Appendicitis

      Appendicitis is one of the most common causes of acute abdominal pain, on average, each person has7There is a percentage chance of appendicitis, most common between the ages of ten to thirty, while it is relatively rare below the age of five and above the age of fifty. It is easy to delay diagnosis or misdiagnosis due to atypical symptoms, and the chance of complications is also higher. Generally, men are more prone to appendicitis than women, but women between the ages of thirty-five and forty-four often have the appendix removed along with other abdominal surgeries. The cause of appendicitis is mostly due to obstruction of the appendix at the outlet of the cecum, followed by secondary bacterial infection; but there is also30% of cases show no obstruction, inflammation may be caused by virus, parasites, or E. coli infection, trauma, or postoperative fecal retention. During diagnosis, it is necessary to distinguish between dozens of conditions, the most important of which are cholecystitis (right upper quadrant pain), ulcer perforation (more pain when moving), diverticulitis (a mass can be palpated), partial small bowel obstruction (intestinal peristalsis accelerates), intestinal perforation (intestinal peristalsis slows), and the most important diagnostic tool is still a detailed medical history and physical examination. Abdominal pain that is difficult to define but gradually increases is a typical symptom of appendicitis, usually starting with vague pain around the pit of the stomach or the umbilicus, gradually shifting to the lower right abdomen; followed by fear of abdominal touching causing abdominal muscle contraction, fasciculation, and rebound tenderness. In addition, non-specific symptoms such as moderate leukocytosis, low-grade fever, nausea, fatigue, constipation, or occasional diarrhea are not uncommon.

　　Η ουροφθαλμίτιδα είναι γνωστή και ως οξεία ουροφθαλμίτιδα, η ουροφθαλμίτιδα είναι συχνή στην καθημερινή ζωή, αν δεν αντιμετωπιστεί έγκαιρα, μπορεί να προκαλέσει πολλές επιπλοκές, οι πιο συχνές επιπλοκές είναι η λοίμωξη του τραύματος, η περι膜炎, η ενδοκοιλιακή αμυγδαλίτιδα, η αμυγδαλίτιδα, ειδικά η διάτρηση της ουροφθαλμίτιδας και η περι膜炎.

      Τα κύρια συμπτώματα της ουροφθαλμίτιδας είναι ο πόνος, η ναυτία και η έμετος. Ο πόνος ξεκινά από την επώδυνη περιοχή του οισοφάγου και είναι συχνά συνοδευόμενος από δυσφορία και δυσφορία, και στη συνέχεια μετακινείται στο κάτω μέρος του δεξιού αγκώνα. Μπορεί να υπάρξει πυρετός, αλλά συνήθως ο πόνος προηγείται του πυρετού, η θερμοκρασία είναι38℃左右；Η θερμοκρασία μπορεί να αυξηθεί μετά την διάτρηση της ουροφθαλμίτιδας.39℃. Οι παιδιά συχνά εκφράζουν την περι膜炎 ως συμπτώματα.

　　Η ουροφθαλμίτιδα ξεκινά με μη καθορισμένο πόνο στο κάτω μέρος του στομάχου, αλλά συνήθως εμφανίζεται κοντά στο ομφαλό ή στην επώδυνη περιοχή του οισοφάγου, αυτός ο πόνος είναι σκοτεινός, αν δεν δοθεί προσοχή, μετά από μερικές ώρες θα αρχίσει να μετακινηθεί προς το κάτω μέρος του δεξιού αγκώνα, και τότε αν πιέσεις το δεξί κάτω μέρος του σώματος, ο πόνος θα γίνει πιο έντονος. Το πιο εξαιρετικό είναι ότι σε αυτή τη στιγμή μπορείς να δοκιμάσεις να πιέσεις το κάτω δεξί μέρος του σώματος και να το αφήσεις γρήγορα, αν νιώσεις πίεση από τον πόνο, μπορεί να είναι ουροφθαλμίτιδα. Αλλά πόσο έντονος είναι αυτός ο πόνος; Ως όπου αφορά την αντοχή κάθε ατόμου, είναι δύσκολο να κάνουμε σύγκριση ή να περιγράψουμε με λέξεις, όσοι έχουν ζήσει αυτό το συναίσθημα θα περιγράψουν ότι είναι ένας πολύ έντονος πόνος, και πόσο έντονος είναι, μόνο όσοι τον έχουν ζήσει γνωρίζουν.38γύρω από το σημείο), και κάποιοι μπορεί να παρουσιάσουν αύξηση της γλώσσας, κακή μυρωδιά του στόματος ή αύξηση των λευκοκυττάρων με μικροσκοπικά σώματα, μερικοί μπορεί να παρουσιάσουν συμπτώματα δυσκοιλιότητας, ενώ άλλοι αντιθέτως, να εμφανίσουν διάρροια και ακόμα και αίμα στα κόπρανα. Καθώς τα συμπτώματα είναι ποικίλα, είναι δύσκολο να γίνει διάγνωση. Η πορεία της ουροφθαλμίτιδας μπορεί να διαρκέσει από μερικές ώρες μέχρι και μήνες, συνήθως διακρίνονται η οξεία και η χρόνια ουροφθαλμίτιδα ανάλογα με την ταχύτητα της πορείας της. Η οξεία ουροφθαλμίτιδα συνήθως έχει πιο σοβαρά συμπτώματα από την χρόνια και είναι πιο απειλητική. Αρχικά μπορεί να εμφανιστεί μόνο πόνους από φλεγμονή του ουροφθαλμού ή φραγμάτωση, αλλά με την πάροδο του χρόνου, χωρίς επαρκή χειρισμό, μπορεί να προκύψει αμυγδαλίτιδα ή ακόμα και διάτρηση, συνήθως η διάτρηση συμβαίνει 24-36 ώρες μετά την εμφάνιση των συμπτωμάτων, αλλά σε μικρά παιδιά ή ηλικιωμένους μπορεί να συμβεί πιο νωρίς. Συνηθέστερα χρησιμοποιείται η αποστροφή μέσω τομής για τη θεραπεία, αλλά lately η ιατρική κοινότητα ξεκίνησε να χρησιμοποιεί τη λαβοσκοπία για τη χειρισμό της ουροφθαλμίτιδας, λόγω των μικρών σẹρων και της γρήγορης ανάρρωσης, γίνεται όλο και πιο αποδεκτή από τους ασθενείς.

