1. Etiology
In clinical surgery, acute increase in intraperitoneal pressure is common in severe peritonitis, acute pancreatitis, acute intestinal obstruction, and other severe intra-abdominal infections with septic shock, severe abdominal trauma, rupture of abdominal aortic aneurysm, acute hemorrhage in the abdominal cavity or retroperitoneal hematoma, postoperative hemorrhagic shock or massive hemorrhage in the liver and diaphragm after packing for hemostasis, progressive acute visceral edema after adequate fluid resuscitation, laparoscopic surgery under pneumoperitoneum, and inflation anti-shock
Application, post-liver transplantation, complex abdominal vascular surgery, and postoperative positive pressure mechanical ventilation, etc.
1、Hemorrhagic shock:
(1)Abdominal trauma: Abdominal trauma is the most common cause of this disease according to foreign reports. Behrman (1998)Report hemorrhagic shock, abdominal hemorrhage, and pancreatic injury in total222例,补液量5800~12000ml,输血800~5000ml,发生ACS3例。
(2)无腹部创伤:Ivy(1999)报道烧伤面积>70%继发ACS3例,补液量>20000ml。因此认为:大面积烧伤经大量液体输入病例并发气道高压、出现少尿或无尿时应警惕ACS。Maxwell(1999)报道1216例失血性休克,其中6例无腹部外伤史,约2/6继发ACS,该组病例输入液体量19000±5000ml,作者告诫:输入晶体液10000ml以上警惕ACS。
重症腹部外伤出血性休克或创伤性低血容量性休克经液体扩容出现全身性毛细血管通透性改变,腹膜和内脏进行性水肿,手术关腹之际肠管高度水肿、体积增大、肠曲明显膨出切口平面之上、不能还纳者,先考虑为ACS。出现上述情况,如强行关闭腹壁切口必致腹内压迅速升高,离开手术室后出现呼吸、循环恶化,少尿至无尿,多数病例在术后10Τα επόμενα ώρες θα πεθάνουν, σε αυτή την περίπτωση συχνά λανθασμένα διαγνωσθεί ως συνολική δυσλειτουργία πολλαπλών οργάνων.
2、λοίμωξις σοκ:Μετά την επαρκή επαναφορά υγρών, οι αναφορές στο εξωτερικό για το ACS είναι κυρίως σοβαρές κοιλιακές τραυματισμούς και αιμορραγικό σοκ. Ο διαφορικός είναι ότι η σοβαρή παγκρεατίτιδα με οξεία πυοκυστίτιδα είναι σπάνια στην Ευρώπη και την Αμερική, αλλά είναι συχνή αιτία ACS στην Κίνα. Αυτές οι περιπτώσεις, λόγω της παρουσίας της λοιμώξεως και της γενικής φλεγμονώδους αντίδρασης, είναι δύσκολες στη θεραπεία και η θνησιμότητα είναι πολύ υψηλότερη από αυτή του αιμορραγικού σοκ.
