Ο υπεργιουνισμός του σπλήνα

　　Ο υπεργιουνισμός του σπλήνα μπορεί να είναι πρωτογενής ή δευτερογενής. Ο πρωτογενής υπεργιουνισμός είναι ο υπεργιουνισμός χωρίς κατανόηση της αιτίας. Ο δευτερογενής υπεργιουνισμός μπορεί να εμφανιστεί σε ασθενείς με σπλήνα που έχουν διευρυνθεί για λόγους που είναι πιο σαφείς, όπως η ηπατίτιδα από αιμοσκόπους (ιδιαίτερα η ηπατίτιδα από σκολήνωση), η χρόνια λοιμώδης ασθένεια όπως η μαλακία, η τубερκοκοσή, ο καρκίνος όπως ο λεμφόμας, η χρόνια λευχαιμία, η μυελοπαθία και η χρόνια αιμορραγική αναιμία και σπάνιες ασθένειες του δακτυλίτη του ενδοσπλήνου.

　　Με την εξέλιξη της νόσου, οι συχνές επιπλοκές του υπεργιουνισμού του σπλήνα είναι:

　　1、 σημαντική διόγκωση του σπλήνα που προκαλεί σημαντικά συμπτώματα πίεσης;

　　2、 αναιμία;

　　3、 αιμορραγία;

　　4、αναποτελεσματική αίσθηση.

　　Τα συμπτώματα του υπεργιουνισμού του σπλήνα διαφέρουν σε σοβαρότητα. Στην ήπια φάση, μπορεί να μην υπάρχουν συμπτώματα. Ο δευτερογενής υπεργιουνισμός του σπλήνα συχνά συνοδεύεται από τα συμπτώματα της πρωτογενούς ασθένειας, μπορεί να καλύπτει τα συμπτώματα του υπεργιουνισμού του σπλήνα, οι ασθενείς συχνά εμφανίζουν πτώση της ανοσίας, λευκοφοβία, κεφαλαλγία, ταχυκαρδία, λοιμώξεις, πυρετό, μειωμένης αιμοπεταλίων υπάρχει τάση αιμορραγίας, η σπλήνα μπορεί να είναι ελαφρώς, μέτρια ή σοβαρά διευρυνθεί.

　　Ο υπεργιουνισμός του σπλήνα μπορεί να είναι πρωτογενής ή δευτερογενής. Για την πρόληψη της νόσου, πρέπει πρώτα να αποφεύγουμε τις αιτίες που προκαλούν υπεργιουνισμό, να θεραπεύουμε ενεργά τις ασθένειες που προκαλούν υπεργιουνισμό και να διατηρούμε υγιείς συνήθειες στην καθημερινή ζωή, να ασκούμαστε ενεργά και να μειώνουμε έτσι την πιθανότητα εμφάνισης της νόσου από την κορυφή.

　　Ο υπεργιουνισμός του σπλήνα είναι μια εκδήλωση συνολικών συμπτωμάτων, τα οποία απαιτούν διάγνωση με τις παρακάτω μεθόδους εξετάσεων:

　　1、Υλικό έλεγχος:Παρά το γεγονός ότι σχεδόν όλοι οι ασθενείς έχουν αύξηση της σφαινικότητας, η αύξηση της σφαινικότητας δεν είναι απαραίτητα ανάλογη με την έκταση της υπερπλασίας της σφαινικότητας.

　　2、Εξωτερική έλεγχος αίματος:Τα ερυθρά κύτταρα, οι λευκοκύτταρα ή τα αιμοπετάλια στο περιφερικό αίμα μπορούν να μειωθούν ανεξάρτητα ή ταυτόχρονα, γενικά στις αρχικές περιπτώσεις, μόνο τα λευκοκύτταρα ή τα αιμοπετάλια μειώνονται, στις τελικές περιπτώσεις, μπορεί να εμφανιστεί η μείωση όλων των αιμοσφαιρίων, η μείωση των αιμοσφαιρίων δεν είναι ανάλογη με την αύξηση της σφαινικότητας.

