高原肺水肿

　　病程中注意是否合并肺部感染，注意观察有无休克、心力衰竭、早期昏迷、肺栓塞等并发症。

　　肺水肿的诊断主要根据症状、体征和X线表现。

　　早期诊断方法：测定肺小动脉楔压和血浆胶体渗透压，如压差小于4mmHg时不可避免出现肺水肿。

　　连续测定胸部基础阻抗（胸腔液体指数，TFl），TFI下降揭示肺水增多。

　　1、症状

　　本病一般在到达高原24~72h内发病，常在急性高山病症状的基础上进一步出现极度疲乏，严重头痛，胸闷，心悸，恶心呕吐，呼吸困难和频繁干咳，夜间加重难以入睡，口唇及指甲床发绀，心率加快，呼吸快而浅，呼吸频率可达40次/min，有些病人发冷低热，面色苍白，皮肤湿冷，随着病情的发展，呼吸困难加剧，少数病人不能平卧呈端坐呼吸，咳出泡沫痰，初为白色或淡黄色，后即变为粉红色，量多者可从口腔和鼻孔涌出，神经系统症状为神志模糊，幻觉，感觉迟钝，严重者出现昏迷。

　　2、أعراض

　　أهم الأعراض هي سماع صوت التدوير في الرئة وصوت الرفرفة الرطبة، والمرضى الشديد يمكن سماع صوت الهواء عند وضع الأذن على جدار الصدر، والرفرفة الرطبة أكثر شيوعًا في قاع الرئة، ولكن يمكن أن تظهر أيضًا في جانب واحد فقط، ويزداد الصوت الثاني في منطقة صمام الرئة، يمكن سماع ضجيج انقباضي من الدرجة الثانية إلى الثالثة في منطقة الصدر لدى بعض المرضى، وعند الإصابة بفشل القلب الأيمن، تتضخم الأوردة الشريانية في الرقبة، وتظهر التهابات الجلد، وتكبر الكبد وتكون مؤلمة، أما Hultgren في150例病人的统计，心率>120次/min者为26.7％，呼吸>24مرة/min者26％，血压>150/90mmHg者11％，体温38℃者为20％，眼底检查视网膜静脉曲张，动脉痉挛，视盘充血，散在性点状或火焰状出血斑。

　　1、进入高原前多了解高原的气候特点，了解有关高原病的知识消除对高原环境的恐惧心理。

　　2、进入高原之前，必须作严格的健康检查。

　　3、注意保暖，防止受寒。

　　4、初到高原一周内，要注意休息，逐步增加活动量，减少和避免剧烈运动，避免过度疲劳。

　　5、患过高原肺水肿的人容易再次发病。

　　6、药物预防：高原宁、红景天胶囊。

　　1、海拔4558m急性高原病和正常人血气分析。

　　2、肺部X线表现比临床体征出现早，诊断价值较大。肺野透光度减弱并有散在性片状或絮状模糊阴影，近肺门处更显著可形成蝶翼状；病变可呈局限性或两侧肺野不对称；重者絮影浓度高、范围广、融合成棉团状。

　　3、实验室检查可根据病情作血、尿常规，血电解质及血气分析，肝、肾功能，心电图及其他检查。

　　宜清淡为主，多吃蔬果，合理搭配膳食，注意营养充足。尽可能吃高糖的食品，结构调整为第一碳水化合物，第二脂肪，第三蛋白质，有条件的多摄入液体能量，如果汁、肉汤，牛奶，还能补充一部分水分。奶茶是很好的一种食品，酥油茶也好，是高热量食品，并且脂肪多，对皮肤有保护，湿润的作用。里面的茶碱还可以利尿作用。

　　一、治疗

　　早期诊断是有效治疗的关键。在发达国家，由于高山急救设施的现代化，一旦发生肺水肿就迅速转移到低海拔地区。但在中国青藏高原，主张就地抢救，以免因长途转送，路途颠簸或供氧中断而病人死于途中。杨氏等人在海拔4800～5200m采用就地治疗了54例各型高原肺水肿，其治愈率为100％。

　　1、氧疗：吸入高浓度、高流量氧是挽救病人的关键。100％氧，以4~8L/min输入。当病人有大量泡沫痰时，可用祛泡沫剂，如50％～70％乙醇或二甲硅油。有条件也可用高压氧舱治疗。输氧后应迅速增加血氧饱和度，降低肺动脉压和改善症状，但输氧应持续12~24h，直到病人完全恢复。

　　2、药物治疗

　　(1）氨茶碱：是治疗高原肺水肿非常有效的药物，可以降低肺动脉压，强心利尿，扩张支气管平滑肌的作用。首次用量为5~6mg/kg رقیق شده در25％～50％ گلوکز40ml، تزریق وریدی آرام.4~6h قابل تکرار است.

