Gastrointestinal cancer syndrome

　　Ο πιο χαρακτηριστικός τύπος της συμπτωματολογίας του γαστρεντερίτιδου που συνοδεύει τον καρκίνο είναι η ασθένεια απώλειας πρωτεϊνών από το γαστρεντερίτιδο. Η έρευνα της φυσιολογίας έχει επιβεβαιώσει ότι οι παραπτώσεις της αλβουμίνης και των γλοβουλινών του πλάσματος περιέχουν μόνο10περίπου από τον εντέρο, οπότε θεωρείται ότι η απώλεια πρωτεϊνών από το γαστρεντερίτιδο στο φυσιολογικό φαινόμενο μπορεί να αγνοηθεί. Οι μηχανισμοί της ασθένειας απώλειας πρωτεϊνών από το γαστρεντερίτιδο περιλαμβάνουν τα εξής:

　　1、η βλάβη ή η έλκωση του γαστρεντερίτιδου προκαλεί την εκχύση ή την υποχώρηση πρωτεϊνών.

　　2、η βλάβη ή η απουσία των επιθηλιακών κυττάρων, η ελαττωμένη στενότητα των ενδοκυτταρικών συνδέσεων, προκαλώντας αύξηση της διαπερατότητας του επιθηλίου και την υποχώρηση των πρωτεϊνών του πλάσματος στο εντέρο.

　　3、η μπλοκαρίδα των λυμφοειδών του εντέρου, η αύξηση της πίεσης του εντέρου. Αυτό κάνει το εντερικό υποκείμενο πλούσιο σε πρωτεΐνες να μην μπορεί να διατηρηθεί στον υποκείμενο ή να αναγεννηθεί στο αίμα, αντί να υπερχειρίσει στο εντέρο και να χάσει. Η μηχανισμός της ασθένειας απώλειας πρωτεϊνών από το γαστρεντερίτιδο που προκαλείται από το εντερικό φλεγμονικό δεν είναι σαφής, μπορεί να προκαλείται από την εκχύση του εξωκυτταρικού υγρού και του φλεγμονικού υγρού στην περιοχή της φλεγμονής. Στις κανονικές συνθήκες, η ποσότητα των πρωτεϊνών που διαρρέουν στο γαστρεντερίτιδο δεν είναι μεγάλη, εκτιμάται ότι αυτές οι πρωτεΐνες δεν υπερβαίνουν την αλβουμίνη του αίματος της κύκλωσης6%, μόνο την καθημερινή διαίρεση αυτών των πρωτεϊνών του πλάσματος10% έως20%, από τους οποίους90% πάνω από την αποσύνθεση και την επανάληψη. Επομένως, η μεταβολική διαδικασία του γαστρεντερίτιδου δεν παίζει σημαντικό ρόλο στη συνολική αποσύνθεση των πρωτεϊνών του πλάσματος. Στην ασθένεια απώλειας πρωτεϊνών από το γαστρεντερίτιδο, η απώλεια πρωτεϊνών από το γαστρεντερίτιδο είναι πολύ μεγαλύτερη από την κανονική απώλεια. Η ταχύτητα αποσύνθεσης των πρωτεϊνών στο γαστρεντερίτιδο μπορεί να φτάσει στο 0% του συνολικού όγκου πρωτεϊνών του πλάσματος που κυκλοφορούν καθημερινά40% έως60% πάνω από. Η απώλεια πρωτεϊνών από το γαστρεντερίτιδο δεν έχει καμία σχέση με τη μοριακή τους μάζα. Η μεγάλη απώλεια πρωτεϊνών στο γαστρεντερίτιδο μειώνει τη μείζονα διάρκεια ζωής των πρωτεϊνών του πλάσματος και ταχύνει την ταχύτητα ανανέωσης τους. Έρευνες έχουν δείξει ότι η απώλεια πρωτεϊνών στο γαστρεντερίτιδο, ανεξάρτητα από το μέγεθος της μοριακής τους μάζας, διέρχεται από το γαστρεντερίτιδο, οπότε η ταχύτητα σύνθεσης τους είναι πιο αργή και (ή) η διάρκεια ζωής τους είναι μεγαλύτερη, η μείωση των πρωτεϊνών είναι πιο έντονη. Η αλβουμίνη και τα IgG έχουν μεγάλη διάρκεια ζωής. Ακόμα και αν ο οργανισμός προσπαθεί να επανέλθει, η ικανότητά του είναι περιορισμένη, η ταχύτητα σύνθεσης της αλβουμίνης από τον ήπαρ μπορεί να αυξηθεί στο μέγιστο1Παρά την έλλειψη προεγκεφαλίτιδας της συγκέντρωσης της πλάσματος, η σύνθεση των αντισωμάτων κλάσης IgG δεν επηρεάζεται, οπότε η συγκέντρωση της αλβουμίνης και των IgG στο αίμα μειώνεται περισσότερο σε αυτήν την ασθένεια, με αποτέλεσμα οι ασθενείς να υποφέρουν συχνά από υποαλβουμιναιμία. Οι πρωτεΐνες που χάνονται στο γαστρεντερίτιδο διασπάζονται σε αμινοξέα και πεπτίδια στον εντέρο και επανάγονται στη ροή του αίματος ως πηγή αζώτου του οργανισμού. Αν η ποσότητα των πρωτεϊνών που χάνονται είναι μεγάλη, η ταχύτητα εισόδου τους στον εντέρο είναι γρήγορη ή η κινητικότητα του εντέρου είναι γρήγορη, τότε θα υπάρχουν μεγάλες ποσότητες πρωτεϊνών που θα εκκρίνονται από τον εντέρο. Οι ασθενείς που χάνουν πρωτεΐνες από τον εντέρο λόγω της μπλοκαρίδας των λυμφοειδών, μπορεί να χάνουν και λεμφοκύτταρα από τον εντέρο, προκαλώντας μείωση των λεμφοκυττάρων στο αίμα. Επιπλέον, άλλες συστατικές του πλάσματος όπως το κάλιο, ο κάλλιο, ο χαλκός, οι λιπίδια κ.λπ. μπορούν επίσης να χάνονται από το γαστρεντερίτιδο.

