Η γενετική απουσία, η φραγμάτωση και η στενότητα του δωδεκαδάκτυλου

　　Ημέρες στην εμβρυώσεις5Ημέρες, η υπερπλασία των επιφανειακών κυττάρων του πρωτοεντέρου υπερβαίνει την κοιλότητα του εντέρου και κλείνει την κοιλότητα, εμφανίζεται μια προσωρινή φάση πλήρωσης, μέχρι την9～11Ημέρες, οι κύτταρα της επιφανειακής μεμβράνης του πρωτοεντέρου διέρχονται από το φαινόμενο της κενώσεως, σχηματίζουν πολλά κενά, μετά η ενσωμάτωση των κενών είναι η φάση της κοιλότητας, η κοιλότητα του εντέρου γίνεται ξανά διεπαγόμενη, μέχρι την12Η διαδικασία δημιουργίας του εντέρου είναι κανονική ταυτόχρονα. Αν το σχηματισμός των κενών εμποδιστεί, παραμένει στη φάση της πλήρωσης, ή αν τα κενά δεν ενσωματωθούν πλήρως, η επανάληψη της κοιλότητας του εντέρου είναι δύσκολη, μπορεί να σχηματιστεί κλείσιμο του εντέρου ή στενότητα. Αυτό είναι η κύρια αιτία του κλειστού εντέρου (Tandler θεωρία), συχνά συνοδεύεται από άλλες ανωμαλίες, όπως η αδυναμία γενετικής προόδου (30％）、μηνύωσης του εντέρου (20％）、κύκλωμα πλάγιου πνεύμονα, κλείσιμο του οισοφάγου και ανώτερη και κάτω ουροδόχος κύστης, καρδιαγγειακές και ουρογενικές ανωμαλίες κ.λπ. Η ύπαρξη πολλαπλών συστημάτων ανωμαλιών ταυτόχρονα υποδηλώνει ότι είναι σχετική με την ολοκληρωμένη ανάπτυξη του οργανισμού στην αρχική φάση της εμβρυώσεως και όχι απλώς η τοπική ανάπτυξη του δωδεκαδάκτυλου. Πολλοί πιστεύουν ότι η διαταραχή της αίματος του εντέρου κατά τη διάρκεια της εμβρυώσεως, όπως η έλλειψη αίματος, η νεκρωση, η απορρόφηση και η ανάπτυξη, μπορεί επίσης να προκαλέσει κλείσιμο του δωδεκαδάκτυλου ή στενότητα.

　　Η ασθένεια βρίσκεται συχνά στη δεύτερη μοίδα του δωδεκαδάκτυλου, η σφιγμολήψια συμβαίνει κυρίως στο πίσω μέρος του πυελοστομάχου, μερικές φορές στο πρόσωπο. Οι κοινότεροι τύποι περιλαμβάνουν: κύκλωμα πλάγιου πνεύμονα, σφιγμολήψια του οισοφάγου, κλείσιμο του οισοφάγου και ανώτερη και κάτω ουροδόχος κύστης, καρδιαγγειακές και ουρογενικές ανωμαλίες κ.λπ. Η ύπαρξη πολλαπλών συστημάτων ανωμαλιών ταυτόχρονα υποδηλώνει ότι είναι σχετική με την ολοκληρωμένη ανάπτυξη του οργανισμού στην αρχική φάση της εμβρυώσεως και όχι απλώς η τοπική ανάπτυξη του δωδεκαδάκτυλου.

　　1Τύπος διαφράγματος:Η μορφή του εντέρου διατηρείται συνεχής, υπάρχει μια μη διεσπασμένη μπαράζα στον κοιλότητά του, συχνά είναι μοναδική, μπορεί επίσης να υπάρχει σε πολλούς τομείς ταυτόχρονα; ή η μπαράζα είναι μια μορφή μπαράζα, αποσπάται προς την κατεύθυνση της περιοχής της σφιγμολήψιας και σχηματίζει μορφή φούσκας; ή υπάρχει ένα μικρό οξύ κενό στο κέντρο της μπαράζας, η διέλευση της τροφής είναι δύσκολη. Η περιοχή του πυελοστομάχου βρίσκεται συνήθως στο πίσω εσωτερικό ή κοντά στο πίσω και το μπροστινό μέρος της μπαράζας.