　　(2) داروهای دیورتیک: این دارو می‌تواند آب را خارج کند، حجم خون را کاهش دهد، بار قلبی را در سمت راست کاهش دهد و مقاومت رگ‌های خونی ریوی را کاهش دهد. داروهای معمول فورفولین (فورفولین) است20mg رقیق شده در25％ گلوکز20ml تزریق وریدی، یا ایتالینیک (اتانول‌سولفات سدیم)25~50mg تزریق وریدی. در هنگام دیورتیک، باید از补充 کلسیم کلرید استفاده شود تا از کمبود الکترولیت کلسیم و کلرید جلوگیری شود، و همچنین باید به خطر انعقاد خون توجه کرد.

　　(3) داروهای گشادکننده رگ‌ها: نیتروگلیسرین (نیتروگلیسرین) می‌تواند مستقیماً بر ماهیچه‌های صاف رگ‌های خونی عمل کند، رگ‌های کوچک و رگ‌های بزرگ را گسترش دهد و عملکرد قلبی را تحریک کند. روش استفاده از آن است50mg،2مرة/d. فنوتیورامین، یک α-بلاک‌کننده‌های受体، می‌توانند رگ‌های کوچک بدن و رگ‌های بزرگ را گسترش دهند، و عملکرد مثبت قلبی دارند. روش استفاده از آن است5~10mg رقیق شده در50％ گلوکز20～40ml تزریق وریدی آرام.10mg/6h.

　　(4) هورمون‌های کورتیکوئید: در بیماران با سندرم آب‌سوخته کوهستانی، عملکرد کورتیکال آدرنال ممکن است کاهش یابد، بنابراین استفاده از هورمون‌های کورتیکوئید در برخی بیماران شدید، تأثیر خوبی دارد. این دارو می‌تواند عملکرد سلول‌های پوششی رگ‌های خونی و سلول‌های پوششی حفره‌های ریه را ثابت نگه دارد، permeability capillary کاهش می‌دهد، انقباضی رگ‌های برون‌ری را رفع می‌کند و جذب مایعات خارجی در ریه را تسریع می‌کند. هیدروکورتیزون معمولاً استفاده می‌شود200～300mg تزریق وریدی، یا دگزامتازون10~20mg تزریق وریدی.

　　(5) مورفین: برخی افراد پیشنهاد کرده‌اند که مورفین می‌تواند مرکز تنفسی را سرکوب کند، بنابراین باید از آن خودداری شود. اما برخی بیماران شدید در صورت استفاده از آن، تأثیر خوبی دارند. عملکرد این دارو این است که اضطراب و نگرانی را از بین می‌برد، فشار مرکزی وریدی را کاهش می‌دهد، حجم خون ریوی را کاهش می‌دهد و بار قلبی را کاهش می‌دهد. بنابراین، مورفین می‌تواند برای بیمارانی که بی‌قرار و تشنه هستند، به طور شدید عطسه می‌کنند، مقدار زیادی آب بادی در نتیجه عطسه می‌کنند و تنفس نفس‌نفس دارند، استفاده شود. اما بیمارانی که خواب‌آلود، غش کرده، شوکه شده و تنفس نامنظم دارند، نباید از مورفین استفاده کنند. روش استفاده از آن است5~15mg تزریق زیر جلدی یا عضلانی.

　　(6در صورت بروز نارسایی قلبی، نارسایی تنفسی، عفونت تنفسی در بیمار، بر اساس علائم و وضعیت بیماری، از داروهای تقویت قلب، تحریک تنفس و ضد عفونی استفاده شود.

　　دوماً، پیش‌بینی

　　برای تشخیص زودرس و درمان به موقع علائم، پیش‌بینی‌های معمول خوب است. تأخیر در تشخیص و درمان می‌تواند منجر به مرگ شود.