Νεκροτόκωση

　　οι κύριες αιτίες των θανάτων εμβρύων είναι οι παρακάτω παράγοντες:

　　1、χρωματοειδείς παθογένειες:20 αιώνα60, ο Καναδός Carr, ο Γάλλος Boues εντόπισαν υπό το μικροσκόπιο ότι οι παθογένειες των χρωματοειδών είναι μια σημαντική αιτία θανάτου του εμβρύου. Σήμερα, οι έρευνες έχουν περιγράψει λεπτομερώς τη σχέση μεταξύ συγκεκριμένων παθογενειών των χρωματοειδών, της εγκυμοσύνης, της ηλικίας των γονέων, της ιστορίας γονιμοποίησης και της μορφολογίας του εμβρύου. Στις σύγχρονες πειραματικές ζώα, η συχνότητα των χρωματοειδών είναι πολύ υψηλή, αυτές οι γονιμοποιήσεις μπορούν να προκαλέσουν την/θανάτου των εμβρύων. Οι νόσοι των χρωματοειδών με την επέκταση της εγκυμοσύνης, η συχνότητα εμφάνισης μειώνεται απότομα. Στη δεκαετία του6～15εβδομάδες της εγκυμοσύνης, η συχνότητα εμφάνισης μπορεί να φτάσει το υψηλότερο15％, στο θάνατο των εμβρύων (20 εβδομάδων μετά τον εμβρύο) αποτελεί6％, η θνησιμότητα των νεογνών μόνο5％. Επομένως, μόνο λίγα παιδιά με χρωματοειδή νόσους μπορούν να δει στη ζωή του νεογνού.

　　2παιδιά με μη κρονατοειδείς ανωμαλίες:της θανάτου των εμβρύων περιέχει περίπου1/4υπάρχουν παθογένειες, και οι παθογένειες περιέχουν σχεδόν50％ είναι η αιτία των μη κρονατοειδών ανωμαλιών και είναι η κύρια αιτία της φυσικής αποβολής και του θανάτου των εμβρύων. Ωστόσο, όχι όλες οι παθογένειες μπορούν να διαγνωστούν πριν από τη γέννηση, και η συχνότητα διάγνωσης των παθογενειών είναι μόνο22.3％. Η διάγνωση μιας μοναδικής παθογένειας όπως η μητέρα χωρίς εγκεφαλόγραφο ή άλλες παθογένειες του νευρικού σωλήνα είναι σχετικά απλή, αλλά το12％ των παθογενειών του νευρικού σωλήνα είναι μέρος του πολυγονικού συνδρόμου.2η κύρια αιτία των θανάτων εμβρύων είναι οι μη κρονατοειδείς ανωμαλίες που σχετίζονται με τον θάνατο των εμβρύων.

　　Σε όλες τις περιπτώσεις, η μέση συχνότητα εμφάνισης των νεκρών εμβρύων είναι30％. Η γενετική καρδιακή νόσο είναι η πιο συχνή παθογένεια, με συχνότητα εμφάνισης περίπου8/1000, ενώ8τεστ με3τεστ για σοβαρές παθογένειες. Η θνησιμότητα των παιδιών με γενετική καρδιακή νόσο είναι πολύ υψηλή, και οι περισσότεροι από αυτούς πεθαίνουν πριν από τη γέννηση ή στο πρώτο διάστημα μετά τη γέννηση. Αν η μητέρα έχει σύνθετη νόσο, όπως η σακχαρώδης διαβήτης, η συχνότητα εμφάνισης της γενετικής καρδιακής νόσου αυξάνεται1φόρα, η μητέρα έχει φαινυλκετόνη, η συχνότητα εμφάνισης αυξάνεται επίσης. Αν η μητέρα έχει προηγουμένως γεννήσει ένα παιδί με γενετική καρδιακή νόσο, η πιθανότητα επανεμφάνισης είναι1％～3％, αν τα δύο παιδιά είναι παιδιά με γενετική καρδιακή νόσο, τότε αυξάνεται στο10％.

