Πνιγμός

　　Οι πτώσεις που δεν έχουν την ικανότητα αυτοσωτηρίας από την πνιγμό, ή οι ποταμοί και οι λίμνες που δεν είναι εξοικειωμένοι με τα ρεύματα και τις τοποθεσίες και μπαίνουν σε επικίνδυνα μέρη, καθώς και οι αυτοκτονίες και οι ατυχήματα μπορεί να προκαλέσουν πνιγμό. Στην αρχή της πνιγμού, προκαλείται αντανακλαστική ανάσυρση, λαρυγγική και βρογχική σπασμολύση και η βρωμιά και η στάχτη μπλοκάρει τα χείλη και τη μύτη, μειώνοντας την ασφυξία, οπότε περίπου20% των ανθρώπων που καταπνίγονται δεν έχουν νερό στο πνεύμονα ή έχουν μικρή ποσότητα νερού στο λαιμό και συμβαίνει3～5Η μυωπία του οφθαλμού min των αναπνευστικών οδών, ακολουθούμενη από την αργή χαλάρωση του λάρυγγα που προκαλεί την είσοδο νερού στις αναπνευστικές οδούς και τους πνεύμονες, την βλάβη της επιφανειακής ενεργότητας των πνευμόνων και την ανεπαρκή λειτουργία τους, προκαλώντας δυσλειτουργία της αναπνοής και ανταλλαγής αερίων, ανεπαρκή οξυγόνωση και αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα, και δυσλειτουργία των οργάνων.

　　Όταν ένας άνθρωπος καταπνίγεται στο νερό, προκαλείται αντανακλαστική ανάσυρση, για να αποφύγει την είσοδο του νερού στις αναπνευστικές οδούς. Ως αποτέλεσμα της ανεπαρκούς οξυγόνωσης, δεν μπορεί να συνεχίσει την ανάσυρση και να αναγκαστεί να αναπνεύσει βαθιά, επιτρέποντας τον μεγάλο όγκο νερού να εισέλθει στις αναπνευστικές οδούς και τους πνεύμονες, μπλοκάρει την ανταλλαγή αερίων, προκαλώντας ανεπαρκή οξυγόνωση και αποθήκευση διοξειδίου του άνθρακα σε όλο το σώμα. Το νερό στις αναπνευστικές οδούς απορροφάται γρήγορα στους πνεύμονες και εισάγεται στον αίμα του κυκλοφορικού συστήματος. Κατά την επίσκεψη του νερού, οι διαφορετικές σύνθεσεις του νερού προκαλούν διαφορετικές αλλαγές, οι οποίες προκαλούν διαφορετικές ασθένειες.

　　Διαφορετικές παθοφυσιολογικές αλλαγές προκαλούνται από την παρθένο και την αλμυρή θάλασσα, η παρθένο λόγω της υποοσμωτικής μπορεί να προκαλέσει αύξηση του όγκου του αίματος από την εισαγωγή του αέρα στους πνεύμονες και μπορεί να προκαλέσει πνευμονικό οίδημα, V/Yπτώση της πίεσης και η καρδιακή ανεπάρκεια, ταυτόχρονα με την υποοσμωτική αμοιβία, προκαλούν καταστροφή των ερυθρών αιμοσφαιρίων, αιμορραγία, υπερκαλιαιμία και οίδημα των ιστού των οργάνων και δυσλειτουργία τους. Επιπλέον, η υπερκαλιαιμία μπορεί να προκαλέσει aryθμίες, κοιλιακή ταχυκαρδία, και την栓塞 της αιμορροΐδας της αιμοσφαιρίνης στους νεφρικούς αγωγούς που προκαλεί την οξεία νεφρική ανεπάρκεια. Ταυτόχρονα, η υγρασία επηρεάζει τις επιφανειακές κύτταρα των πνευμόνων και μειώνει την επιφανειακή ενεργότητα των πνευμόνων, σχηματίζοντας την αδυναμία επέκτασης των πνευμόνων και επιδεινώνει την V/Η πτώση του Q προκαλεί σοβαρή υποξία. Η θάλασσα λόγω της υψηλής οσμωτικότητας (35Η εισαγωγή του ％ αλατιού στο αίμα προκαλεί την είσοδο υγρών από τα αιμοφόρα αγγεία στους πνεύμονες, προκαλώντας οξεία πνευμονική οίδηση και μείωση της περιεκτικότητας του αίματος σε υγρά, προκαλώντας συμπύκνωση του αίματος και υπεροσμωτικότητα, προκαλώντας ανεπαρκή όγκο αίματος και κακή ροή των οργάνων, ταυτόχρονα η θάλασσα περιέχει πολλά αλάτι και μαγνήσιο, προκαλώντας υπερκαλιαιμία, βραδύ παλμό και μπλοκαρισμό, ακόμη και την παύση της καρδιάς, η υπερμαγνησιαία αιμορραγία έχει το αποτέλεσμα της αναστολής του κεντρικού νευρικού συστήματος και της επέκτασης των αγγείων, της μείωσης της πίεσης του αίματος.

