脊柱脊髓损伤

　　脊柱脊髓伤多因各种脊柱骨折、脱位而致伤。脊柱损伤的好发部位脊柱骨折脱位在任何椎节均可发生，但有60％～70％的病例好发于胸10至腰2段。其中，胸12至腰1段更为高发，约占其中的80％；颈4～6椎节及颈1～2为次多发区，约占20％～25％；其余病例散见于其他椎节。
　　脊髓损伤在脊柱骨折脱位中的发生率约占17％左右，其中以颈段发生率最高，胸段及腰段次之。颈1～2及枕颈伤易引起死亡，且多发生在致伤现场的当时。从暴力的作用方式观察，直接暴力所致比例最高，尤其是火器贯穿伤，几乎是百分之百，其次为过伸性损伤。如从骨折的类型判定，则以椎体爆裂性骨折多见。临床上也可遇到椎骨损伤严重，却无明显脊髓受损症状的所谓“幸运型脊柱骨折”的病例，这主要是由于椎管较宽大的缘故。

　　脊柱脊髓损伤的患者由于机体抵抗力较弱，且多不能下床移动，可有以下并发症：
　　1、褥疮：这是由于局部长期受压，导致该处血液循环障碍而造成。
　　2、泌尿系统感染：脊髓损伤患者由于留置的尿管长期在体内刺激，导致膀胱防御机制减退，其感染率相当高。
　　3、关节僵硬。
　　4、呼吸道感染。
　　5、植物神经系统功能紊乱。
　　6、便秘。
　　7、应激性溃疡：多发生于创伤较大的患者，由于刺激大，可能会使植物神经功能改变，消化功能紊乱，而发生胃及十二指肠应激性溃疡、上消化道出血。
　　8、下肢静脉血栓形成：患者创伤后血液处于高凝状态，静脉回流缓慢，长期卧床极易造成下肢静脉血栓。

　　Η κλινική χαρακτηριστικά του τραύματος σπονδύλου και σπονδυλικής μυελού εξαρτώνται από τη θέση, την έκταση, την ποσότητα και τον χρόνο της βλάβης, καθώς και από την ατομική ιδιαιτερότητα, με σημαντικές διαφορές στα κλινικά συμπτώματα και τις σημεία. Οι συγκεκριμένες κλινικές εκφράσεις είναι ως εξής:

　　Πρώτος τίτλος, σπασμός σπονδύλου
　　Με σοβαρές τραυματικές ιστορικές, όπως πτώση από υψηλό ύψος, χτύπημα με βαριά αντικείμενα στο λαιμό ή στο στήθος, καταστροφή, τροχαία ατύχημα κ.λπ. Ο ασθενής έχει πόνους πλάτης, δυσκολία στην κίνηση, σπασμό των μυών του λαιμού και του στήθους, δεν μπορεί να ανατραπεί κ.λπ. Η τοπική κακώση μπορεί να αισθανθεί περιορισμένη εξωτερική δυσμορφία. Κατά την παρεμβολή της απεκκένωσης του αίματος μετά την απεκκένωση, η κίνηση του εντέρου επιβραδύνεται, συχνά εμφανίζονται συμπτώματα δυσκοιλιότητας και δυσπεψίας, μερικές φορές πρέπει να διαφοροποιηθεί από τη βλάβη των οργάνων της κοιλιάς.

　　Δεύτερος τίτλος, συνδυασμός τραυματισμού σπονδυλικής μυελού και νευρικού ρίζας
　　Μετά τον τραυματισμό της σπονδυλικής μυελού, η κίνηση, η αίσθηση, η ανταπόκριση και η δυσλειτουργία των σφιγκτών και των φυτικών νευρικών συστημάτων κάτω από το επίπεδο του τραυματισμού επηρεάζονται.
　　1、 δυσλειτουργία αίσθησης: η αίσθηση του πόνου, της θερμοκρασίας, της αφή και της αίσθησης του σώματος κάτω από το επίπεδο του τραυματισμού μειώνεται ή εξαφανίζεται.
　　2、 δυσλειτουργία κίνησης: κατά τη διάρκεια της περιόδου σοκ, η περιοχή κάτω από τον τραυματισμό της σπονδυλικής μυελού εκδηλώνεται ως μαλακή παράλυση, η ανταπόκριση εξαφανίζεται. Μετά την πάροδο της περιόδου σοκ, αν ο τραυματισμός είναι παράλυση της σπονδυλικής μυελού, εμφανίζεται η παράλυση του ανώτερου νευρικού συστήματος, η αύξηση της μυϊκής στάσης, η υπερβολική ανταπόκριση των συνδεσμών, η εμφάνιση της κνήσης και της κνήσης και των παθολογικών ανταποκρίσεων.
　　3、 δυσλειτουργία σφιγκτήρα: η περίοδος της σπονδυλικής σοκ είναι η ουρολοιμώδης, η αιτία της είναι η παράλυση του μυοκοντριού της κύστης που δημιουργεί την αδρανοποιημένη κύστη. Μετά την πάροδο της περιόδου σοκ, αν ο τραυματισμός της σπονδυλικής μυελού βρίσκεται πάνω από το επίπεδο του σπονδύλου του σπονδύλου, μπορεί να δημιουργηθεί η αυτόματη ανταπόκριση της κύστης, η υπόλοιπη ούρα είναι λιγότερη από100ml, αλλά δεν μπορεί να εκκρίνει τυχαία. Αν το επίπεδο του τραυματισμού της σπονδυλικής μυελού βρίσκεται στην περιοχή του κωνικού σπονδύλου ή του τραυματισμού των σπονδύλων, τότε εμφανίζεται η απώλεια ελέγχου της ούρησης, η εξάτμιση της κύστης απαιτεί την αύξηση της πίεσης του στομάχου (χρησιμοποιώντας τα χέρια για το πιέζι του στομάχου) ή τη χρήση καθετήρα για την εξάτμιση των ούρων.
　　4、 μη πλήρης τραυματισμός της σπονδυλικής μυελού: όταν η μυελός του τραυματισμού διατηρεί μέρος της κίνησης ή της αίσθησης στο επίπεδο του τραυματισμού, ονομάζεται μη πλήρης τραυματισμός της σπονδυλικής μυελού.

