Η ανωμαλία της λειτουργίας του ήπατος

　　Οι λόγοι που προκαλούν την ανεπαρκία της ηπατικής λειτουργίας είναι ποικίλοι, μπορούν να συνοψιστούν σε τα εξής κλάδους:

　　1Οι παρασιτοί (π.χ. Schistosoma haematobium, Clonorchis sinensis, Amoeba), οι σπείρα, τα βακτήρια, οι ιοί μπορούν να προκαλέσουν βλάβη στο ήπαρ; Μεταξύ αυτών, οι ιοί είναι πιο συχνές (π.χ. η ιογενής ηπατίτιδα).

　　2Η τοξικότητα των χημικών ουσιών όπως το τετραχλωρομεθάνιο, το χλωροφόρ, το πυρίτιο, το αντιμόλυβδο, το αντιασβέστιο κ.λπ. μπορεί συχνά να καταστρέψει το ενζυμικό σύστημα των ηπατικών κυττάρων, να προκαλέσει διαταραχή της μεταβολικής διαδικασίας, ή να επιβραδύνει τη διαδικασία της οξυγόνωσης της οξιδωτικής ροής, μείωση της παραγωγής ATP, προκαλώντας την μεταβολή και την νεκρωση των ηπατικών κυττάρων; Κάποια φάρμακα, όπως η χλωροπρομαζίνη, η παρααμινωξυβενζόνη, η ισοθυοβενζόνη, ορισμένα ιοφόρα φάρμακα και αντιβιοτικά (όπως η τετρακυκλίνη), μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στο ήπαρ σε μικρό αριθμό ατόμων, μπορεί να έχει σχέση με την αλλεργία.

　　3Η δυσλειτουργία του ανοσοποιητικού συστήματος της ηπατικής νόσου μπορεί να προκαλέσει την ανώμαλη ανοσοανταπόκριση, η ανώμαλη ανοσοανταπόκριση είναι επίσης ένας από τους κύριους λόγους βλάβης του ήπατος. Για παράδειγμα, ο ιός της ηπατίτιδας Β μπορεί να προκαλέσει την ανοσοανταπόκριση του σώματος και της κυτταρικής ανοσοαπόκρισης, η οποία μπορεί να βλάψει τα ηπατικά κύτταρα; Οι επιφανειακοί αντιγόνα του ιού της ηπατίτιδας Β (hbsag), οι κεντρικά αντιγόνα (hbcag), τα ε抗原 (hbeag) κ.λπ. μπορούν να συνδέονται με την επιφάνεια των ηπατικών κυττάρων, να αλλάζουν την ανοσογονικότητα της μεμβράνης των ηπατικών κυττάρων και να προκαλέσουν την αυτοανοσία. Επίσης, η πρωτοπαθής ηπατική σκληρότητα, τα αιματοκρίματα των ασθενών περιέχουν πολλαπλά αντισώματα (αντισώματα κατά των μικρών χοληδόχων αγγείων, αντισώματα κατά των μιτοχονδρίων, αντισώματα κατά των平滑ιδιών, αντισώματα κατά του πυρήνα κ.λπ.), μπορεί να είναι και μια αυτοανοσική νόσος.

　　4Η έλλειψη θρεπτικών συστατικών όπως η χολίνη και η μεθιονίνη μπορεί να προκαλέσει την ηπατική λιπογενή μεταβολή. Αυτό οφείλεται στο γεγονός ότι η μεταφορά λίπους στον ήπαρ πρέπει πρώτα να μετατραπεί σε φωσφολπίδα (πρωτεύοντα η φωσφολπιδίνη), και η χολίνη είναι απαραίτητη για τη σύνθεση της φωσφολπίδας. Η μεθιονίνη παρέχει το μέθιο του για τη σύνθεση της φωσφολπίδας. Όταν αυτά τα συστατικά λείπουν, η απομάκρυνση του λίπους από τον ήπαρ εμποδίζεται, προκαλώντας την ηπατική λιπογενή μεταβολή.

