Αλλεργικότητα και αντέξοχηση σε τρόφιμα

　　Οι αιτίες της αντέξοχης τροφής είναι πολλές, συμπεριλαμβανομένων της έλλειψης ενζύμων, ειδικών χημικών συστατικών στα τρόφιμα και της καταστροφής της μπαριέρας του γαστρικού-πυλοπλαγίου, που δεν επιτρέπουν στον οργανισμό να αναδιαβρώσει πλήρως τις μεγάλης κλίμακας μορίδια τροφής, προκαλώντας μια σειρά από συμπτώματα.

　　1Αλλεργική σοκ:Η αλλεργική σοκ είναι μια οξεία συστημική αντίδραση του οργανισμού σε ορισμένα βιολογικά προϊόντα (όπως η αλληλοδότησιμη αίμα) ή φάρμακα (όπως η πενικιλλίνη, οι περιεγχειρητικοί παράγοντες που περιέχουν ιώδιο) που προκαλούν αλλεργία. Η έκφραση και η σοβαρότητα της αλλεργικής σοκ εξαρτώνται από την ευαισθησία του οργανισμού, την ποσότητα και τον τρόπο εισόδου του αντιγόνου, και είναι πολύ διαφορετική. Συνήθως συμβαίνει ξαφνικά και είναι πολύ έντονη, και αν δεν αντιμετωπιστεί άμεσα, μπορεί να απειλήσει τη ζωή.

　　2、Πνευμονική ασθένεια:Η άσθενεια της άσθενειας είναι μια χρόνια φλεγμονή των αναπνευστικών οδών που περιλαμβάνει πολλαπλά κύτταρα, ειδικά τα μακροφάγια, τα ερυθροκύτταρα και τα Τ κύτταρα, η οποία μπορεί να προκαλέσει επαναλαμβανόμενα επεισόδια σάλπιγγας, αναπνευστικής δυσκολίας, θωρακικού πόνου και (ή) κνησμού, συχνά τη νύχτα και (ή) τα ξημερώματα, με αυξημένη ευαισθησία των αναπνευστικών οδών σε πολλούς παράγοντες.

　　3、Οίδημα του γαστρεντερικού συστήματος：Η υπερβολική συσσώρευση υγρών στους χώρους των ιστούς ή στις κοιλότητες του σώματος ονομάζεται οίδημα (edema). Στην κανονική κοιλότητα υπάρχουν μόνο μικρές ποσότητες υγρών, αν υπάρχουν υγρά στην κοιλότητα, τότε ονομάζεται υγροποίηση.

　　Οι ενήλικες ασθενείς είναι συνήθως σαφείς για τις σοβαρές αλλεργίες σε τρόφιμα. Αν δεν είναι σαφείς ή αν η διάγνωση σε πολλούς παιδιά είναι δύσκολη, πρέπει να διαφοροποιηθούν από τις λειτουργικές διαταραχές του γαστρεντερικού συστήματος.

　　Για τους ασθενείς με υποψία για αντιδράσεις τροφίμων μετά από την κατανάλωσή τους, η πρώτη μέθοδος που μπορεί να χρησιμοποιηθεί είναι η αντίδραση της επιδερμίδας για να κρίνουμε την σχέση μεταξύ των συμπτωμάτων και του τροφίμου. Η θετική αντίδραση της επιδερμίδας δεν μπορεί να αποδείξει ότι τα συμπτώματα είναι αλλεργικά. Αλλά η αρνητική δοκιμή μπορεί να αποκλείσει την σχέση με την αλλεργία. Όταν η δοκιμή της επιδερμίδας είναι θετική, μπορεί να χρησιμοποιηθεί η μέθοδος αποκλεισμού τροφίμων για να καθορίσουμε τη σχέση μεταξύ των συμπτωμάτων και της αλλεργίας. Αν τα συμπτώματα βελτιωθούν, μπορεί να δοθεί ξανά το τρόφιμο για να καθοριστεί αν μπορεί να προκαλέσει συμπτώματα. Όλες οι θετικές δοκιμές προκατάληψης πρέπει να ακολουθούνται από δοκιμές με κρυφή κατανάλωση για να διαπιστωθεί η διάγνωση.