　　2Τύπος κλειστού εντέρου:Η διακοπή της συνέχειας του εντέρου, τα δύο άκρα είναι πλήρως διαιρεμένα ή υπάρχουν μόνο ίνες που συνδέουν τα δύο άκρα, η μεσεντέρα έχει επίσης κωνική θύρα. Στη κλινική πρακτική, αυτός ο τύπος είναι σπάνιος.

　　3Διαταραχές του στενού δωδεκαδάκτυλου:Η ενδοκοιλιακή μεμβράνη έχει μια περιβαλλοντική υπερπλασία, η ενδοκοιλιακή περιοχή δεν έχει λειτουργία επέκτασης; Υπάρχουν και εκφράσεις ότι κοντά στην περιοχή του πυελοστομάχου υπάρχει μια στενά�τη περιοχή.

　　Η περιοχή κοντά στην κλείδα του δωδεκαδάκτυλου και του στομάχου επεκτείνεται σημαντικά, η μυώδης層ή γίνεται παχύτερη, η νευρική φυλή μεταξύ των ενδομυϊκών κύτταρων υποβαθμίζεται, η λειτουργία της συστολής είναι κακή. Κατά τη διάρκεια της κλείσης του δωδεκαδάκτυλου, τα απόμακρα εντέρα συρρικνύονται και γίνονται μικρά, τα τοιχώματα των εντέρων είναι λεπτά, δεν υπάρχει αέριο στον κοιλότητά τους. Κατά τη διάρκεια της στενότητας, υπάρχει αέριο στον απόμαχο κοιλότητά τους.

　　Από έντονη εμετική, υπάρχει έντονη υποξαιμία, ακαλιαιμία, διαταραχές ηλεκτρολύτων, απώλεια βάρους και ανεπαρκής θρέψη και άλλες συνεπαγόμενες ασθένειες.

　　1Διαταραχές υγρασίας:Νατρίου (NaCl, NaHCO3Είναι το κύριο άχρηστο άλας που καθορίζει την πυκνότητα του εξωκυτταρικού υγρού, οπότε η συγκέντρωση νατρίου του αίματος είναι ο κύριος παράγοντας που καθορίζει την πίεση του αίματος. λόγω της διαφορετικής αναλογίας μεταξύ νερού και νατρίου, προκαλείται διαφορετική αλλαγή της συγκέντρωσης νατρίου και της πυκνότητας του αίματος. Κατά τη διάρκεια της υποξαιμίας, η κλινική πρακτική συχνά διαιρεί την υποξαιμία ανάλογα με την πυκνότητα του αίματος.3Τύποι: ισοοσμωτική υποξαιμία, υποοσμωτική υποξαιμία και υπεροσμωτική υποξαιμία.

　　2Διαταραχές ηλεκτρολύτων:Η νερό και οι ηλεκτρολύτες διανύουν ευρέως τις κυτταρικές και εξωκυτταρικές περιοχές, συμμετέχουν σε πολλές σημαντικές λειτουργίες και μεταβολικές δραστηριότητες του σώματος και παίζουν μια πολύ σημαντική ρόλο στη διατήρηση της κανονικής ζωής. Η δυναμική ισορροπία του νερού και των ηλεκτρολύτων στο σώμα επιτυγχάνεται μέσω της ρύθμισης από το νευρικό σύστημα και τα υγρά του σώματος. Στη κλινική πρακτική, συχνές διαταραχές της μεταβολής νερού και ηλεκτρολύτων περιλαμβάνουν υπεροσμωτική υποξαιμία, υποοσμωτική υποξαιμία, ισοοσμωτική υποξαιμία, οίδημα, υπερβοή, υποκαλιαιμία και υπερκαλιαιμία.