　　Ο τραυματισμός του σπονδύλου και της σπονδυλικής μυελού προκαλείται από τραυματικές αιτίες, οπότε δεν υπάρχει αποτελεσματική μέθοδος πρόληψης. Η προσοχή στην ασφάλεια της παραγωγής και της ζωής, και η αποφυγή τραυματισμών είναι η κλειδιά για την πρόληψη της νόσου.

　　Η διάγνωση της τραυματισμού του σπονδύλου και της σπονδυλικής μυελού εξαρτάται τόσο από την κλινική εμφάνιση όσο και από τις βοηθητικές εξετάσεις, οι οποίες είναι απαραίτητες για τη διάγνωση. Οι κοινές εξετάσεις που χρησιμοποιούνται στην κλινική είναι οι εξής:
　　1、 ακτινογραφία
　　Η κανονική λήψη ακτινογραφιών της σπονδυλικής στήλης και των πλευρών, και είναι απαραίτητο να ληφθούν διάφορες ακτινογραφίες. Κατά την αναγνώριση των φωτογραφιών, να μετρηθεί το ύψος της μυελού και της πλάτης σε σχέση με τους γείτονες σπονδύλους; να μετρηθεί η απόσταση των ριζών της σπονδυλικής στήλης και το πλάτος της σπονδυλικής στήλης; να μετρηθεί η απόσταση των οστών και η διάμετρος του δίσκου και να συγκριθεί με τους γείτονες σπονδύλους. Οι ακτινογραφίες μπορούν να καθορίσουν基本上 το σημείο και τον τύπο της κακώσεως.
　　2、CT έλεγχος
　　Η έλεγχος CT είναι χρήσιμη για την αξιολόγηση του βαθμού της εισβολής του μετατοπισμένου οστού στο σπονδυλικό κανάλι και την ανακάλυψη οστού ή δίσκου που εισβάλλει στο σπονδυλικό κανάλι.
　　3、MRI (μαγνητική ρεοντογράφηση)
　　Η έλεγχος ΜRI (μαγνητική ρεοντογράφηση) έχει εξαιρετική αξία για την αξιολόγηση της κατάστασης του τραυματισμού της σπονδυλικής μυελού. Το MRI μπορεί να δείξει την οίδημα και την αιμορραγία στο αρχικό στάδιο του τραυματισμού της σπονδυλικής μυελού και να δείξει διάφορες παθολογικές αλλαγές, όπως την πίεση της σπονδυλικής μυελού, την παράλυση της σπονδυλικής μυελού, την ατελή βλάβη της σπονδυλικής μυελού, την ατροφία ή την κυστική μετατροπή κ.λπ.
　　4、脊髓ινογραφία
　　Η脊髓ινογραφία έχει σημασία για τη διάγνωση της παλιάς τραυματικής σπονδυλικής στένωσης.

　　Ο ασθενής με τραυματισμό σπονδύλου και σπονδυλικής μυελού πρέπει να καταναλώνει πολλά τρόφιμα πλούσια σε φυτικές ίνες, όπως φρούτα, λαχανικά, φασόλια, αλεύρι σίτου, ολόκληρο κεχρί κ.λπ., τα οποία βοηθούν στην βελτίωση της δυσκοιλιότητας. Ο ασθενής πρέπει να πίνει αρκετό νερό καθημερινά3000 χιλιοστόλιτρα νερού, βοηθούν στην ρύθμιση της ούρησης, και προλαμβάνουν τη λοίμωξη των ουροφόρων οδών, και βοηθούν επίσης στην μαλακία των κόπρανων.

