Οξεία επιθετική πνευμονίτιδα από Aspergillus

　　Η εισακτική μυκοκυστηρίωση είναι η είσοδος του ενδομυκοκυστηρίωσης (κυρίως της μυκοκυστηρίωσης) στο ιστούς. Οι φαγοκυττάρα είναι ένας από τους μηχανισμούς άμυνας του υποκείμενου, η ποσότητα και η λειτουργία τους είναι σημαντική στη γένεση της οξείας επιθετικής μυκοκυστηρίωσης του πνεύμονα. Η κυτταρομεταγενετική ανοσοαπόκριση είναι επίσης σημαντική. Οι ερευνητικές μελέτες δείχνουν ότι οι λευκοκύτταρα μπορούν να αποτρέψουν τη δημιουργία των μυκοκυστηρίων, ενώ οι μονοκύτταρα επηρεάζουν κυρίως τα σποράκια. Αυτό συμφωνεί με την κλινική εικόνα της νόσου που είναι πιο συχνή στους ασθενείς με αναιμία και βλάβη της κυτταρομεταγενετικής αμύνης. Η ρόλος της υγιεινής ανοσοαπόκρισης στη μηχανισμό της νόσου δεν είναι σαφής. Η συχνότητα της νόσου δεν αυξάνεται στους ασθενείς με έλλειψη γάμμα-γλουκογονιδίου ή διαταραχή της λειτουργίας, υποδεικνύοντας ότι η υγιεινή ανοσοαπόκριση δεν παίζει κύριο ρόλο. Η παθολογική έκφραση είναι η οξεία νεκρωτική αιμορραγική πνευμονία, το φλεγμονώδες εμβολές, η φλεγμονώδης φυσαλίδα, και στη συνέχεια η δημιουργία της μυκοκυστηρίωσης. Τα σπαράγια αναπαράγονται και εισχωρούν στους σκαθαρούς σωλήνες του πνεύμονα και τα αιμοφόρα αγγεία, προκαλώντας νεκρωτική αγγειίτιδα, δημιουργώντας θρόμβους ή σποράκια, προκαλώντας αιμορραγία στο σputa και την αίματη διάδοση, και την καλλιέργεια του μυκοκυστηρίωσης στο εγκεφαλό, το ήπαρ, το νεφρό, το καρδιά και άλλες οργανικές βλάβες. Η αιμορραγία του μυκοκυστηρίωσης εκτός του πνεύμονα και η διάδοση των σποράκια μπορεί επίσης να προκαλέσει το πνευμονικό σκοπό.

　　Η νόσος είναι πιθανό να προκαλέσει αναπνευστική ανεπάρκεια, συμπτώματα υποξίας ή συνοδευόμενη από υποξία του διοξειδίου του άνθρακα, όπως δυσπνοή, κίτρινοι δέρματα, ψυχικές και νευρικές συμπτώματα, όταν εμφανίζεται η πνευμονοencephalopathy εμφανίζονται κόκκινη κονδυλιά του οφθαλμού, οίδημα του οπτικού νεύρου, δονήσεις τροχιάς, διαταραχές της συνείδησης, οι σοβαρές μπορεί να έχουν αιμορραγία του γαστρεντερικού συστήματος.

　　Τα τυπικά συμπτώματα της νόσου είναι η αναιμία ή η εμφάνιση ανεξήγητου πυρετού κατά τη διάρκεια της λήψης ευρέος φάσματος αντιβιοτικών, αναστολέων του ανοσοποιητικού και γλυκοκορτικοειδών, ο θωρακοφόρος συμπτώματα είναι πιο συχνά ξηρός βήχας, θωρακοφόρος πόνος. Η αιμορραγία στο σputa είναι λιγότερο συχνή από τα δύο πρώτα συμπτώματα, αλλά είναι πολύ σημαντική και έχει σημαντική αξία διάγνωσης. Όταν η θωρακοφόρος βλάβη είναι εκτεταμένη, εμφανίζονται δύσπνοια, ακόμη και αναπνευστική ανεπάρκεια. Επιπλέον, μπορεί να εμφανιστούν αιμορραγίες του γαστρεντερικού συστήματος και διάφορα συμπτώματα του κεντρικού νευρικού συστήματος. Οι θωρακοφόροι σημεία εξαρτώνται από τη φύση και την έκταση της βλάβης, όταν επηρεάζει τη πνευμονική μεμβράνα μπορεί να εμφανιστούν αίσθηση ή ήχος φριγγορίας της πνευμονικής μεμβράνης.

　　Για την πρόληψη της εμφάνισης της οξείας επιθετικής μυκοκυστηρίωσης του πνεύμονα, οι περισσότεροι φίλοι θα πρέπει να λάβουν υπόψη τους τα παρακάτω σημεία:

　　1Η θεραπεία της πρωτογενούς ασθένειας για την αφαίρεση ή μειωση του κινδύνου υψηλού κινδύνου του ασθενούς.

　　2Η πρόληψη ή μείωση της επαφής των ευάλωτων ασθενών με σποράκια του μυκοκυστηρίωσης.

　　3Η προφιλaxis με βιαμυκίνη B ενδοφλέβια έχει μεγάλη τοξικότητα και δεν είναι κατάλληλη για χρήση ως προφιλaxis, ένας αεροβόλος ενέσιμη αερολύτης με βιαμυκίνη B έχει ορισμένη προφιλaxis δράση. Άλλες αντιμυκοτρωφικές φαρμακευτικές ουσίες δεν έχουν σημαντική προφιλaxis δράση. Σε ασθενείς υψηλού κινδύνου που εμφανίζουν πυρετό και η αντιβιοτική θεραπεία είναι άκαρπη, μπορεί να χρησιμοποιηθεί νωρίς η εμπειρική θεραπεία με βιαμυκίνη B, συνήθως πυρετό7ημέρα ξεκινά η λήψη φαρμάκων.

