώματα της κοιλιακής κοιλότητας δεν είναι ιδιαίτερα λογική. Αν τα συμπτώματα δεν ανακουφιστούν μετά την μη χειρουργική θεραπεία ή για την πρόληψη των επιπλοκών της κοιλιακής κοιλότητας, μπορεί να γίνει προγραμματισμένη μυοτομή ή κολεκτομή.

　　Μυοτομή (myotomy)

　　Τα μέθοδοι της μυοτομής είναι η διάσπαση της παχής μυώδους層ής για την επέκταση του διαμέτρου του εντέρου, μείωση της πίεσης στην κοιλότητα, στην20ος αιώνας6Κατά τη δεκαετία του 0 έγινε αντικείμενο προσοχής των χειρουργών, αλλά αυτή η ιδέα έχει εγκαταλειφθεί, και σήμερα πιστεύεται ότι το στόχος της ανοίξεως της οξυσμένης ουλή της μυώδους層ής είναι να επιτρέψει την έξοδο της μεμβράνης μέσω της αδύνατης περιοχής της μυώδους層ής, για να μειώσει τη λειτουργική στένωση του κόλπου του εντέρου.

　　Τα μέθοδοι της μυοτομής είναι3Τύπος: Μιετική μυοτομή, οριζόντια μυοτομή και συνδυασμένη μυοτομή. Ο στόχος της μιετικής μυοτομής είναι να ανοίξει την οξυσμένη ουλή του κύκλου, για να αποφύγει τη στένωση του εντέρου, αλλά δεν μπορεί να μειώσει την επέκταση της συστολής της σωλήνα του κόλπου. Η οριζόντια μυοτομή κάνει τη μιετική μυοτομή να κύπτει και να延τάνεται, επειδή έχει μικρή επίδραση στη στένωση του κύκλου, δεν έχει σημαντική επίδραση στο μέγεθος του διαμέτρου του εντέρου. Η μέθοδος της συνδυασμένης μυοτομής είναι να ανοίξει ταυτόχρονα τη μιετική και την οξυσμένη ουλή. Συνοψίζοντας, για τους ασθενείς με ελαφριά κοιλιακά, η κολεκτομή δεν είναι κατάλληλη, επειδή η χειρουργική θεραπεία δεν μπορεί να διασφαλίσει την επίδραση και η συχνότητα των επιπλοκών μετά την χειρουργική θεραπεία είναι υψηλή. Για τους ηλικιωμένους ασθενείς, η επίδραση της θεραπείας με διατροφή είναι παρόμοια με την χειρουργική θεραπεία.