Η κατάρρευση του οστού του μηρού

　　Η κατάρρευση του οστού του μηρού είναι ευάλωτη σε διάσπαση των οστών χωρίς να προκαλεί κατάρρευση, αυτό οφείλεται στο τριγωνικό οστό της πατερίδας που δείχνει σαν ξύλο προς την αδύναμη θέση του οστού του μηρού, είναι εύκολο να διαιρέσει τα δύο οστά, επιπλέον, το οστό του μηρού έχει μια καμπύλη προς τα εμπρός, η κεφαλή του οστού είναι σκληρή, η πίσω επιφάνεια είναι ενισχυμένη από την γραμμή του οστού του μηρού, οπότε η κατάρρευση είναι ευάλωτη κοντά στην κεφαλή του οστού του μηρού, η μετάβαση από την κεφαλή του οστού στην αδύναμη θέση του οστού είναι αδύναμη.

　　Οταν οι μύες γύρω από την γάμπα και τον μηρό συστέκονται, η κεφαλή του μηρού υποφέρει την πίεση από τις δύο πλευρές του κεφαλιού του μηρού και του οστού της πατερίδας, όταν η γάμπα κινείται από την έκταση στην κάμψη, η πίεση μεταξύ της επιφάνειας του γάμπαιου και του οστού της πατερίδας αυξάνεται σε διαφορετικά βαθμούς, η κατεύθυνση της συνδυασμένης πίεσης των δύο τύπων είναι προς την κεφαλή του οστού του μηρού και την πατερίδα, είτε είναι σε ευθεία θέση είτε σε κάμψη, πάντα υπάρχει ένα μέρος της επιφάνειας της αρθρώσης που έρχεται σε επαφή, όταν η γάμπα είναι σε κάμψη, η πατερίδα έχει επίσης κίνηση από την πίσω πλευρά προς την μπροστινή πλευρά, που συμφωνεί με την συχνή κάμψη του γόνατος κατά την βλάβη, κάτω από την επίδραση του εξωτερικού παράγοντα, είναι ευνοϊκή για την λειτουργία της πατερίδας, οπότε η κεφαλή του οστού του μηρού είναι ευάλωτη σε ράβδο ή Y τύπο骨折.

　　Mechanism of injury and types:

　　1Direct external force:Commonly seen in high-speed collisions, the external force changes the stress into a wedge-shaped force that causes unicompartmental or bicompartmental fractures through the patella. When the external force acts horizontally on the supracapsular area, it often causes supracapsular fractures.

　　2Indirect external force:Falls from a height can cause fractures at different parts of the lower end of the femur when the knee is extended or flexed in different directions.

　　The knee often has physiological varus, the stress on the outer condyle is more concentrated than on the medial side, and the structure of the outer condyle is weaker than that of the medial side. Therefore, injuries often occur at the outer condyle. The varus stress can cause oblique fractures of the lateral femoral condyle, and sometimes produce avulsion fractures of the superior medial condyle, tears of the medial collateral ligament, or lateral tibial plateau fractures. The varus stress can cause oblique fractures of the medial femoral condyle. If a tibial plateau fracture occurs, then due to the strong resistance of the medial condyle of the tibial plateau, the fracture line first appears on the lateral side of the tibial spine, passing through the weak area between the diaphysis and metaphysis and then turning to the medial side. According to the fracture site and type, there are the following types: ① Unicondylar fractures: anterior, posterior, oblique, and intermediate types; ② Intercapsular fractures: 'V' type, 'T' type, 'Y' type; ③ Supracapsular fractures: spiral, oblique, transverse; ④ Epiphysial separation; ⑤ Cartilage and osteochondral fractures.

