Ανατομική ροή του περιτείνου

　　Η άκρη της κύστης επικοινωνεί με τον κόλπο, με μήκος περίπου6～8cm, με στενό κάναλο, μόνο 0.5cm左右. Ο κύστης έχει πλούσια λιμογενή οργανώματα, κάτι που αποτελεί ανατομική βάση για την εύκολη ανάπτυξη φλεγμονής. Αυτή η ανατομική χαρακτηριστική, επίσης, διευκολύνει την ανάπτυξη ογκώσεων, περίπου70％ των ασθενών μπορεί να διαπιστωθεί ότι το αυλικό σώμα του ileum έχει διαφορετικές αιτίες της βλοκαδίας, όπως κοπράνιο, κοπράνιο (δηλαδή κοπράνιο που παραμένει για μεγάλο χρονικό διάστημα και συγχωνεύεται με τα εκκρινόμενα του ileum, και μπορεί να σχηματιστεί ουρολιθίαση και άλλες ουσίες όπως ο ασβέστιος), υπολείμματα τροφών, το ίδιο το ileum είναι στρογγυλό και οι παρασιτοί (όπως οι σκώληκες και οι σκώληκες) μπορούν να προκαλέσουν την βλοκαδία του ileum.}}

　　Οι αιτίες της αμυγδαλοειδούς είναι συχνά οι εξής:

　　(1)Ο αυλός του ileum είναι εμποδιασμένος. Στο στενό αυλικό σώμα του ileum, λόγω της παραμονής του κοπράνιου, των υπολειμμάτων των τροφών, των μαλλιών και των εντομολογικών παρασιτών, το ileum μπορεί να υποστεί βλάβη και να εμφανιστεί οίδημα και στροφή.

　　(2)Υπάρχουν πλούσια λυμφοκυττάρα στην τοιχία του ileum, τα παθογόνα μπορούν να εισέλθουν στο ileum μέσω της κυκλοφορίας του αίματος και να προκαλέσουν την αυξημένη φλεγμονή, την ερυθρότητα, την οίδημα και τον πόνο.

　　(3)Τροφές που είναι κρύες και μη καθαρές, δυσκοιλιότητα, γρήγορη ανάσα, σύννεφο, δημιουργούν διαταραχή της ενδοκοιλιακής λειτουργίας, εμποδίζουν την κυκλοφορία του αίματος του ileum και την εκκένωση, δημιουργούν τις προϋποθέσεις για λοίμωξη. Οι κοινές παθογόνα είναι ο Escherichia coli, οι αερόβιοι βακτήρια.

　　(4)Επιπλέον, η κατανάλωση, η καθημερινή ζωή και η κακή διατροφή είναι επίσης σχετικές με την αμυγδαλοειδίτιδα.

　　Οι επιπλοκές της αμυγδαλοειδούς μετά την επέμβαση έχουν στενή σχέση με το χρόνο της επέμβασης και τον τύπο της παθολογίας, οι κοινές επιπλοκές περιλαμβάνουν:

　　1、ενδοκοιλιακή αιμορραγία

　　Μετά την επέμβαση24ωρών η αιμορραγία είναι η πρωτογενής αιμορραγία, συχνά λόγω της ανεπαρκούς ακεραιότητας του αδενοειδούς ή της χαλάρωσης του ζακέτα του αδενοειδούς. Η κύρια εκδήλωση είναι τα συμπτώματα αιμορραγίας εντός του περιτονίου όπως ο πόνος, η κοιλιακή δυσφορία, η σοκ και η αναιμία, πρέπει να δώσετε αμέσως αίμα και να επαναλάβετε την επέμβαση για να σταματήσετε την αιμορραγία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αιμορραγία μπορεί να σταματήσει από μόνη της, αλλά μπορεί να προκαλέσει λοίμωξη και να σχηματιστεί αβυσσός, πρέπει επίσης να διεισδύσετε και να απομακρύνετε το διεισδυτικό.

　　2、αβυσσός του πέους

　　Μετά την αφαίρεση της αμυγδαλοειδούς από την αμυγδαλοειδή, η απορρόφηση του περιτονιακού υγρού δεν είναι πλήρης, μπορεί να σχηματιστεί υπολειμματικός αβυσσός σε διαφορετικές τοποθεσίες του περιτονίου. Ο πιο συχνός είναι ο αβυσσός του πέους, ο οποίος συμβαίνει συχνά μετά την επέμβαση5-10μέρες, η εκδήλωση είναι η πυρετός επανέρχεται, η αύξηση του αριθμού των κεφαλαίων, η συχνή ανάγκη για κένωση, η εξέταση μπορεί να δείξει την χαλάρωση των μυών του ουροδόχου κύστη, την προέκταση του προδέρματος του ορθού. Πρέπει να αντιμετωπίσετε το φλεγμονικό, τη θεραπεία, αν είναι άχρηστο να ανοίξετε την πύλη και να απομακρύνετε το διεισδυτικό.