　　3、οι πιο συχνές είναι οι παθογένειες του νευρικού σωλήνα:％, η συχνότητα εμφάνισης είναι το υψηλότερο1.5/1000, περίπου27％. Η θνησιμότητα των εμβρύων με διάνοιξη της σπονδυλικής στήλης είναι10％， χωρίς εγκεφαλόγραφο είναι72％. Η συχνότητα εμφάνισης των παθογενειών του νευρικού σωλήνα στη Κίνα είναι πολύ διαφορετική, και η διαφορά μεταξύ της βόρειας και της νότιας Κίνας είναι επίσης πολύ μεγάλη, η συχνότητα εμφάνισης στη βόρεια Κίνα είναι6‰ έως7‰, αποτελούν το40% έως50%, ενώ ο νότος είναι1‰. Αυτή η παθογένεια είναι μια πολυγονική παθογένεια, η οποία έχει στενή σχέση με το περιβάλλον, όπως η ανεπαρκής διατροφή (πρωτεΐνη ή φολικό οξύ) μπορεί να μειώσει σημαντικά την συχνότητα εμφάνισης. Στην Αμερική, προτείνεται να λαμβάνουν όλες οι εγκύους γυναίκες 0.4mg φολικό οξύ, αν η προηγούμενη γεννήτρια είχε το παιδί με την παθογένεια του νευρικού σωλήνα, τότε είναι4mg/πριν από τη γονιμοποίηση3Οκτώβρης ξεκινήσει να λαμβάνει, και οι έρευνες έχουν δείξει ότι η συχνότητα εμφάνισης至少 μειώνεται70%. Υπάρχουν πολλά άρθρα που υποστηρίζουν ότι οι παθογένειες του νευρικού σωλήνα έχουν σχέση με το φύλο, με υψηλή συχνότητα εμφάνισης στις γυναίκες εμβρύους, και η μητέρα χωρίς εγκεφαλόγραφο και η διάνοιξη της σπονδυλικής στήλης είναι πιο συχνές, ενώ η διάνοιξη της σπονδυλικής στήλης στους ανδρικούς εμβρύους είναι πιο συχνή, κάτι που μπορεί να σχετίζεται με την ανεπαρκή ανδρογόνο χορήγηση (HCG) ή την αναισθησία των κυττάρων του εμβρύου στο HCG.

　　4Και οι παθογένειες όπως η εκτόνωση του脐, η διάνοιξη της κοιλιάς και η εμβρυϊκή υδροκεφαλία είναι συχνές κλινικές παθήσεις:αλλά μπορεί να έχουν σχέση με άλλες ασθένειες ή συνδρόμους. Η αγκυλόμορφωση καταλαμβάνει το1/3000, στον ζωντανό τοκετό καταλαμβάνει1/4167，η γαστροκήληνη είναι1/8000 και1/12328，οι δύο ανωμαλίες έχουν συνολτική συχνότητα εμφάνισης1/3448，η θνησιμότητα του νεκρού εμβρύου είναι33％～50％. Η εμφάνιση της υδροκεφαλίας έχει σχέση με την ανωμαλία του νευρικού σωλήνα, η συχνότητα εμφάνισης είναι1/1000, η θνησιμότητα του νεκρού εμβρύου είναι12％～28％, η υδροκεφαλία στο πολλαπλό δυσμορφία καταλαμβάνει32％, η αγκυλόμορφωση και η γαστροκήληνη καταλαμβάνουν24％,50％. Η ανισόμορφη δυσμορφία συχνά έχει23％ θνησιμότητα του νεκρού εμβρύου. Στη διάγνωση πριν από τη γέννηση, βασίζεται κυρίως σε ειδικές ακτινογραφίες των οστών, από τις οποίες υπάρχουν τρεις πιο συχνές θανατηφόρες δυσμορφίες - the thanantophoric dwarfism, the achondroplasia, the osteogenesis imperfecta type II.

　　5、Η δακτυλιοβόλη είναι μια άλλη σημαντική νόσος:Η συχνότητα εμφάνισης είναι1/5000～1/10000, αλλά η θνησιμότητα του νεκρού εμβρύου δεν μπορεί να εκτιμηθεί σωστά. Οποιοσδήποτε συνδρόμο με πολλαπλές δακτυλιοβόλες ή εξωτερικές δακτυλιοβόλες στο κόλπο μπορεί να αυξήσει την αναπτυξιακή ανεπάρκεια του πνεύματος του εμβρύου, πολλοί εμβρύοι με δακτυλιοβόλες αν έχουν ταυτόχρονα αναπτυξιακές ανωμαλίες του νευρικού συστήματος, συχνά είναι θανατηφόροι. Pena-Shokeir, Iethalpterygium, Neu-Laxova σύνδρομο είναι3τύπος σπάνιας συνδρόμου κύλινδρων του αρθρώματος, αλλά με πολύ υψηλή θνησιμότητα.

