Η συνδρομή του σύντομου εντέρου

　　Υπάρχουν πολλές αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν τον συνδρόμο σύντομης εντέρου, ο συνδρόμος σύντομης εντέρου των ενηλίκων προκαλείται από την επαναλαμβανόμενη ασθένεια του μικροσκοπίου, όπως η νόσηση του Κρόνου, η ραδιολογική βλάβη του εντέρου ή η επαναλαμβανόμενη ασθένεια της εντέρου και της εξωτερικής φλέβας, η πολλαπλή απομάκρυνση του μικροσκοπίου λόγω της αιμορραγίας του εντέρου, η αιμορραγία από την栓塞 ή τη θρόμβωση των σφηνοειδών αγγείων, η βλάβη από τραυματισμό ή την απόκρυψη της αιμορραγίας, η απομάκρυνση μεγάλου όγκου του μικροσκοπίου λόγω της αιμορραγίας της ανεπαρκούς αιμορραγίας, σπάνιες περιπτώσεις περιλαμβάνουν λάθη χειρουργικής τεχνικής στη θεραπεία της γαστρικής έλξης;-Η αντένωση του ileum, που προκαλεί κλινικά συμπτώματα παρόμοια με αυτά της εκτεταμένης απομάκρυνσης του μικροσκοπίου. Στα παιδιά, οι αιτίες είναι γενικά κληρονομικές, όπως η διάνοια, η κλείσιμο του εντέρου, η νεκρωτική εντεροκολίτιδα που προκαλεί την ανεπαρκή μήκος του εντέρου για την απορρόφηση αρκετών θρεπτικών συστατικών.

　　1Ενήλικες

　　Υπάρχουν πολλές αιτίες που μπορούν να προκαλέσουν τον συνδρόμο σύντομης εντέρου στους ενήλικες, κυρίως λόγω της栓塞 ή της θρόμβωσης των σφηνοειδών αγγείων του μεσεντέρου, καθώς και της εκτεταμένης απομάκρυνσης του μικροσκοπίου λόγω της αιμορραγίας του εντέρου;75%% ή περισσότεροι). Οι παράγοντες που προκαλούν την栓塞 ή τη θρόμβωση των σφηνοειδών αγγείων περιλαμβάνουν: ηλικιωμένους, μακροπρόθεσμη ύπαρξη υπερτασικής καρδιακής ανεπάρκειας, αθηροσκλήρωση και καρδιακή βαλβίτη, μακροπρόθεσμη χρήση διουρητικών, υπερκοагуляσιμότητα, ορμονικά αντισυλληπτικά; Η χειρουργική σύνδεση των κεντρικών και των περιφερικών εντέρων σε ασθενείς με παχυσαρκία μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα συνδρόμου σύντομης εντέρου; Οι λιγότερο συχνές αιτίες περιλαμβάνουν τραυματισμούς της κοιλιάς, πρωτοπαθή ή δευτεροπαθή όγκους του εντέρου, ραδιολογικές αλλαγές του εντέρου; Σπάνιες περιπτώσεις περιλαμβάνουν λάθη χειρουργικής τεχνικής στη θεραπεία της γαστρικής έλξης;-Η αντένωση του ileum, που προκαλεί κλινικά συμπτώματα παρόμοια με αυτά της εκτεταμένης απομάκρυνσης του μικροσκοπίου.

　　2Παιδιά

　　Οι αιτίες του συνδρόμου σύντομης εντέρου σε παιδιά μπορούν να διαχωριστούν σε αιτίες πριν και μετά τη γέννηση. Οι κύριες αιτίες πριν τη γέννηση είναι η κλείσιμο του μικροσκοπίου, η κακή στροφή του μεσεντέρου που προκαλεί την τοποθέτηση του μικροσκοπίου ή την ανωμαλία της στροφής του, μπορεί να συμβεί εντός του ωμού ή οποιαδήποτε στιγμή μετά τη γέννηση; Η αυξημένη νεκρωτική εντεροκολίτιδα στη νεογνική ηλικία έχει γίνει η κύρια αιτία του συνδρόμου σύντομης εντέρου των νεογνών. Επιπλέον, οι λιγότερο συχνές αιτίες μετά τη γέννηση περιλαμβάνουν την επέκταση της δυστομίας του μεγάλου ορθού στο μικρό εντέρο, την栓塞 ή τη θρόμβωση των σφηνοειδών αγγείων, την ραδιολογική εντεροκολίτιδα ή την νόσο του Κρόνου, που μπορεί να προκαλέσει αυτό το σύνδρομο, αλλά κυρίως υπάρχει σε μεγαλύτερη ηλικία παιδιών.