　　3、διείσδυση του ileum

　　Η πιθανότητα διείσδυσης του ileum μετά την αφαίρεση του ileum είναι υψηλή, σχετίζεται με την βλάβη της χειρουργικής, την ενοχλήσεις του ξένου σώματος και την αργή αφαίρεση του διεισδυτικού αντικειμένου. Σύμφωνα με τις στατιστικές της κλινικής, η πιθανότητα διείσδυσης του ileum μετά την αφαίρεση του ileum είναι περίπου2%), είναι η κορυφαία αιτία της συσσώρευσης του εντέρου μετά τη χειρουργική επέμβαση (καταλαμβάνει32％). Συνήθως προηγείται μια συνολική προστατευτική θεραπεία.

　　4、κοπράνιο

　　μπορεί να συμβεί σε ανεπαρκή χειρισμό του υπολείμματος του αμυγδαλοειδούς, μπορεί επίσης να προκαλέσει από σκληρή χειρουργική βλάβη στην ουροδόχο κύστη και την ileum. Η κύρια εκδήλωση είναι η λοίμωξη του τομήματος που δεν μπορεί να θεραπευτεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, με την άμεση έκρηξη των κοπράνων και του αερίου, λόγω της λοίμωξης της περιτονίας γύρω από το ileum και τον ileocecal, η απώλεια του υγρού και των θρεπτικών ουσιών είναι ελαφρύτερη. Μπορεί να ξεκινήσει με την προστατευτική θεραπεία, οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν να επουλώσουν το κοπράνιο από μόνοι τους, αν η πορεία της νόσου υπερβεί3μήνας δεν έχει επουλώσει, πρέπει να προγραμματίσετε την επέμβαση.

　　5、τομήματα

　　Εξαιτίας της λοίμωξης του τομήματος, της χρόνιου κοιλίας και της αιμορραγίας του τομήματος, τα τρία αυτά έχουν一定内在联系。Η λοίμωξη του τομήματος συμβαίνει συχνά μετά την επέμβαση4-7Ημέρα, μπορεί να εμφανιστεί και δύο εβδομάδες αργότερα. Η κύρια εκδήλωση είναι ο πόνος στο μυαλό, η τοπική ερυθρότητα και ο πόνος κατά την πίεση, η πυρετός επανέρχεται. Είναι απαραίτητο να ανασύρει το ράβδο, να απομακρύνει τον νεκρό ιστό, να καθαρίσει τον πόνο και να προωθήσει την επούλωση με την αντικατάσταση του υλικού, ή να περιμένει μέχρι η ωοθήκη να γίνει νέα και να επουλώσει τη δεύτερη φάση της επουλώσεως.

　　Η τυπική εκδήλωση της αμυγδαλίτιδας είναι ο σταδιακός πόνος στην επάνω κοιλιά ή γύρω από το ομφαλό, μετά από μερικές ώρες ο πόνος μετακινείται στο δεξί κάτω μέρος της κοιλιάς. Συνοδεύεται συχνά από απώλεια της όρεξης, ναυτία ή έμετο, στην αρχή της νόσου εκτός από την χαμηλή θερμοκρασία και την αδυναμία, δεν υπάρχουν άλλα σημαντικά συμπτώματα.

　　Αν η αμυγδαλίτιδα δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως, μπορεί να εξελιχθεί σε νεκρωτική αμυγδαλίτιδα και διάτρηση, να προκαλέσει περιορισμένη ή διάχυτη περιτονίτιδα.1％ κάτω της θνησιμότητας, η θνησιμότητα μετά την εμφάνιση της διάχυτης περιτονίτιδας είναι5～10％. Η αμυγδαλίτιδα μπορεί να αφήσει πίσω από τη θεραπεία με μη χειρουργική μέθοδο ή την εμφάνιση της θεραπείας, την αύξηση των ινών του τοιχώματος του οπίσθιου αγκώνου και την οξύτητα του σωλήνα, την οξύτητα των περιβάλλοντων σύνδεσμων, που ονομάζεται χρόνιος οπίσθιος άγκωνας, εύκολο να επαναληφθεί η οξύτητα. Καθώς η συχνότητα των επαναλήψεων αυξάνεται, η βλάβη της χρόνιου φλεγμονής γίνεται πιο σοβαρή, μπορεί να επαναληφθεί οξύτητα, χωρίς συμπτώματα ή με ελαφρώς πόνο στο δεξί κάτω μέρος της κοιλιάς, οπότε ονομάζεται επίσης χρόνιος επαναληπτικός οπίσθιος άγκωνας.