　　Στην κλινική πρακτική, υπάρχουν πολλές επιπλοκές της δυσλειτουργίας της ηπατικής λειτουργίας, οι πιο συχνές επιπλοκές της δυσλειτουργίας της ηπατικής λειτουργίας είναι διάφορες ιογενείς ηπατίτιδες, ηπατική παχυσαρκία, ηπατική σκληρότητα, καρκίνο του ήπατος κ.λπ., αναλυθείτε παρακάτω:

　　1Η δυσλειτουργία της ηπατικής λειτουργίας μπορεί να προκαλέσει διάφορες ιογενείς ηπατίτιδες (παραδοσιακή ηπατίτιδα, ηπατίτιδα Β, ηπατίτιδα Γ κ.λπ.), ηπατική παχυσαρκία, ηπατική σκληρότητα, καρκίνο του ήπατος κ.λπ., που είναι οι πιο συχνές επιπλοκές της δυσλειτουργίας της ηπατικής λειτουργίας.

　　2Η δυσλειτουργία της ηπατικής λειτουργίας μπορεί να προκαλέσει διαταραχή της αιμορρραγικής ροής, όπως η κύρια καρδιακή ανεπάρκεια, μπορεί να προκαλέσει την ηπατική ανεπαρκία και την ανεπαρκή οξυγόνωση.

　　3Η δυσλειτουργία της ηπατικής λειτουργίας μπορεί να προκαλέσει βλοκαρία των χολικών δρόμων, όπως οι πέτρες, οι όγκοι, οι αμαυροί, οι οποίοι προκαλούν την απόφραξη της χολής, αν η κατάσταση διαρκέσει πολύ, μπορεί να προκαλέσει την βλάβη των ηπατικών κυττάρων από την οξέωση της χολής που παραμένει και την πίεση των ηπατικών χολικών αγγείων στις αιμοφόρους σφαιρικές δομές, προκαλώντας την ηπατική ανεπαρκία και την νεκρωση των ηπατικών κυττάρων.

　　4Η δυσλειτουργία της ηπατικής λειτουργίας μπορεί να προκαλέσει γενετικές ασθένειες, κάποιες γενετικές ασθένειες όπως η αιμοχρωματώδης ασθένεια, η κυστεϊκή φυματίωση, η a1-Η ανεπαρκής αντιασπλαστική πρωτεΐνη, η νόσος του Wilson κ.λπ. είναι οι πιο συχνές και σημαντικές γενετικές ηπατικές νόσους, είναι οι κύριοι λόγοι που μπορούν να προκαλέσουν την ανωμαλία της λειτουργίας του ήπατος.

　　Όταν η λειτουργία του ήπατος είναι ανωμαλική, εμφανίζονται πολλά κλινικά συμπτώματα, με ορισμένα συμπτώματα πιο έντονα, και με ορισμένα συμπτώματα πιο μυστηριώδη. Τα συμπτώματα της ανωμαλίας της λειτουργίας του ήπατος εκφράζονται σε πολλές πτυχές του σώματος:

　　1、 η ανωμαλία της δραστηριότητας της δυστροφίας προκαλεί την μείωση της όρεξης, την δυσγευσία, την ναυτία, τον εμετό, την διάρροια ή την δυσκοιλιότητα και άλλα συμπτώματα.

　　2、 η βλάβη των ηπατικών κυττάρων προκαλεί την αύξηση των αλανίνης αμινοτρανσφεράσης και άλλων ενζύμων, την μείωση της χολινεστεράσης, μπορεί να προκαλέσει αδυναμία, ευκολία στην κόπωση, την επιθυμία για ύπνο κ.λπ.;

　　3、 η ανωμαλία της μεταβολής της χολερόλης μπορεί να προκαλέσει κίτρινη κλίμακα, η κύρια συμπτωματολογία είναι η κίτρινη αλλαγή της επιδερμίδας, των σκληρών κορυφών, των οργάνων του οφθαλμού κ.λπ., όταν η κίτρινη κλίμακα αυξάνεται, ο ούρος, η βλέννα, η έκκριση των δακρύων και η εφίδρωση επίσης γίνονται κίτρινη, η σάλια γενικά δεν αλλάζει χρώμα.

