Η βακτηριακή δυσεντερία

　　1. Etiology
　　（1）Pathogen: Shigella, a Gram-negative bacillus of the Enterobacteriaceae family, belongs to the genus Shigella. According to different antigenic structures, they are divided into four groups: Shigella dysenteriae, Shigella flexneri, Shigella boydii, and Shigella sonnei. Each type of Shigella releases endotoxins after death and lysis. The
　　（2）Reservoir: Patients and carriers.
　　（3）Transmission route: Gastrointestinal transmission.
　　（4）Susceptible population: The general population is susceptible, and immunity can be obtained after the disease, but the duration is short and recurrence is easy.
　　（5）Epidemiological characteristics: Bacterial dysentery occurs throughout the year, but is more common in summer and autumn.
　　2. Pathogenesis . Pathogenesis: The bacteria enter the stomach and are easily killed by stomach acid, but the bacteria that are not killed reach the intestines, invade the mucosal epithelial cells of the colon, and then pass through the basement membrane into the lamina propria to continue to proliferate, lyse, release endotoxins, and exotoxins, causing local inflammatory reactions and systemic toxemia. Toxic dysentery is an abnormal and strong reaction of the body to a large amount of pathogenic bacterial toxins, manifested as acute microcirculatory disorders and cell metabolic dysfunction.
　　3. Pathology Acute bacterial dysentery lesions can affect the entire colon, especially the sigmoid colon and rectum, presenting as a diffuse fibrin exudative inflammation. The intestinal lesions of toxic dysentery are mild, with prominent pathological changes such as cerebral and brainstem edema, and neuronal degeneration. Chronic bacterial dysentery is characterized by intestinal mucosal edema and thickening of the intestinal wall, with the formation of scars and polyps.

　　1, The typical symptoms of post-dysentery syndrome appear earliest as conjunctivitis, with a short duration, usually bilateral, affecting either the bulbar conjunctiva or palpebral conjunctiva, severe cases may affect the entire conjunctiva, accompanied by conjunctival edema, periorbital swelling, and occasionally keratitis and iridocyclitis.

　　2, Arthritis is a major symptom of post-dysentery syndrome, which can occur in any joint, but is most common in ankle and knee joints, characterized by joint redness, swelling, and pain, often occurring symmetrically, similar to rheumatoid arthritis and ankylosing spondylitis. Severe cases may exhibit joint effusion and limited limb movement.

　　3. Cystitis, urgency, frequency, pain during urination, there may be mucous secretion, severe cases may have hematuria, pyuria, pain during urination, may have mucous secretion, severe cases may have hematuria, pyuria, accompanied by cystitis, prostatitis, but urine bacterial culture shows no bacterial growth, all of which are typical symptoms of post-dysentery syndrome.

　　Complications of dysentery may also be accompanied by systemic symptoms of poisoning, such as fever, body temperature up to 39℃, infants and young children may have fever convulsions, usually without chills, accompanied by loss of appetite, nausea and vomiting, diarrhea, restlessness, headache, dizziness, etc., which can last for 2 to 3 weeks, and severe cases may develop pleurisy, endocarditis.

　　1. Acute shigellosis Acute diarrhea, accompanied by chills, fever, abdominal pain, tenesmus, and mucous pus blood stools; marked tenderness in the entire abdomen and left lower abdomen.
　　2. Acute toxic type shigellosis(commonly seen in children aged 2 to 7) onset is abrupt, with sudden high fever, repeated convulsions, drowsiness, coma, and rapid onset of circulatory and respiratory failure. Clinically, it is mainly manifested by severe systemic toxic symptoms, shock, and (or) toxic encephalopathy, while intestinal symptoms are mild or absent.
　　3. Chronic shigellosis There are persistent abdominal pain, diarrhea, tenesmus, and mucous pus blood stools with dysentery symptoms, and the course of the disease exceeds2months.

　　Bacterial dysentery, also known as shigellosis, is an intestinal infectious disease caused by Shigella. Children are the most affected by shigellosis, followed by adolescents, posing a significant health hazard to primary and middle school students. Shigellosis is directly related to the quality of school hygiene and health education and knowledge levels. Therefore, preventing bacterial dysentery plays an important role in school hygiene work.