Η συνολική σύνδρομο της κοιλιακής κενούς συχνά προκαλείται από την έντονη αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης από διάφορους συνδυασμένους παράγοντες. Ο κλινικός τύπος είναι η σοβαρή κοιλιακή λοίμωξη ή τραυματισμός που προκαλεί οίδημα των κοιλιακών οργάνων και σημαντική αύξηση του όγκου τους. Σε αυτή την περίπτωση, συνοδεύεται συχνά από υποοξαιμία, και η επαρκής επαναφορά υγρών για την αντιμετώπιση αυτής μπορεί να προκαλέσει progressive οίδημα της μεμβράνης και των εσωτερικών οργάνων; και λόγω της χαμηλής ροής αίματος, η βλάβη από την επαναφόρτιση μετά την επαναφορά της αναπνοής μπορεί να προκαλέσει επιπλέον οίδημα. Μπορεί επίσης να επιδεινωθεί από την αποσφαλμάτωση του αίματος με υλικά σφράγισης, την σφίξη της στήλης της περιτονηκίδας ή την προσωρινή σφίξη της πόρτας της κοιλιακής κενούς. Κατά τη διάρκεια τραυματισμού, σοβαρού σοκ, σοβαρής παγκρεατίτιδας, σοβαρής κοιλιακής μυοϊτίδας ή μεγάλης χειρουργικής επέμβασης, το σώμα μπορεί να αναπτύξει σοβαρή ISIR, με αποτέλεσμα μεγάλη ποσότητα εξωκυτταρικού υγρού να εισέλθει εντός των κυττάρων ή των ιστούς, με αποτέλεσμα την επίδραση του τρίτου χώρου ή την επιβίβαση των υγρών, η θεραπεία της οποίας παρουσιάζει σημαντική θετική ισορροπία, δηλαδή η ποσότητα της εισόδου είναι πολύ μεγαλύτερη από την ποσότητα της εξόδου. Σε αυτή την περίπτωση, μόνο με επαρκή επαναφορά ισορροπούμενων υγρών μπορεί να ανατραπεί η θετική ισορροπία, να διατηρηθεί η αποτελεσματική ποσότητα του κυκλοφορούντος αίματος και να αποφευχθεί η συρρίκνωση του αίματος, αλλιώς θα εμφανιστεί μείωση της ποσότητας του αίματος που επιστρέφει στην καρδιά, ταχύτερη συχνότητα καρδιακών παλμών και μείωση της καρδιακής εξόδου, αύξηση του HCT και υποπτική πίεση. Σε αυτές τις περιπτώσεις, το οίδημα της μεμβράνης και των εσωτερικών οργάνων και η κοιλιακή συλλογή υγρών είναι ακατάφευκτο, και από την άποψη της διατήρησης της αποτελεσματικής ποσότητας του κυκλοφορούντος αίματος, η ποσότητα των υγρών που χρειάζεται να εισαχθούν δεν είναι πολύ μεγάλη, αλλά η υπερβολική υγρασία είναι απλώς η κακή συνέπεια της ISIR, και δεν πρέπει να αρνηθεί η ανάγκη για επαναφορά υγρών.
Δεύτερον, η μηχανισμός ανάπτυξης
Η υδροδότηση και η οίδηση των μεμβρανών και των εσωτερικών οργάνων, η αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης λόγω της κοιλιακής συσσώρευσης που προκαλεί το σύνδρομο κοιλιακής κοιλότητας, μπορεί να βλάψει τη φυσιολογική λειτουργία των οργάνων του κοιλιακού και του οργανισμού, προκαλώντας ανεπαρκή λειτουργία οργάνων και κύκλωση.
1、αύξηση της σπαστικής πίεσης του τοιχώματος του κοιλιακού κενού:Η αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης αυξάνει τη σπαστική πίεση των τοιχωμάτων του κοιλιακού κενού, και σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει κοιλιακή διόγκωση και σπασμό του τοιχώματος του κοιλιακού κενού. Σε αυτή τη φάση, η υπερηχογράφηση με Doppler ανακαλύπτει τη μείωση του ρεύματος του αίματος στον σφιγκτήρα του κοιλιακού μυός, και αν επιχειρηθεί η άμεση κλείσιμο του κοιλιακού κενού μετά την ανοιχτή χειρουργική επέμβαση, η πιθανότητα λοίμωξης και διάσπασης της κόπτης είναι υψηλή. Η ενδοκοιλιακή dV/dP (όγκος/Η καμπύλη πίεσης (όγκος) δεν είναι ευθεία, αλλά όπως η καμπύλη της οξυγόνωσης, ανεβαίνει ξαφνικά και όταν φτάσει σε ένα όριο, ακόμη και η μικρή αύξηση του όγκου του περιεχομένου του κοιλιακού κενού είναι αρκετή για να προκαλέσει την αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης. Αντίθετα, η μερική απελευθέρωση μπορεί να μειώσει σημαντικά την ενδοκοιλιακή πίεση.