　　4、 η διαταραχή της μεταβολής του γλυκοζού, η αλλαγή της περιεκτικότητας του λιπώδους οξέος, η μείωση της ικανότητας της σύνθεσης και της εστεροποίησης της χοληστερόλης. Επομένως, η βλάβη της λειτουργίας του ήπατος πρέπει να περιοριστεί ανάλογα με την κατάσταση ημέρας του σακχάρου και άλλων υψηλών θερμίδων τροφών, για να αποφευχθεί η υπερπληθωρισμός της τροφής και η αύξηση των λιπών στο σώμα, που μπορεί να προκαλέσει υψηλή περιεκτικότητα λιπώδους οξέος ή ηπατική λιπώδη νόσο και επιδεινώσει την κατάσταση της νόσου.

　　5、 η ανωμαλία της μεταβολής των λιπών μπορεί να προκαλέσει ηπατική λιπώδη νόσο. Το ήπαρ είναι ο κύριος οργανός για τη μεταβολή των λιπών, την οξείδωση και τη χρήση των ελεύθερων λιπαρών οξέων, είναι επίσης το κύριο μέρος της σύνθεσης, έκκρισης, αποσύνθεσης και μεταφοράς των λιποπρωτεϊνών και της μεγαλύτερης μερίδας των μεταφορέων λιπών. Στην περίπτωση της ηπατικής νόσου μπορεί να προκαλέσει μείωση της συγκέντρωσης των συνολικών λιπαρών οξέων του πλάσματος και έλλειψη πολυακόρεστων λιπαρών οξέων, αύξηση της συγκέντρωσης των ελεύθερων λιπαρών οξέων και των τριγλυκεριδίων του πλάσματος, η υπερβολική ποσότητα τριγλυκεριδίων αποθηκεύεται σε μορφή λιποκυττάρων, προκαλώντας ηπατική λιπώδη νόσο. Μπορεί να προκαλέσει πόνο στο ήπαρ ή τον θόρυβο του πέους;

　　6、 η ανωμαλία της σύνθεσης της αλβουμίνης, η μείωση της αλβουμίνης, η μείωση της κολοειδικής συγκέντρωσης του αίματος, η υδάτινη ύλη του αίματος περνάει από τα αιμοφόρα αγγεία στα ιστούς, σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσει οίδημα της κοιλιάς, οίδημα του θώρακα κ.λπ.;

　　7、 η ανωμαλία της μεταβολής των βιταμινών, η έλλειψη βιταμινών μπορεί να προκαλέσει σκληρότητα της επιδερμίδας, νυχτερινή βλέψη, φλεγμονή του στόματος και της γλώσσας, οίδημα, αιμορραγία της επιδερμίδας, οστεοπόρωση και άλλες ασθένειες;

　　1、 η διάθεση πρέπει να είναι ειρηνική. Ο ιατρικός τομέας πιστεύει ότι η οργή βλάπτει το ήπαρ, για τους ασθενείς με βλάβη του ήπατος και ανωμαλία της λειτουργίας του ήπατος, πρέπει να είναι χαρούμενοι, να ελέγχουν την οργή και να μην βάζουν φλέγματα, αλλιώς θα προκαλέσουν συσσώρευση του ηπατικού πνεύματος, την ανόρθωση της ηπατικής φλόγας και την επιδείνωση της νόσου του ήπατος.

　　2、 διασφαλίστε την ανάπαυση. Οι ασθενείς με ανωμαλία της λειτουργίας του ήπατος δεν πρέπει να ασχολούνται με πολύ έντονες και απαιτητικές ασκήσεις και εργασία, αλλιώς θα αυξήσουν το φορτίο του ήπατος και θα είναι επιβλαβείς για την κατάσταση της νόσου.

