Οξεία παθολογία του παγκρεάτη από τη χολή

　　Η οξεία παθολογία του παγκρεάτη από τη χολή (ABP) είναι μια ασθένεια που προκαλείται από το σφράγισμα των χοληδόχων, την φλεγμονή, την βλάβη της μιτρώδους του παγκρεάτη, την εξωρροή του παγκρεατικού υγρού και την αυτοκαταστροφή του ιστού του παγκρεάτη. Οι αιτίες της οξείας παθολογίας του παγκρεάτη8Ποσοστό τουλάχιστον το 0% σχετίζεται με ασθένειες του συστήματος της χολής και την κατανάλωση αλκοόλ.10Ποσοστό τουλάχιστον το % των ασθενών με πέτρας της χολής μπορεί να αναπτύξει οξεία παθολογία του παγκρεάτη.

　　Η οξεία παθολογία του παγκρεάτη από τη χολή έχει περισσότερες επιπλοκές από την παθολογία του παγκρεάτη από άλλες αιτίες. Οι κοινές επιπλοκές περιλαμβάνουν:
　　1Παράγοντες τοπικής επιπλοκής: Υπάρχουν οξεία χολανγίτιδα, αβουλοπάθεια του παγκρεάτη, ψευδοκυστης του παγκρεάτη, νεκρωση του παγκρεάτη, σφράγιση της πόρτας οισοφάγου, αποφράξεις του δωδεκαδάκτυλου κ.λπ.
　　2Παράγοντες σοβαρής γενικής επιπλοκής: Η σοβαρή παθολογία του παγκρεάτη μπορεί να προκαλέσει διάφορες σοβαρές γενικές επιπλοκές μέσα σε λίγες ημέρες μετά την ασθένεια, όπως ανικανότητα αναπνοής, υγροποίηση της θωραξίας, οξεία αναιμία των νεφρών, αιμορραγία του γαστρεντερικού συστήματος, παθολογία εγκεφάλου από την παγκρεατίτιδα, σοβαρή λοιμώδης διήθηση, σακχαρώδης διαβήτης, διασπαστική αιμορραγία ενδοφλέβιας σφράγισης κ.λπ.

　　Η κλινική εμφάνιση της οξείας παθολογίας της παχέως χολής περιλαμβάνει τα εξής σημεία:
　　1και πόνος η κύρια συμπτωματολογία της παθολογίας, ξεκινά από την επώδυνη περιοχή, εμφανίζεται νωρίς. Ο τυπικός ασθενής συχνά νιώθει αιχμηρό πόνο στο κάτω μέρος του οισοφάγου, συνεχής και με περιόδους επιδείνωσης, με μοτίβα κοπής, συχνά ακτινοβολεί στο στέρνο, το έντερο και την πλάτη.
　　2και έμετος η πρώτη συμπτωματολογία της παθολογίας, εμφανίζεται σχεδόν ταυτόχρονα με τον πόνο, η αρχική εκδήλωση είναι συχνά πιο συχνή, συχνά πυροβολισμός, περιλαμβάνει τρόφιμα και χολή; Η καθυστερημένη εμφάνιση παρενέργειας του εντέρου, μπορεί να εμεθεί υλικό που μοιάζει με κόπρανα.
　　3και δυσφορία οι κύριες συμπτώματα της παθολογίας, η σοβαρότητα της δυσφορίας έχει σχέση με την ένταση της παθολογίας της παχέως χολής, οι ελαφρείς συνεχίζονται2～3ημέρες, οι σοβαροί μπορεί να συνεχιστούν7ημέρες, οι σοβαροί μπορεί να συνεχιστούν
　　4ημέρες και πάνω, συχνά συνοδεύεται από απελευθέρωση αερίου, και η αποκάλυψη των κεφάλων σταματά. και κίτρινη κηλίδα
　　5συνήθως ελαφριά, είναι κυρίως φραγματική, αλλά σε λίγους ασθενείς με αιμορραγική νεκρωτική παθολογία, η κίτρινη κηλίδα είναι μια εκδήλωση ηπατικής δυσλειτουργίας που προκαλείται από σοβαρή κοιλιακή λοιμώξη. και άλλα
　　

