Η οξεία δυσκολία αναπνοής του παιδιού

　　1、αιτιολογία

　　Οι αιτίες που προκαλούν την ARDS είναι πολλές, η εκδήλωσή τους συνήθως σχετίζεται με μια ή περισσότερες αύξησεις κινδύνου. Όπως οι λοιμώξεις ή η αιμορραγική σοκ, τραυματισμοί στο κεφάλι και άλλες νευρικές πνευμονίτιδες, καύση, δηλητηρίαση φαρμάκων, παθολογία του παγκρέατος και μεγάλη μεταφορά αίματος και άλλες μεσαιωνικές αιτίες; μπορεί επίσης να προκαλούνται από καπνισμό ή εισπνοή χημικών, πνευμονία εισπνοής, λοιμώξεις του πνεύμονα, πνευμονική栓塞, τραυματισμός του πνεύμονα και πνευμονίτιδα από ακτινοβολία και άλλες άμεσες αιτίες.

　　2、επιδημιολογία

　　Η τελική συνέπεια των παραπάνω αιτιών είναι η διάχυτη αύξηση της διαπερατότητας των πνευμονικών κελυφών, τελικά προκαλώντας πνευμονικό οίδημα; οι αεροκύστης και οι μικροαεροδύναμοι είναι γεμάτοι με υγρό, γλέις, αίμα και άλλες εκπομπές, προκαλώντας τη δημιουργία του πνευμονικού διαφανή φιλμ, προκαλώντας σημαντική μεταφορά αίματος από το δεξί στο αριστερό πνεύμονα, καθιστώντας το πνεύμονα σκληρό; ταυτόχρονα, λόγω της μεγάλης κατανάλωσης και καταστροφής των επιφανειακών ενζύμων του πνεύμονα, η αύξηση των κυττάρων του τύπου ΙΙ των αεροκυττάρων, τελικά η πυκνότητα των διαχωριστικών τοιχωμάτων των αεροκυττάρων συνοδεύεται από φλεγμονή και αύξηση του ινώδους ιστού.

　　Αναπνευστική και κυκλοφορική ανεπάρκεια. Η κυκλοφορική ανεπάρκεια χαρακτηρίζεται από την πρώτη φάση με ταξιδιωτικό θυμωμό, εφίδρωση, λευκότητα του προσώπου, ταχύτητα και αδυναμία της πpulse; στη συνέχεια αναπτύσσεται σε κρύα άκρα, κυανότητα, γρήγορη πτώση της πίεσης του αίματος, εξαφάνιση της πpulse και τελικά αδυναμία μετρήσεως της πίεσης του αίματος, οδηγώντας τελικά στην διακοπή της καρδιακής δράσης. Μερικοί ασθενείς με προηγούμενη αθηροσclerosis της κορωναϊκής αρτηρίας μπορεί να αναπτύξουν έμφραγμα του μυοκαρδίου. Η λυσογονάση της λακτόζης (LDH, LD) είναι ένα ενζύμο της γλυκογονωσης. Η λυσογονάση της λακτόζης υπάρχει σε όλες τις κυτταρικές κοιλότητες των ιστούς του σώματος, με υψηλή περιεκτικότητα στο νεφρό. Δυναμικό ηλεκτροκαρδιογράφημα (Holter παρακολούθηση) Το δυναμικό ηλεκτροκαρδιογράφημα είναι μια μέθοδος που επιτρέπει τη μακροχρόνια συνεχή καταγραφή και ανάλυση των αλλαγών της ηλεκτροκαρδιογραφίας του καρδίου σε κατάσταση δραστηριότητας και ηρεμίας. Επίσης ονομάζεται Holter παρακολούθηση. Η ηλεκτροκαρδιογραφία είναι η αντικειμενική μέθοδος για την καταγραφή της εκδήλωσης, της μετάδοσης και της ανάκτησης της καρδιακής δραστηριότητας σε κάθε κύκλο της καρδιακής δραστηριότητας. Η ηλεκτροκαρδιογραφία είναι η πιο παλιά, πιο συχνά χρησιμοποιούμενη και βασική μέθοδος διάγνωσης της ισχαιμικής καρδιακής νόσου.

　　1、πериόδος οξείας βλάβης

　　Αν η ARDS προκαλείται από τραυματισμό, ο χρόνος της περιόδου της οξείας βλάβης είναι πιο σαφής, αν προκαλείται από υπερδοξείωση, είναι δύσκολο να καθοριστεί ο χρόνος της βλάβης, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου δεν υπάρχουν χαρακτηριστικά σημεία της πνευμονικής ή της ARDS, αν και μερικά παιδιά έχουν υπερβολική αναπνοή, χαμηλή καρβοναιμία και αναπνευστική αλκαλοζημία, αλλά η πίεση του αίματος του αέρα (PaO2) παραμένει κανονική, η ακτινογραφία του θώρακα και η ακουστική εξέταση είναι κανονική, η πρωτογενής βλάβη στον πνεύμονα είναι εξαίρεση.