　　3、 μη χορηγείτε φάρμακα αδιαφιλοξενίας. Επειδή πολλά φάρμακα πρέπει να μεταβολιστούν από το ήπαρ και πολλές φαρμακευτικές ουσίες είναι επιβλαβείς για το ήπαρ, μπορούν να προκαλέσουν ηπατική βλάβη από φάρμακα και να επιδεινώσουν τη βλάβη του ήπατος.

　　4、 τακτική έλεγχος. Κάθε μισό μήνα ή1μήνας πρέπει να επανεξεταστεί η λειτουργία του ήπατος, για να κατανοήσουμε τοις χρόνους τις αλλαγές της νόσου και να παρέχει στο γιατρό βάση για τη θεραπεία.

　　1ALT: Είναι η κύρια δομή διάγνωσης της βλάβης των ηπατικών κύτταρων, η οποία συχνά είναι παράλληλη με την σοβαρότητα της νόσου. Στην οξεία ηπατίτιδα και την κοινή ηπατίτιδα με ηπατική σκληρότητα, η ALT μπορεί να αυξηθεί. Ωστόσο, η ALT δεν έχει ειδικότητα, πολλές ηπατικές και εξωηπατικές ασθένειες μπορούν να αυξηθούν. Επιπλέον, η αλλαγή της δραστικότητας της ALT δεν είναι συμφωνική με την οργανοπαθολογική αλλαγή του ήπατος, σε ορισμένους ασθενείς με σοβαρές ηπατικές βλάβες η ALT δεν αυξάνεται.

　　2、AST: Το AST είναι ευρέως διαδεδομένο σε πολλούς ιστούς και οργανισμούς του σώματος, με την υψηλότερη περιεκτικότητα στο μυοκαρδίωμα, το ήπαρ και το νεφρό. Συμπεριλαμβάνεται από τα ισοenzymes ASTs και ASTm, τα οποία βρίσκονται στον πυρήνα των κυττάρων και στην mitochondria αντίστοιχα. Η αύξηση του AST έχει την ίδια σημασία με το ALT στη διάγνωση της ηπατίτιδας, και συχνά η αύξηση του AST δεν είναι τόσο σημαντική όσο του ALT. Αν το επίπεδο του AST είναι υψηλότερο από το ALT, υποδηλώνει ότι η βλάβη και η καταστροφή των ηπατοκυττάρων είναι πιο σοβαρή. Αν μετρήσετε τα ισοenzymes, η σημασία τους είναι μεγαλύτερη, όταν υπάρχει ήπια βλάβη του ήπατος, μόνο το AST αυξάνεται, ενώ σε σοβαρές βλάβες το ASTm αυξάνεται σημαντικά.

　　3、αλκαλική φωσφατάση (ALP): Συντίθεται από τρία ή περισσότερα ισοenzymes, δηλαδή το ήπαρ, το εντέρο (με εξαιρετικά χαμηλή περιεκτικότητα) και το πλακούντα (μόνο στις γυναίκες κουράγματα στο μεσοπρόθεσμο και το τελικό στάδιο), καθώς και μια μικρή ποσότητα από τα οστά. Η ALP εκκρίνεται μέσω του δακτυλικού δακτυλίου. Επομένως, η δυσλειτουργία της ηπατικής απόκρημνιζόμενης, η δυσλειτουργία του δακτυλικού δακτυλίου, καθώς και η δυσλειτουργία των οστών μπορεί να αυξήσουν την ALP. Η κανονική τιμή αναφοράς (30-90)

　　4、γλουταμινική μετατρέπτη (GGT): Ο ρυθμός του GGT σε υγιείς ανθρώπους είναι πολύ χαμηλός (40 μονάδες), κυρίως από το ήπαρ, λίγο από το νεφρό, τον πанкρέα και το μικρό intestine. (GGT) Δεν είναι τόσο αξιόπιστο όσο το ALT για την ανίχνευση της βλάβης των ηπατοκυττάρων, αλλά έχει σημασία στην διάγνωση της κίτρινης. Η δυσκολία στην απομάκρυνση από το ήπαρ (εσωτερική βλοκада) και η εξωτερική βλοκада, καθώς και η ηπατική σκληρότητα, η ηπατική όγκος, η τοξική ηπατίτιδα, η αλκοολική ηπατίτιδα, η λιπώδης ηπατίτιδα κ.λπ. μπορούν να αυξηθούν.

