Καλοήθους μεσονεκρόν της μεσενεκρίνουσης μεμβράνας

　　Η αιτία σχετίζεται με την επαφή με το ασημένιο, η ανάπτυξή της είναι μακρινή, συχνά30 ετών.

　　Η στενή σχέση μεταξύ του μεσονεκρίνου και της επαφής με το ασημένιο έχει επιβεβαιωθεί και αναγνωριστεί όλο και περισσότερο από τα γεγονότα. Ταυτόχρονα, οι επιστήμονες στην Ευρώπη και τις ΗΠΑ ανακάλυψαν ότι περίπου60% των ασθενών με μεσονεκρόν της μεσενεκρίνουσης μεμβράνας έχουν επαγγελματική επαφή με το ασημένιο ή μικροσωματίδια ασημένιου στο πνευμόνιο, σε πειράματα με ζώα που προκαλούν μεσονεκρόν της μεσενεκρίνουσης μεμβράνας με το ασημένιο, υπάρχουν επίσης μερικά ζώα που αναπτύσσουν μεσονεκρόν της μεσενεκρίνουσης μεμβράνας, δείχνοντας ότι η ανάπτυξη της μεσονεκρίνουσης μεμβράνας έχει επίσης κάποιες σχέσεις με την επαφή με το ασημένιο.

　　Η επικίνδυνη για την παθογένεια των ινών ασημένιου είναι σε αύξηση κατά σειρά: χλωρόν > σιδηρόν > θερμόν. Συνήθως θεωρείται ότι ο διάμετρος 0.5～50 μικρομέτρων ασημένιων σκόνης εισέρχονται πρώτα στο αναπνευστικό σύστημα, στη συνέχεια περνούν μέσω του διαφράγματος των λιμφοκυττάρων ή του αίματος στο περιτονηκό πέλμα και αποτίθενται στη μεσενεκρίνουσα μεμβράνα, σχηματίζοντας μικροσωματίδια ασημένιου, μερικές φορές με την παρουσία αντιδράσεων μεγάλων κύτταρων ξένων αντικειμένων γύρω από τα μικροσωματίδια ασημένιου. Τα ινά ασημένιου που εισέρχονται μέσω του γαστρεντερικού συστήματος μπορούν επίσης να φτάσουν στη μεσενεκρίνουσα μεμβράνα μέσω της τοιχίας του εντέρου. Από την επαφή με το ασημένιο μέχρι την ανακάλυψη του μεσονεκρίνου, η μέση διάρκεια είναι35～40 ετών, ο πICO του επεισοδίου είναι η επαφή45Μετά το έτος. Η ακριβής μηχανισμός με τον οποίο το ασημένιο προκαλεί μεσονεκρόν δεν είναι ακόμα σαφής. Αλλά περίπου30% των ασθενών με μεσονεκρόν δεν έχουν ιστορικό επαφής με ασημένιο, η ποσοτική εξέταση των ινών ασημένιου δεν αποκάλυψε σημάδια επαφής με μεγάλη ποσότητα ινών ασημένιου.

　　Συμβολές για άλλους παράγοντες που σχετίζονται με την ανάπτυξη του μεσονεκρίνου είναι η ακτινοθεραπεία, η ιστορικό συνάντησης με θόριο διώξιμο (συνήθως οι ασθενείς έχουν ιστορικό σχετικής διαγνωστικής εξέτασης). Επιπλέον, οι ασθενείς με ιστορικό Hodgkin αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης μεσονεκρίνου.

　　病毒感染：猿猴病毒(simian virus 40，SV40)，它是一种DNA肿瘤病毒。据文献报道，美国大约50％的间皮瘤病人活检标本中存在SV40，它诱导人原发间皮瘤细胞端粒酶活性，但不影响纤维原细胞。野生型SV40感染后72h即可测得端粒酶活性，1周后可见一清晰DNA云梯。在细胞结构中端粒酶活性与SV40 T抗原数量成正比，被SV40感染的间皮细胞，其端粒酶活性增加，使得间皮细胞不易凋亡，而易形成间皮瘤。

　　间皮瘤还可能与以下因素有关：氟石接触、结核性疤痕、慢性炎症刺激、放射性物质、遗传易感性等。

　　腹膜良性间皮瘤常见并发症有：胸膜间皮瘤，消化道功能紊乱，腹水，自发性低血糖症。腹膜间皮瘤晚期病人可出现乏力和消瘦等全身症状，一些腹部巨大肿块和大量腹水者，可出现压迫症状，如呼吸费力或困难，下肢水肿和排尿不畅等症状。

　　主要表现为腹痛、腹胀、腹水、腹部肿块、胃肠道症状和全身改变。

　　1.腹痛 腹痛是腹膜间皮瘤最常见的症状，表现为持续性隐痛、胀痛，也可为阵发性绞痛或突发性剧痛，疼痛常位于上腹部和右上腹部，也有腹痛在下腹部而造成临床上误诊为宫外孕或盆腔肿瘤的报道。腹痛的发生与壁层腹膜受侵犯、肿瘤与胃肠道和盆腔脏器粘连造成肠梗阻、器官扭转以及大量腹水、腹部包块产生占位效应等因素有关。病程中腹痛性质和部位可发生变化。

