Παθογένεια της αμυγδαλής

　　Η παθογένεια της αμυγδαλής προκαλείται από διάφορες φλεγμονώδεις νόσους εντός του κοιλιακού κεφαλώματος. Οι συχνότερες περιλαμβάνουν την τεμπλώδη περιετείρια νόσος, την οξεία αμυγδαλιά, την οξεία χολαγιτιδία, την οξεία πέτρη, την οξεία πέλματα και την περιετείρια νόσος κάθε είδους που μπορεί να προκαλέσει την φλεγμονή της αμυγδαλής, οι σοβαρές μπορούν να σχηματίσουν συσσώρευση στο τελικό στάδιο. Αυτή η οξεία φλεγμονή συχνά υποχωρεί σταδιακά με την εύκολη θεραπεία της πρωτογενούς λοιμώξεως. Επιπλέον, υπάρχουν ακατάστατοι μη συγκεκριμένοι μη συγκεκριμένοι νεκρωτικοί λιποίτιδες, γνωστοί και ως μη συγκεκριμένοι λιποίτιδες.

　　Η παθογένεια της αμυγδαλής είναι μια κοινή κοιλιακή περιετείρια νόσος που εμφανίζεται συχνά οξύς. Μπορεί να συνδυαστεί με ενδοκοιλιακή συσσώρευση, γαλακτώδη χολαγιτιδία, διάτρηση της αμυγδαλής, διάτρηση της γαστροδωδεκαδάκτυλου κ.λπ. τις νόσους.

　　Η γαλακτώδης χολαγιτιδία εμφανίζεται το βράδυ μετά από ένα λιπαρό δείπνο, η κύρια εκδήλωση είναι η διαρκής πόνους στο πάνω δεξί κοιλιακό τμήμα, με παροδική ενίσχυση, μπορεί να εκτείνεται προς το δεξί ώμο και τη σπονδυλική στήλη. Συχνά συνοδεύεται από πυρετό, ναυτία και εμετό, αλλά η κρύα είναι σπάνια, η ικμητικότητα είναι ελαφριά. Η κοιλιακή εξέταση αποκαλύπτει ότι το πάνω δεξί κοιλιακό τμήμα είναι γεμάτο, η μυοφθόρμη του κοιλιακού τομέα της κοιλίας είναι έντονη, ο πόνος είναι έντονος, η αντανάκρισή του είναι έντονη.

　　Η διάτρηση της αμυγδαλής είναι η φλεγμονώδης αλλαγή που προκαλείται από διάφορους παράγοντες στην αμυγδαλή, όταν είναι σοβαρή, σχηματίζει οπές. Η διάτρηση της αμυγδαλής μπορεί να προκαλέσει φλεγμονή, παραμορφώσεις, σήραγγες, σφίγγματα κ.λπ. τις παθολογικές αλλαγές. Μετά τη διάτρηση της αμυγδαλής, μεγάλο αριθμό βακτηρίων θα απορροφηθούν από το περιέτειρο και το μεσεντέριο και θα εισέλθουν στη ροή του αίματος, προκαλώντας σήψη, απειλώντας τη ζωή.

　　Η ελκώδης εμπύρης οδύνη (duodenal ulcer, DU) είναι μια από τις πιο συχνές χρόνιες νόσους. Η ελκώδης εμπύρης οδύνη είναι ο πιο συχνός τύπος πεπτικής οδύνης, που εμφανίζεται στο δωδεκαδάκτυλο, δηλαδή το δεκαπέντε κεντρικό μέρος του μικροσκοπικού εντέρου που συνδέεται με τον κοιλιακό σωλήνα.

　　Διάφορες φλεγμονώδεις νόσοι που προκαλούν παθογένεια της αμυγδαλής είναι συχνά εμφανείς και έχουν τις δικές τους ιδιαιτερότητες. Η παθογένεια της αμυγδαλής κυριαρχείται από τον πόνσο στο στομάχι, ο οποίος είναι συνήθως μια χρόνια κωλύθηκη ή παροδική κωλύθηκη δυσφορία, μπορεί να συνοδεύεται από αίσθημα κοιλιακής δυσφορίας, αδιαθεσία κ.λπ. τα συμπτώματα διαταραχής της εντερικής λειτουργίας. Ο πόνος στο στομάχι είναι συνήθως στο δεξί κοιλιακό τμήμα, μετά την εμφάνιση της συσσώρευσης μπορεί να προκαλέσει σπασμωτικό πόνο, κοιλιακή δυσφορία και ναυτία κ.λπ. τα συμπτώματα μη πλήρους στένωσης, μπορεί να υπάρχει αίσθημα τράβηγμα στο στομάχι.

