Αριστερή κατηγορία

　　Τι είναι οι αιτίες της εμφάνισης της γενετικής παθολογίας του ουρογεννητικού συστήματος;

　　Η παθολογία του νεφρού στη γενετική παθολογία του ουρογεννητικού συστήματος περιλαμβάνει την παθολογία της κυστικής νόσου, την σχισμή του αλόγου, το μοναδικό νεφρό, κ.λπ.; Η παθολογία της ουροδόχου οδού περιλαμβάνει την πλήρη απουσία της ουροδόχου οδού, συμπεριλαμβανομένων των διπλών ουροδόχων οδών, της παθολογίας της ουροδόχου οδού, της τοποθέτησης της ανοίξεως της ουροδόχου οδού, της παθολογίας της ουροδόχου οδού, της ουροδόχου οδού, της κύστης και της εξωτερικής παθολογίας της σύνδεσης της κύστης με την ουροδόχο οδό.4～7Η διπλή νεφρός, η διπλή ουροδόχος οδός και η τοποθέτηση της ανοίξεως είναι λιγότερο συχνές γενετικές ανωμαλίες σε παιδιά, αλλά λόγω της μεγάλης διακύμανσης των συμπτωμάτων, δημιουργεί一定 difficulty στην κλινική διάγνωση.

　　Τι είναι οι συνήθεις επιπλοκές της γενετικής παθολογίας του ουρογεννητικού συστήματος;

　　Η κοινή συμπτωματολογία της γενετικής παθολογίας του ουρογεννητικού συστήματος είναι η αιμορραγία κατά την ούρηση, η ανώριμη ούρηση, ο πόνος στο στομάχι, και τα όγκια στην κοιλιά. Συγκεκριμένες εκδηλώσεις περιγράφονται παρακάτω.

　　1Η απώλεια ελέγχου της ούρησης είναι η κύρια εκδήλωση, προκαλούμενη από την ατελή τοποθέτηση της ουροδόχου οδού.

　　2Η δυσκολία στην ούρηση είναι η κύρια εκδήλωση, προκαλούμενη από την κυστική παθολογία της ουροδόχου οδού.

　　3, mainly manifested as urinary system infection, caused by urine reflux and urinary tract hydronephrosis.

　　4, mainly manifested as abdominal masses, caused by repeated kidneys and repeated ureteral hydronephrosis.

　　Congenital urinary system malformations are mainly congenital diseases, so it is impossible to prevent the disease directly. Early detection, early diagnosis, and early treatment are of great significance for preventing the disease. During pregnancy, regular examinations should be done, and if the child shows a tendency of developmental abnormalities, chromosomal screening should be done in time, and if confirmed, artificial abortion should be performed in time to avoid the birth of children with the disease.

　　The examination of congenital urinary system malformations includes rectal examination, blood and urine routine, liver and kidney function examination, and the specific examination methods are described as follows.

　　1, rectal examination: it can provide important clues for determining the location and extent of urethral stricture and whether there is associated rectal injury, which is an important examination.

　　2, diagnostic catheterization: can cause partial lacerations to develop into complete ruptures, thereby increasing bleeding, causing hematoma, and secondary infection.

　　3, urethral metal probe or induction probe examination: can determine the location and extent of urethral stricture.

　　4, blood routine, urine routine, liver and kidney function, electrolytes, electrocardiogram, X-ray film, urological ultrasound, cystourethrogram, intravenous urography, cystoscopy, ureteroscopy.

　　In addition to conventional treatment, attention should also be paid to some aspects of diet for congenital urinary system malformations: patients should eat foods rich in vitamins, high-quality protein, and diuretics; avoid spicy and刺激性 and greasy foods.

　　The treatment of congenital urinary system malformations includes surgical and non-surgical treatment, and the methods are described as follows.

　　First, treatment principles

　　1, actively treat urethral and surrounding infections.

　　2, with the aim of restoring urethral voiding function, restoring the anatomical continuity and integrity of the urethra.

　　3, avoid the occurrence of new complications during the treatment process.

　　4, if there is chronic renal insufficiency, perform cystostomy.

　　5, if there is a urethral rectal fistula, perform colonic fistula first.

　　Second, non-surgical treatment

　　Non-surgical treatment mainly relies on urethral dilation, even in cases after surgical treatment, regular dilation should be performed to prevent recurrence of stricture. Urethral dilation should not be performed when there is acute inflammation in the urethra, and it should be performed under good anesthesia and strict aseptic conditions. It is forbidden to use force during dilation. If necessary, guide with one finger in the rectum to prevent penetration into the false passage or even the rectum. Dilation must be gradually increased from a small probe rod to a larger probe rod, without haste. Rapid dilation can easily cause lacerations in the urethral wall, followed by scar formation, which exacerbates stricture. Generally, males dilate to F24It is advisable. After each urethral dilation, there is congestion and edema in the urethra. It takes about2～3It takes a day to subside, so it is not advisable to4Continuous dilation within the day. The interval between the second dilation is generally from1Starting around a week, it gradually extends.

　　The injection of urethral irrigation fluid through the urethra can prevent the recurrence of urethral stricture and achieve soft dilation effects. Therapeutic methods such as audio and iodine ion permeation can accelerate scar softening and consolidate the effects of dilation.

