Η ηπατίτιδα με υπερθυρεοειδισμό

　　1Η απευθείας δράση των θυρεοειδικών ορμονών είναι σημαντική για τη μετατροπή, την μετατροπή και την απόρριψη της θυρεοειδικής ορμόνης και τη σύνθεση της θυρεοειδικής σφαιρίνης.

　　2Η υπερμεταβολική κατάσταση της υπερθυρεοειδίας προκαλεί ανεπαρκή οξυγόνωση και αιμορραγία των ηπατοκυττάρων.

　　3Η διαταραχή της ενεργειακής μετατροπής του ήπατος.

　　4Τα συνδυασμένα λοιμώξεις κ.λπ.

　　Πρώτο κεφάλαιο, το γαστρεντερικό σύστημα

　　1Τα νόσια του παγκρέατος, η οξεία παγκρεατίτιδα.

　　2Τα προβλήματα του οισοφάγου και του γαστρεντερικού συστήματος περιλαμβάνουν εσοχή του οισοφάγου, έλκος του οισοφάγου, εξομάλυνση των φλεβών της κατώτερης μερίδας του οισοφάγου; έλκος του στομάχου, βλάβη του γαστρικού τοιχώματος, αιμορραγία του στομάχου κ.λπ.

　　3Κλινικά, η ηπατίτιδα λιποπυκνής είναι συχνή κατά την περίοδο της ανάκτησης ή μετά την ανάκτηση από την οξεία ισχυροειδή ηπατίτιδα και την χρόνια ηπατίτιδα Β ή Γ.

　　4、Πρωτογενής καρκίνος του ήπατος Η λοιμώδης ηπατίτιδα Β και C είναι μια από τις κύριες αιτίες του πρωτογενούς καρκίνου του ήπατος.

　　Δεύτερον, οι επιπλοκές του ενδοκρινικού και μεταβολικού συστήματος

　　1、Διαβήτης

　　2、Υπογλυκαιμία

　　3、Επιπλοκές του ενδοκρινικού συστήματος

　　3、Επιπλοκές του αίματος

　　(1) Αποτελεσματική μείωση των λευκοκυττάρων

　　(2) Αποτελεσματική μείωση των αιμοπεταλίων

　　(3) Αποτελεσματική αναιμία

　　(4) Απλοϊκή αναιμία της αναγέννησης των ερυθρών αιμοσφαιρίων

　　(5) Αυτοάνοση αύξηση των ιστοκυττάρων

　　(6) Αιμολυτική αναιμία

　　(7) Διαταραχές της αιμοσφαιρικής σύνθεσης

　　4、Επιπλοκές του κυκλοφορικού συστήματος

　　(1) Διαταραχές του καρδιακού συστήματος ① Αύξηση της περιφερικής αντιστατικότητας του κυκλοφορικού. ② Αρρυθμία. ③ Μυοκαρδίτιδα.

　　(2) Διαταραχές των αγγείων ① Η πολυαρτηρίτιδα είναι συχνή στους ασθενείς με ηπατίτιδα Β. ② Πρωτογενής κρύος κρυσταλλώδης ανοσία (EMC).

　　5、Επιπλοκές του ουροποιητικού συστήματος

　　(1) Γλαυκώμα

　　(2) Ασθένεια του ρινογόνου οξέος

　　(3) Ακράτεια νεφρών

　　6、Επιπλοκές συνδετικού και μυϊκού ιστού

　　(1) Διαταραχές του δέρματος Η ηπατίτιδα μπορεί να προκαλέσει κνησμό, οίδημα αγγειαίας νευρικής, κίτρινη κηλίδα, κίτρινη πλάκα, κ.λπ. Η σοβαρή ηπατίτιδα μπορεί να προκαλέσει κηλίδες, κηλίδες, κηλίδες, κίτρινη κηλίδα στο πρόσωπο, πολυμορφικές κηλίδες κ.λπ. Η κίτρινη ηπατίτιδα μπορεί να προκαλέσει κνησμό του δέρματος. Οι ασθενείς με κίρρωση του ήπατος μπορεί να εμφανίσουν κηλίδες χρωματισμού στο δέρμα των ποδιών.

　　(2) Διαταραχές των αρθρώσεων Οι αρθρώσεις είναι συνήθως μετακινουστές και συμμετρικές.

　　(3) Διαταραχές του μυϊκού συστήματος Οι ασθενείς με χρόνια ηπατίτιδα εμφανίζουν συχνά μυαλγία στα άκρα, συνήθως ελαφριά.

