معالجة حمل البطن معقدة، حيث يتم جمع الخبرة وتحسين طرق الجراحة، Stevens وآخرون (1993)تم الإبلاغ عن ذلك في الماضي20 سنوات، قد انخفضت معدل الوفيات عند الأمهات20% تنخفض إلى5%
وجود حمل داخل البطن يمكن أن يؤدي إلى العدوى والتهاب الباطن والقنوات، لذا يجب النظر في العلاج الجراحي بمجرد التشخيص. الهدف الرئيسي للجراحة هو معالجة المشيمة، حيث يمكن أن يؤدي المعالجة غير الصحيحة إلى نزيف كبير في مكان إصلاح المشيمة وتلف الأعضاء. لذا، يجب اتخاذ قرار بشأن الطريقة المعالجة بناءً على موقع إصلاح المشيمة، هل مات الطفل أم لا، ومتى مات؟
إذا لم يتم إخراج الطفل من البطن عن طريق الجراحة، قد تحدث الحالات التالية: ① بقايا عظام الطفل، تم امتصاص الأنسجة اللينة؛ ② تشكيل الشمع الطبي؛ ③ تشكيل الجنين الصخري أو الكالسيومي؛ ④ إصابة الأنسجة الجنينية بالعدوى والنخر والتهاب الباطن؛ ⑤ إذا بقي الطفل في البطن لفترة طويلة، يمكنه التسرب إلى المثانة والثقب في المستقيم، مما يؤدي إلى تشكيل قناة البطن.
برخی از نویسندگان پیشنهاد کردهاند که از متوتروکسات برای نابود کردن جفت جنینی باقیمانده استفاده شود. مکانیسم عمل آن این است که متوتروکسات میتواند بافتهای جنینی را نابود کند، تأمین خون به جفت جنینی را کاهش دهد و باعث تجزیه و تباه شدن آن شود، سطح HCG به سطح عادی کاهش مییابد. معایب استفاده از آن این است که بافتهای جفت جنینی خراب شده در شکم به عنوان محیطی مناسب برای رشد باکتریها هستند، ممکن است باعث عفونت، آپاندیسیت، شکستگی زخم، آبسه رحمی، سندرم سepsis و غیره شوند، در موارد جدی میتواند باعث مرگ شود. در مواردی که از متوتروکسات استفاده نمیشود، اگر جذب جفت جنینی کندتر باشد، دوره بهبود بیمار به تأخیر میافتد اما مشکلات کمتری وجود دارد.
1، قبل از عمل باید خون آماده کنید و آمادهسازی روده انجام شود.
2، اگر جفت جنینی زنده باشد یا به تازگی مرده باشد، جفت جنینی را خارج کرده، در نقطه اتصال رحمی رحم، رحم را پیچیده و قطع کنید، جفت جنینی در شکم باقی میماند. زیرا در این زمان سطح جفت جنینی با اندامهای شکم یا بافتها به شدت چسبیده است، کانالهای خونی غنی هستند و در هنگام جداسازی میتواند خونریزی زیادی داشته باشد. جفت جنینی باقیمانده ممکن است به طور خودکار جذب شود. اگر جذب نشود، در آینده باید به دنبال برنامههای عملیاتی باشید.
3، اگر جفت جنینی برای مدت طولانیتری مرده باشد، مانند چند هفته یا چند ماه، و سطح جفت جنینی کوچک باشد، جفت جنینی به طور کامل کوچک شده و بیشتر کانالهای خونی بسته شدهاند، میتوان به طور کامل آن را خارج کرد. معمولاً خونریزی کمی وجود دارد.
4، اگر جفت جنینی در چربی بزرگ رحمی قرار دارد، میتوان چربی بزرگ رحمی را نیز برش داد، اما اگر در رحم قرار دارد، باید از کندن آن خودداری کرد، زیرا خونریزی غیرقابل کنترل است. برخی از محققان پیشنهاد کردهاند که ابتدا با انجام آنژیوگرافی رحمی از طریق عروق فemoral، جفت جنینی را در کف لگن بررسی کنند، سپس با انجام استپتاسیون رگهای داخلی ران، خونریزی را به طور قابل توجهی کاهش دهند. اگر در طول عمل خونریزی زیاد رخ دهد، میتوان از این روش برای توقف خونریزی استفاده کرد.
در سالهای اخیر، گزارشهایی از این که جفت جنینی در طول عمل میتواند باعث عفونت، آبسه، عدم بهبود زخم، انسداد روده شود، وجود داشته است، همچنین گزارش شده است که میتواند باعث تجمع مایع در کلیههای مادر شود، حتی باعث پیشآگهی پیش از زایمانی شود99روز تا زمان خارج کردن جفت جنینی و بهبود کامل گزارش شده است. اما در مقایسه با خطر خونریزی در عمل، بیشتر محققان هنوز به نظر میرسد که برای درمان پس از عمل جفت جنینی موافق هستند. اگر جفت جنینی در شکم باقی بماند، میتوان سطح β-گلوبولین خود را افزایش داد-HCG برای مشاهده کاهش آن استفاده میشود، بیشتر موارد به سرعت کاهش مییابند، اما Belfar و همکاران (1986)زمان جذب جفت جنینی تا مدت طولانی گزارش شده است5پیران.