　　Πώς να προφυλαχτεί κανείς από την οξεία παθολογία της παχέως χολής

　　Η διάγνωση της οξείας παθολογίας της παχέως χολής βασίζεται όχι μόνο στην κλινική εμφάνιση και τα σημεία, αλλά και στις εργαστηριακές εξετάσεις και τις βοηθητικές εξετάσεις, οι οποίες είναι απαραίτητες. Οι κοινές εξετάσεις περιλαμβάνουν τα εξής:

　　1και εργαστηριακές εξετάσεις
　　οι αριθμοί λευκοκυττάρων είναι συνήθως αυξημένοι, η αιμοσφαιρίνη και η συγκέντρωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων αυξάνονται; Η ικανότητα συνδυασμού του διοξειδίου του άνθρακα μειώνεται; Η γλυκόζη αυξάνεται κατά την περίοδο της εκδήλωσης, και συνεχίζει για αρκετές ώρες έως αρκετές ημέρες; Η οξεία νεκρωτική παθολογία του αίματος του ασβεστίου είναι αυξημένη2～5ημέρες ξεκινά να μειώνεται, αν στο1.75mmol και κάτω, υποδεικνύει την ένταση της κατάστασης; Η αύξηση της αμυλάσης του αίματος και της ούρησης είναι ένα από τα κύρια στοιχεία για τη διάγνωση της παθολογίας της παχέως χολής. Οι ασθενείς με οξεία παθολογία της παχέως χολής70％～95πρόσβαση σε αμυλάση του αίματος,24ώρα φτάνει στο κορυφαίο σημείο,5ημέρες μέσα, συνεχίζει να αυξάνεται.12ημέρες και πάνω, υποδεικνύει την παρουσία επιπλοκών. Η αύξηση της αμυλάσης της ούρησης εμφανίζεται λίγο αργότερα, με μεγαλύτερη διάρκεια.24ώρα αυξάνεται.

　　2παρακέντηση της κοιλιάς
　　Στην οξεία νεκρωτική παθολογία της παχέως χολής, η παρακέντηση της κοιλιάς συχνά δίνει σκοτεινό υγρό και μπορεί να δει μικρές λιποκρυστάλλους, και μπορεί να είναι πυώδες σε περιπτώσεις λοιμώξεων. Η αμυλάση του κοιλιακού υγρού συχνά αυξάνεται, συχνά υψηλότερη από την αμυλάση του αίματος, και η διάρκεια της αύξησης είναι επίσης μεγαλύτερη από αυτή της αμυλάσης του αίματος2～4ημέρες.

　　3απεικονισμός της κοιλιάς
　　Σε ασθενείς με οξεία παθολογία της παχέως χολής2/3Εμφανίζεται ανώμαλη κατάσταση. Οι εκφανσεις περιλαμβάνουν μεγαλύτερη σκιά της παχέως χολής, ασαφή άκρες, αυξημένη πυκνότητα, περιορισμένη παρενέργεια του εντέρου, και σημάδια αποκοπής του περιττωρού εντέρου (στο όρθιο σημείο, ο κόλπος της κοιλιάς και ο σπλήνας είναι αερισμένοι, αλλά το μέσον τμήμα του μεταγαστρικού εντέρου δεν έχει αέριο).

　　4、胸部透视
　　透视可见左侧膈肌升高，中等量左胸腔积液，或左下肺不张。

　　5、B超检查
　　可发现胰腺弥漫性肿胀、增大，轮廓线略呈弧状膨出，阳性率可达45％～90％，και μπορεί να ανακαλυφθούν ασθένειες του δακτυλικού δρόμου.