　　Δυνατότητα έρευνας με ακτινογραφία ακτινίου Χ για οριζόντια και προτιλούμενη ακτινογραφία, όπου φαίνεται μια μεγάλη επιφάνεια υγρού στην αριστερή επώδυνη κοιλιά, και επίσης μια επιφάνεια υγρού στην δεξιά επώδυνη κοιλιά, η οποία αντιπροσωπεύει την επεκταμένη κοιλία και τον προσεγγιστικό οισοφάγο του δωδεκαδάκτυλου. Η υπόλοιπη κοιλιά δεν έχει αέριο, δημιουργώντας το 'σήμα των δύο αεριών', το οποίο είναι το τυπικό ακτινογραφικό σημάδι της στένωσης του δωδεκαδάκτυλου. Η ακτινογραφία της στένωσης του δωδεκαδάκτυλου είναι παρόμοια με τη στένωση, αλλά η επέκταση του δωδεκαδάκτυλου είναι λιγότερη, η επιφάνεια του υγρού είναι μικρότερη, και η υπόλοιπη κοιλιά έχει μικρή ποσότητα αερίου. Στην περιπτώση στένωσης του εντέρου του νεογνού, απαγορεύεται η έρευνα με σιδηροπυρίτιδα, καθώς μπορεί να προκαλέσει θανατηφόρο πνευμονία από εισπνοή σιδηροπυρίτιδας, και μερικές φορές για να διαφοροποιηθεί από την κακή περιφορά του εντέρου, μπορεί να γίνει ενέσιμη σιδηροπυρίτιδα, για να παρατηρηθεί η θέση του εγκλιμακίου και του αριστερού κόλπου. Ωστόσο, αυτό δεν είναι απαραίτητο, καθώς η ακτινογραφία της κοιλιάς μπορεί να επιβεβαιώσει τη διάγνωση.

　　Στα τελευταία χρόνια, η προγεννητική υπερηχογράφηση έχει αποκαλύψει δύο υγρές κηλίδες στην κοιλιά, που έχουν αξία για τη διάγνωση, και μπορούν να παρέχουν βάση για την πρόωρη χειρουργική επέμβαση μετά τη γέννηση.

　　Στην περίπτωση στένωσης του δωδεκαδάκτυλου, η έγκυος μπορεί να έχει φαινόμενα λοιμώξεων του ιού, αιμορραγίας από τη βουβωνική αφή, συχνά με υπερβολική ποσότητα αμνίου. Ο βρέφος μπορεί να εμφανίσει συχνή έμετο σε λίγες ώρες μετά τη γέννηση, με μεγάλη ποσότητα, περιέχοντας胆汁, αν η στένωση βρίσκεται κοντά στην κοιλιά του κύτταρου δεν περιέχει胆汁. Δεν εκπέμπεται κανονικός κόπρανας, ή μπορεί να εκπέμπεται μικρή ποσότητα λευκής γαλακτώδους ουσίας ή βαρύχρωμης ουσίας, αλλά μπορεί να υπάρχει1～2Μικρή ποσότητα σκοτεινής κόπρανα. Τα συμπτώματα σε περίπτωση στένωσης είναι παρόμοια με αυτά της στένωσης. Σε ελαφρώς στενότερες περιπτώσεις, η διακοπτόμενη έμετος μπορεί να εμφανιστεί σε λίγες εβδομάδες ή μήνες μετά τη γέννηση, ή να ξεκινήσει να εμφανίζεται έτη μετά. Πоскольку πρόκειται για υψηλή στένωση, γενικά δεν υπάρχει δυσφορία, ή υπάρχει μόνο ελαφριά αύξηση του όγκου στην επώδυνη κοιλιά, σπάνια παρατηρούνται κύματα του στομάχου. Σε περίπτωση έντονου εμετού, υπάρχει σημαντική απώλεια υγρών, ανισορροπία οξέος-βασικού και διαταραχή ηλεκτρολυτών, αδυναμία και κακή διατροφή.