　　Δεδομένου ότι η μείωση των πρωτεϊνών του αίματος, ειδικά της αλβουμίνης, μειώνει την οσμωτική πίεση του κολλοειδούς αίματος, η υδράργυρος μεταφέρεται από τα αιμοφόρα αγγεία στους υποκείμενους ιστούς, και η αυξημένη έκκριση της αντριολινογόνου αλδοστερόνης προκαλεί τη διατήρηση υδρατμονών και νατρίου, προκαλώντας οδοντική οίδημα, η οδοντική οίδημα είναι πιο συχνή. Μπορεί επίσης να εμφανιστεί οίδημα στο πρόσωπο, τα άκρα ή την περιοχή του ομφαλού, αλλά το οδοντικό οίδημα είναι σπάνιο..

　　Gastrointestinal cancer syndrome refers to a group of symptoms associated with some cancers of the digestive system, clinical manifestations include the following aspects:

　　1、Protein-losing enteropathy

　　Commonly seen in gastric cancer and colon cancer, caused by necrosis and shedding of cancer tissue, resulting in increased permeability of the corresponding gastrointestinal mucosa, large amounts of plasma protein leaking and losing from the gastrointestinal tract, cancer compression and obstruction of lymphatics, causing intestinal lymphatic reflux obstruction, lymphatic stasis, rupture, causing large amounts of protein loss, clinically manifested mainly by hypoproteinemia and edema.

　　2、Jejunal villous atrophy

　　It can be seen in colorectal cancer, mainly manifested as diarrhea.

　　3、Diarrhea, dehydration, and shock

　　Mainly seen in colonic villous adenoma, occasionally seen in gastrointestinal APUD system tumors. Such as VIP tumor, gastrinoma, and pancreatic polypeptide tumor, etc., showing secretory diarrhea. It can lead to dehydration, electrolyte imbalance, and even shock.

      Protein-losing enteropathy is one of the gastrointestinal cancer syndromes. Effective treatment of the etiopathological diseases of protein-losing enteropathy is the key to prevention. Determining the etiology of protein-losing enteropathy, adopting appropriate surgical, drug, and (or) dietary interventions can partially or completely alleviate the hypoproteinemia, edema, and other clinical symptoms of these patients. Poor prognosis is associated with malignant tumors. Delayed diagnosis and treatment in children can lead to growth and development disorders, even death. Some adult patients may die of severe malnutrition and secondary infection due to delayed diagnosis and treatment.

      Gastrointestinal cancer syndrome refers to a group of symptoms associated with some cancers of the digestive system, its. The main clinical examinations include X-ray examination, jejunal mucosal biopsy, lymphangiography, and ascites examination.

　　1、X-ray examination

　　Gastrointestinal X-ray examination is of great significance for differential diagnosis. Especially the following X-ray signs: giant hypertrophy of gastrointestinal mucosal folds (seen in hypertrophic secretory gastritis); X-ray signs of malabsorption (intestinal lumen dilation, snowy or feather-like barium sedimentation, barium distribution in segmented form, seen in various gastrointestinal diseases with malabsorption of protein loss); general thickening of jejunal mucosal folds (lymphoma, Crohn's disease, primary intestinal lymphangiectasis, or secondary intestinal lymphatic obstruction); nodular change of jejunal mucosa after pressure (lymphoma, Crohn's disease), abdominal CT scan helps to detect mesenteric lymph node enlargement, etc.

　　2、Jejunal mucosal biopsy

　　Multiple jejunal mucosal biopsies are significant for the diagnosis of lymphoma, celiac disease, eosinophilic gastroenteritis, collagenous gastroenteritis, intestinal lymphangiectasis, and Whipple's disease, etc.