　　After adolescence with dysentery, symptoms such as fever, abdominal pain, diarrhea, tenesmus, and purulent bloody stools may occur. Among them, some people have persistent symptoms that do not respond to treatment, turning chronic, often with abdominal pain and bloody stools, leading to malnutrition and decreased physical fitness, while others may show poisoning symptoms from the beginning, often dying due to rapid onset of shock and respiratory failure.

　　Once diagnosed with bacterial dysentery, bed rest should be taken. For those with mild symptoms, liquid and semi-liquid foods can be eaten, but cold, greasy, fibrous, and stimulating foods should not be eaten; as the condition improves, gradually return to normal diet. If there is a high fever, severe vomiting, dehydration, or obvious systemic symptoms of poisoning, hospitalization for treatment and observation should be sought, and intravenous fluid therapy and symptomatic treatment should be provided.

　　The bacterium Shigella can be eliminated by sulfonamides and various antibiotics (such as chloramphenicol, streptomycin, and ampicillin, etc.). However, in recent years, there has been an increasing number of Shigella strains that are resistant to these drugs, leading to a decrease in the effectiveness of treatment. Therefore, doctors are choosing newer generations of antibiotics and sulfonamides, such as pipemidic acid, fluphenicol, gentamicin, and so on, for treatment; in addition, drugs such as shigeteling, coptis chinensis, and enhanced sulfonamide are also very effective. These drugs are usually selected by doctors according to the local bacterial sensitivity at that time, and should be treated thoroughly and in sufficient quantities to prevent chronicization, so it is generally not advisable to take them arbitrarily.

　　Για τους ασθενείς με χρόνιο κ Koplik, εκτός από τη συνεχή αντιβιοτική θεραπεία, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί η μέθοδος της υποκείμενης ενδοδερμικής ενέτησης του πολυτιμικού κ Koplik βακτηριδιακού εμβολίου για την ανοσοθεραπεία, η αποτελεσματικότητα είναι καλή. Στη καθημερινή ζωή, οι ασθενείς με χρόνιο κ Koplik πρέπει να διατηρούν τη ρουτίνα της ζωής, να δίνουν προσοχή στην άσκηση του σώματος για να ενισχύσουν την υγεία τους, και η τροφή πρέπει να είναι πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, εύκολα να καταναλωθεί, να έχει λιγότερη σκόνη, για να μειώσει τον ερεθισμό του γαστρικού συστήματος. Οι νεαροί ασθενείς με μακρά διάρκεια χρόνιο κ Koplik πρέπει να αυξήσουν την πρόσληψη βιταμίνης C, φολικού οξέος,乳酶生 και στερεόφυλλο βακτήριο, κ.λπ., για να αποφύγουν την καταστολή των ευεργετικών βακτηρίων του εντέρου από τη μακροπρόθεσμη χρήση αντιβιοτικών, να αυξήσουν την διαταραχή της λειτουργίας του εντέρου.

　　Για την τοξική δυσεντέρα, αν διαγνωστεί έγκαιρα και μεταφερθεί στο νοσοκομείο για συνολικές ενδιάμεσες σωστικές μέθοδους, οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν να ιατηθούν.

　　Σύμφωνα με τις đặcαιότητες του σχολικού πληθυσμού, πρέπει να ληφθούν μέτρα συνολικής πρόληψης, κυρίως να κόψουν τον τρόπο διάδοσης.

　　Πρώτα, πρέπει να εκπαιδευτεί η αθλητική υγιεινή, να βελτιωθεί η υγιεινή του περιβάλλοντος, να γίνει ανασφαλισμένη επεξεργασία των κ Koplik, να αποφευχθεί η μόλυνση των υδάτινων πόρων και να καταστραφούν τα μυρμήγκια.

　　Για να ελεγχθεί η πηγή της λοίμωξης, πρέπει να γίνει πρόωρη διάγνωση, διάγνωση και θεραπεία των ασθενών με οξύ κ Koplik.