　　2、πериόδος латενσίας

　　Ακόμα και η περίοδος της επιφάνειας της σταθερότητας, μετά την προηγούμενη περίοδο συνεχίζεται6～48h, κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, η καρδιακή και πνευμονική λειτουργία του παιδιού είναι σταθερή, αλλά η υπερβολική αναπνοή συνεχίζεται, η ακτινογραφία του θώρακα δείχνει μικρές δίκτυες υγρά και πνευμονική διαταραχή, μέσω συνεχούς παρακολούθησης, παρατηρήθηκε ότι τα παιδιά που τελικά αναπτύσσουν ARDS κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου έχουν σημαντικές διαφορές στον αριθμό των ερυθρών αιμοσφαιρίων, την πίεση του αίματος του αίματος, την αντίσταση των πνευμονικών αγγείων και την πΗ με αυτά που δεν αναπτύσσουν ARDS, οπότε ακόμα και αν τα παιδιά φαίνονται σταθερά, υπάρχει πιθανότητα να αναπτύξουν ARDS, πρέπει να είναι προσεκτικά.

　　3、πериόδος οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας

　　Εντονη αναπνοή, δυσκολία αναπνοής, ερεθιστική βήχας, βήχας λευκής φουσκωτής ή αιμορραγικής σάλου, ταχύτερος παλμός, τοξικότητα με κύανωση, πτερυγισμός της μύτης, τρία κενά, μερικές φορές η πνευμονική μπορεί να ακούσει φωνές, η αύξηση της οξυγόνωσης και της αναπνοής δεν βελτιώνει την κατάσταση της ανεπαρκούς οξυγόνωσης.

　　4、πериόδος σοβαρής φυσιολογικής διαταραχής

　　Η διαχωριστική γραμμή μεταξύ της περιόδου της οξείας αναπνευστικής ανεπάρκειας και αυτής της περιόδου δεν είναι σαφής, αν το παιδί εμφανίσει την μη συχνή υπερκαρβοναιμία της ARDS, υποδηλώνει ότι η κατάσταση της νόσου έχει επιδεινωθεί, αλλά δεν είναι μη αναστρέψιμη, η χρόνια πνευμονική βλάβη της σοβαρής ARDS χρειάζεται υποστήριξη αναπνοής για αρκετά μήνες για να εξαφανιστεί, αλλά υπάρχουν παιδιά με χαμηλή οξυγοναιμία και υπερκαρβοναιμία που δεν ανταποκρίνονται στη θεραπεία αναπνοής, τελικά πεθαίνουν από ανθεκτική αναπνευστική ανεπάρκεια και μεταβολική διαταραχή, οπότε αυτή η περίοδος ονομάζεται επίσης τελική περίοδος.

　　Η πιο αποτελεσματική μέθοδος για τη θεραπεία της ARDS είναι η πρόληψη, η έγκαιρη και σωστή θεραπεία της πρωτογενούς νόσου, η αύξηση της κεφαλής και του θώρακα του παιδιού μετά την σταθεροποίηση της καρδιακής λειτουργίας μπορεί να βελτιώσει τη λειτουργία της πνευμόνων και την οξυγόνωση; Η συχνή αλλαγή της θέσης του σώματος για να μειώσει την πνευμονική ατροφία, η χρήση του μηχανικού αναπνευστήρα για παιδιά πρέπει να γίνει εντατική παρακολούθηση; Η πρόληψη της μεταξύ τους λοιμώξεων, η διατήρηση της καθαρότητας της στοματικής κοιλότητας, η πρόληψη της ανατροπής της τροφής ή του φαρμάκου; Η παροχή θρεπτικών και εύκολα απορροφήσιμων τροφών και άλλων.

