Ραδιολογική εντεροπάθεια

　　Γιατί πιστεύεται ότι η ακτινοβολία με μικρή κύηση και υψηλή συχνότητα, όπως το Χ-ρöntγεν και το γάμμα, έχει αρκετή ενέργεια για να προκαλέσει ιονίωση στη δομή που απορροφά την ακτινοβολία, η οποία προκαλεί μοριακή ή ατομική φόρτιση, και ως αποτέλεσμα προκαλεί βλάβη στις ζωντανές κύτταρα. Οι παραδοσιακές κλινικές ακτινοβολίες με χιλιάδες βολές συνήθως βλάπτουν τη δέρμα, ενώ οι σύγχρονες ακτινοβολίες υψηλής ενέργειας βλάπτουν λιγότερο το δέρμα, αλλά αυξάνουν τον κίνδυνο βλάβης στο εντέρο. Με την αύξηση της εμπειρίας, οι άνθρωποι συνειδητοποιούν ότι η ραδιολογική εντεροπάθεια, ειδικά η βλάβη του κολονώματος και του ορθού, είναι σοβαρές επιπλοκές.

　　1Radiation dose, time

　　Pelvic radiation therapy4～4.5Weeks of radiation dose below4200～4500rad, the incidence rate gradually increases; if the radiation dose is further increased, the incidence rate increases rapidly. Generally estimated, in5Weeks of radiation dose exceeding5000rad, the incidence rate is about8%.

　　2Different parts of the intestine have different sensitivity to radiation

　　The tolerance of the intestine is as follows: rectum > small intestine, colon > stomach.

　　3Different parts of the intestine have different degrees of mobility

　　Due to the fixed position of the distal ileum and distal colon, they are more prone to radiation damage. Inflammation or postoperative adhesion makes the intestinal segment semi-fixed, limiting the movement of the intestinal segment, increasing the dose of radiation per unit area of the intestinal segment, and increasing the incidence rate.

　　4Hysterectomy

　　After total hysterectomy, the dose of radiation received by the rectum is higher than that of non-removed ones.

　　5Other basic lesions

　　Patients with arteriosclerosis, diabetes, hypertension, and other diseases originally have vascular lesions, and after radiation, they are more prone to gastrointestinal damage.

　　The complications caused by radiation enteritis mainly include intestinal stenosis, intestinal obstruction, chronic radiation enteritis adhesion, among which intestinal stenosis often occurs incomplete, even complete intestinal obstruction. High-dose radiation can cause ulcers or perforations in the small intestine or colon and rectum, leading to rectovaginal fistula, rectovesical fistula, ileocecal fistula, gastrointestinal ulcers and perforations. A large number of data show that human exposure to radiation can cause cancer, in fact, it can be described as a 'double-edged sword', because it is both the main treatment method for malignant tumors and can also induce malignant tumors. Therefore, radiation enteritis can be complicated by or induce colorectal cancer and other diseases.

　　The general total dose of radiation is3000rad below, radiation enteritis rarely occurs. The total dose of intraperitoneal radiotherapy exceeds4000rad, symptoms occur, if it reaches7000rad, the incidence rate is as high as36% of the symptoms may appear in the early stages of treatment, soon after the end of the treatment course, or several months to several years after treatment.

　　First type, early symptoms

　　Due to the reaction of the nervous system to radiation, gastrointestinal symptoms can appear early. Generally, they appear after the start of radiotherapy1～2within a week. Nausea, vomiting, diarrhea, expulsion of mucus or bloody stools. Those affecting the rectum are accompanied by urgent need to defecate. Persistent bleeding can cause iron deficiency anemia. Constipation is rare. Occasionally, low fever. Spasmodic abdominal pain suggests involvement of the small intestine, and sigmoidoscopy shows edema and congestion of the mucosa, and in severe cases, erosion or ulcers may occur.