　　Αν ο ασθενής με συνδρόμο σύντομης εντέρου δεν λαμβάνει ειδική θεραπεία υποστήριξης διατροφής, θα εμφανίσει σταδιακά συμπτώματα υποθροφίας, όπως απώλεια βάρους, εξάντληση, ατροφία μυών, αναιμία, χαμηλή αιμοσφαιρίνη, αναιμία, υπερκαρνακία της επιδερμίδας, σπασμοί μυών, κακή συστολή και πόνοι οστών. Η έλλειψη ασβεστίου και μαγνησίου μπορεί να ενισχύσει την εξάρτηση του νευρικού και μυϊκού συστήματος και να προκαλέσει κράμπες χεριών και ποδιών, ενώ η μακροπρόθεσμη έλλειψη ασβεστίου μπορεί να προκαλέσει οστεοπόρωση.

　　Αντιμετωπίζονται μακροπρόθεσμοι συνδυασμοί παρενεργειών της συνδρόμου σύντομης εντέρου, όπως η παχυσαρκία του ήπατος, οι λίθοι των χοληδόχων αγγείων, οι λίθοι του ουροποιητικού συστήματος κ.λπ.

　　Η σύνδρομο σύντομης κότας έχει ως κύρια κλινικά συμπτώματα την εναρμόνιση της διάρροιας και την έλλειψη θρέψης κατά τη μεταγενέστερη φάση. Τα συμπτώματα της σύνδρομου σύντομης κότας μπορούν συχνά να διαιρεθούν σε τρεις φάσεις: την περίοδο της απώλειας, την περίοδο της αποκατάστασης και την περίοδο της αναγέννησης.2L, το περιεχόμενο του υγράματος περιέχει ποσότητα κάλιο20mmol/L, οπότε εμφανίζονται διαταραχές του υγρού, των ηλεκτρολυτών, της αλκαλικής-μαγνησιακής ισορροπίας και της ισορροπίας της αλκαλικής-μαγνησιακής ισορροπίας. Η περίοδος αποκατάστασης είναι επίσης γνωστή ως δεύτερη φάση, κατά την οποία η εσωτερική σταθερότητα του σώματος γίνεται σταθερή, η συχνότητα της διάρροιας μειώνεται, η λειτουργία του μικροσκοπικού εντέρου αρχίζει να αποκαθίσταται, η απορροφητική λειτουργία ενισχύεται, η απώλεια του εντέρου μειώνεται σταδιακά και η ενδοσκόπηση του εντέρου εμφανίζεται αύξηση. Η διάρκεια αυτής της φάσης εξαρτάται από το μήκος του υπολειπόμενου εντέρου,是否存在 ileocecal, η αποκαταστατική λειτουργία του εντέρου, το μέγιστο μπορεί να φτάσει2έως 2 χρόνια, συνήθως κατά την περίοδο6μήνες, η περιόδος αυτή είναι γνωστή και ως τρίτη φάση, κατά την οποία η λειτουργία του εντέρου ανακτάται και具有一定的 digestive and absorption function. Σε αυτή τη φάση, η μέθοδος και η ποσότητα της υποστήριξης της θρέψης έχουν καθοριστεί, αλλά πρέπει να συνεχιστεί η υποστήριξη της θρέψης και η πρόληψη των επιπλοκών. Η κλινική διαδικασία της σύνδρομου σύντομης κότας περνάει przez τρεις φάσεις: την περίοδο της απώλειας, την περίοδο της αποκατάστασης και την περίοδο της αναγέννησης.