　　7、Άλλες συστηματικές επιπλοκές

　　(1) Διαταραχές του αναπνευστικού συστήματος ① Η λοιμώδης ηπατίτιδα μπορεί να προκαλέσει εξωθητική πνευμονίτιδα. ② Οι ασθενείς με σοβαρή ηπατική ανεπάρκεια μπορεί να έχουν αλλαγές στην πνευμονική πυκνότητα λόγω της παρουσίας διάφορων τοξικών ουσιών στο αίμα, προκαλώντας μη καρδιακή πνευμονική οίδηση, η οποία εκφράζεται κλινικά ως σύνδρομο αναπνευστικής δυσκολίας.

　　(2① Η ηπατική εγκεφαλοπαθία είναι μια νευροψυχική συνδρομή που εμφανίζεται κατά τη διάρκεια της σοβαρής ηπατικής ανεπάρκειας της ηπατίτιδας. ② Στο αρχικό στάδιο της ηπατίτιδας, μερικοί ασθενείς μπορεί να εμφανίσουν προσωρινά ψυχικά συμπτώματα, όπως αγριότητα, ερεθιστικότητα, δυσκολία στον ύπνο κ.λπ.

　　8、Συνομοσπονδιαστική νόσος ξηρότητας;

　　9、Ακτήρηση του ανοσοανεπάρκειας συμπλέγματος (AIDS);

　　Οι ασθενείς με ηπατική νόσο πρέπει να είναι αποφασισμένοι να νικήσουν την ασθένεια, από την μια πλευρά να βελτιώσουν την κατανόηση και την συνείδηση της διάγνωσης, να επιτύχουν την πρόωρη διάγνωση και την πρόωρη θεραπεία.

　　Η ηπατική βλάβη που προκαλείται από την υποθυρεοειδία περιλαμβάνει κίτρινο δέρμα, αυξημένα ένζυμα του ήπατος, αδιαθεσία, απάθεια για το φαγητό, διάρροια κ.λπ. συμπτώματα του γαστρεντερικού συστήματος, λόγω της έλλειψης συγκεκριμένων εκφράσεων, πρέπει να διαφοροποιηθεί από τη λοιμώδης ηπατίτιδα και την ηπατική βλάβη από αντιθυρεοειδή φάρμακα, και αυτό3Η μηχανισμός και η μέθοδος θεραπείας της ηπατικής βλάβης διαφέρουν, οπότε η έγκαιρη διάγνωση είναι πολύ σημαντική.

　　Πρώτο, η υποθυρεοειδία με ηπατίτιδα και η ηπατική βλάβη που προκαλείται από την υποθυρεοειδία έχουν τα εξής διαφορές

　　1、Ανεξάρτητα από την βαθύτητα της υποθυρεοειδίας;

　　2、Εμφάνιση σημείων λοιμώδους ηπατίτιδας όπως αδιαθεσία, απάθεια για το φαγητό, κ.λπ;

　　3、Ποζιтивνές σημάδια λοιμώδους ηπατίτιδας;

　　4、Αποτυχία της αντιθυρεοειδικής θεραπείας;

　　Δεύτερον, η διάγνωση της ηπατικής βλάβης από αντιθυρεοειδή φάρμακα συνήθως γίνεται με αποκλεισμό δηλαδή

　　1、Η κλινική εργαστηριακή εξέταση έχει απόδειξη ηπατικής βλάβης;

　　2、Η χρονολογία της χρήσης φαρμάκων και της ηπατικής βλάβης είναι ημερομηνία χρήσης φαρμάκων μετά την εμφάνιση της ηπατικής βλάβης;

　　3、Δεν υπάρχει σαφής απόδειξη για λοιμώδη ήπατος από ιούς ή αυτοανοσολογική ηπατίτιδα;

　　4、Δεν υπάρχει αποδεικτική απόδειξη για χρόνια ασθένεια του ήπατος;

　　5、Δεν χρησιμοποιούνται ταυτόχρονα άλλα γνωστά φαρμακευτικά προϊόντα με τοξικότητα για τον ήπαρ;

　　6Μετά τη διακοπή της λήψης, η λειτουργία του ήπατος βελτιώνεται ή ανακτάται;

　　7Ηπατική μικροσκοπία δείχνει την περιθωριακή διείσδυση των λευκοκυττάρων και των λεμφοκυττάρων στην ηπατική δομή;

　　8Αναπαραγωγή του ίδιου φαρμάκου μπορεί να προκαλέσει ξανά βλάβη στο ήπαρ.