　　1. Αιματολογία Η συνολική λευκοκυττάρωση και η αριθμητική αναλογία των λευκοκυττάρων των ασθενών με κ Koplik είναι ελαφρώς ή μέτρια αυξημένη, μπορεί να φτάσει σε (10～20) ×109/L. Οι ασθενείς με χρόνιο κ Koplik μπορεί να έχουν συμπτώματα αναιμίας.
　　2. Κοινή εξέταση κ Koplik Η εμφάνιση των κ Koplik είναι συνήθως σάλια με αίμα, η μικροσκοπική εξέταση μπορεί να δείξει πολλά λευκοκύτταρα ή μαζικούς λευκοκύτταρα, μικρή ποσότητα ερυθρών κύτταρων και μακροφάγους.
　　3. Καλλιέργεια βακτηρίων Η καλλιέργεια των κ Koplik βακτηρίων στο σκαμνί μπορεί να διαγνωστεί.
　　4. Έλεγχος ανοσολογίας Η εξέταση με μέθοδο ανοσολογίας για την ανίχνευση βακτηρίων ή αντιγόνων έχει τα πλεονεκτήματα της πρόωρης και γρήγορης διάγνωσης, και μπορεί να βοηθήσει στην πρόωρη διάγνωση των βακτηρίων.

　　Για να αποφύγουμε τη διάδοση της βακτηριακής δυσεντέρας, εκτός από την προσοχή στην υγιεινή του περιβάλλοντος και του ατόμου, να συνηθίσουν να πλένουν τα χέρια τους πριν και μετά το φαγητό, στην τροφή υπάρχουν και άλλες απαγορεύσεις:

　　Αποφύγετε τα πλούσια ζωικά έντερα και τα ζωικά κρέατα. Επειδή περιέχουν μεγάλη ποσότητα υδατανθράκων που περιέχουν νιτρόζωες βάσεις και αμινοξέα κ.λπ. Οι υδατανθράκες που περιέχουν νιτρόζωες βάσεις έχουν επίδραση στη διέγερση της έκκρισης του γαστρικού σάλου, η σάλτσα είναι πιο πυκνή, η επίδραση είναι πιο ισχυρή, αυξάνοντας τον φόρτο του γαστρικού συστήματος. Και οι ασθενείς με βακτηριακή δυσεντέρα έχουν αλλαγές στη δομή του εντέρου, έχουν συμπτώματα όπως ναυτία και εμετός, η απορρόφηση και η απορρόφηση είναι χειρότερη.

　　Αποφύγετε τα τρόφιμα με πλούσια粗fibers και αεριστική πίεση. Όπως το κινόα, το σέλινο, το κουνουπίδι κ.λπ., τα οποία έχουν πολλά粗fibers και είναι δύσκολο να καταναλωθούν, προκαλούν τοπική εκχυμώματα και οίδημα, και η φλεγμονή είναι δύσκολο να ιατηθεί. Και τα γάλα και ο ζάχαρης, τα προϊόντα φασόλιών επίσης είναι πιθανό να προκαλέσουν αύξηση της κινήσης του εντέρου, προκαλώντας αεριστική πίεση.

　　Αποφύγετε τα τρόφιμα που είναι ερεθιστικά. Όπως το τηγανητό και το μαγειρεμένο ψάρι, τα μεγάλα κομμάτια ψαριού που είναι μαγειρεμένα με μαγειρική αλάτι και κάπνισμα, έχουν άμεση ερεθιστική επίδραση στην ενδοξέφθαλμη τοίχωμα, αυξάνοντας την βλάβη του ενδοξέφθαλμου τοίχους; Αυτά τα τρόφιμα είναι επίσης δύσκολο να καταναλωθούν, να αυξήσουν την αεριστική πίεση και να προκαλέσουν θερμότητα, να παραμείνουν για μεγάλο χρονικό διάστημα, και να αυξήσουν τον φόρτο του γαστρικού συστήματος.

　　Αποφύγετε τα τροφικά προϊόντα που είναι μολυσμένα. Οι瓜 και οι λαχανικά που δεν έχουν απολυμάνωθεί, αυτές οι τροφές είναι τόσο μολυσμένες όσο και πιθανές να προκαλέσουν δηλητηρίαση, είναι παράγοντες νόσου και μειώνουν την αντοχή του ασθενούς.

　　Αποφύγετε τα τρόφιμα που είναι κρύα και λιπαρά. Όπως το κουνουπίδι, η χταπόδι, ο ξηρός πιπερόριζος, το αрахίδονα κ.λπ., τα οποία είναι κρύα και βλάπτουν το σπλάχνο και τον στομάχο, είναι πιθανό να προκαλέσουν διάρροια, οπότε πρέπει να αποφεύγονται.