　　1Η οξεία φάση: συνήθως μετά την επέμβαση1～3μήνες, λόγω της μεγάλης διάρροιας, η απώλεια υγρών και ηλεκτρολυτών, η διαταραχή της ισορροπίας, οι σοβαρές περιπτώσεις απειλούν τη ζωή του ασθενούς2～3μήνες, λόγω της μεγάλης διάρροιας, η απώλεια υγρών και ηλεκτρολυτών, η διαταραχή της ισορροπίας, οι σοβαρές περιπτώσεις απειλούν τη ζωή του ασθενούς2.5μέχρι 2 εβδομάδες5μέχρι 2 εβδομάδες, εκτός από τη διάρροια, υπάρχει εξάντληση, ολιγουρία και διψία, έλλειψη ηλεκτρολυτών, διαταραχή της αλκαλικής-μαγνησιακής ισορροπίας, υποκαλιέμιο, υπομαγνήτιο, κλονισμοί και άλλα συμπτώματα.

　　2Η προσαρμοστική περίοδος: είναι η αρχική φάση της ήπιου οράλιας πρόσληψης και της σταδιακής αύξησης της ποσότητας, συνήθως διαρκεί μήνες1έως 2 χρόνια, κατά την περίοδο αυτή, η διάρροια ελαχιστοποιείται σημαντικά, η διαταραχή της υγρασίας και των ηλεκτρολυτών ανακτάται, η πιο έντονη κλινική εκδήλωση είναι η αναιμία, η απώλεια βάρους, οι σοβαρές περιπτώσεις εμφανίζουν υποπρωτεϊναιμία και οίδημα, μπορεί επίσης να εμφανιστούν συμπτώματα βλάβης των βιταμινών και των μετάλλων, όπως βραδύφωτο, μυοπάθεια, αιμορραγική τάση, αναιμία και οστεομαλακία.

　　3Η σταθερή φάση: συνήθως μετά την επέμβαση1Περίπου 1 έως 2 χρόνια πριν εμφανιστεί η σταθερή κατάσταση, λόγω της αποκατάστασης του υπολειπόμενου εντέρου, η κατάσταση της νόσου γίνεται σταδιακά σταθερή και μπορεί να διατηρήσει σχετικά κανονική ζωή στο σπίτι, αλλά μπορεί να υπάρχει έλλειψη λιποδιαλυτών βιταμινών, ασβεστίου και άλλων μικροστοιχείων, η υπεραφαίρεση του ileum μπορεί να προκαλέσει την έλλειψη της Βιταμίνης Β12, ο ασθενής μπορεί να εμφανίσει έλλειψη βιταμινών και μετάλλων.12Η έλλειψη, μερικοί ασθενείς δεν μπορούν να φτάσουν στο στάδιο της πλήρους οράλιας θρέψης, και χρειάζεται να βοηθηθεί με την εξωτερική γαστρεντερική θρέψη της οικογένειας.

　　Η σύνδρομο σύντομης κότας επηρεάζει σοβαρά την καθημερινή ζωή του ασθενούς, οπότε πρέπει να υπάρχει ενεργός πρόληψη. Στο πλαίσιο της χειρουργικής διαδικασίας, πρέπει να αποφεύγεται η αδιάκριτη αφαίρεση του εντέρου, καθώς είναι η κλειδί για την πρόληψη της σύνδρομου σύντομης κότας. Στην περίπτωση που συμβεί, πρέπει να γίνει ενεργός αναγέννηση και πρόληψη των επιπλοκών.　

　　Η διάγνωση της σύνδρομου σύντομης κότας βασίζεται κυρίως στην ιστορία της νόσου και την κλινική εκδήλωση. Οι κύριες κλινικές εξετάσεις περιλαμβάνουν τα εξής:

　　1Η εξέταση της αίματος: ο ασθενής μπορεί να έχει αναιμία με έλλειψη σιδήρου ή αιμορροϊκή αναιμία.

　　2、Η βιοχημική ανάλυση του αίματος: μπορεί να υπάρξει διαταραχή των ηλεκτρολυτών και της οξυβασικής ισορροπίας, αρνητική ισορροπία αζώτου; Η πρωτεΐνη του πλάσματος, τα λίπη μειώνονται, η περιεκτικότητα των λιποπρωτεϊνών αυξάνεται.}

　　3、Η δοκιμή της πρωτεΐνης του αιμορραγίνης μπορεί να μειωθεί.

　　4、Η δοκιμή της απορρόφησης του σακχάρου, πρωτεΐνης, λίπους του μικροσκοπικού εντέρου μπορεί να μειωθεί.

　　5、Αν χρειαστεί, μπορεί να γίνει έλεγχος της λειτουργίας του παγκρέατος και της εκκρίσεως οξαλικού οξέος της ούρων.

