Primary malignant lymphoma of the small intestine

　　Η αιτία του πρωταρχικού κακοήθους λυμφοσarkώματος του μικροσκοπικού εντέρου δεν είναι γνωστή. Η συχνότητα του πρωταρχικού κακοήθους λυμφοσarkώματος του μικροσκοπικού εντέρου μπορεί να αυξηθεί σημαντικά στους ασθενείς με μακροχρόνια κυστική κυστίτιδα (κορεστεΐνη εντεροπάθεια), ασθένειες ανορεξίας, μακροχρόνια θεραπεία με ανορεξία και ασθένειες εντερικής αύξησης (IPSID), οπότε η αιτία της νόσου έχει σχέση με την ανισορροπία του ανοσοποιητικού συστήματος του οργανισμού. Υπάρχουν ερευνητές που πιστεύουν ότι η λυμφοσάρκωση έχει σχέση με τη λοίμωξη με ορισμένους ιούς (όπως ο EBV). Η πλειοψηφία της νόσου προέρχεται από τα B λυμφοκύτταρα, και μόνο μια μικρή ποσότητα λυμφοσαρκώσεων που συνοδεύονται από κυστική κυστίτιδα μπορεί να προέρχεται από τα T λυμφοκύτταρα.

　　Εκτός από τα κλινικά συμπτώματα του πρωταρχικού κακοήθους λυμφοσarkώματος του μικροσκοπικού εντέρου, μπορεί να προκαλέσει και άλλες ασθένειες. Η ανορεξία, η π穿孔, η εντεροσύνδεση, η στένωση του εντέρου είναι συχνές επιπλοκές του πρωταρχικού κακοήθους λυμφοσarkώματος του μικροσκοπικού εντέρου, και είναι επίσης συχνές λόγοι επίσκεψης των ασθενών.

　　Το πρωταρχικό κακοήθους λυμφοσarkώμα του μικροσκοπικού εντέρου έχει σύντομη πορεία, συνήθως μέσα σε ένα εξάμηνο. Η εκδήλωση της νόσου είναι ποικίλη, η κύρια εκδήλωση είναι ο πόνος στο στομάχι, το όγκο του στομάχου, η αύξηση του όγκου, οι τρεις κύριες συμπτώματα.

　　1Άλλες

　　Ο πόνος στο στομάχι εμφανίζεται较早. Οι περισσότεροι ασθενείς έχουν διακοπτόμενους πόνους, που εμφανίζονται συχνά μετά το φαγητό. Με την προgression της νόσου, ο πόνος γίνεται πιο έντονος. Κατά την κρίση, μπορεί να συνοδεύεται από ναυτία και εμετό. Ο πόνος στο δεξί έντερο και το ανώτερο τμήμα του αριστερού εντέρου μπορεί να εμφανιστεί ως επίθεση της έλκωσης. Η διασπορά της εντέρου και η προgression της στένωσης του εντέρου μπορεί να προκαλέσει κώματικη πόνο. Η εντεροσύνδεση και η π穿孔 μπορεί να προκαλέσουν οξύ πόνο. Η τοποθεσία του πόνου έχει σχέση με τη θέση του όγκου, η πλειοψηφία βρίσκεται στο μέσον του στομάχου, γύρω από το οστέοπυγό και το κάτω άκρο.

　　2Άλλες

　　Περίπου το ήμισυ των ασθενών μπορεί να αισθάνονται το όγκο στο άνω τμήμα του ανοιχτού μυοκαρδίου, συνήθως γύρω από το οστέοπυγό ή το κάτω δεξί άκρο. Κατά την επίσκεψη, ο διάμετρος του όγκου συνήθως είναι ήδη5περίπου cm, με ασαφή πυκνότητα, η πλειοψηφία μπορεί να κινείται και να μετακινηθεί, και μερικές έχουν πόνο κατά της πίεσης. Ο όγκος προέρχεται συνήθως από τον όγκο του ίδιου του όγκου ή την αύξηση των τοπικών λυμφοκυττάρων της περιφερικής μαστοκοιλίας, και μερικές φορές από την π穿孔 του μικροσκοπικού εντέρου και την περιφερική περιβόλωση της μαστοκοιλίας.

　　3Άλλες

　　Έχει1/3Περιπτώσεις με αύξηση του όγκου, διάρροια ή λιποδιαρροία. Η αύξηση του όγκου και η διάρροια μπορεί να έχουν σχέση με την εξάπλωση του όγκου και την στένωση των λυμφοφόρων της περιφερικής μαστοκοιλίας και την υπερβολική αναπαραγωγή των βακτηρίων στο εντέρο.

　　4Άλλες

　　Μερικές περιπτώσεις έχουν επίσης συμπτώματα όπως πυρετός, ανορεξία, υποοσμωτική ανορεξία και αδυναμία, κ.λπ.