　　6、Άλλες σπάνιες ή σπάνιες (εμφάνιση8.6％ είναι22.4％）：（1) με συνδυασμό αγγειακών επιπλοκών, όπως η νεφρίτιδα (F επίπεδο), σε20 εβδομάδες πριν από την εμφάνιση πρωτεϊνουρίας>3g/24h, κρεατινίνη>132.6μmol/L(1.5mg/dl) Αναιμία (υπόληψη αιμοσφαιρικών κύτταρων 0.25) Υψηλή πίεση αίματος [μέση αρτηριακή πίεση>107mmHg(14.3kPa)] η έκβαση του περιγεννητικού είναι κακή, σχεδόν50％围生儿死亡或新生儿体重50％；（2）Η δραστηριότητα του SLE πριν από τον τοκετό: όπως πριν από τον τοκετό6Μήνας SLE σε κλινική φάση δραστηριότητας, η ζωή των ζωντανών γέννησεων είναι64％ αν είναι η στατική περίοδος, τότε είναι88％；（3） με κρυφή νεφρίτιδα, η θνησιμότητα του εμβρύου είναι7.5％ και σχετίζεται με το βαθμό της νεφρικής βλάβης, όπως η κρεατινίνη του αίματος ≥132.6μmol/L(1.5mg/dl), δείχνει μέτρια ή σοβαρή ανεπάρκεια της νεφρικής λειτουργίας10παράδειγμα απώλεια του εμβρύου50％， με συνδυασμό πρωτεϊνουρίας (>300mg/24h) ή η ροή της κρεατινίνης.

　　1、Η συντονιστική αδυναμία της κολπικής συστοχής:Επίσης γνωστή ως η αδύναμη κολπική συστοχή (hypotonic uterine inertia) χαρακτηρίζεται από τη ρυθμική και πολική, συμμετρική συστολή του μητρικού οργάνου, αλλά με 弱 συστολή, χαμηλή πίεση του κόλπου, σύντομη διάρκεια και μακρά διακοπή, στο κορυφαίο σημείο της συστοχής ο κορμός του μητρικού οργάνου δεν υψώνεται, η πίεση με το δάχτυλο στο βάθος του κόλπου μπορεί να προκαλέσει κοιλότητα. Είναι ανεπαρκής για την ταχεία διαστολή του κόλπου, μπορεί να προκαλέσει παράταση ή στασιμότητα της γέννησης. Κατά τη διάρκεια της περιόδου που αναπτύσσεται η αδυναμία της συστοχής, διακρίνονται τα εξής:

　　(1Η πρωτογενής αδυναμία της κολπικής συστοχής: αναφέρεται σε μια κατάσταση όπου η κολπική συστοχή είναι αδύναμη από την αρχή της γέννησης. Η κύρια αιτία είναι η μη κανονική σύνθεση κεφάλι-περίνεο ή η ανωμαλία της θέσης του εμβρύου. Κλινικά, συχνά παρατηρείται η παράταση της潜伏ίας. Είναι απαραίτητο να διαφοροποιηθεί από την προκαλούμενη γέννηση. Ο τρόπος διαφοροποίησης είναι να δοθεί ισχυρός ηρεμιστικός παράγοντας, όπως το φάρμακο μπορεί να σταματήσει τη συστοχή, τότε είναι η προκαλούμενη γέννηση, αν δεν μπορεί να σταματήσει, τότε είναι η πρωτογενής αδυναμία της κολπικής συστοχής.

　　(2) δευτερογενής αδυναμία συστοχής: ορίζεται ως η φυσιολογική συστοχή κατά την αρχή της εργασίας, η εξέλιξη της εργασίας μετά την ενεργή φάση της εργασίας μειώνεται η ένταση της συστοχής, οδηγώντας στην παράταση ή την καθυστέρηση της εργασίας. Αυτή η κατάσταση εμφανίζεται συχνά στο στενό μέρος του οστικού κόλπου, την συνεχείς θέσεις του οστέου του κρανίου και της οστέου της πλάτης.]}

　　2、ασυντονιστική αδυναμία συστοχής:επιτύχει την αντοχή της μητέρας (hypertonicuterineinertia). Η χαρακτηριστική του είναι η έλλειψη συμμετρίας και ρυθμού, ειδικά η ακαταστασία. Ο τόπος της διέγερσης της συστοχής μπορεί να βρίσκεται σε ένα ή περισσότερα σημεία του μυometρίου, ακόμη και την αναστροφή της ακαταστασίας, παρά την αύξηση της πίεσης εντός του οργανισμού, η κεφαλή του εμβρύου δεν υποχωρεί, η διάστοση της κόλπου δεν μπορεί να γίνει φυσιολογική, ανήκει στην ανεπαρκή συστοχή. Επειδή το τοίχωμα του μυometρίου δεν απολαύει πλήρως την χαλάρωση κατά τη διάρκεια της διάλειψης της συστοχής, η πίεση του οργανισμού αυξάνεται. Η κλινική εκδήλωση είναι η αίσθηση της συνεχούς πόνου στο κάτω μέρος της κοιλιάς, η ανυπομονησία, η απώλεια υγρασίας, η διαταραχή των ηλεκτρολυτών, η δυσκολία στο αερισμό, η ούρηση κ.λπ.