　　6、Συμπεριλαμβανομένων των μικροοργανισμών της μικροσκοπικής εντέρου μπορεί να κάνει την καλλιέργεια και τον αριθμό των μικροοργανισμών, αν υπερβεί107/ml θεωρείται θετικό.

　　7、X-ray μπαρμπαρίτα έλεγχος: μπορεί να καθορίσει με ακρίβεια τη μήκος του απομενουσίου μικροσκοπικού εντέρου, το χρόνο passage του περιεχομένου του εντέρου, την κατάσταση των ενδοφθάλμιων φυλών, η επανάληψη των ελέγχων μπορεί να χρησιμοποιηθεί για τη σύγκριση της παρατήρησης.

　　Η σύνδρομο του σύντομου εντέρου στην αρχική φάση οι ασθενείς δεν μπορούν να καταναλώσουν τροφή από το στόμα, χρειάζεται εξωτερική θρεπτική υποστήριξη για την παροχή ενέργειας. Όταν το έντερο εισέλθει στη φάση της αποκατάστασης, η ποσότητα της διάρροιας ελέγχεται, η λειτουργία του εντέρου αρχίζει να αποκαθίσταται, μπορεί να ξεκινήσει τη χρήση μικρής ποσότητας, ισορροπίας, εύκολα απορροφήσιμων ενδοσυστημικών θρεπτικών παραγόντων, και να αυξηθεί σταδιακά ανάλογα με την προσαρμογή και την απορρόφηση του ασθενούς. Η συνεχής ένεση είναι ευεργετική για την απορρόφηση, και μειώνει την ταχύτητα της ενδοσυστημικής πιέσης που προκαλείται από την ένεση.4εβδομάδες, ή αν ο ασθενής δεν μπορεί να αντέξει την δυσφορία της τοποθέτησης του鼻肠管, μπορεί να γίνει η τοποθέτηση του γαστροεντεροσκοπικού οισοφάγου ή η τοποθέτηση του εντέρου μέσω του δέρματος υπό την καθοδήγηση του ενδοσκοπίου. Ταυτόχρονα, καθώς η κατάσταση της θρεπτικής κατάστασης βελτιώνεται, μπορεί να μειωθεί η εξωτερική θρεπτική υποστήριξη, μέχρι να χρησιμοποιηθεί πλήρως η ενδοσυστημική θρεπτική υποστήριξη. Μετά την προσαρμογή της ενδοσυστημικής θρεπτικής υποστήριξης,应根据病人的残留肠段的长度和代偿的情况，στη βάση της ενδοσυστημικής θρεπτικής υποστήριξης, να προσθέσουμε ειδική ενίσχυση της στόματος, και να προσθέσουμε βιταμίνες, μικροστοιχεία και να ενισχύσουμε τα ηλεκτρολύτη. Η μετάβαση από την ενδοσυστημική θρεπτική υποστήριξη στην καθημερινή διατροφή απαιτεί σταδιακή προσαρμογή, δεν πρέπει να επιταχυνθεί.3～6μήνας, μπορεί να χρειαστεί και περισσότερο χρόνο.

　　1、Η αρχική αποκατάσταση της λειτουργίας του εντέρου, πρέπει να επιλεγεί η χαμηλή πρωτεΐνη, η χαμηλή λίπη ρευστή τροφή, όπως το λεπτό ρύζι, το λεπτό σιρόπι σιταριού, το νερό της φρούτων, το γλυκό νερό βιταμινών, το νερό της ντομάτας κ.λπ., κάθε50~100ml, κάθε3~6ημέρα.

　　2、Η περαιτέρω αποκατάσταση της λειτουργίας του εντέρου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η ισορροπημένη τροφή για την ενίσχυση του εντέρου, όπως το Ansol, το Lisicon κ.λπ.

　　3、Ο ασθενής πρέπει να αποφεύγει (να περιορίζει) τη χρήση τροφίμων: υψηλή λιπαρότητα, υψηλή ίνταση, πικάντικες και ερεθιστικές τροφές, όπως ζώσιμα λίπη, κινναράδα, σπανάκι, σέλινο, κρεμμύδι, σκόρδο, πιπέρι κ.λπ.