　　Η αεριστική ανάλυση στο αρχικό στάδιο μπορεί να δείξει την προοδευτική υποξαιμία και την μεταβολική οξέωση, καθώς η κατάσταση εξελίσσεται, μπορεί να προκύψει η συσσώρευση διοξειδίου του άνθρακα, η终φάση Pa02μικρότερη8.0kPa(60mmHg) και η αρτηριακή οξυγόνωση (S02)μειώνεται, PaC02μικρότερη4.7kPa，(35mmHg), η终φάση Pa02συνεχώς μειώνεται, PaCO2μπορεί να είναι υψηλότερη από το φυσιολογικό, ο υπολογισμός της διαφοράς πνευμονικής-αποφρακτικής πίεσης οξυγόνου (A-aDO2) μπορεί να αυξηθεί δραματικά, κυρίως αντικατοπτρίζει την αύξηση της στράμψης από το δεξί προς το αριστερό του πνεύμονα, λόγω της έντονης υδροπνευμοθόρAXης και της έλλειψης της επιφανειακής ενεργοποιητικής ουσίας, το πνεύμονα γίνεται σκληρός, η εξέταση της πνευμονικής λειτουργίας δείχνει μείωση της όγκου της αναπνοής και σημαντική μείωση της πνευμονικής κίνησης, η ακτινογραφία μπορεί να μην έχει ανωμαλίες ή να παρουσιάζει ελαφρά διατομική αλλαγή, η εμφάνιση της αύξησης των πνευμονικών γραμμών, της θολότητας των άκρων και της εμφάνισης σπινθαριστικών σκιάσεων· στη μεσαία και ημιτελική φάση, η αύξηση των σπινθαριστικών σκιάσεων, η εμφάνιση του υαλώδους σπινθαρισμού ή της εμφάνισης μικρών σπινθαριστικών σκιάσεων της αεροθόρAXης· στη终φάση, η αύξηση της πυκνότητας των δύο πνευμόνων, η εμφάνιση της εξατομικευμένης συνδυαστικής υδροπνευμοθόρAXης, η επιδείνωση της υδροπνευμοθόρAXης, η αύξηση της υδροαεροθόρAXης, η εμφάνιση της εμφάνισης της αεροθόρAXης

　　Τα παιδιά με οξεία αναπνευστική δυστοκία πρέπει να ληφθούν υπόψη η θεραπεία το συντομότερο δυνατόν, μετά την θεραπεία πρέπει να δοθεί στο παιδί η ενίσχυση της διατροφής, η δίαιτα υψηλής πρωτεΐνης και υψηλής βιταμίνης..

　　Πρώτη παράγραφο、θεραπεία

　　η θεραπευτική αρχή είναι η ενεργής θεραπεία της κύριας νόσου, η αποτελεσματική διορθώση της υποξαιμίας και η ταχεία αφαίρεση της υδροπνευμοθόρAXης και της υδροαεροθόρAXης από τα πνευμόνια.

　　1、θεραπεία οξυγόνου

　　PaO2στο9.33～10.66kPa(70～80mmHg) μπορεί να ξεκινήσει η εισαγωγή οξυγόνου μέσω του ρινικού καναλιού. Ωστόσο, καθώς η κατάσταση επιδεινώνεται, η συνήθης μέθοδος της εισαγωγής οξυγόνου δεν μπορεί να διορθώσει την υποξαιμία, και απαιτείται η θεραπεία με υπερπίεση οξυγόνου. Συνήθως στην PaO2κατώτερη7.99kPa(60mmHg), σε περιπτώσεις όπου η χρήση του αναπνευστικού καναλιού δεν είναι αποτελεσματική και η αναπνευστική δυσκολία είναι εμφανής, πρέπει να εφαρμοστεί άμεσα η θεραπεία με υπερπίεση οξυγόνου, η συνήθης μέθοδος είναι η συνεχής υπερπίεση οξυγόνου στο αναπνευστικό σύστημα (CPAP) και η υπερπίεση στο τέλος της αναπνοής (PEEP). Κατά τη διάρκεια της θεραπείας της ARDS, η χρήση της αναπνευστικής μηχανής πρέπει να λαμβάνει υπόψη τα εξής:

　　（）1） η επιλογή της σταθμικής αναπνευστικής μηχανής είναι κατάλληλη, ώστε να διατηρηθεί η σχετική σταθερότητα της όγκου της αναπνοής. Η ευελιξία της αναπνευστικής μηχανής πρέπει να είναι μικρή[κατά τη διάρκεια της θεραπείας της ARDS σε μικρά βρέφη πρέπει να είναι λιγότερο από 0.098kPa/m2(1cmH2O/m2)

　　（）2） η επιλογή της ταχύτερης συχνότητας, η κατάλληλη επέκταση του χρόνου της εισπνοής, για να ευνοήσει τη διανομή του αερίου στους πνευμονικούς αερόbags, η αναλογία εισπνοής-εξεπνοής πρέπει να επιλεγεί1∶(1～1.25)

　　（）3） πρέπει να εφαρμοστεί όσο το δυνατόν νωρίτερα η ηρεμιστική ή η μυοπλάστική σύνθετη για να μειωθεί η πιθανότητα τραυματισμού από την πνευμονική πίεση.