　　⑥ Αποφύγετε τα κόκκινα και καυτερά τρόφιμα, τα κρεμμύδια, το γαλακτοκομικό, το πιπέρι, το νέο πιπέρι και το ισχυρό τσάι, το κρασί, τα διάφορα καφέ, είναι ισχυροί διεγερτές, προκαλούν σπασμό των αγγείων, πρήξιμο και βλάβη του εσωτερικού επιπλέγματος, οπότε πρέπει να αποφεύγονται.

　　Διαχωρισμός του εντέρου. Προσοχή στην κατάλληλη ανάπαυση, παρέχετε εύκολα απορροφήσιμα γεύματα.

　　1. Ακuta διφθερίτιδα

　　（１） Γενική θεραπεία: Όταν υπάρχει υψηλή θερμοκρασία, συχνή διάρροια, έντονο κοιλιακό άλγος, πρέπει να γίνει αντιμετώπιση σύμφωνα με τα συμπτώματα. Στην περίπτωση της απώλειας υγρών, χρησιμοποιήστε την ενδοφλέβια αναπλήρωση υγρών: γλυκόζη 20g, χλωριούχο νάτριο 3.5g, υδρογονάτριο της οξαλικόυλης 2.5g ή τρινατριούχο νάτριο της κερατίνης 2.9g, χλωριούχο κάλιο 1.5g, προσθέστε ζεστό νερό μέχρι 1000ml. Στην περίπτωση της οξέωσης, πρέπει να δοθεί η αλκαλική λύση.

　　（２） Αντιβιοτική θεραπεία: Επιλογή φαρμάκων ανάλογα με την τρέχουσα κατάσταση, το τοπικό περιβάλλον και την具体情况 του ασθενούς. Πρέπει να είναι προσεκτικοί με τα παιδιά που χρησιμοποιούν τα φάρμακα της κατηγορίας της氟κινονής.

　　① Norfloxacin, 0.4g ανά φορά, δύο φορές την ημέρα; για παιδιά 15-20mg/kg ανά ημέρα, σε δύο δόσεις, 5-7 ημέρες για έναν κύκλο θεραπείας.

　　② Enoxacin, 0.4g ανά φορά, δύο φορές την ημέρα; για παιδιά 15-20mg/kg ανά ημέρα, σε δύο δόσεις, 5-7 ημέρες για έναν κύκλο θεραπείας.

　　③ Κομπούνιουμ νέο: το καθένα περιέχει 400mg SMZ και 80mg TMP, δύο φυλλακια ανά φορά, δύο φορές την ημέρα, η πρώτη δόση διπλασιάζεται, η δόση για παιδιά μειώνεται ανάλογα. 5-7 ημέρες για έναν κύκλο θεραπείας. Οι ασθενείς με αλλεργία στη σουλφαμίνη, τη δυσλειτουργία του ήπατος και των νεφρών, πρέπει να αποφεύγουν τη χρήση. Κατά τη χρήση, πρέπει να παρατηρηθεί η αίμα.

　　④ Metronidazole (TMP): συχνά συνδυάζεται με τα φάρμακα σουλφαμικού, αντιβιοτικά ή παραδοσιακά φαρμακευτικά βοηθήματα. Η δόση είναι 0.1-0.15g ανά φορά, δύο φορές την ημέρα; για παιδιά 5-8mg/kg ανά ημέρα, σε δύο δόσεις, 5-7 ημέρες για έναν κύκλο θεραπείας. Κατά τη χρήση, πρέπει να παρατηρηθεί η αίμα.

　　⑤ Αντιβιοτικά: Επιλογή της χρήσης των αμινογλυκοζιδίων αντιβιοτικών ενδομυϊκής ένεσης, όπως η amikacin 0.2-0.4g, δύο φορές την ημέρα; lauramycin 80,000U, δύο με τρεις φορές την ημέρα; η ampicillin 4-8g ανά ημέρα, ενδοφλέβια ένεση; fosfomycin sodium 2-6g ανά ημέρα, ενδοφλέβια ένεση. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί η ciprofloxacin 0.2g, δύο φορές την ημέρα, ενδοφλέβια ένεση.

　　⑥ Κратκόχρονη γρήγορη θεραπεία: Νοφλουξασίνη 0.6g ή Huanglian su 1g (ή Tumycin 1.5, προσθέτοντας TMP 0.2g, κάθε 12 ώρες μια φορά, 4 φορές για ένα κύκλο θεραπείας. Στην περίπτωση υψηλής θερμοκρασίας, προσθέστε Prednisone 10-20mg, για τους ασθενείς με κοιλιακό άλγος προσθέστε την αλκαλοΐδα της belladonna (654-2) 10-20mg.