　　Η θεραπεία της σύνδρομου του σύντομου εντέρου είναι διαφορετική ανάλογα με τη κλινική φάση της: στην κρίσιμη φάση, η εξωτερική θρεπτική υποστήριξη και η διατήρηση της ισορροπίας υγρασίας-ηλεκτρολυτών είναι η κύρια μέθοδος; Η φάση προσαρμογής, η συνδυασμένη θεραπεία εξωτερικής και σταδιακής αύξησης της ενδοσυστημικής θρεπτικής υποστήριξης; Η φάση διατήρησης, η μετάβαση του ασθενούς σταδιακά στην ενδοσυστημική θρεπτική υποστήριξη ως κύρια μέθοδος.

　　Πρώτο μέρος: Χωρίς χειρουργική θεραπεία

　　1、Ακμή

　　（1）Η διατήρηση της υδροηλεκτρολυτικής και οξυβασικής ισορροπίας του σώματος και της θρεπτικής κατάστασης: πρέπει να καταγραφεί προσεκτικά24hΗ ποσότητα εισόδου και εξόδου υγρών, τα αποτελέσματα της συνεχούς έλεγχου των ηλεκτρολυτών του πλάσματος, η μείωση του βάρους, παρέχουν βάση για την ενίσχυση του νερού, των ηλεκτρολυτών και των θρεπτικών συστατικών. Μετά την24～48hΗ υγρό που προστίθεται πρέπει να είναι κυρίως φυσιολογικό ορός και διαλυόμενος γλυκόζης, μπορεί επίσης να δοθεί μια ποσότητα αμινοξέων και διαλυτών βιταμινών. Σύμφωνα με το πρότυπο, η παροχή αζώτου πρέπει να ξεκινήσει από μικρή ποσότητα, να αυξηθεί σταδιακά η ποσότητα των αμινοξέων, ώστε η αρνητική ισορροπία αζώτου να διορθωθεί. Καθημερινή ενίσχυση6～8L υγρά, η δόση των ηλεκτρολυτών καθορίζεται ανάλογα με τα αποτελέσματα της παρακολούθησης. Μετά την επέμβαση}}2～3ημέρα μπορεί να ξεκινήσει η πλήρης ενδοφλέβια διατροφή (TPN), η σύνθεση πρέπει να περιλαμβάνει ζάχαρη, πρωτεΐνη, λίπη, ηλεκτρολύτες, λιποδιαλυτές βιταμίνες A, D, E και υδατοδιαλυτές βιταμίνες (B1、B2、PP, B6、φολικό οξύ, B12、C)、 μικροστοιχεία κ.λπ. Η πρόσληψη θερμίδων και πρωτεϊνών πρέπει να υπολογίζεται προσεκτικά ανάλογα με το βάρος, την κλινική κατάσταση και την ενεργητικότητα του ασθενούς. Οι θερμίδες παρέχονται κυρίως από τη γλυκόζη και τα λίπη, η υπερβολική γλυκόζη μπορεί να μετατραπεί σε λίπη και να αποθέσει στο ήπαρ, αυξάνοντας τον κίνδυνο της λήθαργης λήθαργης της ηπατικής λειτουργίας.

　　（2）Πρόληψη της λοίμωξης: Για την πιθανότητα λοιμώξεων από το έντερο, πρέπει να επιλέξετε αντιβιοτικά για την αντιμετώπιση των αερόβιων και αερóbιων βακτηρίων. Όταν ο ασθενής συνεχίζει να έχει πυρετό, πρέπει να γίνει υπερηχογράφημα ή CT εικόνα, για να ανακαλύψει τους αμυγδαλούς αβύσσους και να αντιμετωπίσει αποτελεσματικά.

　　（3）Ελέγχος της διάρροιας: Η απαγόρευση της πρόσληψης και η ενδοφλέβια διατροφή μπορούν να αναστείλουν την κίνηση και την έκκριση του γαστρικού συστήματος, να επιβραδύνουν την εκκένωση του γαστρικού συστήματος, και έτσι να μειώσουν τη διάρροια. Για τους ασθενείς με σοβαρή διάρροια που είναι δύσκολο να ελεγχθεί, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η αγκλεπτινίνη και τα συνθετικά της.50mg,2～3times/d, η υποδόρια ένεση μπορεί να επιτύχει την έντονη αναστολή της έκκρισης του γαστρικού συστήματος, να μειώσει τη διάρροια και να μειώσει την απώλεια ηλεκτρολυτών.