　　Αν ο ασθενής δεν έχει ιστορικό επείγουσας αμυγδαλίτιδας και αναφέρει χρόνιο πόνο στο δεξί κάτω μέρος της κοιλιάς, δεν πρέπει να γίνει εύκολα διάγνωση της χρόνιου αμυγδαλίτιδας και να αφαιρεθεί ο οπίσθιος άγκωνας, πρέπει να εξαιρεθούν άλλες ασθένειες της περιοχής του οπίσθιου αγκώνου, όπως όγκοι, τубερκοκώσεις, μη συγκεκριτική περιτονίτιδα του οπίσθιου αγκώνου, νόσος Crohn και κινούμενη οπίσθια σωλήνα, πρέπει επίσης να εξαιρεθούν οι ψυχικές και νευρικές αιτίες, αλλιώς η αφαίρεση του οπίσθιου αγκώνου μπορεί να συναντήσει δυσκολίες, ακόμη και χωρίς άλλες ασθένειες δεν μπορεί να εlimείνουν τα συμπτώματα.

　　Τυπική αμυγδαλίτιδα έχει τα εξής συμπτώματα:

　　1、πόνος στο δεξί κάτω μέρος της κοιλιάς

　　2、ναυτία και έμετος

　　3、στενώδης κόlon ή διάρροια

　　4、καθυστερημένη πυρετό

　　5、απώλεια της όρεξης και φουσκώματα

　　Η αρχική θέση του πόνου της αμυγδαλίτιδας είναι συχνά στην επάνω κοιλιά, κάτω από τον ιππιοφόρο ή γύρω από το ομφαλό, περίπου μετά6-8Ώρες μετά, η θέση του πόνου στο αριστερό κάτω μέρος της κοιλιάς θα μετακινηθεί σταδιακά και τελικά θα σταθεροποιηθεί στο δεξί κάτω μέρος της κοιλιάς. Ο πόνος στο δεξί κάτω μέρος της κοιλιάς θα αυξηθεί κατά την κωφόαφηση, τον βήχα ή την πίεση. Εάν εμφανιστούν τα παραπάνω συμπτώματα, πρέπει να δει τον γιατρό άμεσα, να μην αγνοήσει το πρόβλημα.

　　Η αμυγδαλίτιδα διαιρείται σε επείγουσα αμυγδαλίτιδα και χρόνιος οπίσθιος άγκωνας, παρακάτω θα παρουσιαστεί η μέθοδος πρόληψης του χρόνιου οπίσθιου αγκώνου:

　　1)Στη καθημερινή ζωή πρέπει να αναπτύξει καλή υγιεινή συνήθεια, να προσέχει τη ρύθμιση της διατροφής, να τρώει λιγότερο και πιο συχνά, να αποφεύγει την υπερβολική κατανάλωση τροφών, να μην εκτελεί σκληρή άσκηση αμέσως μετά το γεύμα κ.λπ.

　　2)Εάν δεν υπάρχει πολλά απαγορευμένα τρόφιμα στη διατροφή, εάν εμφανιστεί πόνος στο στομάχι, να δει τον χειρουργό άμεσα.

　　3)Η θεραπεία μπορεί μόνο να ανακουφίσει, αλλά όχι να θεραπεύσει. Επειδή είναι χρόνιος, μπορεί να επανεμφανιστεί πριν από τη θεραπεία, και η πιθανότητα επανεμφάνισης είναι μεγάλη, θα επαναλαμβάνεται συχνά, αλλιώς δεν θα ονομαζόταν χρόνιος οπίσθιος άγκωνας. Μπορεί να επανεμφανιστεί και κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, μπορεί να προκαλέσει γυναικολογική περιτονίτιδα. Η χειρουργική θεραπεία είναι η μοναδική μέθοδος, πρέπει να διενεργηθεί περαιτέρω διάγνωση με βαφή μετά από κοπτικό χορήγηση πυρίτιδας πριν από τη χειρουργική επέμβαση.