　　Femoral condyle fractures often accompany meniscus or ligament injuries, and attention should also be paid to associated vascular and nerve injuries, and some patients may also develop compartment syndrome:

　　The compartment syndrome is a serious complication after a fracture, and there are few reports of compartment syndrome after the fracture of the upper femoral condyle. Fractures of the upper femoral condyle are mostly caused by high-speed injuries and falls from a height, and are divided into flexion and extension types. The distal end of the flexion-type fracture is displaced posteriorly due to the traction of the quadriceps femoris, gastrocnemius, and the contraction of the joint capsule. The strong contraction of the thigh muscles can cause shortening of the fracture, which is easy to compress or injure the popliteal artery, veins, and nerves. The compressed popliteal artery and veins have reduced blood flow, aggravating the ischemia, edema, and increased pressure in the compartmental tissue of the lower leg. When the pressure is greater than the arterial pressure, muscles produce substances such as histamine due to ischemia, increasing capillary permeability, and causing a large amount of plasma and fluid to渗入 tissue spaces, further increasing edema and compartmental tissue pressure, forming ischemia.-Edema and malnutrition cycle, eventually leading to muscle necrosis and nerve paralysis.

　　The fracture of the femoral condyle is common in emergency patients; the lower end of the femur is enlarged, with an inner condyle and an outer condyle, surrounded by joint capsules, ligaments, muscles, and tendons. There is a groove-shaped intercondylar fossa between the two condyles, which is relatively weak and prone to fractures. Fractures of the femoral condyle can lead to extensive injuries of the popliteal artery, nerves, and surrounding soft tissues. When accompanied by injuries to adjacent supporting structures such as collateral ligaments and cruciate ligaments, it can cause instability of the knee joint. It can also cause extensor knee adhesions due to injuries to the quadriceps femoris and suprapatellar bursa, impairing the function of the knee joint. Fractures can cause destruction of the corresponding joints between the femoral condyle and the tibial plateau, the patella and the femoral articular surface, changing the normal anatomical and mechanical axes of the knee, and destroying the normal load and transmission of the knee joint.

　　Ένα, τοπικά συμπτώματα της κακώσης:Παρά excellence, η ελαφριά φλεγμονή της γάμπα, η πόνους στην περιοχή μεταξύ των κνήμων ή των εσωτερικών και εξωτερικών κνήμων, η μετάδοση της πόνου είναι επίσης πιο εμφανής.

　　Δύο, δυσλειτουργία του γόνατος:Επειδή είναι κακώσεις μέσα στο γόνατο, η μικρή κίνηση μπορεί να προκαλέσει σοβαρό πόνο, οπότε η μοναδικότητα της λειτουργίας του γόνατος είναι πιο εμφανής.

　　Τρία, ειδικοί έλεγχοι:Η συλλογή αίματος μέσα στο γόνατο και ο έλεγχος του πηλίκου είναι συνήθως θετικός, πρέπει να γίνει συνήθης έλεγχος.

　　Τέσσερις, τύπος:Κατά μέσο όρο, ανάλογα με την τοποθεσία και τη μορφή της κακώσης, τη διαιρούμε σε τέσσερις τύπους ως εξής:

　　1、μοναδική κακώσεις:Αναφέρεται στους ασθενείς με μια μόνο κακώσεις της εσωτερικής ή εξωτερικής κνήμης, οι οποίοι μπορούν να διαιρεθούν σε δύο τύπους παρακάτω:

　　(1）μη μετατοπίζοντας τύπο: αναφέρεται στις τραυματισμένες κακώσεις χωρίς μετατόπιση, ή οι κακώσεις που μετατοπίζονται κατά μήκος δεν ξεπερνούν3mm, η στροφή δεν ξεπερνά5°.

　　(2）μετατοπίζοντας τύπο: αναφέρεται στις μετατοπίσεις που ξεπερνούν τα παραπάνω πρότυπα.

　　2、διπλό κνήμη κακώσεων:Αναφέρεται σε ασθενείς με ταυτόχρονη κακώσεις των εσωτερικών και εξωτερικών κνήμων, οι οποίοι μοιάζουν με V ή Y τύπο, μπορούν επίσης να ονομαστούν V τύπος κακώσεων ή Y τύπος κακώσεων, γενικά υπάρχουν διαφορετικά βαθμοί μετατόπισης.

