Η οξής στενωτική πυώδης χολίτιδα

　　Η đặcιλόγεια χαρακτηριστική της νόσου είναι η συνάντηση της οξέως πυώδους λοίμωξης της χοληδόχου οδού και της συσσώρευσης του πυώδους υγρού στην χοληδόχο οδό, με την είσοδο μεγάλου αριθμού βακτηριακών τοξινών στο αίμα, προκαλώντας μια σειρά από σοβαρές επιπλοκές όπως πολυμορφική σήψης, πυώδης σήψης, αμινοациδούχου σήψης, υπερικτεροζωρία, τοξική ηπατίτιδα, σήψης και πολυοργανικής ανεπάρκειας. Μεταξύ αυτών, η σήψη, η χολικογενής ηπατίτιδα, η πυώδης σήψη και η πολυοργανική ανεπάρκεια είναι οι κύριες αιτίες θανάτου των ασθενών.

　　Η συχνότητα της επιπλοκής αυτής της νόσου είναι η ανεπάρκεια της λειτουργίας του νεφρού (συντομευμένα: νεφρική ανεπάρκεια) που είναι η υψηλότερη (23.14％), και στη συνέχεια την ανεπάρκεια της αναπνευστικής λειτουργίας (συντομευμένα: αναπνευστική ανεπάρκεια) (14.88％), την ανεπάρκεια της λειτουργίας του ήπατος (13.22％), την ανεπάρκεια της κυκλοφορίας (9.92％) και τη διασπορά ενδοφλέβιας συριγγικότητας (DIC) (3.31％) και η θνησιμότητα από την πολυοργανική ανεπάρκεια είναι94.4％, πολύ υψηλότερη από τη θνησιμότητα από την ανεπάρκεια της μονοοργανικής λειτουργίας (33.3％).Η οξής στενωτική πυώδης χολίτιδα. Η θνησιμότητα από την ανεπάρκεια της οργανικής λειτουργίας είναι79.2％.抗体形成细胞. Η συμπλήρωση πολλαπλής οργανικής ανεπάρκειας είναι η κύρια αιτία θανάτου. Ο όρος της συνολικής συριγγικότητας της χολόστεαρνης είναι ένας σημαντικός παράγοντας που επηρεάζει την ανάπτυξη της πολλαπλής οργανικής ανεπάρκειας. Όταν η συνολική συριγγικότητα της χολόστεαρνης είναι πάνω από160μmol/Όταν το L, η μονοοργανική ανεπάρκεια συχνά εξελίσσεται σε πολυοργανική ανεπάρκεια.

　　Η βασική εκδήλωση της οξέως χολίτιδας και η κύρια παθολογική διαδικασία είναι σύμφωνη, και οι συγκεκριμένες εκδηλώσεις είναι ως εξής:

　　第1阶段

　　Ο ασθενείς έχουν συχνά ασθένειες της χοληδόχου οδού ή ιστορικό χολετοχειρουργικής επέμβασης, και με βάση αυτό, μπορεί να αναπτύξουν στένωση και λοίμωξη της χοληδόχου οδού, με συμπτώματα όπως πόνους στο όνειρο, πυρετό, ίκτερο και άλλες οξείες συμπτώσεις. Ωστόσο, λόγω της διαφορετικής τοποθεσίας της στένωσης της χοληδόχου οδού εντός και εκτός του ήπατος, η ένταση του πόνου και του ικτέρου διαφέρει πολύ, ενώ τα συμπτώματα της οξέως λοίμωξης της χοληδόχου οδού είναι κοινά σε διάφορες μορφές χολίτιδας.

　　第2阶段

　　由于严重胆道化脓性炎症、胆道高压、内毒素血症、脓毒败血症，病人表现为持续弛张热型或黄疸日渐加重，表示肝功能受到损坏、神志改变、脉快而弱，有中毒症状。

　　第3阶段

　　这时病情向严重阶段发展，微循环障碍，水、电解质及酸碱平衡失调，病人表现为感染性休克、血压下降、少尿、内环境稳态逐渐失去代偿，各主要脏器功能发生障碍。

　　第4阶段

　　此阶段症状主要为多器官系统衰竭，肝、肾、心、肺、胃肠、凝血等相继或交替出现功能受损，构成严重的组合，如果病情进一步发展，胆道梗阻与胆道高压不解除，则危及病人生命。

　　本病需要采取三级预防措施，具体内容如下：

　　一级预防

　　急性化脓性胆管炎是肝胆管结石、胆道蛔虫症的严重并发症，故该病的一级预防主要是针对肝胆管结石及胆道蛔虫的防治。

　　二级预防

　　抗体形成细胞. 病情发展迅猛，很快可出现中毒性休克。因此该病的二级预防主要是早期诊断、早期治疗。根据反复发作的胆道病史，有高热、寒战、黄疸、全身中毒症状及腹膜炎体征，结合B超检查，诊断不难。一旦确诊，就应积极抗感染、抗休克，使用足量敏感抗生素，补充血容量，纠正酸中毒，防治胆源性败血症，同时准备急诊手术。手术原则是解除梗阻、减压胆道、通畅引流，力求简单快速。对高龄、全身情况差的患者可先行经鼻胆管引流，待一般情况改善后再行手术。术后仍应行积极的全身支持疗法和抗感染措施。

　　三级预防

　　抗体形成细胞. 早期即可出现中毒性休克和胆源性败血症，如不及时治疗，预后很差，病死率极高。

　　重症急性胆管炎病人检查外周静脉血血小板量、血小板聚集率(AGG)。结果表明，重症急性胆管炎患者血小板量及AGG明显下降，指出血小板量及聚集性改变与病理程度和预后密切相关，临床测定血小板量及AGG对判定病情程度和预后评价具有重要意义。