　　（4）Ενεργοποίηση της υπερπαραγωγής του γαστρικού οξέος: Η υπερπαραγωγή του γαστρικού οξέος μετά την χειρουργική επέμβαση μπορεί να αντιμετωπιστεί με την χρήση H2βλοκαριστές υποδοχέων ή αναστολείς της πυροπυροξιδάσης όπως η φαμοτεδίνη, η ροσακές, κ.λπ., μπορούν επίσης να χρησιμοποιηθούν για την πρόληψη της ελκώδους εσοχής και της ελκώδους γαστροστομίας.

　　2、προσαρμοστική περίοδος：

　　η εμφάνιση της προσαρμογής των υπολειπόμενων εντέρων, η συχνότητα της διάρροιας μειώνεται. Σε αυτήν την περίοδο, η βασική προτεραιότητα είναι να διασφαλιστεί ότι η πρόσληψη θρεπτικών συστατικών είναι επαρκής, να χρησιμοποιηθεί η ενδοκοιλιακή διατροφή για να αντικαταστήσει την ενδοφλέβια διατροφή, για να αποφύγετε τη μείωση της ενζυμικής δραστικότητας του κροσσού του εντέρου. Γενικά, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η στοιχειωτική διατροφή ως μεταβατική φάση. Ο ασθενής πρέπει να χρησιμοποιήσει εξωτερικό διάμετρο1～2mm διάμετρος σιλικόνης και γαστρεντεροσκόπηση, αν ο ασθενής έχει προηγουμένως υποστεί πункциοποίηση του ιлеού και τοποθέτηση καναλιού, μπορεί να χρησιμοποιηθεί αυτός ο δρόμος για τη διατροφή. Η ενδοφλέβια ένεση ξεκινά από1/4συνέχεια, κάθε ώρα25ml. Αυξήστε σταδιακά τη συγκέντρωση και τη ποσότητα χωρίς να αυξήσετε τη διάρροια. Γενικά χρησιμοποιείται η βαρύτητα για την ένεση.80g λύεται σε300ml νερού, κάθε1ml προκαλεί θερμότητα4.184kJ, η δόση της διατροφής για τους ενήλικες μπορεί να φτάσει2000～3000ml. Καθώς αυξάνεται η δόση των στοιχειωτών διατροφών, θα πρέπει να μειώσετε σταδιακά και τελικά να αποσύρετε την ενδοφλέβια διατροφή. Οι αμινοξέα που περιέχονται σε κάποιες στοιχειωτές διατροφές, όπως η γλουταμίνη, παίζουν εξαιρετικό ρόλο στην προσαρμογή και την αντιστροφή των υπολειπόμενων εντέρων. Σε αυτήν την περίοδο, θα πρέπει να συνεχίσετε να παρακολουθείτε τις σχετικές αναλύσεις.

　　Σε τη διαδικασία της σταδιακής ανακτήσης της όρεξης του ασθενούς, θα πρέπει να ανακτήσει την κατάποση μέσω της στόματος όσο το δυνατόν πιο νωρίς. Μπορεί να λάβει μια διατροφή με υψηλή περιεκτικότητα σε πρωτεΐνες, χαμηλή περιεκτικότητα σε λίπη και ισορροπημένη περιεκτικότητα σε υδατάνθρακες με χαμηλή περιεκτικότητα σε σκουπίδια. Προσπαθήστε να το κάνετε όσο το δυνατόν πιο γευστικό, με μικρές γεύσεις και πολλές φορές την ημέρα. Επικεντρωθείτε στην τεχνική της σίτισης, καθώς μπορεί να επιτευχθεί το διπλό αποτέλεσμα, ιδιαίτερα στους βρέφους. Για να αποφύγετε την ανεπαρκή πρόσληψη λίπους, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε μεσαίου αλφα-αιθυλαιθέρου (MCT) αντί για τα συνηθισμένα λίπη, καθώς το πρώτο δεν απαιτεί τη δημιουργία μικροκυττάρων (micelle formation) για απορρόφηση.

　　If diarrhea is controlled, the intake of usual fat can be gradually increased, and pancreatic lipase can be added to aid digestion and absorption. Such patients are not easily digestible and absorbable lactose, so dairy products should be gradually increased.