　　Η αμυγδαλίτιδα είναι συχνά συνοδευόμενη από πόνο στο δεξί κάτω μέρος της κοιλιάς, αυξημένη θερμοκρασία, έμετο και αύξηση των ουδετερόφιλων, κ.λπ. Τότε, τι εξετάσεις πρέπει να κάνει η αμυγδαλίτιδα;

　　1、πλήθος αίματος

　　Η συνολική αύξηση των λευκοκυττάρων και των ουδετερόφιλων του οπίσθιου αγκώνου μπορεί να αυξηθεί σε (10～12)×109/L; η φλεγμονή του οπίσθιου αγκώνου μπορεί να φτάσει σε (12～14)×109/L; όταν υπάρχει η δημιουργία αμυγδαλού ή διάχυτη περιτονίτιδα του παχέος εντέρου, τα λευκοκύτταρα μπορούν να φτάσουν20×109/L πάνω, τα ερυθρά αιμοσφαιρίων είναι 0.85～0.95Και υπάρχει αριστερή μετατόπιση του πυρήνα όπως αύξηση των ερυθρών αιμοσφαιρίων μέχρι 0.85Πολλά από αυτά δείχνουν ότι η κατάσταση της νόσου είναι σοβαρή, μερικές φορές μπορεί να εμφανιστούν τοξικές σφαιροκύτταρα, αλλά μερικές φορές οι ασθενείς με περιτονίτιδα του παχέως εντέρου δεν αυξάνουν τα λευκά αιμοσφαίρια.

　　2Γενικές εξετάσεις ούρων και κόπρανων

　　Εκτός από το να μην υπάρχει κάτι το ιδιαίτερο, αν το παχές έντερο βρίσκεται κοντά στην ουροδόχο κύστη, μπορεί να υπάρχει μικρή ποσότητα ερυθρών αιμοσφαιρίων στο ούρο, και όταν η κατάσταση είναι σοβαρή, μπορεί να υπάρχει μικρή ποσότητα σφαιροκυττάρων στα κόπρανα.

　　3Σερικό

　　O C αντισωματικός πρωτεΐνη και η φιبرίνη Ορισμένες αναφορές δείχνουν ότι οι ορμόνες C αντισωματικός πρωτεΐνη αυξάνονται σημαντικά κατά την περιτονίτιδα του παχέως εντέρου των παιδιών, η τιμή της φιβρίνης μειώνεται, οι δύο μέτρησεις μπορούν να χρησιμοποιηθούν ως βοηθητικά σημεία για την αξιολόγηση της βαθιάς περιτονίτιδας πριν από τη χειρουργική επέμβαση.

　　4Εξέταση υγρού πункциοποίησης

　　Για τους ασθενείς με περιτονίτιδα του παχέως εντέρου που είναι δύσκολο να διαγνωστεί, ειδικά αυτούς με περιτονίτιδα, μπορεί να γίνει δοκιμαστική πункциοποίηση του κοιλιακού ιστού. Γενικά χρησιμοποιείται η υποδόρια δέχνηση της πункциοποίησης του κάτω δεξιού κοιλιακού σημείου, και η εξέταση του υγρού της πункциοποίησης περιλαμβάνει την παρατήρηση μικροσκοπίου, την απεικόνιση βακτηρίων και την βιοχημική εξέταση. Η παρατήρηση μικροσκοπίου με πολλά λευκά αιμοσφαίρια δείχνει ότι είναι η πρώιμη περιτονίτιδα του παχέως εντέρου; Αν το υγρό της πункциοποίησης είναι λεπτό, είναι η πρώιμη περιορισμένη περιτονίτιδα; Αν το υγρό της πункциοποίησης είναι πολλά και粘稠, ή αίμα, ή με κόπρανα άroma, η παρατήρηση μικροσκοπίου με πολλά βακτήρια δείχνει ότι είναι η περιτονίτιδα του νεκρωτικού παχέως εντέρου, η διασπορά περιτονίτιδα ή η περιτονίτιδα του περιτόνειου πακέτου.

　　Άλλες βοηθητικές εξετάσεις:

　　1Εξέταση αнальνυσης

　　Στο δεξί μέρος του σκαμνωτού υπάρχουν ινοφλεγμονώδεις αποθέσεις και δάκρυση, όταν υπάρχει περιτονίτιδα του παχέως εντέρου, υπάρχει πόνος και η περιτονίτιδα του περιτόνειου πακέτου σχηματίζεται.