　　1、B超

　　B超是最常应用的简便、快捷、无创伤性辅助诊断方法，可显示胆管扩大范围和程度以估计梗阻部位，可发现结石、蛔虫、大于1cm直径的肝脓肿、膈下脓肿等。

　　2、胸腹X射线片

　　X片有助于诊断胸膜炎、肺炎、肺脓肿、心包积脓、膈下脓肿、胸膜炎等，胆肠吻合手术后反流性胆管炎的患者，腹部X射线片可见胆道积气，上消化道钡餐示肠胆反流，腹部X射线片还可同时提供鉴别诊断，如排除肠梗阻和消化道穿孔等。

　　3Χρησιμοποιήστε τη CT 스άρωση

　　Η CT εικόνα αυτής της νόσου, όχι μόνο μπορεί να δείξει την επέκταση του ήπατος και του χοληδόχου σωλήνα, τους λίθους, τους όγκους, την αύξηση και την συρρίκνωση του ήπατος, αλλά και μερικές φορές μπορεί να βρεθεί η εμπυρετική αμυγδαλή του ήπατος, αν υπάρχει υποψία για σοβαρή οξεία παγκρεατίτιδα, μπορεί να γίνει CT έλεγχος.

　　Ο ασθενής πρέπει να παρακολουθεί μια ελαφριά διατροφή, μπορεί να πιει πολλά φρέσκα λαχανικά ή φρούτα χυμούς, όπως το χυμό από το δαφνί, τον χυμό από την πορτοκάλι, τον χυμό από το καρότο, και να αυξήσει τον αριθμό και την ποσότητα των γευμάτων, για να αυξήσει την έκκριση και την εξάλειψη της χολής, να μειώσει την φλεγμονή και την συσσώρευση της χολής.

　　Η έγκαιρη χειρουργική αποσφόρηση και αποσυμφόρηση του χοληδόχου σωλήνα είναι η πιο σημαντική μέθοδος της θεραπείας αυτής της νόσου, πρέπει να χρησιμοποιηθεί με βάση την κατάσταση της νόσου η ακόλουθη μέθοδος:

　　Πρώτος τμήμα, μη χειρουργική θεραπεία

　　1Σε περιπτώσεις σοκ, πρέπει να αντιμετωπιστεί το σοκ πρώτα, και να προληφθεί η οξεία απώλεια της νεφρικής λειτουργίας.

　　2Διορθώστε την μεταβολική υποοξαιμία, εισάγετε κατάλληλη ποσότητα βασικού νατρίου καρβονάτη με βάση τα αποτελέσματα της αίματος bioχημείας.

　　3Επιλέξτε ευρύ φάσμα αντιβιοτικών για ενδοφλέβια χορήγηση, και στη συνέχεια προσαρμόστε τα βάσει των αποτελεσμάτων της χολής και του αίματος βακτηριακής καλλιέργειας και της ευαισθησίας των αντιβιοτικών.

　　4Δώστε παυσίπονα και αντισπασμωδικά, διορθώστε την αφυδάτωση, χορηγήστε μεγάλη δόση βιταμίνου C και βιταμίνου K ενδοφλέβια.1Και άλλα.

　　5Σε περιπτώσεις όπου είναι δυνατόν, μπορεί να γίνει χειρουργική επέμβαση με φιμώχο δωδεκαδάκτυλο σκόπιο και χολή αποσυμφόρηση.

　　Μετά την ανωτέρω επείγουσα επέμβαση, η κατάσταση της νόσου μπορεί να γίνει σταθερή, η πίεση του αίματος να γίνει σταθερή, ο πόνος να μειωθεί, η θερμοκρασία να μειωθεί. Μόνο όταν η γενική κατάσταση βελτιωθεί, θα μπορούσε να γίνει χειρουργική επέμβαση σε καθορισμένο χρόνο, αλλιώς θα πρέπει να γίνει χειρουργική επέμβαση ενώ αντιμετωπίζεται η σοβαρή σοκ.

　　Δεύτερος τμήμα, χειρουργική θεραπεία

　　Η βασική μέθοδος της χειρουργικής είναι η αποσυμφόρηση της κοιλίας του κοιλιακού χοληδόχου σωλήνα. Σε περιπτώσεις όπου υπάρχει συγχρωτητική χολόλιθος και χολή, είναι δυνατόν να αφαιρεθεί ο χολόλιθος και να γίνει χολή αποσυμφόρηση χειρουργική, μετά από βελτίωση της κατάστασης της νόσου, να γίνει δεύτερη χειρουργική επέμβαση. Κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, πρέπει πρώτα να εξεταστεί ο κοιλιακός χοληδόχος σωλήνας, να αφαιρεθεί ο χολόλιθος από τον χοληδόχο σωλήνα, να τοποθετηθεί η τμήμα T αποσυμφόρηση σωλήνας. Αν η άνοιξη του χοληδόχου σωλήνα του ήπατος είναι φραγμένη, πρέπει να επεκταθεί ή να ανοίξει το στενό σημείο. Προσπαθήστε να αφαιρέσετε τους λίθους πάνω από το στενό σημείο, και στη συνέχεια τοποθετήστε την αριστερή αδεσία του αποσυμφόρησης σωλήνα στο άνω μέρος του χοληδόχου σωλήνα του ήπατος, για να επιτευχθεί το σκοπό της πλήρους αποσυμφόρησης. Ωστόσο, σε περιπτώσεις κρίσης, δεν πρέπει να γίνονται πολύπλοκες χειρουργικές επεμβάσεις.