　　2. Toξική βακτηριακή διφθερίτιδα

　　Καθαρισμός των αγγειαίων σπασμών: Στην αρχή της νόσου, δοθεί ο φαρμακευτικός διασπασμός των αγγείων, για την απελευθέρωση των σπασμών των αγγείων, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η αλκαλοΐδα της belladonna (654-2) ή η atropine. Η δόση του 654-2 είναι 40mg ανά φορά, για παιδιά 1-2mg/kg ανά φορά, κάθε 10-15 λεπτά ενδοφλέβιας ένεσης μια φορά. Στην περίπτωση της κρίσης της νόσου, η δόση αυξάνεται, 50-60mg ανά φορά, για παιδιά 3-4mg/kg ανά φορά. Στο τέλος, όταν τα άκρα γίνουν ζεστά, η επιφάνεια του προσώπου γίνεται ελαφρώς ερυθρή, η αναπνοή και η κυκλοφορία βελτιώνονται, η θεραπεία σταματά. Μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί η atropine, 0.03-0.05mg/kg ανά φορά, με την ίδια χρήση με το 654-2.

　　(2) Αποκαταστροφή της υπερθέρμανσης και της σύγχυσης: Η υπερθέρμανση μπορεί να προκαλέσει σπασμούς, να επιδεινώσει την αναπνευστική ανεπάρκεια και το εγκεφαλικό οίδημα, να χρησιμοποιηθεί η φυσική μέθοδος για τη μείωση της θερμοκρασίας, ταυτόχρονα με τη χρήση 1000ml 1% ζεστού νερού για την ενδοσφηντική χορήγηση, και να χρησιμοποιηθεί κατάλληλος αναλγητικός. Για ασθενείς με ακραία ανήσυχη συμπεριφορά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η ατριπυραμίνη 10mg ενδομυϊκή ένεση ή ενδοφλέβια ένεση; ή η υδροξυνιτραζένη 40-60mg/kg ενδοσφηντική χορήγηση; ή η φαινυλοβαμπιτόλη 5mg/kg ενδομυϊκή ένεση.

　　(3) Πρόληψη και θεραπεία κύλημα

　　① Επέκταση της συνολικής περιεκτικότητας του αίματος, διόρθωση της ακετυλοχλωριδικής οξύτητας, διατήρηση της ισορροπίας υγρά και ηλεκτρολυτών: Στους ασθενείς χωρίς σημαντική διαταραχή της ισορροπίας υγρών και ηλεκτρολυτών, χορηγούνται σύμφωνα με τις φυσικές ανάγκες, 2500-3000ml ανά ημέρα για ενήλικες, 80-100ml/kg ανά ημέρα για παιδιά, χορηγούμενα σε δόσεις. Οι πρώτες 2-3 δόσεις χρησιμοποιούνται με μισό συμπυκνωμένο υγρό, και μετά με ένα τρίτο συμπυκνωμένο υγρό. Σε ασθενείς με σοβαρές εμέτες και διάρροιες, με σημαντική ακετυλοχλωριδική οξύτητα και κύλημα, χρησιμοποιείται πρώτα το 5% υδρογονοκαρβονικό οξύ, 250-300ml ανά φορά για ενήλικες, 5ml/kg ανά φορά για παιδιά, ενδοφλέβια ένεση ή ενδοφλέβια ένεση. Μετά από αυτό, χρησιμοποιείται το 2:1 διάλυμα (2 μέρη φυσικού ορού, 1 μέρος 1.4% υδρογονοκαρβονικό οξύ), 500ml ανά φορά για ενήλικες, 10-20ml/kg ανά φορά για παιδιά, ενδοφλέβια ένεση. Μετά από αυτό, χρησιμοποιείται το 6% δεξτρογλυκόζη, 500ml ανά φορά για ενήλικες, 10-20ml/kg ανά φορά για παιδιά, ενδοφλέβια ένεση. Όταν υπάρχει μικρή ούρηση, η διόρθωση της ακετυλοχλωριδικής οξύτητας και η βελτίωση της κύλημα, χρησιμοποιείται η φυσιολογική διατήρηση του υγρού για την παροχή. Οι ασθενείς με χαμηλό ποσό φωσφόρου πρέπει να λάβουν φωσφορικά.