　　Μετά το γεύμα, η αποφυγή από έντονες σωματικές δραστηριότητες όπως η δροσιά και το άλμα μπορεί να μειώσει αποτελεσματικά την εμφάνιση της ουροφθαλμίτιδας. Τέσσερις σημεία προσοχής για την ουροφθαλμίτιδα:

　　1Striving for time is the most urgent for this disease.

　　2Never delay it until it develops into peritonitis, which not only consumes physical strength but also poses a risk to life.

　　3Appendicitis should not be treated as gastrointestinal stasis. Some people take laxatives, resulting in not only the injured organ not being able to rest, but also being stimulated, accelerating the inflammation of the appendix, and even possible rupture at any time, increasing the disease condition, and more attention should be paid.

　　4During common stomach pain, applying a hot water bottle to the painful area can usually reduce the pain, but for appendicitis patients, the heat from the hot water bottle penetrating into the abdomen will only accelerate the inflammation of the appendix, which is harmful.

　　Appendicitis is characterized by acute onset, migratory right lower quadrant pain, or initial onset as right lower quadrant pain, nausea, vomiting, and other gastrointestinal symptoms. There is fixed tenderness, rebound tenderness, and muscle tension in the right lower quadrant. Pain on palpation in the right anterior rectum or signs of colonic distension or psoas muscle sign or obturator internus muscle sign or cough and tenderness test are positive. Auxiliary examinations show an increase in the total white blood cell count and neutrophils to varying degrees, and ultrasound shows appendiceal swelling, effusion, or encapsulated effusion (pus).

　　During an acute attack of appendicitis, it is best to use clear liquid diet, such as congee, almond milk, clear soup, light tea water, lotus root starch, thin noodle soup, peeled jujube soup. It should be mainly salty food, and after the condition improves, it can gradually transition to less fibrous semi-liquid food. Try to use less gas-producing and high-fat foods, such as milk, soy milk, sucrose, etc.

　　When the pain is severe, food and water should be prohibited to allow the gastrointestinal tract to rest fully. When the pain subsides, eat according to circumstances. Cold and stimulating foods such as vinegar, chili, scallions, garlic, Sichuan pepper, etc., should be avoided, as well as stimulating foods such as strong tea, coffee, cocoa, etc. When cooking, it is best to use light flavors and use less oil or other seasonings.

　　In addition, attention should be paid to eating nutritious foods. Eat more high-protein and high-vitamin foods to ensure that the body has sufficient nutrients, prevent anemia and malnutrition. For those with anemia and malnutrition, it is recommended to increase the intake of foods rich in protein and heme iron in the diet, such as lean meat, chicken, fish, liver, kidneys, and other internal organs. High-vitamin foods include dark-colored fresh vegetables and fruits, such as green vegetables, tomatoes, eggplants, jujubes, etc. It is best to eat2～3A fresh hawthorn to stimulate the secretion of gastric juice.