　　3、σπασμένος τύπος κακώσεων:Γενικά, εκτός από τις κακώσεις μεταξύ των κνήμων, υπάρχουν κακώσεις των περιοχών πάνω από τις κνήμους ή κοντά, από αυτές, οι τύποι που μοιάζουν με T, ονομάζονται T τύπος κακώσεων, η μετατόπιση των οστούδων είναι γενικά πιο εμφανής.

　　4、σύνθετος τύπος κακώσεων:Αναφέρεται στις κακώσεις της κνήμης που συνοδεύονται από τραυματισμό των αγγείων και των νεύρων, κάθε τύπος κακώσεων με μετατόπιση μπορεί να συμβεί.

　　Οι κακώσεις της κνήμης επηρεάζουν σημαντικά την καθημερινή ζωή του ασθενούς, οπότε πρέπει να γίνει ενεργός πρόληψη. Οι κακώσεις της κνήμης είναι μια ασθένεια τραυματισμού, δεν υπάρχει αποτελεσματική μέθοδος πρόληψης, η προσοχή στην ασφάλεια της παραγωγής και της ζωής είναι κρίσιμη.

　　Για τους ασθενείς με κακώσεις της κνήμης, πρέπει να γίνουν τα εξής έλεγχοι:

　　1、πρέπει να ελεγχθεί η κίνηση των δακτύλων του ποδιού, η αίσθηση του πυελοπλασίου, η παλμοσφαιρίωση της αρτηρίας του πυελοπλασίου, και να αποκλειστεί η πιθανότητα τραυματισμού των νεύρων και των αγγείων.

　　2、αν η κατάσταση του ασθενούς το επιτρέπει, πρέπει να ελεγχθούν αν υπάρχουν τραυματισμοί στις laterals και τις crisscross ligaments της γάμπα.

　　3、οι εξετάσεις ακτινογραφίας, η λήψη των ακτινογραφιών της καμπής και της πλευράς της γάμπα.

　　4、οι εξετάσεις αίματος, η ομάδα αίματος και ο χρόνος αιμοσφαιρίωσης, οι ηλικιωμένοι ασθενείς εξετάζουν την ηλεκτροκαρδιογραφία και την γλυκόζη της ούρων.

　　Τι πρέπει να τρώει ένας ασθενής με κακώσεις της κνήμης;

　　1、αρχικός:Η διατροφή πρέπει να είναι ελαφριά και ήπια, όπως λαχανικά, αυγά, προϊόντα από φασόλια, φρούτα, κουτί, λιπαρά κρέατα κ.λπ.

　　2、μεσαίος:Ο σπόντος από τα κόκαλα, το κουνέλι από κίτρινο κριάρι, τα ζωικά ήπαρα.

　　3、μεταγενέστεροι:Η κουνουπίνα του γαλακτοκομικού, ο σπόντος από τα κόκαλα, ο σπόντος από τα κόκαλα του χοίρου, ο σπόντος από τα κόκαλα του καμήλου, ο σπόντος από το κουνέλι από κίτρινο κριάρι κ.λπ., οι ασθενείς που μπορούν να πίνουν可以选择杜仲骨碎补酒、鸡血藤酒、虎骨木瓜酒等。

　　Τι δεν πρέπει να τρώει ένας ασθενής με κακώσεις της κνήμης;

　　Στις αρχικές ημέρες, αποφεύγουμε τα καυτερά, τα πικάντικα και τα λιπαρά προϊόντα, ιδιαίτερα δεν πρέπει να χρησιμοποιούμε γρήγορα τα πλούσια και θρεπτικά προϊόντα, όπως ο σπόντος, το πλούσιο κουνέλι, το κουνέλι από κίτρινο κριάρι κ.λπ. Επιπλέον, η σπόντα από φρούτα, ο ζάχαρης αμύλου δεν πρέπει να χρησιμοποιούνται.