　　Γιατί πιστεύεται ότι η βλάβη του ήπατος από αντιθυρεοειδικά φάρμακα είναι πιο συχνή μετά τη λήψη τους3Μηνών, η βλάβη του ήπατος από PTU είναι κυρίως η νεκρωση των κύτταρων του ήπατος σε διάφορες βαθμίδες, ενώ η βλάβη από MMI είναι κυρίως η οξέωση του ήπατος, δηλαδή η οξέωση των κύτταρων του ήπατος και (ή) των χοληδόχων σωλήνων, η πρώτη εκφράζεται με την αύξηση των τρανσαμινάσεων, η δεύτερη εκφράζεται με την αύξηση της bilirubin.

　　Προφύλαξη πρώτα, τακτική παρακολούθηση, η εξέταση της λειτουργίας του ήπατος πριν από τη λήψη φαρμάκων για ασθενείς με ιστορικό ηπατίτιδας είναι απαραίτητη. Πολλές φαρμακευτικές βλάβες του ήπατος συμβαίνουν κατά τη διάρκεια της θεραπείας3Μηνών, οπότε πρέπει να ξεκινήσουμε τη θεραπεία3Μηνών, παρακολουθείτε τακτικά τους ασθενείς, παρακολουθείτε τη λειτουργία του ήπατος, και ενημερώστε τους ασθενείς ότι πρέπει να ψάξουν άμεσα ιατρική βοήθεια αν εμφανίσουν συμπτώματα όπως τοξικότητα του ήπατος, κίτρινο.

　　Η διάγνωση της ηπατικής νόσου από υπερθυρεοειδισμό βασίζεται κυρίως στην κλινική εκδήλωση, η υπερθυρεοειδιστική βλάβη της λειτουργίας του ήπατος περιλαμβάνει κίτρινο, αυξημένη ενζύμηση του ήπατος, απάθεια, δυσκαταβλητότητα, διάρροια και άλλα συμπτώματα του γαστρεντερικού συστήματος. Υπερηχογράφημα της θυρεοειδούς, υπερηχογράφημα της κοιλίας.

　　Διατροφικές προτιμήσεις: Τρία υψηλά και ένα περιορισμένο: υψηλή ενέργεια, υψηλή πρωτεΐνη, υψηλή βιταμίνη διατροφή, περιορισμός της πρόσληψης ιωδίου. Αύξηση υδατανθράκων, κατάλληλη αύξηση μετάλλων και βιταμινών, ιδιαίτερα του νατρίου, του ασβεστίου και του φωσφόρου, περιορισμός των τροφικών ινών. Λιγότερη κατανάλωση σκληρών σιτηρών, κινάμεως, φασολιών κ.λπ. με υψηλή περιεκτικότητα σε ινούλες.

　　1Η θεραπευτική αρχή της ηπατικής βλάβης από υπερθυρεοειδισμό είναι να ελέγξουμε τον υπερθυρεοειδισμό, μειώνοντας την ημερήσια δόση των αντιθυρεοειδικών φαρμάκων ανάλογα, επειδή η μεγάλη δόση φαρμάκων μπορεί να προκαλέσει βλάβη στο ήπαρ και δεν μπορεί να βελτιώσει την επίλυση του υπερθυρεοειδισμού. Επίσης, πρέπει να παρακολουθείται στενά η λειτουργία του ήπατος, και αν η βλάβη του ήπατος συνεχίζει να προχωρά, πρέπει να σταματήσουμε τη λήψη των φαρμάκων.

　　2Για τα φάρμακα που προστατεύουν τον ήπαρ και μειώνουν την黄指数， όπως αντιπυρετικά και αναλγητικά και οιστρογόνα, μπορεί να προκαλέσουν βλάβη στο ήπαρ μετά τη χρήση τους. Αυτά τα φάρμακα μπορεί να αυξήσουν το επίπεδο των θυρεοειδικών ορμονών στο αίμα, οπότε οι ασθενείς με υπερθυρεοειδισμό μπορεί να εμπλακούν σε τοξικές ενέργειες του ήπατος μετά τη λήψη ορισμένων φαρμάκων.

　　3Για τους ασθενείς με ήπια υπερthyroidism και ηπατική βλάβη, μπορεί να χρησιμοποιηθούν αντιθυρεοειδικά φάρμακα του тиουρεατικού τύπου. Ο συγγραφέας πιστεύει ότι για τους ασθενείς με χρόνιο ηπατίτιδα ή κακή λειτουργία του ήπατος μετά από φαρμακευτική χρήση, η ακτινοθεραπεία ιωδίου ή η χειρουργική επέμβαση θα πρέπει να είναι η προτιμότερη επιλογή.