　　5、total συστατικό της κίτρινης χρωσίνης (TB) και της άμεσης κίτρινης χρωσίνης (Bc): Στις περιπτώσεις ηπατίτιδας, η TB και η Bc μπορούν να αυξηθούν σε διάφορους βαθμούς, αν η Bc αυξηθεί σημαντικά, υποδηλώνει ότι υπάρχει χοληλοκυστική κίτρινη.

　　6、total πρωτεΐνη (TP), αλβουμίνη (A), γλοβουλίνη (G): Στις περιπτώσεις κυστικής ηπατίτιδας και ηπατικής σκληρότητας, συχνά παρατηρείται μείωση της αλβουμίνης και αύξηση της γλοβουλίνης, κάτι που οδηγεί στην A/G αναστροφή.

　　1、περισσότερα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες είναι καλύτερα.

　　πλήρες σιτάρι και ψωμί κ.λπ., τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες μπορούν να μειώσουν αποτελεσματικά το επίπεδο του LDL χοληστερόλη στον οργανισμό. Οι διατροφολόγοι σημειώνουν ότι για να επιτευχθεί ο επιθυμητός αντίκτυπος στη χοληστερόλη, η περιεκτικότητα σε φυτικές ίνες στη διατροφή πρέπει να φτάσει15)30 γραμμάρια. Οι ασθενείς με υψηλά επίπεδα tot χοληστερόλης πρέπει να καταναλώνουν περισσότερα λαχανικά, φρούτα και μανιτάρια, όπως το τανίν, το αγκάρι, το ματάι, το ντομάτι, το κολοκύθι, το ινδικό κριθάρι κ.λπ., αυτά τα τρόφιμα είναι πλούσια σε φυτικές ίνες που βοηθούν στην εξάλειψη του χοληστερόλη.

　　2、περισσότερα ψάρια είναι καλύτερα.

　　έρευνα για το Ω-3λιπαρά οξέα (υπάρχουν στα ψάρια όπως ο σολομός, ο σαλαμινός, ο σακίδας και ο σαρδινέλας) για την επίδρασή τους στο υψηλό χοληστερόλη, τα αποτελέσματα της έρευνας δείχνουν ότι όταν ο αριθμός των γευμάτων με ψάρι φτάσει σε εβδομαδιαία1πρόγραμμα ή حتى καθημερινά1Σε αυτή την περίπτωση, μπορεί να μειώσει αποτελεσματικά την πρόσληψη υψηλών λιπαρών οξέων. Το ω-3 λιπαρό οξύ και η φυτική λεκιθίνη έχουν την ικανότητα να μειώσουν τα επίπεδα του τριγλυκεριδίου, αλλά η επίδρασή τους στη μείωση του χοληστερόλη είναι μικρότερη (φυσικά, εξακολουθεί να είναι χρήσιμη).

　　3)

　　)Στα προϊόντα από φασόλια, όπως το τυρί και το αερισμένο φυτικό πρωτεΐνη, υπάρχει μια φυσική φυτική χημική ουσία που ονομάζεται ισοφλαβόνη. Οι έρευνες δείχνουν ότι αυτή η χημική ουσία βοηθά στην αφαίρεση της χοληστερίνης με χαμηλή πυκνότητα που είναι επιβλαβής για τα αγγεία από το σώμα.

