ο όγκος της αλανινογονιδρίνης

　　Ο όγκος της αλανινογονιδρίνης είναι ένας από τους πιο σπάνιους λειτουργικούς ενδοκρινείς όγκους, και η αιτία του είναι ακόμα υπό έρευνα. Η υπερπαραγωγή της αλανινογονιδρίνης από τον όγκο είναι η κύρια αιτία της νόσου, η αλανινογονιδρίνη έχει ευρεία βιολογική δράση: ① επιβραδύνει τη συστολή των λιγνυωδών μυών: στομάχι, εντέρα, χολή; ② επιβραδύνει την έκκριση: στομάχι (συμπεριλαμβανομένου του γαστρικού οξέος), πанкρέας (εσωτερική και εξωτερική έκκριση), ήπαρ (χολή), μικρός εντέρας; ③ επιβραδύνει την απορρόφηση νερού, ηλεκτρολυτών και θρεπτικών συστατικών (γλυκόζη, ααμινοξέα, τριγλυκερίδια); ④ διεγείρει ή επιβραδύνει τους νευρώνες του εντέρου; ⑤ επιβραδύνει τη διαιώνιση των επιθήσεων του εντέρου; ⑥ μειώνει τον όγκο του αίματος στο γαστρικό και εντερικό σύστημα; ⑦ επιβραδύνει την έκκριση ορμονών του γαστρικού συστήματος: γαστρίνη, CCK, ινσουλίνη, γλυκογοναινάση, εντερική κορτιζόλη, παγκρεατική χολή, κινητικότητα του στομάχου, GIP, VIP, PP, NT; ⑧ επιβραδύνει την έκκριση άλλων ορμονών: ριζοσωματική ορμόνη, θυροειδής ορμόνη, ρενίνη; ⑨ άλλες επιβραδύνσεις: απελευθέρωση ακετυλχολίνης από τον νευρογενή ιστό του εντέρου, συσσώρευση πλατύποδων αιμοσφαιρίων κ.λπ. Η υπερπαραγωγή της αλανινογονιδρίνης σε κατάσταση νόσου προκαλεί τα κλινικά συμπτώματα του όγκου της αλανινογονιδρίνης.

　　Διότι η υπερπαραγωγή της αλανινογονιδρίνης από τον όγκο της αλανινογονιδρίνης προκαλεί συνδυαστικές παθήσεις όπως η λιπορροΐα, η σακχαρώδης διαβήτης, η έλλειψη γαστρικού οξέος και η χολόλιθος. Η αλανινογονιδρίνη μπορεί να επιβραδύνει την απελευθέρωση των πολυπεπτιδικών ορμονών, προκαλώντας ευρέως διαταραχές της παθοφυσιολογίας του οργανισμού, κυρίως στις εξής πτυχές:

　　1、κεντρικό νευρικό σύστημα

　　Αναστέλλει την εκροή των προορμονών του υποθαλάμου, όπως η αλδοστερόνη, η προθυρεοκορτίνηση, η προαδρενοκορτίνωση και η προλακτίνη.

　　2、γαστρintestinal σύστημα

　　Η αντιγόνο της ανάπτυξης μπορεί να αναστέλλει τη έκκριση της γαστρικής οξέωσης, την εκροή του γαστρικού, την κίνηση του δωδεκαδάκτυλου, την κίνηση της οδού της χολής και του γαλακτώματος, την εξωκρινή λειτουργία του παγκρέατος και την απορρόφηση της γλουκοζής, των αμινοξέων και των τριγλυκεριδίων. Η αντιγόνο της ανάπτυξης έχει το παράσυρμα του τοπικού ενδοκρινικού, την αντικαταστατική ρύθμιση της διαδικασίας της διάσπασης και της μεταβολής που ρυθμίζεται από τις肽ς.

　　3、ενδοκρινικό σύστημα

　　Η αντιγόνο της ανάπτυξης μπορεί να αναστέλλει σημαντικά το σύστημα του γαστρintestinal, ειδικά την εκροή των ενδοκρινικών ορμονών του παγκρέατος, αυτές οι ορμόνες περιλαμβάνουν: ινσουλίνη, αλδοστερόνη, προγαστροκινίνη, γαστροκινητίνη, παγκρεατική ουσία, χολεκοκρίνη, παγκρεατική πολυπέπτιδα και ενδοκρινική βιο肽. Είτε το υγιές ιστοτόπος είτε ο όγκος, η αντιγόνο της ανάπτυξης μπορεί να αναστέλλει την εκροή των παραπάνω πολυπεπτιδίων μέσω της συγκεκριμένης ή του υποδοχέα.