　　Οι ασθενείς με αναπνευστική αναστολή μπορεί να εμφανίσουν διάφορες καρδιακές αρρυθμίες, ακόμη και την κολπική αρρυθμία, την καρδιακή ανεπάρκεια και την πνευμονική οίδηση.24～48Ώρες αργότερα μπορεί να εμφανιστούν η εγκεφαλική οίδηση, η οξεία αναπνευστική ανεπάρκεια του ενήλικα, η αιμορραγική αναιμία, η οξεία νεφρική ανεπάρκεια ή η διάχυτη θρομβοπενία και άλλες εκδηλώσεις. Μπορούν να εμφανιστούν ναυτία, εμετός, αιμορραγία του γαστρεντερικού συστήματος, δυσκολία στην αναπνοή, βήχας, θωρακικό πόνο, υψηλή πίεση αίματος, καρδιακή ανεπάρκεια, υπνηλία, σύγχυση, τремόλη και κράμπες, αναιμία και τάση αιμορραγίας.

　　Οι ασθενείς με αναπνευστική αναστολή χάνουν την συνείδησή τους, σταματούν να αναπνέουν και να χτυπούν τα κύτταρα των μεγάλων αρτηριών, βρίσκονται σε κλινικό θάνατο. Οι ασθενείς που σχεδόν αναπνέουν έχουν μεγάλη διαφορετικότητα στις κλινικές τους εκδηλώσεις, που σχετίζονται με τη διάρκεια της αναπνευστικής αναστολής, την ποσότητα του νερού που εισπνέεται, την φύση του νερού και την έκταση των βλαβών των οργάνων.

　　1Συμπτώματα

　　Οι άγνωστοι που σχεδόν αναπνέουν μπορεί να έχουν πονοκεφάλους ή δυσκολίες στην όραση, σφοδρά βήχα, θωρακικό πόνο, δυσκολία στην αναπνοή, βήχα με ροζ φουσκάλες. Οι άνθρωποι που αναπνέουν τη θάλασσα έχουν έντονο αίσθημα口渴, και μπορεί να έχουν τρέμους και πυρετό τις πρώτες ώρες.

　　2Σημεία

　　Οι σημεία και τα σημάδια περιλαμβάνουν την κίτρινη απόχρωση της επιδερμίδας, την απόφραξη του προσώπου, την ερυθρότητα των κονδυλίων του σώματος, την πλήρωση του στόματος και του μύτη με φουσκάλες ή βρώμικο υλικό, συχνά με αλλαγές στην κατάσταση του μυαλού, την ανησυχία, τα σπασμοί, την υπνηλία, την απώλεια συνείδησης και την αύξηση της μυϊκής στάσης, και την επιφανειακή αναπνοή ή την ταχεία αναπνοή ή την παύση της αναπνοής. Οι πνεύμονες μπορεί να ακούγονται ξηροί ή υγροί ροχαλητά, και μερικές φορές σάλπιγγες ήχοι; η καρδιακή αρρυθμία, η αδύναμη ή ανύπαρκτη καρδιακή συχνότητα; η αύξηση του αBD, η καρδιακή ανεπάρκεια, η υπνηλία, η σύγχυση, η τремόλη και τα κράμπες, η αναιμία και η τάση της αιμορραγίας.

　　Οι προληπτικές μέθοδοι για την αποφυγή της αναπνευστικής αναστολής περιλαμβάνουν τα εξής:

　　1Όταν συμβεί η αναπνευστική αναστολή, οι άγνωστοι πρέπει να υιοθετήσουν τη θέση του ανάσκεφου, να ανατρέψουν το κεφάλι τους πίσω, ώστε το μύτη τους να μπορεί να βγει από το νερό και να αναπνεύσουν. Η αναπνοή πρέπει να είναι ήπια και η εισπνοή βαθιά.