　　② Χρήση φαρμάκων διαστολής των αγγείων: Στους ασθενείς με κύλημα και ανεπάρκεια της αναρρόφησης, στη βάση της διόρθωσης της αναρρόφησης και της ακετυλοχλωριδικής οξύτητας ή ταυτόχρονα με αυτήν, ανάλογα με τις ανάγκες της νόσου, χορηγούνται φάρμακα διαστολής των αγγείων για τη βελτίωση της μικροκυκλοφορίας. Η συχνή χρήση περιλαμβάνει το 654-2, με τον ίδιο τρόπο χορήγησης.

　　③ Χρήση κορτικοστεροειδών: Η χρήση κορτικοστεροειδών στην αρχή μπορεί να ανακουφίσει γρήγορα την υπερθέρμανση και τα συμπτώματα τοξικότητας της λοίμωξης, και να αποτρέψει την επιδείνωση της νόσου. Οι συχνές χρήσεις περιλαμβάνουν την πρεδνιζόνη (κορτικοστερόλη) ή την δεξαμεθαζόνη. Η δόση της πρεδνιζόνης είναι 300-400mg ανά ημέρα για ενήλικες, 5-10mg/kg ανά ημέρα για παιδιά, χορηγούμενα σε 3-4 δόσεις, και προστίθενται στο γλυκόζη ή στο φυσιολογικό ορός για ενδοφλέβια ένεση. Η δόση της δεξαμεθαζόνης είναι 0.5-1.0mg/kg, χορηγούμενη στο μοτίβο Μοφιέ, για ενδοφλέβια ένεση. Αν χρειάζεται, μπορεί να επαναληφθεί μετά από 6 ώρες.

　　④ Χρήση φαρμάκων με βρεγμώδη λουλουδάκι: Σε ασθενείς με ανεπαρκή καρδιακή λειτουργία, μπορεί να χρησιμοποιηθεί το γλυκογουαραφόλη ή το βρεγμώδη λουλουδάκι K.

　　⑤ Χρήση συσφικτικών φαρμάκων: Η χρήση συσφικτικών φαρμάκων στην αρχή της σοβαρότητας της σοκ μπορεί να επιδεινώσει τη διαταραχή της μικροκυκλοφορίας, μειώνοντας την ποσότητα της αναρρόφησης των ιστών, με πολλές αρνητικές συνέπειες και λίγα οφέλη. Με τη χρήση συνολικών μέτρων όπως η διόρθωση της αναρρόφησης και της ακετυλοχλωριδικής οξύτητας, η χρήση φαρμάκων διαστολής των αγγείων, η ενίσχυση της καρδιακής λειτουργίας, η χρήση κορτικοστεροειδών και άλλων, αν τα συμπτώματα της σοκ δεν βελτιωθούν ή αντιστρέψουν την κακή πορεία, μπορεί να χρησιμοποιηθούν φάρμακα ανόδου όπως η φαινυλαιθυλαμίνη ή η διδροξυπαρααμινομεθανόλη.

　　(4) Πρόληψη και θεραπεία εγκεφαλικού οίδηματος και αναπνευστικής ανεπάρκειας.

　　① Χρήση υψηλών δόσεων σακχαρόζης (χρήση όπως παραπάνω).

　　Η χρήση αποσυμπυκνωτικών φαρμάκων: Στην παρουσία εγκεφαλικού οίδηματος, χρησιμοποιείται αμέσως 20% γλυκοσουλφωλη ή 25% σακχαρόζη, 1.0g/kg κάθε φορά, ενδοφλέβια ένεση, κάθε 4-6 ώρες μια φορά, εναλλασσόμενα με 50% γλυκόζη. Αν χρειάζεται, μπορεί να χρησιμοποιηθεί 30% ουρικό οξύ, 0.5-1.0g/kg κάθε φορά, ενδοφλέβια ένεση, μέχρι να εξαφανιστούν τα συμπτώματα εγκεφαλικού οίδηματος.

　　③ Άλλες: Ενδοφλέβια ένεση, παροχή οξυγόνου. Αποσύρριξη, διατήρηση της ελεύθερης αναπνοής, αν σταματήσει η αναπνοή, εισάγετε αμέσως το καθετήρα ή το τραχειοτομή, χρησιμοποιήστε τον αναπνευστήρα.