　　Η στένωση του δωδεκαδάκτυλου κατά τη διάρκεια της εμβρυϊκής ανάπτυξης αντιμετωπίζεται με δυσκολία, δημιουργώντας στένωση ή στένωση του δωδεκαδάκτυλου. Η νόσος δεν έχει ειδικές προληπτικές μέθοδους, η πρόωρη διάγνωση και θεραπεία είναι η κλειδί για την πρόληψη και την αντιμετώπιση της νόσου.

　　Δυνατότητα έρευνας με ακτινογραφία ακτινίου Χ για οριζόντια και προτιλούμενη ακτινογραφία, όπου φαίνεται μια μεγάλη επιφάνεια υγρού στην αριστερή επώδυνη κοιλιά, και επίσης μια επιφάνεια υγρού στην δεξιά επώδυνη κοιλιά, η οποία αντιπροσωπεύει την επεκταμένη κοιλία και τον προσεγγιστικό οισοφάγο του δωδεκαδάκτυλου. Η υπόλοιπη κοιλιά δεν έχει αέριο, δημιουργώντας το 'σήμα των δύο αεριών', το οποίο είναι το τυπικό ακτινογραφικό σημάδι της στένωσης του δωδεκαδάκτυλου. Η ακτινογραφία της στένωσης του δωδεκαδάκτυλου είναι παρόμοια με τη στένωση, αλλά η επέκταση του δωδεκαδάκτυλου είναι λιγότερη, η επιφάνεια του υγρού είναι μικρότερη, και η υπόλοιπη κοιλιά έχει μικρή ποσότητα αερίου. Στην περιπτώση στένωσης του εντέρου του νεογνού, απαγορεύεται η έρευνα με σιδηροπυρίτιδα, καθώς μπορεί να προκαλέσει θανατηφόρο πνευμονία από εισπνοή σιδηροπυρίτιδας, και μερικές φορές για να διαφοροποιηθεί από την κακή περιφορά του εντέρου, μπορεί να γίνει ενέσιμη σιδηροπυρίτιδα, για να παρατηρηθεί η θέση του εγκλιμακίου και του αριστερού κόλπου. Ωστόσο, αυτό δεν είναι απαραίτητο, καθώς η ακτινογραφία της κοιλιάς μπορεί να επιβεβαιώσει τη διάγνωση.

　　Infuse nutritional fluids immediately after surgery to promote recovery. Avoid eating spicy foods such as cigarettes, alcohol, coffee, strong tea, and various spicy seasonings such as scallions, ginger, garlic, chili, pepper, curry, etc.

　　Place a nasogastric tube before surgery to reduce pressure, correct dehydration and electrolyte imbalance, appropriately supplement blood volume, keep warm, and provide vitamin K and antibiotics.

　　During surgery, it is necessary to carefully investigate whether there are other congenital malformations, such as malrotation of the intestine and annular pancreas. The distal part of the atresia needs to be injected with normal saline to expand it, and the entire small intestine needs to be checked in order to see if there are multiple atresia and stenosis. Choose the operation according to the malformation situation. Diaphragm-type atresia uses diaphragm resection. Caution must be taken to prevent injury to the orifice of the common bile duct when resecting. If the proximal and distal ends of the duodenum are very close or there is also annular pancreas, duodenoduodenal anastomosis can be performed. Duodenal atresia and stenosis can choose duodenal-jejunal anastomosis, but it may produce blind loop syndrome after surgery. It can also use duodenal truncation, reshape the expanded segment of the intestine by truncation, and can recover the effective peristalsis of the duodenum early, advance the date of feeding, and reduce complications.

　　Some advocate that gastrostomy can ensure gastric emptying, prevent aspiration, and can feed the jejunum early by passing the gastric tube through the anastomosis. It is also possible to place a catheter in the jejunum and infuse nutritional fluids immediately after surgery to promote recovery.

　　The treatment of duodenal atresia is quite difficult, the efficacy is still not satisfactory today, and the mortality rate is5About 0%, the prognosis is related to the time of diagnosis, degree of malformation, multiple atresia, severe combined malformation, premature infants or low birth weight infants, and other factors.