　　2Εξέταση κοιλιακής ακτινογραφίας

　　Για τους ασθενείς με κοιλιακή δυσφορία, μπορεί να γίνει ακτινογραφία, περίπου10％ των περιπτώσεων μπορεί να εμφανιστεί η εικόνα του κοπράνιου λίθου του παχέως εντέρου, όταν το παχές έντερο έχει περιτονίτιδα, η ακτινογραφία του δεξιού κάτω κοιλιακού τμήματος δείχνει μη χαρακτηριστική ατμοσφαιρική εικόνα, η γραμμή του κοιλιακού τοιχώματος της δεξιάς κοιλιακής επιφάνειας εξαφανίζεται, η σκιά του γλουτεού μουσκουλώνου θολώνεται, η σπονδυλική στήλη καμπύλεται προς τη δεξιά, η ακτινογραφία δεν έχει συγκεκριμένη ειδικότητα, αλλά βοηθά στη διάγνωση της κοιλιακής βλοκάνωσης, διάτρησης του κοιλιακού τοιχώματος, νεκρωτικής περιτονίτιδας κ.λπ.

　　3Εξέταση CT

　　Στην εξέταση CT μπορεί να εμφανιστεί η περιτονίτιδα του παχέως εντέρου και τα περιτονίτιδα των μαλακών ιστών, η αναγνωριστική ευαισθησία είναι13％～60％，η εμφάνιση της τριγωνικής στένωσης του κοιλιακού τοιχώματος είναι εντελώς σφιγμένη ή γεμάτη με υδατώδη πυκνότητα της ενδοκοιλιακής πυώδους εκκρίματος, η περιτονίτιδα του παχέως εντέρου γύρω από το σφιγμένο έντερο είναι ομοιόμορφη και η πυκνότητα αυξάνεται

　　4Εξέταση υπερηχογράφησης

　　Στην υπερηχογράφηση, η κανονική περιτονίτιδα του παχέως εντέρου δεν εμφανίζεται φωτογραφία, όταν εμφανιστεί η περιτονίτιδα του παχέως εντέρου, η διάμετρος του παχέως εντέρου αυξάνεται σε διαφορετικό βαθμό, ≥6mm μπορεί να επιβεβαιώσει τη διάγνωση της περιτονίτιδας του παχέως εντέρου, η αύξηση του εσωτερικού διαμέτρου του παχέως εντέρου δείχνει το μέγεθος του περιτονίτιδα της περιτόνειας φλεγμονής, η περιτονίτιδα του νεκρωτικού παχέως εντέρου μπορεί επίσης να δείξει την ποσότητα του εκκρίματος στο κοιλιακό σώμα και την κίνηση του εντέρου γύρω από το παχές έντερο, και μπορεί επίσης να κάνει σωστή διάγνωση για την περιτόνεια περιτονίτιδα.

　　5Εξέταση μυοηλεκτρογράφησης της κοιλιακής επιφάνειας

　　Με βάση την ισχύ της μυοηλεκτρογράφησης της κοιλιακής επιφάνειας, η σύγκριση της εξέτασης καθορίζει την ένταση της μυϊκής τεντονισμό του ασθενούς με περιτονίτιδα του παχέως εντέρου, η απλή περιτονίτιδα κατά την ηρεμία δεν έχει σημαντική αύξηση της ηλεκτρογράφησης, η περιτονίτιδα του παχέως εντέρου κατά την ηρεμία έχει μικρή αύξηση της ηλεκτρογράφησης, όταν πατηθεί το κάτω δεξί κοιλιακό σημείο, η ηλεκτρογράφηση αυξάνεται σημαντικά; Η περιτονίτιδα της διάτρησης του παχέως εντέρου, λόγω της συνεχούς μυϊκής έντασης, η ηλεκτρογράφηση των κάτω κοιλιακών και αριστερών κοιλιακών κατά την ηρεμία αυξάνεται σημαντικά

　　Τι πρέπει να προσέξετε στη διατροφή των ασθενών με περιτονίτιδα του παχέως εντέρου καθημερινά; Ακολουθεί η προτροπή για μερικές προσεκτικές ενέργειες:

　　1Επιλέξτε φαρμακευτικά προσεκτικά, ειδικά τα αντιπυρετικά και αντιφλεγμονώδη φάρμακα, που έχουν μεγάλη εντοξείδωση στο στομάχι, και σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να προκαλέσουν αιμορραγία στο γαστρεντερικό σύστημα ή διάτρηση, είναι καλύτερο να αποφεύγονται ή να χρησιμοποιούνται με μέτρο.