　　When appendicitis is in the early stage of simple inflammation, once the inflammation is absorbed and subsides, the vermiform appendix can return to normal and no longer recurs. Therefore, the vermiform appendix does not need to be removed, and non-surgical treatment can be adopted to promote the early disappearance of appendicitis inflammation. When appendicitis is diagnosed clearly and there are surgical indications, but due to the patient's overall condition or objective conditions that do not allow, non-surgical treatment can also be adopted first to delay surgery. If appendicitis has been complicated with localized peritonitis and formed inflammatory masses, non-surgical treatment should also be adopted to absorb the inflammatory masses, and then consider elective appendectomy. If the inflammatory mass turns into an abscess, it should be incised and drained first, and then elective appendectomy can be performed later. When the diagnosis of appendicitis is not yet certain and observation is needed, non-surgical treatment can also be adopted while observing the changes in the patient's condition. In addition, non-surgical treatment can also be used as preoperative preparation for appendectomy. In summary, non-surgical treatment has an important position. Non-surgical treatment includes:

　　1、Γενική θεραπεία:Κύρια είναι η ανάπαυση στο κρεβάτι, η αποχή από τη διατροφή, η ενδοφλέβια χορήγηση υγρά, ηλεκτρολυτών και θερμότητας.

　　2、Χρήση αντιβιοτικών:Η χρήση των αντιβιοτικών στη μη χειρουργική θεραπεία είναι πολύ σημαντική. Για την επιλογή και τη δόση τους, πρέπει να ληφθούν υπόψη οι συγκεκριμένες περιπτώσεις. Η αποστήματα είναι για το μεγαλύτερο μέρος της μίξη λοίμωξη, προηγουμένως χρησιμοποιήθηκε η κλινική και η αλυσίδα μυκοβιορίων, η επίδραση είναι ικανοποιητική, αργότερα βρέθηκε ότι η αντοχή στα αντιβιοτικά αυξάνεται και η συχνότητα της αεροβικής λοίμωξης αυξάνεται, και αμέσως μετά την αλλαγή στη χρήση του 'χρυσού τριπλού' που περιλαμβάνει την αμπικιλλίνη (αμπικιλλίνη), την αμπεκιλαμίνη και τη μεθιτραζόλη, η αντιβιοτική κάλυψη είναι ευρύτατη, η τιμή δεν είναι ακριβή, πολύ εκτιμάται. Οι νέοι αποτελεσματικοί αντιβιοτικός παράγοντες εμφανίζονται πιο συχνά, και οι κεφαλοσπορίνες ενημερώνονται συνεχώς. Επομένως, αυτή τη στιγμή χρησιμοποιούνται συχνά οι κεφαλοσπορίνες ή οι νέοι τύποι νέων β-λακτάμες.-Αντιβιοτικά του β-λακτάμης και μεθιτραζόλη. Οι πλεονεκτήματά τους είναι η ευρύτερη αντιβιοτική γκάμα, η ισχυρότερη αντιμετώπιση της αντοχής στα αντιβιοτικά, και λιγότερη τοξικότητα και ανεπιθύμητες ενέργειες. Για τη μικρή αποστήματα, η χρήση των αντιβιοτικών είναι σχεδόν προληπτική, μπορεί να χρησιμοποιηθεί για λίγο χρόνο γενικά αντιβιοτικά. Μόνο οι ασθενείς με σοβαρές φλεγμονές είναι κατάλληλοι για κανονική θεραπευτική χρήση. Η σοβαρή αποστήματα (σήψης ή διάρρηξης) είναι αυτή τη στιγμή προτιμάται η χρήση της第三代 κεφαλοσπορίνης και μεθιτραζόλη ή η χρήση της imipenem μπορεί να έχει καλή επίδραση.

　　3、Χρήση αναλγητικών φαρμάκων:Η αναλγητική φαρμακευτική είναι sometime πολύ απαραίτητη. Ο έντονος πόνος μπορεί να αυξήσει τον φόβο της ψυχής, να μειώσει την ανοσία του σώματος, και να μειώσει την ικανότητα της ασθενίας να αντιμετωπίσει την ασθένεια. Η γενική αναλγητική φαρμακευτική είναι sometime δεν μπορεί να σταματήσει την έντονη πόνους, η χρήση της morfine πρέπει να εξεταστεί αλλά πρέπει να είναι προσεκτική, μπορεί να χρησιμοποιηθεί στους ασθενείς που έχουν αποφασίσει να χειρουργηθούν, αλλά απαγορεύεται για τους ασθενείς με γενική κατάσταση, ειδικά τους αδύναμους.

　　4、Αντιμετώπιση σύμφωνα με τα συμπτώματα:Καθώς η ηρεμία, η αντιεμετική, η τοποθέτηση του σωλήνα της μειωτικής πίεσης του στομάχου είναι απαραίτητη. Η έντονη πόνους μπορεί να αυξήσει τον φόβο της ψυχής, να μειώσει την ανοσία του σώματος, και να μειώσει την ικανότητα της ασθενίας να αντιμετωπίσει την ασθένεια. Η γενική αναλγητική φαρμακευτική είναι sometime δεν μπορεί να σταματήσει την έντονη πόνους, η χρήση της morfine πρέπει να εξεταστεί αλλά πρέπει να είναι προσεκτική, μπορεί να χρησιμοποιηθεί στους ασθενείς που έχουν αποφασίσει να χειρουργηθούν, αλλά απαγορεύεται για τους ασθενείς με γενική κατάσταση, ειδικά τους αδύναμους.