　　1、συμπτώματα

　　ο πιο συχνός παράγοντας αναφοράς των εγκύων μετά τον θάνατο του εμβρύου είναι：（1) η εξαφάνιση των κινήσεων του εμβρύου；（2) η αύξηση ή μείωση του βάρους；（3) οίδημα του μαστού；（4) άλλες: όπως η αίσθηση της δυσφορίας, η ροή αιμορραγικών ή υγρών υγρών από τη κόλπο, το βαρύ άρωμα από το στόμα κ.λπ.

　　2、συμπτώματα

　　(1) τακτική παρακολούθηση, ανιχνεύτηκε ότι το μυometρίο δεν αυξάνεται με τον αριθμό των εβδομάδων εγκυμοσύνης.

　　(2) η καρδιά του εμβρύου δεν ακούστηκε.

　　(3) οι κινήσεις του εμβρύου δεν εντοπίστηκαν.

　　(4) η επαφή με το κοιλιακό τοίχωμα δεν εντοπίστηκε ελαστικό, γερό τμήμα του εμβρύου.

　　Μετά τον θάνατο του εμβρύου, η εγκύου αισθάνεται την διακοπή των κινήσεων του εμβρύου, η σταθεροποίηση του μεγέθους του μυometρίου, την απουσία της ακρόασης της καρδιάς του εμβρύου, το μυometρίο είναι μικρότερο από τον αριθμό των εβδομάδων εγκυμοσύνης, μπορεί να θεωρηθεί ως νεκρός εμβρύος, η υπερηχογράφηση μπορεί να επιβεβαιώσει.

　　Με βάση την αίσθηση της διακοπής των κινήσεων του εμβρύου, τη σταθεροποίηση του μεγέθους του μυometρίου, την απουσία της ακρόασης της καρδιάς του εμβρύου, το μυometρίο είναι μικρότερο από τον αριθμό των εβδομάδων εγκυμοσύνης, μπορεί να θεωρηθεί ως νεκρός εμβρύος, οι συνηθέστερες βοηθητικές εξετάσεις περιλαμβάνουν: η B-υλτική υπέρυθρη ακτινογραφία που αποκαλύπτει την απουσία της καρδιάς και των κινήσεων του εμβρύου είναι αξιόπιστη για τη διάγνωση του νεκρού εμβρύου, αν ο θάνατος έχει διαρκέσει πολύ, μπορεί να εμφανιστεί η καταστροφή του κρανίου, η επικάλυψη των οστών του κρανίου, η φόρμα του σακκού, μπορεί να διαγνωστεί ως νεκρός εμβρύος: η απουσία της καρδιάς του εμβρύου στο ουροσκόπιο μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση, στην τελευταία περίοδο της εγκυμοσύνης, οι εγκύους24h η περιεχόμενη ποσότητα οιστρογόνου στην ούρα3mg κάτω (παρόλο που πρόσφατα βρέθηκε στο φυσιολογικό όριο) επίσης υποδεικνύει ότι ο εμβρύος μπορεί να είναι νεκρός, η τιμή της α胎πεπτιδάσης του αμniωτός είναι σημαντικά αυξημένη.

