هدف درمان نارسایی کلیوی مزمن کلیولیگیم باید جلوگیری از بدتر شدن عملکرد کلیه و پیشگیری از عوارض جدی باشد. میتوان از تدابیر درمانی ترکیبی زیر استفاده کرد.
1کنترل فعال فشار خون بالا و کاهش پروتئین ادرار
فشار خون بالا و پروتئین ادرار عوامل مهمی هستند که میتوانند سفت شدن غشای کلیوی را تشدید کنند و عملکرد کلیه را بدتر کنند، کنترل فعال فشار خون بالا و کاهش پروتئین ادرار دو مرحله مهم هستند. بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی مزمن اغلب دچار تجمع آب و نمک میشوند و فشار خون وابسته به حجم (فشار خون وابسته به حجم) دارند، بنابراین بیماران مبتلا به فشار خون باید نمک (NaCl) را محدود کنند
2محدود کردن میزان پروتئین و فسفر در غذاهای مصرفی
بیماران مبتلا به نارسایی کلیوی نیتروژنازیما باید مصرف پروتئین و فسفر را محدود کنند و از رژیم غذایی با پروتئین بالا و کیفیت خوب استفاده کنند یا از آمینواسیدهای ضروری یا α استفاده کنند-اسید کتون
3استروئیدهای کورتیکوئیدی و داروهای سرکوبکننده سلول
با توجه به اینکه نارسایی کلیوی مزمن شامل چندین بیماری است، استفاده از این داروها باید به صورت جداگانه مورد بررسی قرار گیرد. اما اگر عملکرد کلیه بیمار عادی باشد یا تنها به طور جزئی آسیب دیده باشد، حجم کلیهها عادی است و نوع بیماری پاتولوژیکی نسبتاً سبک است (مانند نارسایی کلیوی غشایی خفیف، نارسایی کلیوی غشایی اولیه و غیره)، پروتئین ادرار زیاد است و اگر هیچ ممنوعیتی وجود نداشته باشد، میتوان از آنها استفاده کرد و اگر بیاثر باشند، به تدریج از آنها جدا شد.
4داروهای ضد انعقاد، فیبرولیز و ضد تجمع پلاکت
این داروها میتوانند تشکیل فیبرین و تجمع پلاکتها را متوقف کنند و فعالیت کمپلکسهای کمپlement را کاهش دهند، اما اثربخشی آنها قطعی نیست.
5جلوگیری از عوامل که میتوانند آسیب کلیه را تشدید کنند
جلوگیری از عوامل ممکن است عملکرد کلیه را بدتر کند، مانند عفونت، خستگی، بارداری و داروهای سمی به کلیه (مانند آنتیبیوتیکهای گلوکوزید آمینو، داروهای چینی حاوی مادکوسین و غیره).