　　Η πρόωρη θεραπεία των ενδοκοιλιακών λοιμώξεων που μπορεί να προκαλέσουν περιτονίτιδα είναι η βασική μέθοδος πρόληψης της περιτονίτιδας. Κάθε χειρουργική επέμβαση, ακόμη και η κοιλιακή πункциοποίηση, πρέπει να εκτελείται με σφιγμένη ασφάλεια. Πριν από τη χειρουργική επέμβαση της ενδοκοιλιακής, η λήψη αντιβιοτικών μπορεί να μειώσει την εμφάνιση της περιτονίτιδας. Η απομάκρυνση της αιτίας είναι κρίσιμη, η πρόωρη ανακάλυψη της κοιλιακής νόσου, η έγκαιρη θεραπεία.

　　Η διάγνωση της περιτονίτιδας είναι δύσκολη, οι ήπιοι ασθενείς συχνά καλύπτονται από το κύριο σημείο ασθένειας. Οι ασθενείς με ιστορικό περιτονίτιδας, με κοιλιακή φούσκωση, πόνο στην κοιλιά, ναυτία, εμετό και κοιλιακή μάζα κ.λπ. συμπτώματα φραγμού πρέπει να σκέφτονται την ασθένεια. Οι εξετάσεις που πρέπει να γίνουν για την περιτονίτιδα περιλαμβάνουν γενική αίμα, κοιλιακή ακτινογραφία, κοιλιακή CT, υπερηχογράφημα, CT, η βοηθητική εξέταση της ακτινογραφίας μπορεί να είναι φυσιολογική, μπορεί να εμφανιστεί και η φυσηγή του εντέρου.

　　Προκαλείται από διάφορες λοιμώξεις εντός της κοιλίας. Οι ασθενείς με περιτονίτιδα πρέπει να τρώνε τρόφιμα με χαμηλή περιεκτικότητα σε ίνες. Στη ζωή, πρέπει να αποφεύγουν την υπερβολική κατανάλωση και την κακή διατροφή για να ανακουφιστούν τα συμπτώματα. Στη διατροφή, πρέπει να τρώνε τρόφιμα με αντιφλεγμονώδη δράση, τρόφιμα με αντιμικροβιακή δράση, τρόφιμα με βελτίωση της ανοσίας και τρόφιμα με διουρητική δράση. Πρέπει να αποφεύγουν τα τρόφιμα με φλεγμογόνα, τροφές θρέψης και ξηρούς τρόφιμα.

　　Οι κύριες συμπτώματα της περιτονίτιδας είναι ο πόνος στην κοιλιά, συνήθως μια κύρια κοιλιακή συνεχής ή παροξυστική αμηχανία, μπορεί να συνοδεύεται από κοιλιακή φούσκωση, απώλεια όρεξης κ.λπ. διαταραχές της γαστρικής λειτουργίας. Ανάλογα με την κατάσταση της νόσου, μπορεί να χρησιμοποιηθεί χειρουργική θεραπεία ή μη χειρουργική θεραπεία. Ο στόχος της χειρουργικής είναι να καθαρίσει τα λοιμώδη σημεία και την κοιλιακή αβοήθηση, η μη χειρουργική θεραπεία είναι κυρίως η χρήση ευρύτατων αντιβιοτικών ή συνδυασμούς από διάφορα αντιβιοτικά, επιπλέον πρέπει να ενισχυθεί η θεραπεία υποστήριξης, συμπεριλαμβανομένων της μεταφοράς αίματος, της ενδοφλέβιας ένεσης, της γαστρικής απεξάρτησης, της αποφυγής της πείνας και της λήψης αναλγητικών φαρμάκων. Αν υπάρχει σοκ, πρέπει να γίνει αντισοκτική θεραπεία. Οι ασθενείς με ήπια συμπτώματα πρέπει να τρώνε τρόφιμα με χαμηλή περιεκτικότητα σε ίνες, να αποφεύγουν την υπερβολική κατανάλωση και την κακή διατροφή για να ανακουφιστούν τα συμπτώματα. Οι ασθενείς με συμπτώματα φραγμού και αν η θεραπεία της ενδονοσοκομειακής δεν είναι καλή, πρέπει να λάβουν χειρουργική θεραπεία.