　　Η πολυπλοκότητα και η ποικιλία των κλινικών εκδηλώσεων του όγκου της ανάπτυξης αντιγόνου καθιστούν τη διάγνωση πολύ δύσκολη, ιδιαίτερα την πρόωρη διάγνωση. Αν ο ασθενής έχει τα τριπλέα σύνδρομα της διαβήτη, της χολόλιθου και της λιπορροίας, καθώς και τα συμπτώματα της δυσκολίας στην πέψη, της μείωσης της γαστρικής οξέωσης, της απώλειας βάρους, της κοιλιακής δυσφορίας ή της μάζας στο κοιλιακό τοίχωμα.

　　1、διαβήτης

　　Οι περισσότεροι ασθενείς με τον όγκο της ανάπτυξης αντιγόνου θα εμφανίσουν διαβήτη ή μείωση της ανοχής του σακχάρου, η σοβαρότητα ποικίλλει από την ήπια αύξηση της γλυκόζης μέχρι την σημαντική κετοξέωση. Η αιτία του διαβήτη είναι η μεγάλη έκκριση της αντιγόνου της ανάπτυξης από το ιστοτόπο του όγκου, η αναστολή της εκροής της ινσουλίνης. Μερικοί ασθενείς λόγω της αντικατάστασης του παγκρέατος από το ιστοτόπο του όγκου, η ικανότητα της σύνθεσης της ινσουλίνης είναι σημαντικά περιορισμένη.

　　2、μειωμένη γαστρική οξέωση

　　Επειδή η αντιγόνο της ανάπτυξης αναστέλλει την εκροή της γαστροκινίνης και τη λειτουργία της παραγωγής οξέος του γαστρικού, οδηγεί σε μείωση της γαστρικής οξέωσης σε όλους τους ασθενείς, και μερικοί ασθενείς παρουσιάζουν ανώρητη απουσία γαστρικού οξέος. Οι ασθενείς εκδηλώνουν συμπτώματα δυσκολίας στην πέψη και αίσθημα πληρότητας στην επώδυνη περιοχή του οισοφάγου μετά από το φαγητό.

　　3、χολόλιθο

　　έχουν26～65% των ασθενών θα εμφανίσουν χολόλιθο, από τους οποίους περίπου16% των ασθενών έχουν κίτρινο της επιδερμίδας και της σκληρότητας των οφθαλμών. Η αιτία της σχηματοποίησης των κ结晶ιναλίτιων μπορεί να είναι η αναστολή της εκροής της χολεκοκρίνης από την αντιγόνο της ανάπτυξης, η αναστολή της κίνησης των δομών της οδού της χολής και του γαλακτώματος, η διαταραχή της μεταβολής των λιπών.

　　4、κοιλιακή δυσφορία

　　Η επίπτωση της κοιλιακής δυσφορίας είναι περίπου35%, η μηχανισμός της εμφάνισης περιλαμβάνει διαταραχή της απορρόφησης θρεπτικών συστατικών, αργή κίνηση του γαστρintestinal, πίεση του όγκου ή συνευθύνη λοιμώξεων.

　　5、διάρροια

　　Η ασθένεια έχει26% των ασθενών έχουν εκδήλωση διάρροιας, η αιτία της οποίας είναι η διαταραχή της απορρόφησης του σακχάρου, των λιπών και των αμινοξέων, οδηγώντας στην αύξηση της οσμωτικής πίεσης των κόπρανων. Μερικοί ασθενείς λόγω της ύπαρξης της λιπορροίας. Ο αριθμός των ασθενών με λιπορροία στον όγκο της ανάπτυξης αντιγόνου είναι περίπου19%, λόγω της μείωσης της εξωκρινής λειτουργίας του παγκρέατος του ασθενούς, προκαλεί κακή διάσπαση και απορρόφηση των λιπών, και έτσι εμφανίζεται η ασθένεια.

　　Ο όγκος της ανάπτυξης αντιγόνου έχει ως κύριο χαρακτηριστικό την έντονη έκκριση ορμονών, η αιτία της ασθένειας δεν είναι γνωστή, η μηχανισμός της ασθένειας δεν είναι σαφής, δεν υπάρχει ειδική πρόληψη αυτή τη στιγμή, η πρόληψη επικεντρώνεται στην πρόωρη διάγνωση και πρόωρη θεραπεία, και η προσοχή στην υγιεινή και τη διατροφή.