　　4)

　　)Μια έρευνα που διεξήχθη από το Πανεπιστήμιο Tufts του Μασαχουσέτη δείχνει ότι η περιεκτικότητα της βιταμίνης C στο αίμα είναι ανάλογη με την περιεκτικότητα της χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεϊνικής χοληστερίνης στο σώμα. Οι ειδικοί προτείνουν να καταναλώνετε κάθε μέρα3)4)Τροφές πλούσιες σε βιταμίνη C, όπως τα πορτοκαλί, οι πατάτες, το σπανάκι, το μπρόκολο, τα φράουλα, το κίτρινο μπανάνι και τα πράσινα φυλλώδη λαχανικά, μπορούν να αυξήσουν την περιεκτικότητα της βιταμίνης C στο αίμα του ανθρώπου, αυξάνοντας τον αριθμό των χαμηλής πυκνότητας λιποπρωτεϊνών χοληστερίνης στο σώμα, διασφαλίζοντας την ελεύθερη ροή των αγγείων. Οι βιταμίνες C, E και άλλες ουσίες με αντιοξειδωτική δράση, αν και δεν μπορούν να μειώσουν άμεσα την περιεκτικότητα της χοληστερίνης στο αίμα, βοηθούν στη μείωση των επιπτώσεων της χοληστερίνης στα αγγεία.

　　)Τα μέθοδοι θεραπείας της διαταραχής της λειτουργίας του ήπατος περιλαμβάνουν τα εξής:

　　)1)Φάρμακα αντιϊού

　　Τα πιο συχνά χρησιμοποιούμενα είναι οι παρασιτοκτόνοι και η lamivudine. Η lamivudine έχει συμπεριληφθεί στη λίστα των φαρμάκων που καλύπτονται από την ασφάλιση υγείας και χρησιμοποιείται ευρέως, μπορεί να αναστείλει τη αναπαραγωγή του ιού της ηπατίτιδας Β, να προκαλέσει τη μετατροπή της e πρωτεΐνης σε σειρά της ηπατίτιδας Β και να βελτιώσει τα κλινικά συμπτώματα, είναι ένα από τα φάρμακα με την καλύτερη αποτελεσματικότητα που χρησιμοποιούνται στην κλινική και είναι το πιο αντιπροσωπευτικό φάρμακο.

　　)2)Ανοσορροπικός ρυθμιστής:

　　Κοενζύμη Q10Η辅酶Q στον αλυσίδα του μεταβολισμού του οργανισμού παίζει τον ρόλο του μεταδότη υδρογόνου, έχει ενεργοποιητικό αποτέλεσμα σε μια σειρά από ένζυμα και έχει σημαντική επίδραση στη μεταβολιστική οξυγόνωση. Κοενζύμη Q10Μπορεί να ρυθμίσει την ανοσολογική λειτουργία του οργανισμού, βελτιώσει τη λειτουργία του ήπατος και τα συμπτώματα της ηπατίτιδας, και μειώσει τις επιπλοκές.

　　Η levamisole είναι ένας μη ειδικός ανοσορροπικός ρυθμιστής, ο οποίος μπορεί να βελτιώσει την κυτταρική ανοσολογική λειτουργία των ασθενών με ηπατίτιδα Β, να έχει οριστική επίδραση στη μετατροπή της σειράς της ηπατίτιδας Β, να προλαμβάνει την καρκινοποίηση των ηπατικών κυττάρων των ασθενών με ηπατίτιδα Β και να χρησιμοποιείται σε συνδυασμό με φάρμακα προστασίας του ήπατος και άλλα αντιϊικά φάρμακα για να βελτιώσει την αποκατάσταση της λειτουργίας του ήπατος και την αφαίρεση του ιού της ηπατίτιδας. Η εφαρμογή της levamisole είναι καλύτερη από την οральια, και δεν έχει σημαντικές τοξικές και παρενέργειες.

　　)3)Φάρμακα που προωθούν την αποκατάσταση και την αναγέννηση των ηπατικών κυττάρων: Χρησιμοποιούνται ηπαρογόνο (επιταχυντής της ανάπτυξης των ηπατικών κυττάρων).