　　Οι ασθενείς με τραυματισμό της σπονδυλομυελίτιδας δεν πρέπει να χρησιμοποιούν καλάθια, πρέπει να χρησιμοποιούν το δάπεδο για τη μετακίνηση. Η συγκεκριμένη μέθοδος είναι να επέμβει ο τραυματίας να εκτείνει τα δύο κάτω άκρα, να εκτείνει τα δύο άκρα του σώματος στο πλάι του, να τοποθετήσει το δάπεδο στο πλάι του τραυματία, και να τοποθετήσει τον τραυματία από τον πλάι του.2～3Ο άνθρωπος στηρίζει το σώμα του τραυματία, τον οστικό κορμό, τον πέλμα και τα άκρα να γίνουν ένα ολοκληρωμένο οργανισμό και να μετακινηθούν στο δάπεδο. Απαγορεύεται η χρήση της μεθόδου του να κρατά το κεφάλι και τα πόδια από διαφορετικούς ανθρώπους. Για τους ασθενείς με τραυματισμό του λαιμού, πρέπει να στηρίξετε το κεφάλι και να τον κρατήσετε σε ελαφρή ροπή κατά μήκος του άξονα του σώματος και να τον κάνετε να στρογυλήσει μαζί με το σώμα. Το σώμα του τραυματία πρέπει να στηθεί με μαλακό υλικό για να το fix. Κατά τη μετακίνηση, πρέπει να παρακολουθείτε αν υπάρχει βlocking του αναπνευστικού και να το απομακρύνετε εγκαίρως, και να ελέγξετε την αναπνοή, την καρδιακή ρυθμίστηση και την πίεση του αίματος.

　　Πρώτο: Μόνο σπασμένα σπονδύλια
　　1、Μη σταθερό σπασμένο σπονδύλιο του θωρακικού και οσφυϊκού τμήματος με ελαφρή συστολή του σπονδύλου, σταθερό σπασμένο σπονδύλιο: ο ασθενής μπορεί να κοιμάται επί σκληρού κρεβατιού, να υψώσει την πλάτη, και μετά από μερικές ημέρες μπορεί να εκπαιδεύσει τους μυς της πλάτης.3～4εβδομάδες μετά μπορεί να ξεκινήσει η κίνηση στο κρεβάτι.
　　2、Μη σταθερό σπασμένο σπονδύλιο του θωρακικού και οσφυϊκού τμήματος: η συστολή του σπονδύλου είναι μεγαλύτερη από50％: πρέπει να ληφθεί υπόψη η κλειστή αποκατάσταση, και μετά την αποκατάσταση να φοράται το γυαλόχαρτο του στήθους.3μήνας.
　　3、Τραυματισμός ή αποκλίωση του σπονδύλου του λαιμού: οι ελαφρείς συστολές μετατόπισης χρησιμοποιούνται για την αποκατάσταση με το λαστιχόφωνο κεφαλής-στέγης, και μετά την αποκατάσταση χρησιμοποιούνται κεφαλή και θωρακικό γυαλόχαρτο για να το fix.3μήνας; οι σοβαρές συστολές μετατόπισης, χρησιμοποιήστε συνεχείς κρανιούς ραβδοειδή για την αποκατάσταση, λάβετε φωτογραφίες ακτινογραφίας για επανελέγχο, και μετά την αποκατάσταση χρησιμοποιήστε κεφαλή και θωρακικό γυαλόχαρτο για να το fix.3μήνας, αν η αποκατάσταση με ραβδοειδή αποτύχει, απαιτείται η ανοιχτή αποκατάσταση και η εσωτερική ρηξιόρθωση.
　　4、Μη σταθερό σπασμένο σπονδύλιο του θωρακικού και οσφυϊκού τμήματος: η συστολή του σπονδύλου είναι μεγαλύτερη από1/2Πάνω από, ο γωνιακός κλίβανος είναι μεγαλύτερος από20° ή με αποκλίωση μπορεί να ληφθεί υπόψη η ανοιχτή αποκατάσταση και η εσωτερική ρηξιόρθωση.

　　Δεύτερο: Σπασμένα σπονδύλια με τραυματισμό της σπονδυλομυελίτιδας
　　Η χειρουργική θεραπεία είναι σημαντικό μέρος της πλήρους αποκατάστασης των ασθενών με τραυματισμό της σπονδυλομυελίτιδας, και οι χειρουργικές μεθόδοι περιλαμβάνουν τη χειρουργική αφαίρεση και την αφαίρεση της πίεσης.

　　Τρίτο: Συνδυαστική θεραπεία
　　1、Αποθέρμανση: ο στόχος είναι να μειωθεί η οίδημα της σπονδυλομυελίτιδας.
　　2、Θεραπεία με κορτικοστεροειδή: έχει σημασία για τη μείωση της创伤τικής αντίδρασης της σπονδυλομυελίτιδας.
　　3、Καθαριστές ελεύθερων ριζών, όπως βιταμίνες και κοένζυμ Q, και η χρήση αντιβlezιονικών, λιδοκαΐνης κ.λπ. θεωρείται ότι έχει ορισμένα οφέλη για την πρόληψη της επιπλοκής της σπονδυλομυελίτιδας μετά τον τραυματισμό.