　　2Κατάλογος: Απαγορεύεται το ποτό, αποφεύγεται η κατανάλωση ζεστού, κρύου και πικάντικου τροφίμου. Απέχει από την υπερβολική κατανάλωση και προτιμά την ελαφριά και συχνή γεύμα.

　　3Πρέπει να αποφευχθεί η υπερβολική κόπωση, επειδή η υπερβολική κόπωση μπορεί να μειώσει την ικανότητα αντιμετώπισης της νόσου του σώματος και να προκαλέσει την αιφνίδια επιδείνωση της κατάστασης.

　　4、Ποσότητα νερού, μπορεί να εξισώσει τον γαστρικό οξύ, να μειώσει την ενέργεια του γαστρικού υγρού στη δερματίτιδα, και ταυτόχρονα να συμπληρώσει την ελαφρά αφυδάτωση του σώματος που προκαλείται από τη διάρροια.

　　5、Ρύθμιση της δίαιτας, να φάει περισσότερα φυτικά και λιγότερα κρέατα; Φάει περισσότερα μαλακά και λιγότερα σκληρά. Αντιμετωπίστε κατάλληλα την τροφή, ενισχύστε την άσκηση του σώματος.

　　Η μεγάλη ποσότητα υδρόλυτων υδατοδιαλυτών φυτικών ινών στο factor bifidus gold μπορεί να ενισχύσει την κίνηση του γαστρεντερικού και την υδάτωση εντός του εντέρου, να προωθήσει την εξαγωγή των代谢ικών τοξινών και των τοξινών, να καθαρίσει τα σκουπίδια του σώματος, και να εξαλείψει την φλεγμονή εντός του εντέρου. Η περιτονίτιδα vermiformου πόρου είναι επίσης μια μορφή εντεροκολίτιδας, και παίζει καλή ρόλο στην πρόληψη της περιτονίτιδας vermiformου πόρου.

　　Η περιτονίτιδα vermiformου πόρου διαιρείται σε οξεία και χρόνιες περιτονίτιδες vermiformου πόρου, εδώ θα παρουσιαστεί η μέθοδος θεραπείας της οξείας περιτονίτιδας vermiformου πόρου από τη δυτική ιατρική:

　　(Ένα) Μη χειρουργική θεραπεία:Η χρήση είναι κατάλληλη για τους τύπους της απλής περιτονίτιδας vermiformου πόρου, της περιτονίτιδας vermiformου πόρου, της περιτονίτιδας vermiformου πόρου κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης και της γηραιότητας, και της περιτονίτιδας vermiformου πόρου με κύρια δυσλειτουργία οργάνων.

　　1、Βασική θεραπεία: Συμπεριλαμβάνεται η ηρεμία στο κρεβάτι, η ρύθμιση της διατροφής, η κατάλληλη ενυδάτωση και η θεραπεία συμπτωμάτων.

　　2、Αντιβιοτική θεραπεία: Επιλέγεται ευρύ φάσμα αντιβιοτικών (όπως αμoxicillin) και φάρμακα αντιαερόβιων βακτηρίων (όπως metronidazole).

　　(Δύο) Χειρουργική θεραπεία:Η χρήση είναι κατάλληλη για όλους τους τύπους επιληπτικών vermiformου πόρου, επαναλαμβανόμενη χρόνιες φλεγμονές vermiformου πόρου, συντηρητική θεραπεία vermiformου πόρου αμυγδαλόπαθειας.3-6μήνες και οι ασθενείς που εξακολουθούν να έχουν συμπτώματα και οι ασθενείς που δεν αποδίδουν στην μη χειρουργική θεραπεία.

　　1、Προετοιμασία πριν από την χειρουργική επέμβαση: Πριν από την χειρουργική επέμβαση4-6ώρες πρέπει να αποφεύγεται η κατανάλωση τροφής, μετά την καθορισμό της χειρουργικής χρονικής στιγμής μπορεί να δοθεί ποσότητα αναλγητικών, οι ασθενείς με φλεγμονή και διάτρηση πρέπει να λάβουν ευρύ φάσμα αντιβιοτικών. Σε περιπτώσεις με διασπαράγουσα περιτονίτιδα, πρέπει να γίνει αποχυμώτηση του γαστρεντερικού, ενδοφλέβια ενυδάτωση, και πρέπει να διορθωθεί η διαταραχή του νερού και των ηλεκτρολυτών. Σε περιπτώσεις όπου υπάρχουν δυσλειτουργίες των κύριων οργάνων όπως το καρδιά και οι πνεύμονες, πρέπει να συνεργαστούν με τις σχετικές κλινικές για κατάλληλη χειρισμό.