　　3、Βιβλιοθήκη πункций:Ο μυελός του οστού παρουσιάζει την εικόνα της αύξησης των αιμομορφογενομένων κυττάρων, και σε ορισμένα περιπτώσεις μπορεί να εμφανιστεί και η δυσκολία της ανάπτυξης, μπορεί επίσης να προκαλέσει την υπερβολική καταστροφή των αιμομορφογενομένων κυττάρων στο περιφερικό αίμα, την υπερβολική απελευθέρωση των ώριμων κυττάρων, προκαλώντας την εικόνα της δυσκολίας της ανάπτυξης.

　　4、Ασθενής ραδιενεργής σάρωσης:51Με την ένεση του Cr σηματοδοτημένων αιμοπεταλίων ή ερυθρών κυττάρων στο σώμα και την εξωτερική σάρωση, βρέθηκε η περιοχή της σφαινικότητας51Cr ποσότητα μεγαλύτερη από το ήπαρ2～3πλάτη, υποδεικνύοντας ότι τα αιμοπετάλια ή τα ερυθρά κύτταρα καταστέλλονται υπερβολικά στη σφαινική.

　　5、Αλλαγές από την αφαίρεση της σφαινικότητας:Γενικά, μετά την αφαίρεση της σφαινικότητας, μπορεί να φέρει τον αριθμό των αιμοσφαιρίων κοντά ή σε κανονική κατάσταση, εκτός αν η λειτουργία της αιμογόνου του μυελού οστών έχει βλάψει.

　　Οι ασθενείς με υπερπλασία της σφαινικότητας δεν έχουν ειδικές απαιτήσεις για τη διατροφή, η κανονική διατροφή είναι αρκετή. Θα πρέπει να δοθεί προσοχή στη διατροφή να είναι πλούσια και ισορροπημένη. Να διασφαλιστεί η κατανάλωση της θερμίδας, πρωτεΐνης, βιταμινών που απαιτούνται για τη φυσιολογική μεταβολή του οργανισμού. Να αυξηθεί适当 η κατανάλωση λαχανικών και φρούτων. Στο κομμάτι της υγείας θα πρέπει να χαλαρώσουν την καρδιά, να καταστήσουν την αυτοπεποίθηση, να διατηρήσουν μια καλή ψυχολογική κατάσταση, να συνεργαστούν ενεργά με τους γιατρούς για τη θεραπεία.

　　Η αφαίρεση της σφαινικότητας και η ακτινοθεραπεία X-ray δεν μπορούν να απαλλαγούν από την πρωτογενή ασθένεια που προκαλεί την υπερπλασία της σφαινικότητας, οπότε συνήθως πρέπει να γίνει η θεραπεία της πρωτογενούς ασθένειας, αν δεν υπάρχει αποτέλεσμα, τότε να γίνει η ενεργή θεραπεία της πρωτογενούς ασθένειας μετά την αφαίρεση της σφαινικότητας, τα κριτήρια για την αφαίρεση της σφαινικότητας είναι τα εξής:

　　1、Η σφαινική είναι σημαντικά αυξημένη, προκαλώντας σαφή συμπτώματα πίεσης.

　　2、Σοβαρή αναιμία, ειδικά όταν υπάρχει αιμορραγική αναιμία.

　　3、Υπάρχουν σημαντικά μειωμένα αιμοπετάλια και αιμορραγικά συμπτώματα, αν τα αιμοπετάλια είναι κανονικά ή ελαφρώς μειωμένα, μετά την αφαίρεση της σφαινικότητας μπορεί να εμφανιστεί υπερπλασία αιμοπεταλίων, ακόμη και να αναπτυχθεί θρομβοπενία, οπότε οι ασθενείς με κανονικά ή ελαφρώς μειωμένα αιμοπετάλια δεν πρέπει να αφαιρούνται η σφαινική.

　　Πριν από τη χειρουργική επέμβαση για την υπερπλασία της σφαινικότητας, πρέπει να γίνει επαρκής προετοιμασία, όπως η μεταφορά αίματος για τους πάσχοντες από σοβαρή αναιμία, η θεραπεία με κορτικοστεροειδή για τους πάσχοντες από μειωμένη πλάκα αιμοπεταλίων με αιμορραγία, η ενεργή πρόληψη λοιμώξεων για τους πάσχοντες από έλλειψη λευκοκυττάρων, κ.λπ.