　　If the patient still has excessive gastric acid secretion, metoclopramide can be continued to be given, using this drug to reduce gastric acid secretion and the concentration of hydrogen ions in the small intestinal lumen, which is helpful to improve the absorption of fatty acids, proteins, and carbohydrates.

　　This period also needs to pay attention to the supplementation of vitamins, especially fat-soluble vitamins and vitamin B12. Patients are generally prone to calcium deficiency and should be supplemented extra. Other like magnesium and iron should also be paid attention to. They can take a variety of vitamins and minerals drug preparations. If there is small intestinal contamination syndrome, oral broad-spectrum antibiotics can be given. At the same time, special attention should also be paid to complications caused by parenteral nutrition, such as sepsis caused by catheter contamination, liver overload caused by liver disease, and excessive proliferation of bacteria in the small intestine, which need to be actively prevented and treated.

　　3、Maintenance period:

　　During this period, the residual small intestine function has been maximally compensated, and it can usually tolerate oral diet without restriction of fat and separation of liquid and solid. However, there are still30% of patients experience malabsorption during this period, and regular determination of plasma vitamin, mineral, and trace element concentrations with supplementation and adjustment treatment is required. If short bowel syndrome that does not respond to non-surgical treatment still needs to be considered for surgical treatment.

　　Secondly, surgical treatment

　　When the patient still has severe short bowel syndrome or long-term no improvement in small intestinal adaptation after drug, food, nutritional rehabilitation, and TPN treatment, surgical treatment can be considered. The purpose of surgical treatment is to increase the absorption area of the small intestine or slow down the intestinal transport time (delaying the emptying of chyme) to increase the absorption capacity of the small intestine.

　　1、Reduction in intestinal transport related surgical methods:

　　（1）Inversion of small intestinal segment: Inverting and anastomosing a segment of the small intestine so that the inverted intestinal tract exhibits retrograde peristalsis, which can slow down intestinal transport and change muscle electrical activity, conducive to the absorption of nutrients. The ideal length of the inverted intestinal segment for adults is10～15cm, in infants it is3cm, the inverted intestinal segment is the terminal small intestine. When the patient's remaining intestinal segment is too short and cannot provide10cm of intestinal segment for inversion, it is not advisable to perform this operation.

　　（2）Colon interposition surgery: Utilizing the characteristics of slow colonic peristalsis and rare segmental peristaltic impact, the colon is interposed between the jejunum or ileum to extend the time of intestinal transport. The surgical methods include2types, one is the same direction peristalsis interposed colon, reported abroad11cases of infants, including4cases with good results; the other is retrograde peristalsis interposed colon, similar to small intestine interposition, the effect is not certain. There is no standard length for the interposed colon, ranging from8～24cm为宜。

　　（3）Small intestine valve or sphincter reconstruction surgery: Patients with extensive small bowel resection and excision of the ileocecal junction have extremely poor prognosis. This surgical procedure is mainly designed for such cases. Generally, the surgical site is at the end of the remaining small intestine, including a nipple-like flap similar to ileostomy, longitudinal muscle incision to allow smooth contraction of the circular muscle, submucosal tunnel of the small intestine, and terminal small intestine invagination technique, etc. Most of these techniques will produce some degree of mechanical intestinal obstruction, which can slow down intestinal transport and prevent excessive growth of bacteria in the small intestine due to retrograde reflux of colonic contents.

　　2、μεθόδους χειρουργικής αύξησης της επιφάνειας του εντέρου:

　　（1）Χειρουργική μείωση της σύντομης παράτασης του μικροσκοπικού εντέρου: Μία από τις προσαρμογές μετά την εκτεταμένη χειρουργική αφαίρεση είναι η διόγκωση του υπολειπόμενου εντέρου, η οποία προκαλεί την καθυστέρηση των περιεχομένων του εντέρου και την υπερβολική ανάπτυξη των βακτηρίων, αυξάνοντας την ανεπαρκή απορρόφηση. Επομένως, η συστολή και η διόγκωση του εντέρου πρέπει να βελτιώσει τη κινητικότητα του μικροσκοπικού εντέρου. Η μέθοδος που προτάθηκε από τον Bianchi είναι να κοπεί ένα τμήμα του μικροσκοπικού εντέρου κατά μήκος του άξονα, να διαιρεθεί σε δύο μέρη και να διασφαλιστεί ότι οι αιμοφόροι αγωγοί του μεμβρανικού σώματος διαχωρίζονται για να διατηρηθεί η ατομική αίρεση, να ράψουν ξεχωριστά σε δύο λεπτές διοχεύσεις, η διάμετρος των οποίων είναι η μισή του αρχικού διοχευτήρα, και η μήκος είναι διπλάσια του αρχικού διοχευτήρα. Αυτή η χειρουργική μέθοδος είναι κατάλληλη για ασθενείς με διόγκωση του εντέρου, ειδικά παιδιά, αλλά έχουν πιθανές επιπλοκές, όπως η πολλαπλή συστέλλωση και η στένωση των ράψεων.