　　(5) Αντιβιοτική θεραπεία: Οι αντιβιοτικές στελέχη έχουν αυξηθεί τα τελευταία χρόνια, για να ελεγχθεί αποτελεσματικά η λοίμωξη, πρέπει να χρησιμοποιηθούν δύο αντιβιοτικά. Μπορούν να χρησιμοποιηθούν η αμoxicillin και η gentamicin για την ενδοφλέβια ή την ενδομυϊκή ένεση, η δόση είναι η ίδια με πριν. Όταν μπορούν να λάβουν ορόφαρμακα ή να βελτιωθούν τα συμπτώματα της интоксикаσίας, να ακολουθήσουν τη θεραπεία της αιμορροϊδωτικής δυσεντερίας.

　　(6) Ενδεικτική θεραπεία για συνοδευτικές και συνεπαγόμενες ασθένειες.

　　3. Χρόνια λεμφόκοκκινη δυσεντερία

　　(1) Ρυθμός ζωής, ενίσχυση της υγείας: Οι ασθενείς με χρόνια λεμφόκοκκινη δυσεντερία πρέπει να έχουν ρυθμό ζωής, εκτός από τον τύπο της επιληπτικής εκδήλωσης, μπορούν να συμμετάσχουν σε ελαφρά σωματική άσκηση, όπως η γυμναστική, το Tai Chi και η Qigong, που βοηθούν στην ενίσχυση της υγείας και της αποκατάστασης της δύναμης. Για τους ασθενείς με κακή όρεξη, μακροπρόθεσμη διάρροια και κακή απορρόφηση, πρέπει να προσθέσουν βιταμίνη Β, C.

　　(2) Λογική χρήση αντιβιοτικών: Οι ασθενείς με θετικό αποτέλεσμα στη καλλιέργεια κοπράνων να κάνουν δοκιμές ευαισθησίας και να επιλέγουν τα ευαίσθητα αντιβιοτικά. Οι ασθενείς με αρνητικό αποτέλεσμα στη καλλιέργεια κοπράνων να χρησιμοποιούν αντιβιοτικά που δεν έχουν χρησιμοποιηθεί προηγουμένως ή να επιλέγουν πιο αποτελεσματικά φάρμακα ανάλογα με την κατάσταση της αντοχής των στελεχίων της περιοχής. Καλύτερα να χρησιμοποιούν δύο αντιβιοτικά για τη θεραπεία, και να επεκτείνουν την πορεία της θεραπείας για 10-14 ημέρες. Μερικές φορές μπορεί να επαναληφθούν πολλές φάσεις θεραπείας μέχρι να εξαφανιστούν τα συμπτώματα και να γίνει αρνητικό το τεστ βακτηρίων. Αλλά πρέπει να αποφεύγεται η υπερβολική χρήση αντιβιοτικών, αλλιώς μπορεί να προκαλέσει αύξηση της αντοχής των στελεχίων και την ανισορροπία της μικροβιακής κοινότητας του εντέρου.

　　(3) Θέραπευτική της βλάβης του εντέρου: Για τους ασθενείς με βλάβη του εντέρου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η σιλικόνη σульφανιλίου 2% ή η σιλικόνη κορδανίνης 0,3% για την ενδοσκόπηση της κοιλιακής κοιλότητας. Η δόση κάθε φορά είναι 200ml, μια φορά την νύχτα για 14-21 ημέρες.

　　(4) Θέραπευτική της διαταραχής της κοιλιακής λειτουργίας: Οι ασθενείς που χρησιμοποιούν μακροπρόθεσμα αντιβιοτικά για τη θεραπεία είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν διαταραχές της κοιλιακής λειτουργίας, να αυξηθεί ο αριθμός των κόπρανων, αλλά η μικροσκοπία του σκόνης των κόπρανων δεν δείχνει σημαντικές ανωμαλίες, μπορεί να χρησιμοποιηθεί το Lactobacillus, το Lactobacillus casei ή το Prebiotic.

　　(5) Άλλες θεραπείες: Σε περιπτώσεις ανωμαλιών της ανοσολογικής λειτουργίας, χρησιμοποιήστε προσαρμοστές ανοσολογικής ρύθμισης. Για συνεπαγόμενες ή συνοδευτικές ασθένειες όπως η ασθένεια των εντόμων του εντέρου (ανθρώπινη ελμίνθα, γυαλιόμορφο), αναιμία ή άλλες ασθένειες, πρέπει να παρέχεται η κατάλληλη θεραπεία.