2、ταχυκαρδία, μείωση της καρδιακής εκπομπής:Η αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης μειώνει σημαντικά την καρδιακή εκπομπή, και η καρδιακή εκπομπή μειώνεται επίσης. Κατά τη διάρκεια της λαπαροσκοπικής χειρουργικής επέμβασης, η καρδιακή εκπομπή μειώνεται από χαμηλού επιπέδου μέχρι1.33~2.00kPa(10~15mmHg) της ενδοκοιλιακής πίεσης μπορεί να προκαλέσει ανεπιθύμητες αντιδράσεις. Η μείωση της καρδιακής εκπομπής (και της καρδιακής εκπομπής ανά σφράγισμα) οφείλεται στη μείωση της επιστροφής του αίματος, την αύξηση της πίεσης του πλήρωματος του αριστερού κοιλιακού τοιχώματος λόγω της αύξησης της πίεσης του θωρακικού κενού και της μείωσης της πλέονσης του μυοκαρδίου, την αύξηση της συνολικής αγγειακής αντίστασης. Η μείωση της επιστροφής του αίματος οφείλεται στη μείωση της διαφοράς πίεσης μεταξύ της πίεσης των μικροφλεβρών και της κεντρικής φλεβικής πίεσης, τη μείωση της επιστροφής του αίματος από την κοιλιακή φλέβα, την τραυματική βλάβη της κοιλιακής φλέβας στη βουβωνική περιοχή μετά τη χειρουργική επέμβαση, τη λειτουργική στενότητα ή τη μηχανική πίεση της κοιλιακής φλέβας στο διαφράγμα, την αύξηση της πίεσης του θωρακικού κενού κ.λπ. Σε αυτή τη φάση, η πίεση της φλέβας της μητρός, η κεντρική φλεβική πίεση, η πίεση του πνευμονικού καρδιακής κορυφής και η πίεση του δεξιού κοιλιακού κόλπου αυξάνονται ανάλογα με την ενδοκοιλιακή πίεση.
Η ταχυκαρδία είναι η πρώτη καρδιαγγειακή αντίδραση στην αύξηση της ενδοκοιλιακής πίεσης, προσπαθώντας να αντικαταστήσει τη μείωση της καρδιακής εκπομπής και να διατηρήσει την καρδιακή εκπομπή. Είναι σαφές ότι η ταχυκαρδία, αν δεν είναι αρκετή για να αντικαταστήσει τη μείωση της καρδιακής εκπομπής, θα οδηγήσει σε αιφνίδια μείωση της καρδιακής εκπομπής και την ακολουθούμενη κύκλωση.
3、αύξηση της πίεσης του θωρακικού κενού και της μείωσης της πλέονσης του πνεύμονα:Η αυξημένη πίεση στο απευθείας σοφάγιο προκαλεί την ανόρθωση και τη μείωση της κινήσιμης κλίμακας των διπλών διαφράγματα, τη μείωση του όγκου και της πλέονσης του θωρακικού κενού, και την αύξηση της πίεσης του θωρακικού κενού. Η αύξηση της πίεσης του θωρακικού κενού εμποδίζει την επέκταση του πνεύμονα, μειώνει την πλέονση του πνεύμονα, και οδηγεί σε αύξηση της πίεσης του αεραγωγού κατά τη διάρκεια της μηχανικής αναπνοής, μείωση της ποσότητας του αερίου που εισπνέεται από τους αλβύλους και της λειτουργικής αναπνευστικής κοιλότητας. Από την άλλη πλευρά, αυξάνει τη ροή του αίματος στους πνευμονικούς αγγείους, προκαλώντας αύξηση της ροής του αερίου./η αναλογία ροής του αίματος είναι ανωμαλική, εμφανίζεται η υποξαιμία, η υπερκαρβοναιμία και η αcidωση. Η υποστήριξη της αναπνοής με αναπνευστήρα απαιτεί υψηλή πίεση για να εισάγει αρκετή ποσότητα αερίου, αν δεν αποκατασταθεί το υψηλό πίεση του κοιλιακού κεφάλι σε χρόνο, η μηχανική αναπνοή συνεχίζει να αυξάνει την πίεση του θώρακα, οι παραπάνω αλλαγές θα επιδεινωθούν περαιτέρω.