　　（2）（Νέα μεμβράνη του μικροσκοπικού εντέρου: Κατά τη διάρκεια της αφαίρεσης ενός τμήματος του εσωτερικού εντέρου, χρησιμοποιείται ένα ανεπιφύλακτο κολονικό έντερο ως πλάκα, ή χρησιμοποιείται το μεμβρανικό τοίχωμα του κολονικού εντέρου, η μυϊκή μασχάλη της κοιλίας ή το υλικό προσθήκης για την επισκευή, η μεμβράνη από το άκρο του μικροσκοπικού εντέρου αναπτύσσεται και καλύπτει τη μεμβράνη του κολονικού εντέρου. Οι ενζύμοι πέψη και απορρόφησης παράγονται στην νέα μεμβράνη, και η ποσότητα της έκκρισης μπορεί να είναι ίση με την αρχική μεμβράνη του μικροσκοπικού εντέρου. Ωστόσο, αυτή η μέθοδος χρησιμοποιείται μόνο σε πειράματα ζώων, και η διαδικασία της χειρουργικής επέμβασης επηρεάζεται από το μέρος του μικροσκοπικού εντέρου, το υλικό επισκευής και τους παράγοντες ανάπτυξης κ.λπ.

　　3、μεταμόσχευση του μικροσκοπικού εντέρου:

　　Η μεταμόσχευση του μικροσκοπικού εντέρου είναι η πιο ιδανική και αποτελεσματική μέθοδος για τη θεραπεία του συνδρόμου του κοντού εντέρου, είναι κατάλληλη για τους ασθενείς που χρειάζονται μόνιμη εξάρτηση από την TPN. Ωστόσο, λόγω της υψηλής θνησιμότητας και των συνεπειών όπως η απόρριψη, δεν μπορεί να εφαρμοστεί ευρέως στην κλινική. Εξωτερικά έχει εφαρμοστεί αυτή η χειρουργική σε μερικές περιπτώσεις, με ορισμένους συγγραφείς να εφαρμόζουν τη μεταμόσχευση του μικροσκοπικού εντέρου-ηπατική συνδιαμοσχευτική χειρουργική, η επιτυχία της χειρουργικής δεν είναι ακόμη ικανοποιητική. Ένα σύνολο στις Ηνωμένες Πολιτείες71αναφορές, μετά την χειρουργική επέμβαση2έτος παρακολούθησης, υπάρχουν51％ των ασθενειών εξακολουθούν να είναι ζωντανές, με μερικές περιπτώσεις που έχουν αφαιρεθεί τα μεταμοσχευμένα μικροσκοπικά εντέρα και εξακολουθούν να εξαρτώνται από την TPN. Πολλά προβλήματα στη μεταμόσχευση του μικροσκοπικού εντέρου πρέπει να εξεταστούν.

　　Υπάρχουν πολλά χειρουργικά μονοπάτια για τη συνδρομή της σύνδρομου του κοντού εντέρου, όπως η χειρουργική μείωση της συστολής του μικροσκοπικού εντέρου, η χειρουργική Kimura, η ηλεκτροκαταλυτική χειρουργική του μικροσκοπικού εντέρου, η χειρουργική ανασύνδεση του εντέρου, η χειρουργική παράταση του μικροσκοπικού εντέρου κ.λπ., έχουν τις δικές τους ενδείξεις. Αλλά κάθε χειρουργική μεθοδολογία έχει πολλά σύνθετα σύνδρομα, και η αποτελεσματικότητα τους δεν είναι σταθερή, οπότε πρέπει να εξεταστεί προσεκτικά πριν εφαρμοστεί.