　　2.腹胀 由于腹水、腹腔内肿块以及继发的消化不良、肠梗阻等因素，病人可有不同程度的腹胀。症状严重者可影响进食，甚至出现呼吸困难。

　　3.腹水 约90％的腹膜间皮瘤病人存在腹水，而且相当一部分病人腹水增长迅速，腹水可为黄色渗出液或血性黏稠液，此与肿瘤细胞具有活跃的分泌透明质酸功能有关。

　　4.腹部包块 是腹膜间皮瘤常见的临床表现之一，部分病人是由于腹部包块而就诊的。腹膜间皮瘤的腹部包块可为单发，也可为多发，质地偏硬或硬，表面呈结节状，位于大网膜、肠系膜浆膜面的包块在体格检查时可以移动，腹块可有压痛。位于盆腔的包块可以通过直肠指检或三合诊发现，合并有大量腹水的病人抽放腹水后可以更清楚地了解腹部包块的情况。详细体格检查可以初步了解腹部包块位于腹壁、实质性脏器之外，藉此为临床提供初诊资料。

　　5. Other Some patients may also experience loss of appetite, nausea, vomiting, diarrhea or constipation, urinary tract irritation symptoms, menstrual changes, as well as fatigue, fever, weight loss, anemia. Some patients may have hypoglycemia, diffuse abdominal ossification, and other clinical manifestations. When patients have mesothelioma in other parts or peritoneal mesothelioma metastases to other organs or complications occur, corresponding clinical manifestations may appear.

　　Peritoneal mesothelioma originates from the epithelial and mesothelial tissues of the peritoneum, asbestos dust is the pathogenic substance, and certain viruses may also be the cause of mesothelioma. Actively preventing occupational diseases (such as textile, construction) is the key to preventing this disease.

　　In making a diagnosis, in addition to relying on clinical manifestations, auxiliary examinations are also needed. The main examination methods include the following several types:

    1, imaging examination.

　　2, peritoneal fluid cytological examination.

　　3, peritoneal biopsy, laparoscopy, and laparotomy for tissue sampling for pathological examination can be used to confirm the diagnosis.

　　Peritoneal mesothelioma dietary therapy:

　　Eating more alkaline foods can improve one's acidic constitution, and at the same time, supplement the necessary organic nutrients for the human body, so that it can kill cancer cells while restoring the body's immunity.

　　Common acidic and alkaline foods:

　　1)Weakly acidic foods: white rice, peanuts, beer, wine, fried tofu, seaweed, clam, octopus, loach.

　　2)Strongly acidic foods: egg yolks, cheese, sweets made with sugar, persimmons, cuttlefish eggs, katsuobushi, etc.

　　3)Acidic foods: ham, bacon, chicken, tuna, pork, eel, beef, bread, wheat, butter, horse meat, etc.

　　1. Surgical treatment For cases in stage I or II, surgery should still be the first choice or attempted, including tumor resection and palliative resection. For patients with small tumors and limited lesions, the tumor and involved organs should be completely resected; if the lesions are extensive, efforts should be made to resect the main tumor (palliative resection). For extensive and severe lesions that have caused intestinal obstruction and cannot be resected by surgery, palliative surgery can be considered to alleviate the patient's clinical symptoms. For benign and low-grade malignant peritoneal mesothelioma, surgical resection is very effective, and reoperation can be performed if there is recurrence. Zhu Weiqi and others reported1cases of malignant peritoneal mesothelioma due to multiple recurrences2cases were treated within5times of surgical resection. Literature reports that the group of cases with the best therapeutic effect from simple surgical resection includes7Median survival time was147.2months. Therefore, for some cases of peritoneal mesothelioma, surgery is still an effective treatment method.

　　To reduce the local recurrence rate of patients11.4％, η διάρκεια ζωής των τριών ετών φτάνει66.7％, δείχνει ότι η ακτινοθεραπεία είναι αποδεδειγμένη για τον καρκίνο της μεσονεφρικής μεσοθύλακας.

　　2..Chemotherapy There are many reports on the use of chemotherapy in the treatment of peritoneal mesothelioma. It is currently believed that peritoneal mesothelioma is moderately sensitive to chemotherapy, and commonly used drugs include: doxorubicin (ADM), cisplatin (DDP), vincristine (VCR), cyclophosphamide (CTX), bleomycin (BLM), and domestic new anticancer drugs such as Jiaoxiangrushi, among which doxorubicin has the most certain efficacy. Chemotherapy is divided into systemic chemotherapy and intraperitoneal chemotherapy.