　　股骨髁骨折多是由于外伤性因素引起，无特殊的预防措施。注意生产生活安全，避免创伤是关键。

　　1、治疗

　　视骨折类型、移位程度、可否复位及每位医师的临床经验等不同，在处理上差别较大，但仍应采取较为稳妥的方式。

　　(1）对位满意者

　　包括无移位的骨折及虽有移位但通过手法复位已还纳原位、基本上达解剖对位者，可采取非手术疗法。患肢以下肢石膏固定，但应注意避免内外翻及旋转移位。

　　(2Απώλεια της θέσης

　　Πρέπει να γίνει ανοιχτή αποκατάσταση及早+Ενδοδερμική χειρουργική, η μέθοδος της ενδοδερμικής σφράγισης διαφέρει ανάλογα με τον τύπο του ράκους. Οι συνήθεις μεθόδοι περιλαμβάνουν:

　　① Σφράγιση σφιγμού βίβρωτα: Χρησιμοποιείται για μονομερείς ράκες.

　　② Πρωτότυπο σφηνοειδές σφράγιση: Προσαρμόζεται για μονομερείς ράκες.

　　③ Οστικό σφηνοειδές+Σφράγιση πλάκας βίβρωτα: Χρησιμοποιείται για T-type, Y-type, V-type και συντριβή ράκες.

　　④ L-type (Moore type) πλάκα: Η εμβέλεια είναι η ίδια με πριν, αλλά η σταθερότητα είναι λιγότερο καλή από την προηγούμενη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί ο σφιχτός βίβρωτας.

　　⑤ Άλλες ενδοδερμικές φιλοξενίες: Βασισμένο στο τύπο του ράκους, την κίνηση, τις συνθήκες της χειρουργικής και τις προσωπικές συνήθειες, μπορεί να επιλεγούν μακράς διάρκειας βίβρωτα, αλυσίδες και άλλες ενδοδερμικές φιλοξενίες, για να αποκαταστήσουν την ολοκλήρωση της επιφάνειας του αρθρώματος και να ευνοήσουν την αποκατάσταση της λειτουργίας του μηρού.

　　⑥ Συνδυασμός με άλλους τραυματισμούς: Θα πρέπει να χειριστείτε κατά περίπτωση.

　　Τραυματισμός αγγείων: Πολλοί από αυτούς προέρχονται από την ερεθιστική ενέργεια των οστούς των τραυματισμών, η σπασμός των αρτηριών από την αρτηρία προκαλεί, οι ρωγμές είναι λιγότερο συχνές, πρώτα να εφαρμόσουμε τη μέθοδο της απόσπασης, αν η αποκατάσταση της αρτηρίας της σπονδυλικής στήλης βελτιωθεί ή βελτιωθεί, μπορεί να συνεχιστεί να παρατηρείται, να προγραμματίσουμε την εξερεύνηση (μπορεί να γίνει ταυτόχρονα με την ανοιχτή αποκατάσταση και την ενδοδερμική σφράγιση); αν η αποκατάσταση μετά την αποκατάσταση δεν βελτιωθεί και υπάρχει υποψία για τραυματισμό της αρτηρίας, τότε πρέπει να γίνει αμέσως χειρουργική εξερεύνηση.

　　Τραυματισμός νεύρων: Η παρατήρηση είναι η κύρια, εκτός αν είναι πλήρως ρηθής, συχνά αφήνεται για την αργή αντιμετώπιση.

　　Συνδυασμός τραυματισμών του χόνδρου του γόνατος: Η αρχική αντιμετώπιση είναι αρχικά, ειδικά για την πλήρη ρήξη των πλευρικών και των διεπαρχικών συνδέσμων. Για τη ρήξη του μονομερούς χόνδρου, δεν είναι κατάλληλο να αφαιρεθεί πολύ, είναι επαρκές να αφαιρεθεί η κοντινή ή η κοντινή άκρη ή η οπίσθια άκρη.

　　2、Πρόγνωση

　　Η αποκατάσταση είναι ικανοποιητική, η τοποθέτηση είναι σφιχτή, η πρόγνωση είναι καλή.