　　3、Lymphangiography

　　Hyperechoic lymphangiography is very helpful in distinguishing congenital or secondary intestinal lymphangiectasis. The former shows maldevelopment of peripheral lymphatics and lesions of the thoracic duct, with contrast medium retention in retroperitoneal lymph nodes, but the mesenteric lymphatic system is not engorged; the latter shows reflux of contrast medium into the dilated mesenteric lymphatics, and overflow into the intestinal lumen or peritoneal cavity.

　　4Ανασκόπηση της υδροσκοπίας

　　Οι ασθενείς με υδροσκοπία μπορούν να κάνουν διάγνωση πункциοδότησης, να ελέγξουν τις κύτταρες του υδροσκοπίου, τις πρωτεΐνες, τις λιποκρυσταλλίτες, τις ενζύμες και τις κακοήθεις κύτταρες.

　　Το σύνολο των συμπτωμάτων του καρκίνου του γαστρεντερικού συστήματος αναφέρεται σε ορισμένα συμπτώματα που συνοδεύουν ορισμένους καρκίνους του γαστρεντερικού συστήματος, οπότε οι ασθενείς με συνδρόμο καρκίνου του γαστρεντερικού συστήματος πρέπει να δώσουν προσοχή στις παρακάτω πτυχές στη διατροφή τους:

     1Η διατροφή πρέπει να είναι μαλακή, μαλακή και εύκολα απορροφώσιμη

     Τα τρόφιμα που τρώγονται, τα λαχανικά και τα κρέατα, ειδικά τα φασόλια, τα αμύγδαλα και άλλες σκληρές καρύδες, πρέπει να είναι κατεψυγμένα και καπνισμένα ώστε να γίνουν μαλακά και μαλακά, εύκολα να ανασύρονται και να απορροφώνται. Μείνετε μακριά από τα σκληρά και τα φυτικά ίντρα

　　2Απαγορεύεται η κακή διατροφή

      Η διατροφή για τη γαστρίτιδα πρέπει να είναι ελαφριά και να ελαχιστοποιεί την προσβολή της γαστρικής μεμβράνης, αλλά η ελαφριά διατροφή δεν μπορεί να ανακουφίσει τα συμπτώματα του ασθενούς. Το κύριο είναι η τήρηση της διατροφικής ρουτίνας, να μην είναι πολύ πεινασμένοι ή πολύ γεμάτοι, και να τρώνε μικρές γεύματα συχνά. Ειδικά οι ηλικιωμένοι και οι ασθενείς με μειωμένη λειτουργία του γαστρεντερικού συστήματος, να τρώνε κάθε μέρα4～5Καλύτερα να τρώτε ελαφριά γεύματα, κάθε φορά με έξι ή επτά εκ των δέκα να είστε γεμάτοι. Βεβαιωθείτε ότι τα τρόφιμα περιέχουν τη σωστή αναλογία ζάχαρης, λίπους και πρωτεΐνης, και δώστε προσοχή στη περιεκτικότητα σε βιταμίνες και άλλες απαραίτητες θρεπτικές ουσίες του σώματος.

　　Το σύνολο των συμπτωμάτων του καρκίνου του γαστρεντερικού συστήματος αναφέρεται σε ορισμένα συμπτώματα που συνοδεύουν ορισμένους καρκίνους του γαστρεντερικού συστήματος.. Η θεραπεία του συνδρόμου καρκίνου του γαστρεντερικού συστήματος είναι κυρίως η αφαίρεση του πρωτογενή καρκίνου, μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί το αντάλλακτο της αγκυλοποιησης όπως το ουροκέτιν, το οποίο είναι αποτελεσματικό για τον έλεγχο της διάρροης.

　　Λαβοσκοπική θεραπεία, παρόμοια με το ηλεκτρογαστροσκόπιο. Η λαβοσκοπική χειρουργική είναι η χειρουργική που χρησιμοποιεί την λαβοσκοπία και τα σχετικά εργαλεία.3～10mm) εισάγεται εντός της κοιλίας, χρησιμοποιώντας τεχνολογία ψηφιακής κρατήσης εικόνας για να μεταφέρει τις εικόνες που καταγράφονται από την οπτική κάμερα της λαβοσκοπίας μέσω των φωτοκυττάρων σε ένα σύστημα επεξεργασίας σημάτων και να τις εμφανίζει σε πραγματικό χρόνο σε έναν ειδικό παρατηρητήριο. Στη συνέχεια, ο γιατρός αναλύει και κρίνει την κατάσταση του ασθενούς με βάση τις εικόνες των οργάνων από τα οπτικά παρατηρητήρια της οθόνης και χρησιμοποιεί ειδικά εργαλεία λαβοσκοπίας για την χειρουργική επέμβαση.