　　2Δεν πρέπει να αγχώνονται, δεν πρέπει να σηκώνουν τα χέρια τους και να χτυπούν ασταμάτητα, ώστε το σώμα τους να πέφτει πιο γρήγορα στο νερό. Οι κολυμβητές που έχουν σπασμούς στα γόνατα πρέπει να διατηρήσουν την ηρεμία τους, να κολυμπήσουν με την πλάτη τους και να κύψουν τα δάχτυλα των ποδιών τους προς τα πίσω, ώστε να χαλαρώσουν τη σπασμό και στη συνέχεια να κολυμπήσουν αργά προς την ακτή.

　　3Ο σωτητής πρέπει να προσεγγίσει γρήγορα τον αγνοούμενο, να παρατηρήσει τη θέση του και να παρέχει βοήθεια από πίσω. Μπορεί επίσης να πετάξει στο νερό ξύλο, σωσίβιο, μακρύ κοντάρι κ.λπ., για να βοηθήσει τον αγνοούμενο να ανέβει στην ακτή.

　　4Ο σωτητής πρέπει να καθαρίσει τον βρόχο και το σάλι από το στόμα και τη μύτη του αγνοούμενου, να αφαιρέσει τα δόντια του, και στη συνέχεια να εφαρμόσει τη διαδικασία ελέγχου του νερού. Ο σωτητής γυρίζει το πόδι του και το κάμπτει, και τοποθετεί τον αγνοούμενο στο γόνατό του, ώστε το νερό να εκκενωθεί από τους αναπνευστικούς passages και το στόμα του.

　　5、如果溺水者呼吸心跳已停止，立即进行口对口人工呼吸，同时进行胸外心脏按摩。

　　6、对于呼吸、脉搏正常溺水者，经过倒水之后，回到家里后进行漱口，喝些姜汤或热茶，并注意保暖，让患儿安静入睡；注意如有咳嗽、发热时应去医院治疗。

　　7、加强宣传游泳安全知识，游泳前做准备活动避免腓肠肌痉挛，结伴下水活动。加强海上作业人员的安全和急救知识教育。

　　淹溺的临床检查手段主要有血尿检查、动脉血气分析和胸部X线检查，具体如下：

　　1、血尿检查

　　淹溺者常有白细胞轻度增高。吸人淡水较多时，可出现血液稀释，甚至红细胞溶解，血钾升高、血和尿中出现游离血红蛋白。吸入海水较多时，出现短暂性血液浓缩，轻度高纳血症或高氯血症。幸存者，10～30分钟后恢复正常血容量和电解质浓度。无论淡水或海水淹溺，罕见致命性电解质紊乱，但溶血或急性肾衰竭时可有严重高钾血症。重者出现弥散性血管内凝血的实验室监测指标异常。

　　2、动脉血气分析

　　约75％病例有明显混合性酸中毒；几乎所有患者都有不同程度的低氧血症。

　　3、胸部X线检查

　　常显示斑片状浸润，有时出现典型肺水肿征象。住院12～24小时吸收好转或发展恶化。约有20％病例胸片无异常发现。疑有颈椎损伤时，应进行颈椎X线检查。

　　淹溺者宜吃容易消化的热量高、植物性蛋白质高、燥性大排湿作用的食物，忌吃厚味、干燥的不容易消化和霉变的食物。患者的饮食以清淡、易消化为主，多吃蔬果，合理搭配膳食，注意营养充足。此外，患者还需注意忌辛辣、油腻、生冷的食物。