　　Ο όρος 'αντιγόνο της ανάπτυξης' αναφέρεται σε ένα όγκο που προέρχεται από τις δέλτες D του ινσουλίνου του παγκρέατος, και οι μεθόδους διάγνωσης και διάγνωσης περιλαμβάνουν εργαστηριακές εξετάσεις και τοποθεσιακή διάγνωση.

　　Πρώτη, εργαστηριακή εξέταση

　　1Ανάλυση της γαστρικής

　　ΑπαραUFFiciency ή απουσία της οξέως του γαστρικού

　　2Μέτρηση της γλυκόζης

　　Αύξηση της γλυκόζης, ή μείωση της αντοχής της γλυκόζης

　　3Βασική μέτρηση της αδρεναλίνης του αίματος

　　Είναι η κύρια βάση για τη διάγνωση της ασθένειας, οποιοσδήποτε ασθενής με υποψία για όγκο της αδρεναλίνης πρέπει να μετρήσει το επίπεδο της αδρεναλίνης στο αίμα του. Στο πρωί, η συγκέντρωση της αδρεναλίνης των κανονικών ανθρώπων

　　4Πειραματική δοκιμή

　　Για τους ασθενείς που υποψιάζονται ότι έχουν όγκο της αδρεναλίνης, αλλά η συγκέντρωση της αδρεναλίνης στο αίμα δεν αυξάνεται, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η πειραματική δοκιμή για να διευκρινιστεί περαιτέρω η διάγνωση.

　　Δεύτερη, τοποθεσία διάγνωσης

　　1Ακτινογραφία υπερήχων, CT ή MRI

　　Λόγω του μεγάλου μεγέθους του όγκου της ασθένειας, μπορεί να βρεθεί ο πρωτογενής όγκος του παγκρέατος και οι μεταστατικοί όγκοι του ήπατος, η πιθανότητα διάγνωσης είναι υψηλή.

　　2Επιλογική αορτογραφία της αριστεράς της κοιλιακής αορτής

　　Μπορεί να δείξει τον πολυαιμορραγικό όγκο του παγκρέατος και τα μεταστατικά σώματα του ήπατος, έχουν την ίδια σημασία με την ακτινογραφία υπερήχων, την CT και την MRI, η πιθανότητα διάγνωσης είναι μεγαλύτερη από85Πρόσβαση στο σύστημα

　　3Ελέγχος του σιδήρου ή της κοιλιακής ακτινογραφίας του δωδεκαδάκτυλου

　　Για τους όγκους στο δωδεκαδάκτυλο ή τον κεφαλόποδο του παγκρέατος, μπορεί να παρατηρηθούν ελλείψεις γεμίσματος, μεγαλύτερος κύκλος του δωδεκαδάκτυλου, πιέσεις κ.λπ., αλλά δεν βοηθούν στον όγκο του σώματος και της κωλοφύσης του παγκρέατος.

　　Οι ασθενείς με όγκο της αδρεναλίνης δεν έχουν ειδικές απαιτήσεις για τη διατροφή. Οι ασθενείς μπορούν να ρωτήσουν τον γιατρό τους για συγκεκριμένα συμπτώματα και να καθορίσουν διαφορετικές διατροφικές προδιαγραφές για συγκεκριμένες ασθένειες. Η αρχή είναι να διατηρείται η ισορροπία της διατροφής και η πλούσια θρεπτική αξία.

　　Η χειρουργική είναι η κύρια μέθοδος θεραπείας του όγκου της αδρεναλίνης. Ωστόσο, λόγω της υψηλής πιθανότητας μετάστασης των ασθενών, η πιθανότητα χειρουργικής αφαίρεσης δεν είναι πολύ υψηλή. Επίσης, λόγω του μεγάλου μεγέθους του όγκου της πλειοψηφίας των ασθενών, δεν είναι συνήθως κατάλληλο να γίνει η εκτομή του όγκου, οπότε η αφαίρεση του παγκρέατος είναι η κύρια μέθοδος θεραπείας.

　　Για τους όγκους του σώματος και της κωλοφύσης του παγκρέατος, μπορεί να γίνει η εκτομή του σώματος και της κωλοφύσης του παγκρέατος.

　　Για τους όγκους στον κεφαλόποδο του παγκρέατος, πρέπει να γίνει η μερική απομάκρυνση του παγκρέατος ή η εκτομή του παγκρεατικού δωδεκαδάκτυλου.

　　Για τους ασθενείς που δεν μπορούν να υποβληθούν σε θεραπευτική εξαφάνιση για μεγάλα όγκους ή μεταστατικούς όγκους του ήπατος, η ανακουφιστική χειρουργική μείωση του όγκου είναι συχνά ικανή να μειώσει τα συμπτώματα και να επεκτείνει τη ζωή.