　　6CT έλεγχος
　　Τα σύγχρονα ευαίσθητα μη επεμβατικά διαγνωστικά μέθοδοι70％～90％ των ασθενών έχουν μη φυσιολογικές εκφράσεις, όπως το τοπικό ή το διάχυτο μεγαλύτερο του παγκρέατος, η μη ομοιόμορφη πυκνότητα, η μη ομοιόμορφη μορφή, η συσσώρευση υγρών γύρω από το παγκρέας κ.λπ.

　　Οι ασθενείς με οξύ παγκρεατίτιδα που προκαλείται από τη χοληδόχο κύστη πρέπει να καταναλώνουν περισσότερα τρόφιμα πλούσια σε πρωτεΐνες, λαχανικά και φρέσκα φρούτα. Αποφεύγουν τα τρόφιμα με υψηλή περιεκτικότητα σε χοληστερόλη και λίπη, όπως τα όργανα ζώων, τα αυγά, τα σιροπιαία αυγά, το σοκολάτα, το κρέας, τα βαριά λιπαρά τρόφιμα, τα τηγανητά τρόφιμα, τα κέικ, τα γλυκά, τα φρυγανά και άλλα, καθώς και τις πικάντικες και ερεθιστικές γεύσεις, τα τσιγάρα και τα ποτά.

　　Η θεραπεία της οξέως παγκρεατίτιδας που προκαλείται από τη χοληδόχο κύστη περιλαμβάνει μη χειρουργική θεραπεία και χειρουργική θεραπεία. Οι συγκεκριμένες μεθόδους θεραπείας είναι ως εξής:

　　1Έλεγχος της διατροφής και της αποσύρρωσης του γαστρεντερικού συστήματος
　　Για τους ασθενείς με ήπια συμπτώματα, πρέπει να καταναλώνουν μικρή ποσότητα και ελαφριά υγρά. Όταν τα συμπτώματα της ναυτίας, του εμετού και της δυσφορίας είναι σαφώς, πρέπει να γίνει αποσύρρωση του γαστρεντερικού συστήματος.

　　2Υποστηρικτική θεραπεία
　　Προσθήκη ηλεκτρολυτών ενδοφλέβιας, διατήρηση αρκετής ποσότητας αίματος στην κυκλοφορία, προσθήκη αρκετών και πλήρων θρεπτικών συστατικών, είναι πολύ σημαντικά για την αύξηση της αποτελεσματικότητας της νόσου.

　　3Χρήση αντιβιοτικών
　　Η θεραπεία είναι κυρίως η στέρηση της ανάπτυξης των βακτηρίων του εντέρου, η πρόληψη και η ελέγχου της συνακολούθησης λοιμώξεων.

　　4Αντιπαγκρεατική θεραπεία
　　Μέτρα για τη στέρηση της παγκρεατικής έκκρισης μπορούν να εφαρμοστούν.

　　5Χειρουργική θεραπεία
　　Η χειρουργική περίοδος και η μέθοδος της νόσου είναι ακόμα υπό συζήτηση. Η τρέχουσα τάση είναι, μετά την απελευθέρωση των οξέων συμπτωμάτων του ασθενούς με ενεργές αντιδραστικές και υποστηρικτικές θεραπείες, να γίνει αναβολή της χειρουργικής επέμβασης. Η χειρουργική επέμβαση γίνεται συνήθως μετά την οξύ επιδρομή.7Μετά από περίπου ένα ημέρα να γίνει. Ωστόσο, για τους ασθενείς με ασαφείς διάγνωση και την εξέλιξη της ασθένειας παρά την εφαρμογή διαφόρων υποστηρικτικών θεραπειών, πρέπει να γίνει χειρουργική επέμβαση ενδεχόμενα. Ο τρόπος της χειρουργικής πρέπει να επιλεγεί ανάλογα με την ασθένεια του δακτυλικού δρόμου. Για τη διαχείριση της νεκρωσης του παγκρέατος, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η παγκρεατική αποχέτευση, η μερική αφαίρεση του παγκρέατος και άλλες χειρουργικές τεχνικές.