　　Τρίτη, χειρουργική επέμβαση

　　1、Αντιμετώπιση της στένωσης του ουροδόχου:Η αντιμετώπιση της στένωσης μετά τον τραυματισμό του ουροδόχου είναι3～6μήνες είναι κατάλληλος. Ανάλογα με την έκταση της βλάβης, μπορεί να επιλεγεί η παρακάτω χειρουργική μέθοδος:

　　(1) Επεμβολή ενδοχείλιδου ουροδόχου (επιλογή):Χρησιμοποιώντας το χειρουργικό εργαλείο ουροδόχου (ψυχρός κουτί) ή το λέιζερ για να ανοίξει τα ραβδιά της στένωσης, να επεκτείνει το εσωτερικό μέγεθος του ουροδόχου και να αφήσει το καθετήρα. Κατάλληλο για στενή στένωση.

　　(2) Επεμβολή συνδυασμού ουροδόχου (προτείνεται):Αφαιρώντας το κόλπο του περινίου, αφαιρώντας το στενό τμήμα και το ραβδί, συνδυάζοντας τα δύο άκρα του ουροδόχου, κατάλληλο για τη στένωση του τμήματος

　　(3) Επεμβολή τραβήγματος ουροδόχου (επιλογή):Κατάλληλο για ασθενείς που δεν μπορούν να εκτελέσουν την επέμβαση συνδυασμού του ουροδόχου, αφαιρώντας το στενό τμήμα του ουροδόχου, αφήνοντας το μακρύτερο τμήμα του ουροδόχου ελεύθερο, ώστε να περάσει μετρίου μέτρου μέσω του στενού τμήματος, να το固定άρει ή να το περάσει με τεντωτική γραμμή μέσω της κοιλιάς. Ασθένεια: μπορεί να προκαλέσει μείωση του μήκους του πέους και κάμψη του πέους κατά την ερωτική ερεθιστικότητα.

　　(4） Επεμβολή αντικατάστασης ουροδόχου (επιλογή):Κατάλληλο για τη στένωση του ουροδόχου σε μεγάλο μήκος ή το σφιγμένο. Χρησιμοποιούνται μετακινήσεις δέρματος με κεφαλή και ελεύθερη μεταμόσχευση για τη βελτίωση της βλάβης του ουροδόχου.

　　① Μετακινήσεις δέρματος με κεφαλή:Χρησιμοποιούνται συχνά το δέρμα του πέους και του περινίου. Η πλάτη του δερμάτων πρέπει να έχει καλή αιματοδότηση, οι επιπλοκές περιλαμβάνουν τριχώματα, πέτρες, σχηματισμό κοιλοτήτων. Η πιθανότητα επανεμφάνισης στένωσης του ουροδόχου στο μέλλον παραμένει υψηλή.

　　② Ελεύθερη μεταμόσχευση:Όλα τα είδη των αυτόλογων επιθηλίων, δέρματος, υλικών tissue engineering (απομακρυσμένος υποκείμενος ιστός) είναι κατάλληλα για τη χειρουργική αποκατάσταση της στένωσης του ουροδόχου.

　　2、Αντιμετώπιση της στένωσης του προσθίου ουροδόχου:Η χρονική στιγμή της αντιμετώπισης της στένωσης μετά τον τραυματισμό του ουροδόχου είναι3μήνες μετά. Είναι πιο κατάλληλο μετά από

　　η στένωση του προσθίου ουροδόχου που επηρεάζει την επιφάνεια του ουροδόχου σφαινοειδούς (

　　Για τη στένωση του σφηνοειδούς που είναι μικρότερη από2cm της στένωσης του ουροδόχου, η χειρουργική επέμβαση της απομάκρυνσης των ραβδισμάτων και της συνδυαστικής χειρουργικής είναι η πιο κατάλληλη θεραπεία (προτείνεται), η επιτυχία της οποίας μπορεί να φτάσει στο95％. Για τη στένωση του ουροδόχου στο πέος και τη μακρύτερη στένωση του σφηνοειδούς ουροδόχου (>2cm) Δεν προτείνεται η χρήση απλής τεχνικής συνδυασμού των τεμαχίων, επειδή μπορεί να προκαλέσει κάμψη και πόνο στην πένηση του ασθενούς, για αυτούς τους ασθενείς προτείνεται η χρήση αντικαταστάτη ουροδόχου με μετακινήσεις δέρματος ή ελεύθερη μεταμόσχευση (προτείνεται). Δεν προτείνεται η χρήση ουροδύναμων σκαφών για την αντιμετώπιση ασθενών με τραυματική στένωση του ουροδόχου.

　　Διαχείριση μετά τον χειρουργικό επέμβαση

　　Μόνο η ενδοχείλιδος χειρουργική επέμβαση αφήνει ουροδόχο.1～2Εβδομάδες. Κατά γενικές γραμμές, μετά από κάθε είδος χειρουργικής επέμβασης, συνήθως αφήνεται ουροδόχος.3～4Εβδομάδες. Ενθαρρύνεται οι ασθενείς να πίνουν πολύ νερό, να χρησιμοποιούν κατάλληλα αντιβιοτικά.