　　Στην πρόληψη του πρωταρχικού κακοήθους λυμφοσarkώματος του μικροσκοπικού εντέρου, πρέπει να λάβουμε υπόψη μας τα εξής δύο σημεία:

　　1Προσέχουμε να αποφύγουμε την επίθεση του ιού

　　Μέσω της εμβολιασμού (όπως η εμβολίαση εμβολίων για ηπατίτιδα κ.λπ.), δημιουργήστε μια άμυνα στο σώμα, δώστε στον ιό καμία ευκαιρία για εισβολή.

　　2、Ενίσχυση του ανοσοποιητικού συστήματος του σώματος

　　Τρώτε καλά τα τρία γεύματα, λάβετε αρκετή θρεπτική ύλη που σχετίζεται με την ανοσία, αποφύγετε την υποθρεπτική κατάσταση. Χρησιμοποιήστε φαρμακευτικά σωστά, προσπαθήστε να αποφύγετε τα αντιβιοτικά, τα κορτικοστεροειδή και άλλα φάρμακα που βλάπτουν το ανοσοποιητικό σύστημα.

　　Οι βοηθητικές εξετάσεις για την πρωτοπαθή κακοήθη λεμφόμα του μικροσκοπικού εντέρου περιλαμβάνουν τα εξής:

　　1、Αιματολογικές εξετάσεις

　　Περί60％ των περιπτώσεων έχουν εκδήλωση μικροκυτταρικής αναιμίας με χαμηλή περιεκτικότητα σε χρώμιο. Η ταχύτητα της αιμορραγίας μπορεί να αυξηθεί, η περιεκτικότητα της σειράς αλβουμίνης μπορεί να μειωθεί.

　　2、Κρυφή αιμορραγία δοκιμών

　　40％～50％ των περιπτώσεων μπορεί να είναι θετική στην εξέταση κρυφής αιμορραγίας των κόπρων.

　　3、Ακτινογραφία με σίδηρο

　　Η ακτινογραφία με σίδηρο, ειδικά η αεροπορική ακτινογραφία του μικροσκοπικού εντέρου, είναι η πιο σημαντική βοηθητική εξέταση. Η διάγνωση πριν από τη χειρουργική επέμβαση φτάνει στο30％～70％.

　　4、Ενδοσκοπική εξέταση

　　Η κακοήθης λεμφόμα είναι συχνά στο τελικό μέρος του ileum, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η κολονοσκόπηση, και μπορεί να βεβαιωθεί με βιοψία. Η ενδοσκόπηση είναι επίσης χρήσιμη για τη διάγνωση της κακοήθης λεμφόμας του ανώτερου μέρους του μικροσκοπικού εντέρου.

　　5、Υπερηχογράφησης και CT

　　Οι ασθενείς με κοιλιακή μάζα μπορεί να δουν ότι υπάρχουν κόμβοι ανάμεσα στα εντέρα. Η υπερηχογράφησης και η CT μπορεί να βοηθήσει στην κατανόηση της θέσης, του μεγέθους, της σχέσης με τα γύρω όργανα και την παρουσία μεταβολής των λεμφαδένων, της μεταβολής του ήπατος, της υδρορροής.

　　Οι ασθενείς με πρωτοπαθή κακοήθη λεμφόμα του μικροσκοπικού εντέρου πρέπει να τρώνε τρόφιμα πλούσια σε αντιοξειδωτικά στοιχεία, τρόφιμα πλούσια σε υψηλή περιεκτικότητα σε ασβέστιο και υψηλής ποιότητας πρωτεΐνη. Επιπλέον, οι ασθενείς πρέπει να αποφεύγουν τα πικάντικα και ερεθιστικά τρόφιμα, όπως το πιπέρι, τον πιπέριο, το κύμινο, να αποφεύγουν τα τρόφιμα που προκαλούν φούσκωμα, όπως τα ρυζιές, τα σκόρδο, τα κρεμμύδια.

　　Η πρωτοπαθής κακοήθης λεμφόμα του μικροσκοπικού εντέρου, εκτός από την επιβλαβή από την ίδια την καρκίνο, προκαλεί σοβαρές κοιλιακές επιπλοκές. Επομένως, στη θεραπεία, πρέπει να επιδιώξουν την πλήρη αφαίρεση της πρωτοπαθούς ασθένειας, την αφαίρεση του μικροσκοπικού εντέρου και των λεμφαδένων της περιτονηλίδας.5cm, οι ασθενείς που επηρεάζονται από εξωτερικά όργανα του εντέρου πρέπει επίσης να υποστούν συνδυαστική αφαίρεση του κατεστραμμένου μικροσκοπικού εντέρου και των κοντινών οργάνων. Για τους ασθενείς που δεν μπορούν να υποστούν θεραπευτική αφαίρεση, πρέπει να επιδιώξουν την προσωρινή χειρουργική επέμβαση, την αφαίρεση του εντεροκλειδίου εντέρου, την αποκατάσταση της οδού του εντέρου. Οι ασθενείς με δύσκολα να αφαιρεθούν αλλαγές μπορεί να υποστούν χειρουργική επέμβαση με σύνδεση. Μετά την επέμβαση, να υιοθετήσουν τη συνδυαστική θεραπεία όπως η ακτινοθεραπεία, η χημειοθεραπεία.