　　(1) Καρκίνος: Μετά την χορήγηση αντιόγκων σε όλο το σώμα, η κατανομή των φαρμάκων στο κοιλιακό σώμα είναι λιγότερη. Οι διεθνείς στοιχεία δείχνουν ότι ανεξάρτητα από τη μονοθεραπεία ή τη συνδυαστική θεραπεία, η αποτελεσματικότητα της χορήγησης αντιόγκων είναι χαμηλή.11％～14％. Οι συνδυαστικές χημειοθεραπευτικές συνταγές περιλαμβάνουν: DDP+ADM;DDP+CTX+VCR;CTX+VCR+BLM κ.λπ., αλλά πολλοί επιστήμονες προτείνουν ότι η συνδυαστική χημειοθεραπεία δεν μπορεί να βελτιώσει την αποτελεσματικότητα.

　　(2) ενδοκοιλιακή χημειοθεραπεία: Οι τελευταίες έρευνες δείχνουν ότι η ενδοκοιλιακή χορήγηση φαρμάκων μπορεί να αυξήσει τη τοπική συγκέντρωση των φαρμάκων, να μειώσει τις ανεπιθύμητες ενέργειες του ακετυλομεθοξυμεθυλοαζόθιον. Η ενδοκοιλιακή χημειοθεραπεία μπορεί όχι μόνο να εξοντώσει τα υπολείμματα του καρκίνου μετά την χειρουργική αφαίρεση, να μειώσει την επανεμφάνιση, αλλά και να κάνει τον καρκίνο των ασθενών που έχασαν την ευκαιρία της χειρουργικής αφαίρεσης να συρρικνωθεί, να μειώσει την περιτονία, και να ελέγξει την κατάσταση της ασθενείας αποτελεσματικά. Η δόση του φαρμάκου που χορηγείται ενδοκοιλιακά είναι παρόμοια με τη δόση που χορηγείται ενδοφλέβια, ή λίγο υψηλότερη από αυτήν;1εβδομάδες, ανάλογα με την κατάσταση μπορεί να χορηγηθεί συνεχώς για εβδομάδες. Ο Ito έδωσε1πρότυπος ασθενής που δεν μπορούσε να αφαιρεθεί από το κοιλιακό σώμα, έγινε ένεση DDP και συνδυάστηκε με την ουρικό οξύ και την τετραφθορομεθοξυμεθύλιο, και επαναλήφθηκε μετά223ημέρες οι ασθενείς δεν έχουν πέους, η περιτονία έχει εξαφανιστεί πλήρως. Αλλά στο8μήνες μετά την επανεμφάνιση του πέους του πέους, και ξανά να δώσει DDP και καστανή, αλλά η επίδραση δεν είναι καλή. Ο Ma χρησιμοποίησε την ενεργοποιημένη συνεχή περιτονιακή ροή (continuous hyperthermic peritoneal perfusion, CHPP), και συνδυάζοντας την τοπική ένεση DDP για τη θεραπεία του πρωτοπαθούς καρκίνου της μεσοθύλακας, χωρίς σημαντικές τοπικές ανεπιθύμητες ενέργειες κατά τη διάρκεια της θεραπείας, όλοι οι ασθενείς μπορούν να αντέξουν την CHPP, παρακολούθηση10μήνες, χωρίς1πρότυπος θάνατος λόγω της θεραπείας CHPP.

　　3..Ακτινοθεραπεία Ακτινοθεραπεία περιλαμβάνει εξωτερική ακτινοβολία και (ή) εσωτερική ακτινοβολία, μπορεί να επιλεγεί60Co ή186 kV της ακτινοβολίας Χ ως πηγή ακτινοβολίας, είναι κατάλληλη για περιπτώσεις που η χειρουργική αφαίρεση δεν είναι πλήρης ή δεν μπορεί να αφαιρεθεί, μπορεί να αποφασιστεί η πλήρης ακτινοβολία του οργανισμού ή η τοπική ακτινοβολία ανάλογα με το εύρος της βλάβης. Γενικά, η αποτελεσματικότητα της ακτινοθεραπείας του καρκίνου της μεσονεφρικής μεσοθύλακας είναι κατώτερη από αυτή του καρκίνου της πνευμονικής μεσοθύλακας, και αυτό μπορεί να έχει να κάνει με την υψηλότερη δόση ακτινοβολίας που χρησιμοποιείται στην ακτινοθεραπεία της πνευμονικής μεσοθύλακας. Τα δεδομένα του Πανεπιστημιακού Νοσοκομείου του Χονγκκονγκ δείχνουν ότι η πλήρης ακτινοβολία, η δόση ακτινοβολίας φτάνει κάθε6～7Εβδομάδες2400cGy, μπορεί να μειώσει τη τοπική αναπαραγωγή των ασθενών στο 25%11.4％, η διάρκεια ζωής των τριών ετών φτάνει66.7％, δείχνει ότι η ακτινοθεραπεία είναι αποδεδειγμένη για τον καρκίνο της μεσονεφρικής μεσοθύλακας.