　　Τα τρόφιμα που συνήθως προκαλούν αλλεργίες είναι το γάλα, τα αυγά, τα καρπός, τα φιστίκια, το κεχρί, το αραβόσιτο, τα φασόλια και όλα τα τρόφιμα που περιέχουν ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω συστατικά. Το μενού πρέπει να αποκλείσει τηνmajority των συνηθισμένων αλλεργιογόνων και όλες τις υποψιαστικές τροφές από την αρχή. Στο αρχικό μενού δεν πρέπει να καταναλώνουμε άλλα τρόφιμα ή υγρά εκτός από τα συγκεκριμένα δίαιτα. Δεν είναι κατάλληλο να επισκεφτούμε τα εστιατόρια, καθώς ο ασθενής (και ο γιατρός) πρέπει να γνωρίζουν την ακριβή σύνθεση κάθε πιάτου. Επιπλέον, πρέπει να ενημερώνουμε συνεχώς την καθαρότητα των τροφίμων που χρησιμοποιούμε. Για παράδειγμα, η συνηθισμένη σιταριά περιέχει κάποιες ποσότητες αραβόσιτου.

　　Αν το μενού δεν βελτιωθεί μετά από μια εβδομάδα, πρέπει να αλλάξουμε το μενού, αν τα συμπτώματα ανακτήσουν, μπορεί να προσθέσουμε ένα νέο τρόφιμο στο μενού και να το καταναλώσουμε σε μεγαλύτερη ποσότητα από το συνηθισμένο24ώρες ή μέχρι να επανεμφανιστούν τα συμπτώματα. Ένα άλλο μέθοδος είναι να καταναλώσουμε μικρή ποσότητα δοκιμαστικού τροφίμου παρουσία του γιατρού και να παρατηρήσουμε την αντίδραση του ασθενούς. Η επιδείνωση ή η επανεμφάνιση των συμπτωμάτων μετά την προσθήκη νέου τροφίμου είναι η καλύτερη απόδειξη αλλεργιογενικότητας για αυτό το τρόφιμο. Αυτή η απόδειξη πρέπει να επιβεβαιωθεί, δηλαδή να αφαιρεθεί το τρόφιμο από το μενού για μερικές ημέρες και μετά να προσθέσουμε ξανά, για να παρατηρήσουμε την επίδραση του.

　　Αν βρεθεί ένα τρόφιμο που πρέπει να αποφεύγεται, πρέπει όχι μόνο να το αποκλείσουμε από το μενού μας, αλλά και να αναπτύξουμε την πρακτική να ελέγχουμε τη λίστα των υλικών πριν το αγοράσουμε, ώστε να προστατεύσουμε καλύτερα τον εαυτό μας. Επιπλέον, η δυσανεξία σε ένα τρόφιμο δεν σημαίνει ότι δεν μπορεί να το ξαναφάμε. Για να το φάμε ξανά, πρέπει να κάνουμε διάλειμμα τουλάχιστον1周。在“试吃”期间，应选择这种食物的一种简单制品，例如忌食奶制品，可以先吃活性酸奶，如果5天以上没有出现症状，再尝试牛奶，否则其他奶制品就不要进行尝试了。

　　食物变应性和不耐受性的诊断出除了依靠爱上临床表现外，相关的辅助检查也是必不可少的。

     1、抽血做食物耐受性检测。

　　2、过敏源检测。

　　通常引起变应性的食物有牛奶，鸡蛋，贝壳，果仁，小麦，花生，大豆以及所有含一种或多种上述成分的食品。食谱从开始就应排除大多数普通变应原以及所有可疑的食物。在开始的食谱中除了那些特定的饮食外，不能进食其他食物或液体。不宜去餐馆吃饭，因为病人（和医生）需知道每道菜肴的确切组成。另外，需时常了解所用食物的纯度。如普通的黑麦面包包含着一些小麦粉。若所给的食谱在一周后无改善，则应改换食谱，如症状缓解，可在食谱中添加一种新的食物以大于通常量进食24小时以上或直至症状再复发。

　　除了排除肇事食物之外，没有特殊的治疗。排除性食谱既可用于诊断，又可作为治疗。若只与个别食物有关，则宜禁食。对一种或多种食物的敏感性可自发消失。口服脱敏（先是排除肇事食物一段时间，然后从小量开始，逐日增量）和舌下滴入食物提取液脱敏均未能证明有效。除非有荨麻疹，血管性水肿等急性全身反应，抗组胺药很少有价值。口服色甘酸钠在其他国家有明显效果，然而在美国仅获准在肥大细胞增多症使用口服剂。除嗜酸粒细胞增多性肠病外，长时间使用糖皮质激素治疗并无指征。