　　στο1950 ετών, ο Weiner και οι συνεργάτες του για πρώτη φορά ανακάλυψαν ότι οι εγκύους με αρνητικό Rh μπορεί να αναπτύξουν νόσους του θρομβοπλαστικού συστήματος. Στη συνέχεια, μελέτες από άλλους επιστήμονες έδειξαν ότι κατά τη φυσιολογική εγκυμοσύνη το φιβρογόνο από την μη εγκύου κατάσταση3g/L(300mg/dl) ανέβηκε4.5g/L(450mg/dl), οι θρομβοπλαστικοί παράγοντες I, VII, VIII, IX και X αυξάνονται. Αλλά η εγκυμοσύνη20 εβδομάδες μετά την αποτυχία της γαστροβλάστησης, η οργανική θρομβοπλαστική ουσία του εμβρύου προκαλεί την ενεργοποίηση του εξωγενούς θρομβοπλαστικού συστήματος της μητέρας, οδηγώντας σε ευρέως διαδεδομένη μικροθρομβοποίηση στα αιμοφόρα αγγεία, με αποτέλεσμα την εξάντληση των θρομβοπλαστικών παραγόντων, κυρίως του V, VIII φιβρογόνου, της θρομβοπλάστας και των αιμοπεταλίων, με συνεπαγόμενη διφασική λύση φιβρογόνου, θρομβώσεις, αιμορραγίες και νεκρωτικές αλλαγές του ιστού, όπως η Δυσφόρβωση του Διστεφανωμένου. Η θρομβοπλαστική αμορφωμάτωση είναι συνδεδεμένη με την διάρκεια παραμονής του νεκρού εμβρύου εντός του οργανισμού. Στην περίπτωση της αποτυχίας του εμβρύου4μέσα σε εβδομάδες γέννησης, σχεδόν δεν παρατηρούνται ασθένειες του συστήματος αιμοσφαιρίνης;4εβδομάδες μετά25％ των εγκύων παρουσιάζουν χαμηλή συγκέντρωση φυβροπρωτεΐνης, η συγκέντρωση της φυβροπρωτεΐνης στο πλάσμα μειώνεται αργά και ομοιόμορφα25～85mg/(mg·εκδ/εβδομάδα) μέχρι τη γέννηση, συχνά μετά τη γέννηση48h να επανέλθει στο φυσιολογικό.

　　Με την συνεχή πρόοδο της ιατρικής τεχνολογίας, είναι πλέον δυνατή η ακριβής και έγκαιρη διάγνωση του θανάτου του εμβρύου εντός του οργανισμού της μητέρας, μειώνοντας την εμφάνιση επιπλοκών της μητέρας, και με την κανονική παρακολούθηση της εγκυμοσύνης, η πρόληψη του θανάτου του εμβρύου γίνεται δυνατή. Η επιβεβαίωση της επικείμενης απειλής θανάτου του εμβρύου στο τελευταίο τρίμηνο της εγκυμοσύνης, η κατάλληλη και έγκαιρη παρέμβαση της γυναικολόγου και η πλήρης προετοιμασία της ανασύστασης του νεογνού μπορούν να μειώσουν τον θάνατο του εμβρύου εντός του οργανισμού της μητέρας. Επειδή το νεκρό έμβρυο85％ οφείλονται σε θανατηφόρες ανωμαλίες του εμβρύου και σε ανεπαρκή οξυγόνο, οπότε αυτό είναι η κλειδιά για την πρόβλεψη και την αξιολόγηση.

　　1η ιστορικό της μητέρας να ελέγξει προσεκτικά την ιστορία της εγκύου, να κατανέμει τις εγκύους ανάλογα με την ιατρική και κοινωνική-οικονομική τους κατάσταση, και οι θανάτοι του εμβρύου εντός του οργανισμού τους να είναι5.4％ και1.3％ των εγκύων παρουσιάζουν χαμηλή συγκέντρωση φυβροπρωτεΐνης, η συγκέντρωση της φυβροπρωτεΐνης στο πλάσμα μειώνεται αργά και ομοιόμορφα

　　2η κίνηση του εμβρύου είναι η πιο απλή, οικονομική και εύκολη μέθοδος παρακολούθησης, μπορεί να παρατηρηθεί από την ίδια τη μητέρα. Αν12h κινήσεις του εμβρύου είναι λιγότερες από10πρόσθετες ή καθημερινές μειώσεις που ξεπερνούν50％， πρέπει να ληφθεί υπόψη η δυσκολία της γέννησης του εμβρύου. Στις περιπτώσεις υψηλού κινδύνου εγκυμοσύνης, η μείωση της λειτουργίας του πλακούντα μπορεί να προκαλέσει μείωση της κίνησης του εμβρύου πριν από την αλλαγή της καρδιακής ρυθμίδας του εμβρύου (απαιτείται αποκλεισμός ηρεμιστικών ή μαγνησίου σωληνάτη). Αν παρατηρηθεί μια ξαφνική αύξηση και μείωση της κίνησης του εμβρύου, συχνά υποδηλώνει ότι το έμβρυο έχει υποστεί οξύ κενό οξυγόνου εντός του οργανισμού και πεθαίνει, συχνά λόγω πίεσης του νηπίου ή πρόωρης αποκόλλησης του πλακούντα.