　　2、Μέθοδος χειρουργικής επέμβασης: Η χειρουργική επέμβαση με τοπική αναισθησία μέσω της στρατιωτικής κοιλιάς είναι η πιο κατάλληλη, μερικοί ασθενείς μπορεί να επιλέξουν την αναισθησία της μεσοπλεύριας μυελού και την γενική αναισθησία μέσω της στρατιωτικής κοιλιάς. Η κύρια μέθοδος είναι η αφαίρεση του vermiformου πόρου (με συνήθη και αντιστροφική μέθοδο). Οι ασθενείς με σοβαρές συνδεσμολογικές φλεγμονές μπορεί να εκτελέσουν την αφαίρεση του vermiformου πόρου υποподκυσίας. Σε περιπτώσεις όπου η φλεγμονή του vermiformου πόρου δεν αποδίδει στην συντηρητική θεραπεία, μπορεί να γίνει διάτρηση και αποχυμώτηση, και όταν υπάρχει μεγάλη εκροή στην κοιλιά, πρέπει να τοποθετηθεί αποχυμώσιμο αντικείμενο.

　　3、Διαχείριση μετά την χειρουργική επέμβαση: Συνεχής υποστήριξη θεραπείας, συμπεριλαμβανομένης της ενδοφλέβιας ενυδάτωσης, ανακούφισης από τον πόνο και ηρεμίας, και αντιμικροβιατικής θεραπείας. Τα ουσία της αποχυμώσεως πρέπει να αφαιρεθούν εγκαίρως, η πληγή πρέπει να κλείσει κατά την καθορισμένη χρονική στιγμή, και πρέπει να προληφθούν όλες οι τύποι επιπλοκών.

　　4、Πρόληψη και θεραπεία επιπλοκών μετά την χειρουργική επέμβαση: Οι επιπλοκές μετά την χειρουργική επέμβαση έχουν στενή σχέση με τον τύπο της παθολογίας του vermiformου πόρου και την χρονική στιγμή της χειρουργικής επέμβασης, μετά την αφαίρεση του vermiformου πόρου χωρίς διάτρηση, η πιθανότητα επιπλοκών είναι μόνο5%, ενώ μετά την διάτρηση η χειρουργική επέμβαση αυξάνεται σε30% πάνω, μετά την εμφάνιση24ώρες και48ώρες μετά την χειρουργική επέμβαση, η πιθανότητα διάτρησης του vermiformου πόρου είναι αντίστοιχα20% και70%， οπότε η εμφάνιση24ώρες, πρέπει να γίνει άμεση αφαίρεση του vermiformου πόρου για να μειωθεί η πιθανότητα επιπλοκών.

　　(1Εσωτερική αιμορραγία: Μετά την χειρουργική επέμβαση24Η αιμορραγία των ωρών είναι πρωτογενής αιμορραγία, που οφείλεται συχνά σε ανεπαρκή σταθεροποίηση της αδενομελανώδους χορδαίας ή σε χαλαρότητα των νήματος σφιξίματος των αιμοφόρων αγγείων. Η κύρια εκδήλωση είναι η αιμορραγία εντός της κοιλιάς, όπως ο πόνος στο στομάχι, η δυσφορία, η σοκ και η αναιμία, και πρέπει να γίνει άμεση αίματη transfusion και επαναληπτική χειρουργική σταθεροποίηση της αιμορραγίας. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η αιμορραγία μπορεί να σταματήσει από μόνη της, αλλά μπορεί να προκαλέσει και λοιμώξεις που οδηγούν σε αμυγδαλώδη αμυγδαλόπαθεια, η οποία επίσης απαιτεί χειρουργική αποχυμώτηση.

　　(2)Πυομεμβράνη του πέους: Μετά την χειρουργική επέμβαση για την αγκυλομεμβράνη, η απορρόφηση του πυώδους υγρού στο απεκτεινόμενο δεν είναι πλήρης, μπορεί να σχηματιστεί ουδετεροφιλική πυομεμβράνη σε διαφορετικές τοποθεσίες του απεκτείνου. Η πυομεμβράνη του πέους είναι πιο συχνή, και συνήθως συμβαίνει μετά τη χειρουργική επέμβαση7-10Ημέρες, εκφράζεται από την αύξηση της θερμοκρασίας, την αύξηση του αριθμού των κόπτων, την κρίση του εντέρου, την αργή αίσθηση του εντέρου, την αραίωση της σφinctερς, την οίδημα του προδέρματος του εντέρου. Πρέπει να γίνει αντιμετώπιση με αντιβιοτικά, την θεραπεία με ηλεκτρομαγνητικό κύμα, αν δεν είναι αποτελεσματική, να γίνει η διάνοιξη της οδηγίας.