　　淹溺为抢救病人，做到分秒必争的就地抢救，立即清除口鼻腔泥草，拉出舌头使呼吸道通畅，必要时行纤支镜检予以清除气道异物，将病人俯卧于膝上进行排水，要适可而止，以争取抢救时间，呼吸停者注射阿托品抑制迷走神经反射，使肺膨胀，并行口对口呼吸或行俯卧压背式呼吸，前者优于后者因正压送气使肺泡膨胀，改善通气、换气，静滴尼可刹米(可拉明)、多沙普仑，监测血液气体分析予以调整通气量和吸氧浓度。血压低、尿少时予以多巴胺、间羟胺，适量地塞米松以纠正休克和恢复组织灌注，注意出入量，需要时行右心漂浮导管监测以指导补液，肾功能不全时可用呋塞米40～80mg ηρεμιστική ενδομυϊκή ένεση. Αν η καρδιακή συχνότητα έχει σταματήσει, να χτυπήσουμε με τα χέρια στο καρδιαίο τμήμα3～5εάν η καρδιακή συχνότητα έχει σταματήσει για περισσότερο από1～2Εάν το min, η πυγμαχία δεν έχει αποτέλεσμα, να εκτελέσουμε εξωτερική καρδιακή μασάζ, αν υπάρχει κοιλιακή ταχυπαλμία, να χρησιμοποιήσουμε ασύγχρονη200～300WS defibrillation, if ventricular fibrillation is fine fibrillation, epinephrine 0.5～1mg intravenously, to thicken the tremor waves for defibrillation, and ensure artificial respiration and oxygenation, and external cardiac massage, correction of acid-base imbalance are the basis for defibrillation. If there is ventricular spontaneous rhythm, epinephrine or atropine or temporary pacing catheter pacing can be used. Concurrent tracheal intubation for positive pressure ventilation with a respirator, in case of pulmonary edema, positive end-expiratory pressure can be added, and then reduce the body temperature when respiration and heartbeat recover. At the same time of rescue, wet clothes should be removed, and dry towels should be used to dry and wrap dry clothes and blankets to keep warm.

　　usually after cardiopulmonary resuscitation, the brain also recovers, otherwise, if consciousness does not recover, the brain function should be protected, and ice caps, subhypothermia therapy (chlorpromazine, promethazine each25mg in5％ glucose250m1infusion) and use20％ mannitol250ml and dexamethasone10mg, every8hours1times, as well as furosemide (furosemide)20～40mg to be administered intravenously several times a day to reduce intracranial pressure. For freshwater immersion, there may be hyponatremia and sodium supplementation may be needed3％ saline (its100ml containing Na, Cl each513milli-osmo molecules), can be calculated as the amount of plasma milli-osmo molecules to be supplemented =300-patient plasma osmotic pressure (mOsm/L) × σωματικό βάρος (kg) × 0.2calculate the amount to be supplemented, and then measure the blood electrolytes daily and supplement them accordingly, it takes about a few days to correct. In cases of hemolysis and anemia, it is appropriate to transfuse whole blood. For sea water immersion, intravenous fluid should be used5％ γλυκόζης, όλοι οι ασθενείς που τραυματίστηκαν από την κατάδυση πρέπει να καταγραφούν οι ποσότητες εισόδου και εξόδου, και να διορθώσουν την αφυδάτωση και την αταξία των ηλεκτρολυτών ανάλογα με την κατάσταση της νόσου. Χρησιμοποιήστε πενικιλίνη640 χιλιάδες U, πιπρακξείνης (οξιπρακξείνης)6g, ενδοφλέβια καθημερινά12hours1times, προφυλακτικός κατά της πνευμονίας, οι ασθενείς με απώλεια συνείδησης μπορούν να χρησιμοποιήσουν την νικοτιναμίδη (κοραμίνη) 0.75～1.125g στο250ml ενδοφλέβια, παρακολουθήστε και προσαρμόστε την δόση ανάλογα με την κατάσταση του ασθενούς. Η συνεχής υποστήριξη με την οξυγόνωση μέσω του αναπνευστικού καναλιού μπορεί να διατηρήσει την SO2≥90％，双肺哮鸣音可静滴甲泼尼龙80mg ή αμφεταμίνη 0.25g, ανάλογα με την ανάγκη, καθημερινά2～3times. Επιπλέον, η υδροπερικάλωση και η εγκεφαλική υδροπερικάλωση μπορούν να χρησιμοποιήσουν την δεξαμεθαζόνη.10～20mg intravenously,1θαλάσσης/d.80％～90％ των ανθρώπων που σχεδόν τραυματίστηκαν από την κατάδυση επανήλθαν στην υγεία χωρίς επιπτώσεις μετά την θεραπεία στο νοσοκομείο, και η πρόγνωση βελτιώνεται όσο πιο σύντομα είναι το χρονικό διάστημα από τη διάσωση από το νερό μέχρι την αυθόρμητη αναπνοή.