　　3και το γράφημα της εγκυμοσύνης1972το 1920, ο Σουηδός Westin ήταν ο πρώτος που χρησιμοποίησε το γράφημα της εγκυμοσύνης για να παρατηρήσει την ανάπτυξη του εμβρύου εντός του μητρικού οργανισμού. Παρατηρεί τις αλλαγές στο βάρος, την κοιλιακή περιφέρεια και την κοιλιακή ύψος της μητέρας, και ανακαλύπτει την παθολογική ανάπτυξη του εμβρύου, όπως την αναιμία του εμβρύου, το άτυπο έμβρυο, και την υπερβολική ποσότητα αμνιακής υγρότητας/λίγες εξετάσεις.16εκτελούνται από την 20η εβδομάδα, αν παραμένουν εντός του φυσικού εύρους, αυτό υποδηλώνει ότι η ανάπτυξη του εμβρύου είναι φυσιολογική84％～86％ μπορούν να γεννήσουν υγιή βρέφη, αν οι παραμέτρους αυξάνονται σταδιακά εντός του φυσικού εύρους, αυτό υποδηλώνει ότι η ανάπτυξη του εμβρύου είναι φυσιολογική2ή3η εξέλιξη της κινήσης του εμβρύου σταματά να αυξάνεται ή να μειώνεται πολύ γρήγορα, ή να παραμένει σταθερή στην περιοχή της προειδοποίησης, υποδηλώνει την παρουσία παθολογικών καταστάσεων του εμβρύου, και απαιτεί περαιτέρω υπερηχογράφημα ή βιοχημικές εξετάσεις.

　　4και βιοχημικές εξετάσεις(1η οιστρογόνο E της μητρικής ούρων3αυτά παραμένουν σε υψηλό επίπεδο κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, αλλά μειώνονται όταν το έμβρυο πεθάνει24～48h αρχίζει να μειώνεται. Επειδή η大多ρές οι E3των προδρόμων του δεϋδροτεστοστερόνης σωληνάτη και16-Η υδροξυδείθρονη τεστοστερόνη σωληνάτη προέρχεται από λειτουργικά όργανα του εμβρύου και του ήπατος. Αν μετρηθεί συνεχώς πολλές φορές24hE3Περιεκτικότητα.

　　1Πριν από τη γέννηση

　　(1Έλεγχος περιφερικών αιμοπεταλίων του αίματος του εμβρύου.

　　(2Καλλιέργεια των εκπομπεύσεων του κόλπου της μητρός.

　　(3Απομόνωση του ιού των ούρων./Καλλιέργεια.

　　(4Απομόνωση του ιού της μητρικής αίματος, έλεγχος για τοξαράκια και άλλες εξετάσεις.

　　(5)υπεραιμοσφαιρική αντιγлобουλίνη (indirectcoombs).

　　(6)γλυκοζημένο αίμα ή γλυκοζημένο αιματοκρίτη.

　　(7)αντιφλεγμονώδεις αντιδραστικές αντισωματικές αντιδράσεις, αντιγόνα και αντισωματικές αντιδράσεις.

　　(8)αντιδραστικός αντισωματικός αντιφλεγμονώδης παράγοντας (lupusanticoagulant).

　　(9)ακτινογραφία αίματος.

　　(10)αν η διάρκεια της απώλειας της ζωής υπερβαίνει4εκτελούνται η μέτρηση της πρωτεΐνης της ινοπρωτεΐνης και του πλάσματος κάθε εβδομάδα μέχρι τον τοκετό.

　　(11)παρακέντηση της αμνίας: η χρωμοσωμική ανάλυση και η καλλιέργεια βακτηρίων, αερίων, αεροβίων και αεροβίων.

　　2, μετά τον τοκετό

　　(1)μητέρα: αξιολόγηση της αιμοσφαιρικής λειτουργίας (πλατύθημα, APTT, πρωτεΐνη φιβρόπρωτεϊνών).

　　(2)χοριοειδής:

　　① καλλιέργεια βακτηρίων από την επιφάνεια του εμβρύου και την επιφάνεια της μητέρας.

　　② ηπατοπαθολογική απόσπαση του ιικού, η ανάλυση της χρωμοσωμικής μορφής.

　　③ ηπατοπαθολογική εξέταση της χοριοειδούς, όπως η πλακώδης χοριοειδής, η πρόωρη αποκοπή της χοριοειδούς, η ανωμαλία της προσάρτησης του χοριοειδούς και η ανωμαλία του μεγέθους της χοριοειδούς.

　　④ καλλιέργεια αίματος του κοιλιακού αμνίου.

　　(3)εμβρός:

　　① καλλιέργεια βακτηρίων από το λαιμό, το εξωτερικό αυτί, τον πρωκτό.

　　② νεκροψία του εμβρύου.