　　2、ελέγχου της εισροής υγρών

　　Η σφιχτή ρύθμιση της ποσότητας του υγρού είναι εξαιρετικά σημαντική. Κατά τη διάρκεια της ARDS, η διαπερατότητα των πνευμονικών καρδιακών κελών αυξάνεται, και κατά τη διάρκεια της θεραπείας της σοκής συχνά απαιτείται επέκταση του όγκου. Υπάρχουν πολλά υγρά στο σώμα, οπότε πρέπει να ρυθμιστεί σφιχτά η ποσότητα του υγρού, συνήθως κάθε μέρα μπορεί να ακολουθείται1000～1200ml/m2Και να δώσετε μια καθορισμένη ποσότητα συμπυκνωμάτων, να αυξήσετε την πυκνότητα των συμπυκνωμάτων, μπορεί να μεταφέρσετε αίμα, ανθρώπινο αίμα, φρέσκο αίμα. Αποφύγετε όσο το δυνατόν την χρήση αποθηκευμένου αίματος.

　　3Βελτίωση της μικροκυκλοφορίας και της καρδιακής λειτουργίας

　　Όταν υπάρχει σπασμός των αγγείων, η κακή ροή του αίματος, μπορεί να χρησιμοποιηθούν φαρμακευτικά που αποκλείουν την νευροεκδραστική οδό και τα αλφαρεceptores, όπως η ατρόπίνη, η αλκαλοειδής, η φαινυλοπρωπανόλη κ.λπ.; Η ηπαρίνη και η χαμηλή分子ική δεξτροστροφική σακχαρώδη γλυκόζη, ορισμένα φαρμακευτικά που βελτιώνουν την μικροκυκλοφορία και την πρόληψη της μικροθρομβοποίησης είναι χρήσιμα; Οι διουρητικά έχουν σημαντική επίδραση στην αφαίρεση της πνευμονικής οίδησης; Αν ο ασθενής έχει κακή λειτουργία καρδιάς, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η γρήγορη διουρητική για να βελτιώσει τη λειτουργία της καρδιάς.

　　4Κορτικοστεροειδή

　　Η επίδρασή του στην νόσο είναι ακόμα σε διαφωνία, αλλά τα κορτικοστεροειδή μπορούν να βελτιώσουν την πυκνότητα των μικροκαναλιών, να μειώσουν την πνευμονική οίδηση, να καταστείλουν την φλεγμονώδη αντίδραση και να προωθήσουν τη δημιουργία επιφανειακών επιφανειοδραστικών ουσιών. Γενικά χρησιμοποιούνται η υδροκορτιζόνη10～30mg/(kg·d), κάθε6ώρα1υποθέσεις, η αρχή είναι η μεγάλη δόση, η μικρή διάρκεια, γενικά δεν υπερβαίνει48h, και μπορεί να επιτευχθεί καλή αποτελεσματικότητα.

　　5Άλλες θεραπείες

　　Συνταράγματα, συμπεριλαμβανομένων της ενεργού θεραπείας της βασικής ασθένειας και της ελέγχου της λοίμωξης, της προσεκτικής φροντίδας, της ενίσχυσης της διαχείρισης των αναπνευστικών οδών, της διατήρησης της θρέψης, και της στενής παρακολούθησης των συνεπειών της μηχανικής αναπνοής. Οι θεραπείες που έχουν επιτυχώς εφαρμοστεί στην διάσωση του ARDS πρόσφατα περιλαμβάνουν επίσης:

　　（）1（）Υψηλή συχνότητα αναπνοής (HFV) και κανονική συχνότητα/Υψηλή συχνότητα συνδυασμένης αναπνοής (C-HFV).

　　（）2（）Εξωτερική μεμβράνη οξυγόνωσης (ECHO).

　　（）3（）Εφαρμογή εξωγενών επιφανειακών επιφανειοδραστικών ουσιών, η Πεκίνο και το Σανγκάι έχουν επιτυχώς χρησιμοποιήσει επιφανειακά επιφανειοδραστικά ουσία από τους πνεύμονες βοοειδών ή χοίρων για να σώσουν ασθενείς με ARDS και Νέογνοι RDS.

　　（）4）（Αιμοφιλτράρισμα, χρησιμοποιείται για να καθαρίσει τα αιμοδιασταυρώματα και τους ελεύθερους ριζώνες από το αίμα.

　　Δεύτερος, πρόγνωση

　　Επειδή η αναπνευστική ανεπάρκεια και η εξέλιξη της νόσου είναι γρήγορη, η πρόγνωση είναι κακή, η θνησιμότητα μπορεί να φτάσει στο50％; Η γνώση της τεχνικής της ενδοφλέβιας πιέσεως και της μηχανικής αναπνοής, η ενίσχυση της διαχείρισης των αναπνευστικών οδών, και η ενεργή θεραπεία των συνοδών ασθενειών μπορεί να βελτιώσει την πιθανότητα ανόρθωσης. Αν και η συνολική πνευμονική ικανότητα και η πνευμονική ωμότητα των επιζώντων μπορεί να φτάσει στο φυσιολογικό, οι περισσότεροι ασθενείς με ARDS μπορεί να αφήσουν διάφορους βαθμούς παθολογικών αλλαγών στο διαμεταβλητό πνεύμονα.