　　Γενικά, η διάγνωση της οξείας επιθετικής μυκοκυστηρίωσης του πνεύμονα απαιτεί να γίνει η παρακάτω εξέταση:

　　1、αιματολογία

　　Η αιματολογία κυρίως εκφράζεται από την αύξηση των εωσινωλιδίων, η IgG precipitation9πάνω από 0％ θετικά, η συνολική IgE του αίματος αυξάνεται σημαντικά.

　　2、θωρακική ακτινογραφία

　　Η ακτινογραφία θωρακικού δέρματος εμφανίζει διαφορετικές μορφές πνευμονικής διείσδυσης, η πνευμονίτιδα του βρόχου είναι πιο συχνή, οι πολυπολικές περιορισμένες διείσδυσεις συχνά διανέμονται γύρω από το περιφερικό πνεύμονα, με μερικές περιπτώσεις που εμφανίζουν παρόμοια πνευμονική栓塞 ή θρόμβωση, η πνευμονική στένωση και η σπονδυλομεταλλική ασθένεια επίσης υπάρχουν. Με την προgression της ασθένειας, εμφανίζονται συχνά κενά του πνεύμονα, μέσα σε αυτά μπορεί να σχηματιστεί αιμάτωμα της πνευμονικής ασπεργίλλωσης, και όταν εμφανιστεί η πνευμονική συλλογή, εμφανίζονται τα αντίστοιχα σημεία ακτινογραφίας.

　　Οι ασθενείς με την ασθένεια πρέπει να ακολουθούν ήπια διατροφή, να περιορίσουν ή να αποφύγουν τα ψάρια, τα κριού, τα κριού, τα πρόβατα, τα πουλιά όπως τα κοτόπουλα, τα κοτόπουλα, τα γουρουνάκια, τα κρεμμύδια, τα σκόρδο, τα κρεμμύδια, τις πιπέτες, τα αρωματικά και τα οινοπνευματώδη και άλλες δραστικές τροφές ή τα τρόφιμα που είναι δύσκολο να απορροφηθούν όπως τα λιπαρά.

　　Η θεραπεία της αιμάτωμα της πνευμονικής ασπεργίλλωσης προτιμάται η αμφοθεραμίνη B, η συνιστώμενη δόση για ενήλικες είναι 0.0mg την ημέρα.6mg/kg，2～3ημέρα, να αυξάνεται σταδιακά η δόση μέχρι να φτάσει σε1.0mg/kg. Στην περίπτωση υψηλής αμφιβολίας αλλά μη διαγνωσμένης ασθένειας, η εμπειρική χρήση της αμφοθεραμίνης B για τη θεραπεία, αν φτάσει στο 5ο7αν δεν δείξει αποτελέσματα μέσα σε μια μέρα, πρέπει να σταματήσει.

　　Η φλουορινοζολοπυραμίνη (fluorouracil)5-Η αντιμικροβιακή δραστικότητα της φλουορινοζολοπυραμίνης έναντι της πνευμονικής ασπεργίλλωσης είναι συνήθως χαμηλή, αλλά έχει συνεργαστική δράση με την αμφοθεραμίνη B και μπορεί να χρησιμοποιηθεί σε ασθενείς με σοβαρές λοιμώξεις. Οι ανεπιθύμητες ενέργειες, ειδικά η καταστολή του μυελού των οστών, περιορίζουν τη χρήση της.

　　Οι εργαστηριακές πληροφορίες αποδεικνύουν ότι η ριφομπικίνη και η αμφοθεραμίνη B έχουν συνεργαστική αντιμικροβιακή δραστικότητα έναντι της αспεργίλλωσης, ενώ η ηπατοτοξικότητα και η ανοσοκατασταλτική δράση τους περιορίζουν επίσης τη χρήση τους. Η ιτροκοναζόλη έχει καλή αντιμικροβιακή δραστικότητα έναντι της ασπεργίλλωσης και υπάρχουν αναφορές επιτυχούς θεραπείας της πνευμονικής ασπεργίλλωσης. Η αιμάτωμα της πνευμονικής ασπεργίλλωσης μπορεί μερικές φορές να σπάσει και να προκαλέσει σοβαρή συστηματική εξάπλωση, οπότε προτείνεται η χειρουργική αφαίρεση για όλους όσους είναι κατάλληλοι για χειρουργική επέμβαση. Στην περίπτωση ασθενών με αναιμία των granulocytes και συνδυασμένη ασθένεια της πνευμονικής ασπεργίλλωσης, η μεταφορά granulocytes ως υποστηρικτική θεραπεία έχει ορισμένη επίδραση, αλλά υπάρχουν αναφορές ότι η συνδυασμένη χρήση της αμφοθεραμίνης B με τη μεταφορά granulocytes αυξάνει τις τοξικές αντιδράσεις στο πνεύμονα, πρέπει να είναι πολύ προσεκτική. Υπάρχουν μερικές αναφορές για υψηλές δόσεις αμφοθεραμίνης B κάθε μέρα1.0mg/kg, συνδυασμένη με φλουορινοζολοπυραμίνη (fluorouracil)5-Η φλουορινοζολοπυραμίνη (fluorouracil) χρησιμοποιήθηκε επιτυχώς πριν από την έναρξη της αντιμετωπικής χημειοθεραπείας για την πρόληψη της εξάπλωσης της αспεργίλλωσης της πνευμονίας.