　　3, ιατρικές εικόνες

　　ακτινογραφία

　　χρησιμοποιήθηκε για την διάγνωση της θανάτωσης του εμβρύου στον κόλπο1922ετών, στην αρχή της απώλειας της ζωής του εμβρύου, η ακτινογραφία μπορεί να μην έχει καμία ανωμαλία; μέχρι την παραμόρφωση του εμβρύου, η κοιλιακή περιοχή μπορεί να δείξει4πρωτεύοντες ακτινογραφικές σημάδια, από τα οποία η διάσπαση του εμβρύου στο αίμα είναι το μοναδικό αξιόπιστο σημάδι ακτινογραφίας διάγνωσης.

　　(1)γενέση αέρα: αυτό το φαινόμενο συμβαίνει μετά τον θάνατο του εμβρύου6ώρα μέχρι10ημέρες, η συσσώρευση του αέρα στο μεγάλο αίμα του εμβρύου ή στο μαλακό ιστού, αναφέρεται ότι υπάρχει13％～84％ των περιπτώσεων έχουν αυτό το φαινόμενο, αλλά εμφανίζεται μόνο στον αργό θάνατο του εμβρύου, μερικές φορές μπορεί να συγχέεται με την υπερβολική συσσώρευση του αέρα της μητέρας, η διάγνωση μπορεί να είναι δύσκολη.

　　(2)συμπτωματικό του εμβρύου του κεφαλιού: είναι ο θάνατος του εμβρύου48h μέσα η πρώτη φαινόμενη, λόγω της συσσώρευσης του υγρού κάτω από την επιδερμίδα του εμβρύου, η ανατροπή του υποκείμενου λίπους δημιουργεί μια λάμψη, υπάρχει38％～90％ των περιπτώσεων μπορεί να εμφανιστεί αυτό το φαινόμενο, αλλά μερικές φορές πρέπει να διαφοροποιηθεί από την υδροπάθεια του εμβρύου.

　　(3)φαινόμενο της πτώσης της κρανικής οστού του εμβρύου: συνήθως εμφανίζεται μετά τον θάνατο7ημέρες μετά την εμφάνιση10ημέρες μετά σχεδόν όλοι μπορούν να δουν την πτώση της κρανικής οστού, η αιτία της είναι κυρίως η μείωση της intrakraniальной πίεσης μετά τον θάνατο του εμβρύου, η παραμόρφωση της κρανικής οστού.

　　(4)φαινόμενο της γωνίωσης του σπονδύλου: μετά τον θάνατο του εμβρύου, η εξασθένηση ή η εξαφάνιση της σύνθεσης του σπονδύλου, η εμφάνιση του φαινομένου της γωνίωσης προς τα πίσω.

　　4、υπερηχογράφηση

　　Η διάρκεια της απώλειας της ζωής του εμβρύου διαφέρει, η εικόνα της ουλαρώσεως της υπερηχογράφησης επίσης διαφέρει, η διάρκεια της απώλειας της ζωής είναι μικρή, μόνο η εξαφάνιση της κινήσεως της καρδιάς του εμβρύου, η ροή του αίματος σε όλες τις οργανικές δομές του εμβρύου, η ροή του αίματος της κοιλιακής αμνιοειδούς αίματος σταματά, η σύνθεση του σώματος και ο οστικός ιστός, η εσωτερική ιστική οργάνωση είναι κανονική, η αμνιοειδής αίμα χωρίς ουλαρώσεις δεν έχει ανωμαλίες, η διάρκεια της απώλειας της ζωής είναι μεγάλη, η εικόνα της υπερηχογράφησης της υποβουλιάσουσας φαινόμενης του εμβρύου είναι παρόμοια με την ακτινογραφία, δείχνει την ενίσχυση της ουλαρώσεως της κρανικής οστού, την επανάληψη της κρανικής οστού, την παραμόρφωση; Η συσσώρευση του υγρού κάτω από την επιδερμίδα του εμβρύου προκαλεί υδροπάθεια του κεφαλιού και την υδροπάθεια του σώματος; Η συσσώρευση του υγρού στο σακουλάκι της μονοκυτταρικής μεμβράνης όπως η κοιλιακή κοιλιά; Η διαστολή των εντέρων στην κοιλιακή κοιλιά και η κανονική ουλαρώσεις; Η συσσώρευση του μικρού αέρα μπορεί επίσης να μην προκαλέσει σκιά της ουλαρώσεως, αν ο νεκρός εμβρός παραμένει στον κόλπο, η περαιτέρω υποβουλιάσουσα παραμόρφωση, η περιγράμματα του γίνεται θολό, μπορεί να είναι δύσκολο να αναγνωριστεί, στη θέση αυτής, πρέπει να προφυλαχτεί η διασπορά της θρομβοπλαστικής αιμορραγίας (DIC) της έγκυας, σπάνια η υπερηχογράφηση μπορεί να ανακαλύψει την αιτία της απώλειας της ζωής του εμβρύου, όπως η πολυπλοκότητα των ανωμαλιών.

