Η εξωμήτρια εγκυμοσύνη είναι η ανάπτυξη του ωαρίου εκτός του κοιλιακού κελίας, η οποία συχνά προκαλεί σοβαρό εσωτερικό αιματοχυσμό στο ασθενή, μπορεί να απειλήσει τη ζωή, είναι μια από τις αιτίες θανάτου των γυναικών κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης, και κλινικά μπορεί να εμφανιστεί η απότομη ανεμπόδιστη εγκυμοσύνη, ο πόνος στο κάτω μέρος της κοιλιάς, η ανεμπόδιστη αιμορραγία από τη μήτρα, η δυσφορία στην πρωκτική περιοχή, η κόπωση και άλλες εκδηλώσεις.
Η εξωμήτρια εγκυμοσύνη είναι μια συχνή γυναικολογική νόσος που μπορεί να συμβεί στους σαλπυγίτες, τα ωοθήκια, τον κόλπο του ωοθηκίου, το περιτόναιο, τα οπίσθια δεσμά και άλλες τοποθεσίες, η οποία σχετίζεται με την ιritis των σαλπυγίτων, τη χειρουργική επέμβαση των σαλπυγίτων, την τοποθέτηση του intrauterίνου σπέρματος, την ανεπαρκή ανάπτυξη ή την ανωμαλία της λειτουργίας των σαλπυγίτων, την περιήγηση του ωαρίου και την πίεση του όγκου γύρω από τους σαλπυγίτες. Η κονδυλitis μπορεί να επηρεάσει τη φυσική μεταφορά του ωαρίου, και κλινικά μπορεί να κατηγοριοποιηθεί σε κονδυλitis και περιφερική κονδυλitis, και οι δύο είναι συχνές αιτίες της εξωμήτριας εγκυμοσύνης, και αντιπροσωπεύουν περίπου το 50% των περιπτώσεων.90% έως95% πάνω.
Κλινικά μπορεί να γίνει εξέταση του ασθενούς για γενικές, αβολοντικές και πυελικές εξετάσεις, οι οποίες είναι μη εμφανείς στις αρχικές φάσεις και μπορούν να συνδυαστούν με βοηθητικές εξετάσεις, όπως ο δοκιμασμός της εγκυμοσύνης στο ούρο, η μέτρηση της βета-γάμμα της αίματος-Μέθοδοι όπως η καθοριστική μέτρηση του HCG, η μέτρηση της ανοσορρεζίνης του αίματος, η υπερηχογράφηση, η χειρουργική εξέταση με λοβοσκόπιο, η παθολογική εξέταση του ενδομητρίου και άλλες. Η διάγνωση και η διάκριση πρέπει να λαμβάνει υπόψη την εξωμήτρια εγκυμοσύνη που πρέπει να διακρίνεται από την αποβολή ενδομήτριας εγκυμοσύνης, την οξεία αμυγδαλίτιδα, την οξεία σαλπυγίτιδα, την ρήξη της κύστης και την τροφοδότηση του οварίου, και άλλες. Στη θεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί η χειρουργική μέθοδος ανοιχτής κοιλίας ή λοβοσκόπιας, αλλά και η αναμονή, η χημειοθεραπεία, η θεραπεία με παραδοσιακά φάρμακα και η επεμβατική θεραπεία και άλλες μη χειρουργικές μεθόδους. Η νόσος έχει τάση να αυξάνεται σταθερά κάθε χρόνο, με δραστική πορεία, και αν μπορεί να προληφθεί η πυελική ιritis και άλλες ασθένειες και να γίνει έγκαιρη θεραπεία, μπορεί να μειωθεί η συχνότητα της εξωμήτριας εγκυμοσύνης.