　　(3)Συσσώρευση του εντέρου: Υπάρχουν πολλές ευκαιρίες για την προσκόλληση του εντέρου μετά την αφαίρεση του αγκυλομεμβράνου, και έχουν σχέση με την τραυματισμό της χειρουργικής επέμβασης, την προσκόλληση του ξένου αντικειμένου και την αργή αφαίρεση του οδηγού. Στα στατιστικά της κλινικής, η συχνότητα της προσκόλλησης του εντέρου μετά την αφαίρεση του αγκυλομεμβράνου είναι περίπου2%), είναι η κορυφαία αιτία της συσσώρευσης του εντέρου μετά τη χειρουργική επέμβαση (καταλαμβάνει32%). Γενικά, η συνδυασμένη συντηρητική θεραπεία γίνεται πρώτα, και όταν δεν είναι αποτελεσματική, γίνεται χειρουργική επέμβαση.

　　(4)Ανατομική ροή των κόπτων, μπορεί να συμβεί σε ανεπαρκώς χειρισμένες απομείναντες λοβούς του αγκυλομεμβράνου, μπορεί επίσης να προκαλέσει η βрутτή χειρουργική επέμβαση και η τραυματισμός του αγκυλομεμβράνου και του εντέρου, και να προκαλέσει. Ο κύριος χαρακτηριστικός του είναι η μακροχρόνια λοίμωξη της πληγής που δεν μπορεί να θεραπευτεί, και η έξοδος των κόπτων και των αερίων, λόγω της λοίμωξης που έχει αναπτυχθεί κατά τη διάρκεια της δημιουργίας της κόπτης, η απώλεια του υγρού και της θρεπτικής ύλης είναι σχετικά μικρή. Μπορεί να ξεκινήσει με τη συν консερβική θεραπεία, οι περισσότεροι ασθενείς μπορούν να επανορθωθούν από μόνη τους, αν η πορεία της νόσου υπερβεί3Μήνας που δεν γίνεται επανορθωμένος, πρέπει να προγραμματιστεί η χειρουργική επέμβαση.

　　(5Συμπληγάσματα της κόπτης: περιλαμβάνουν την λοίμωξη της κόπτης, την χρόνιες κόπτες και την κόπτουσα αγκυλομεμβράνη, τα τρία έχουν κάποια εσωτερική σχέση. Η λοίμωξη της κόπτης συμβαίνει συχνά μετά τη χειρουργική επέμβαση4-7Ημέρες, και υπάρχουν και αυτές που εμφανίζονται δύο εβδομάδες αργότερα. Ο κύριος χαρακτηριστικός του είναι το πηκτικό πόνο στο σημείο της κόπτης, το τοπικό ερυθρότητα και το πιεστικό πόνο, η θερμοκρασία επανέρχεται στο ύψος. Πρέπει να αφαίρεσει την ραφή αμέσως, να οδηγήσει την πληγή, να καθαρίσει τα νεκρά ιστούς, να προωθήσει την επούλωση με την αντικατάσταση των ρουχών, ή να περιμένει μέχρι να γίνει η πληγή νέα και να επανωρθώσει την ραφή στη δεύτερη φάση. Αν δεν καθαριστεί καθαρά το ξένο αντικείμενο (όπως τα νήματα) από την πληγή, η οδηγία δεν είναι καλή, μπορεί να μην επανορθωθεί για μεγάλο χρονικό διάστημα, και να αφήσει μια ή περισσότερες βαθιές και καμπύλες τραύματα από τις πληγές, που ονομάζονται χρόνιες κόπτες.3Μήνας που δεν γίνεται επανορθωμένος, μπορεί να επαναληφθεί η χειρουργική αφαίρεση του καναλιού, και να επανωρθωθεί η ραφή. Οι πληγές που έχουν ήδη επανορθωθεί, η μεμβράνη του απεκτείνου και η μυώδης στρώση έχουν διασπάσει, τα εντέρα και οι περιτονίδια μπορούν να προβάλλουν από το κόπτικό σημείο στο υποδερματικό οίδημα, και να ονομάζονται κόπτουσα αγκυλομεμβράνη. Αν υπάρχουν σαφείς συμπτώματα, που επηρεάζουν τη δουλειά, πρέπει να γίνει χειρουργική επισκευή.