　　Προσπαθήστε να φάτε καλά, κοιμηθείτε καλά, δώστε προσοχή στην αύξηση της θρέψης, ενισχύστε την αντοχή του σώματος στις ασθένειες, προωθήστε την πρόωρη αποκατάσταση των βλαβών οργάνων, μετά την επέμβαση της αποβολής, πρέπει να φάτε περισσότερα ψάρια, κρέας, αυγά, δημητριακά και άλλα τρόφιμα πλούσια σε πρωτεΐνες και νέες λαχανικά πλούσια σε βιταμίνες, για να επιταχύνετε την αποκατάσταση του σώματος. Είναι απαραίτητο να γίνει η τροφή αμέσως; Δεν πρέπει να φάτε κρύα και ερεθιστικά τρόφιμα, αν υπάρχει δυνατότητα, η διατροφή μπορεί να αναφέρεται στη διατροφή μετά τον τοκετό, και επίσης πρέπει να ακολουθούνται οι απαγορεύσεις μετά τον τοκετό, μη μπάνιο στο ντους, μη πίνετε κρύα ποτά, τα ρούχα πρέπει να είναι ζεστά, αποφύγετε τον κρύο.

　　Α': Χειρουργική θεραπεία

　　1)Η αντιμετώπιση της απώλειας ενός εμβρύου σε μονοζυγογενή κύηση28Η εβδομάδα: Η αξιολόγηση της κολπίτιδας Bishop

　　2)Η αντιμετώπιση της απώλειας ενός εμβρύου σε πολλαπλές κύησεις Σε πολλαπλές κύησεις, λόγω της απώλειας ενός εμβρύου, η πιθανότητα θανάτου των επιζώντων εμβρύων αυξάνεται λόγω της θρόμβωσης ή της υποκατάστασης, ειδικά η βλάβη στο εγκεφάλου. Η επιβίωση του νεογνού εξαρτάται από την εβδομάδα της κύησης και το βάρος του εμβρύου, στην28Η εβδομάδα μετά την αποβολή, αν χρησιμοποιηθούν κορτικοστεροειδή, οξυγονόζη και νέες θεραπείες όπως ο υπερηχητικός αναβρασμός, η πρόγνωση των νεογνών είναι καλή. Οι αναφορές της βιβλιογραφίας αναφέρουν μόνο6％ των νεογνών θα πεθάνουν, επειδή αν είναι κοινόζυγο δίδυμο και η εβδομάδα της κύησης ≥28Η εβδομάδα, δηλαδή η διακοπή της κύησης.28Η εβδομάδα της κύησης, πρέπει να ληφθούν υπόψη πολλαπλές παραμέτρους, όπως το βάρος του εμβρύου, η ωριμότητα του πνεύματος, η πιθανότητα επιβίωσης, η στάση των γονέων και της οικογένειας, και στη συνέχεια να ληφθεί απόφαση. Γενικά28Μια εβδομάδα πριν από την αποβολή του νεογνού, η θνησιμότητα των νεογνών είναι28.5％.

　　3、Απελευθέρωση(1)Απελευθέρωση:

　　)Απελευθέρωση: ① Ενδοαμνιακή ένεση φαρμάκων για την απελευθέρωση, τα πιο συχνά είναι η εσαγιαμίδη. Απαγορεύεται η χρήση σε άτομα με ανεπαρκή ήπαρ και νεφρική λειτουργία; ② Η ενδοφλέβια χρήση της ηνιφερόνης.3～5Ημέρες, μετά από την οριστική απελευθέρωση της οξυτοκίνης; ③ Η συνδυαστική χρήση του μεφιπρεσόνης και της προγεστερόνης για την απελευθέρωση.

　　(2)Αποτελεσματική απελευθέρωση: Το νεκρό έμβρυο είναι μεγαλύτερο από3Μια εβδομάδα, πρέπει να ελέγξει τη λειτουργία της συγκριτικής λειτουργίας, αν η φυβροπρωτεΐνη

　　Δεύτερος τίτλος: Προγνωστική

　　Μετά τον θάνατο του εμβρύου μπορεί να γίνει υγραμμένος εμβρύος, πιεσμένος εμβρύος, χαρτογράφος εμβρύος, αν θανάτω3Αν δεν αποβάλει μέσα σε μια εβδομάδα, μπορεί να προκαλέσει DIC, οδηγώντας σε απρόβλεπτο αίμα.