4Μείωση της ροής του αίματος των νεφρών:Η πιο συχνή εκδήλωση της αύξησης της πίεσης στο κοιλιακό κεφάλι είναι η μείωση της ούρων. Doty(1999)αναφέρει ότι η πίεση στο κοιλιακό κεφάλι αυξάνεται1.33kPa(10mmHg) η ούρηση ξεκινά να μειώνεται2.00kPa(15mmHg) η μέση ποσότητα της ούρων μπορεί να μειωθεί50%2.67~3.33kPa(20~25mmHg) σημαντική μείωση της ούρων5.33kPa(40mmHg) χωρίς ούρηση, η αποκατάσταση της ούρησης μετά από την αποκατάσταση της πίεσης για 1 ώρα.
Η έρευνα δείχνει ότι η αύξηση της πίεσης στο κοιλιακό κεφάλι τουλάχιστον μετά την αύξηση της ούρων, η απελευθέρωση του υψηλού πίεσης του κοιλιακού κεφάλι δεν εμφανίζεται αμέσως η υπερβολική ούρηση, αλλά μετά από περίπου6Μετά από 0 λεπτά η μείωση της ούρων ξεκινά να ανατρέπεται, υποδεικνύοντας ότι η μηχανική πίεση του υψηλού πίεσης του κοιλιακού κεφάλι δεν είναι η μοναδική αιτία της μείωσης της ούρων. Η μείωση της ούρων σχετίζεται με την αύξηση της πίεσης του κοιλιακού κεφάλι μετά την αύξηση της αλδοστερόνης και της ADH.
5Μείωση της ροής του αίματος των κοιλιακών οργάνων:Όταν αυξάνεται η πίεση στο κοιλιακό κεφάλι, η ροή του αίματος από την ηπατική αρτηρία, την πύλη και την μικροκυκλοφορία του ήπατος μειώνεται σταδιακά, η αλλαγή της ροής του αίματος από την ηπατική αρτηρία είναι πιο νωρίς και πιο σοβαρή από την αλλαγή της ροής του αίματος από την πύλη; Η ροή του αίματος από την αορτή του εντέρου και την ενδοστροφή του εντέρου, καθώς και η ανόργανη κατανάλωση του πνεύμονα και του δωδεκαδάκτυλου, της παχέως και της σplenikής αρτηρίας μειώνεται. Συνοψίζοντας, η ροή του αίματος όλων των κοιλιακών οργάνων εκτός της αδρεναλίνης μειώνεται. Αυτές οι αλλαγές ξεπερνούν το αποτέλεσμα της μείωσης της καρδιακής εξόδου και μπορούν να εμφανιστούν όταν η πίεση στο κοιλιακό κεφάλι αυξάνεται ενώ η καρδιακή εξόδος και η συνολική αγγειακή αντίσταση παραμένουν κανονικές.
Η υψηλή πίεση στο κοιλιακό κεφάλι των ασθενών με κίρρωση του ήπατος και υδροθόρυβο μπορεί να προκαλέσει αύξηση της πίεσης της ηπατικής φλέβας, η πίεση της ηπατικής κοιλίας και η ροή της παράλληλης φλέβας (ισομετρικός δείκτης της ροής της παράλληλης φλέβας) να αυξηθεί περαιτέρω; Αν μειωθεί η πίεση στο κοιλιακό κεφάλι, το αντίθετο συμβαίνει, αλλά η πίεση στο κοιλιακό κεφάλι που προκαλεί ρήξη της σπλήνης της φλέβας του οισοφάγου και αιμορραγία παραμένει υπό συζήτηση.