　　Δεύτερος τύπος, συμπτώματα σε αργή φάση

　　Τα συμπτώματα της οξείας φάσης που συνεχίζονται χωρίς να ανακουφίζονται ή μέχρι να ολοκληρωθεί η ακτινοθεραπεία6Άτομα που εμφανίζουν σημαντικά συμπτώματα μετά από μερικούς μήνες έως και χρόνια, υποδηλώνουν συνεχιζόμενη νόσος, η οποία τελικά μπορεί να προκαλέσει φибροποίηση ή στένωση. Τα συμπτώματα κατά τη διάρκεια αυτής της περιόδου, μπορεί να εμφανιστούν νωρίς μετά τη ακτινοθεραπεία σε έξι μήνες, αργά μπορεί να εμφανιστούν10έτη ακόμα3έτη μετά, συνήθως σχετίζεται με την αιμορραγία των αιμοφόρων αγγείων του εντέρου και τις μεταγενέστερες βλάβες.

　　1Κολίτιδα του παχέος εντέρου και του πρωκτού: Συχνά εμφανίζεται μετά την ακτινοθεραπεία6～18μήνες. Τα συμπτώματα περιλαμβάνουν διάρροια, αιμορραγία, κοπριά με слиз, έντονη ανάγκη για άμεση κοπράνιση, μείωση του μεγέθους των κοπράνων και την εμφάνιση δυσκοιλιότητας ή πόνου. Σε σοβαρές βλάβες, τα όργανα που βρίσκονται κοντά μπορεί να σχηματίσουν σωλήνες, όπως η φυσούνα πρωκτο-υοβιαϊκή, η κοπράνα να εκκρίνεται από τον κόλοπτο; Ο σωλήνας πρωκτο-καλοποδίου μπορεί να εμφανιστεί με την ένωση της κόπρας με τη χυμό του στομάχου που εκκρίνεται από τον κόλοπτο, μπορεί να προκαλέσει πυελική μυοκυλινίτιδα, ή πυελική ή περιπέφυση του μυοκυλίνιου.

　　2Κολίτιδα του μικρού εντέρου: Όταν το μικρό έντερο υποβάλλεται σε σοβαρές βλάβες από την ακτινοβολία, εμφανίζονται έντονες κολίτιδες, ναυτία, εμετός, δυσπεψία, αιμορραγική διάρροια. Ωστόσο, οι μεταγενέστερες εκφράσεις είναι κυρίως η δυσπέψη της απορρόφησης, με συχνές κολίτιδες, λιπορροΐδα, απώλεια βάρους, αδυναμία και αναιμία.

　　Η πρόληψη της ραδιολογικής κολίτιδας απαιτεί την πλήρη σφίξιμο του ραδιοθεραπευτή κατά τη διάρκεια της ακτινοθεραπείας για τον καρκίνο του στήθους, να αποφεύγεται η μετατόπιση, να μην κλίνει προς το πίσω το τοίχος του κόλπου, η απόσταση μεταξύ των δύο ακτινοβολιών της πέτρινης περιοχής κατά τη διάρκεια της εξωτερικής ακτινοβολίας πρέπει να είναι τουλάχιστον4～6σε cm, ο αριθμός των ακτινοθεραπειών από ραδίου εξαρτάται από3～4η θεραπεία μετά την ακτινοθεραπεία είναι η καλύτερη επιλογή, με τη χρήση της μηχανής μετά την ακτινοθεραπεία, ο σχεδιασμός ειδικών κατευθυντήριων εργαλείων που μπορούν να αποσπάσουν τη πρόσθια τοίχος του πρωκτού και το κόλοπτο.2η θεραπεία μετά την ακτινοθεραπεία είναι η καλύτερη επιλογή, με τη χρήση της μηχανής μετά την ακτινοθεραπεία, ο σχεδιασμός ειδικών κατευθυντήριων εργαλείων που μπορούν να αποσπάσουν τη πρόσθια τοίχος του πρωκτού και το κόλοπτο.1.5σε cm, για να μειωθεί η δόση της ραδίαςσης στο πρωκτό, οι ασθενείς με εκδήλωση ραδιολογικής κολίτιδας πρέπει να σταματήσουν τη ακτινοθεραπεία και να ακολουθήσουν άλλες θεραπείες.

　　Σύμφωνα με αναφορές, η χορήγηση ορισμένων φαρμάκων όπως οι υδρογονθείς ενώσεις πριν από τη ακτινοθεραπεία μπορεί να αυξήσει τη βιωσιμότητα των ζώων που εκτίθενται στη ραδίαση, αλλά για τους ανθρώπους δεν υπάρχουν μέχρι στιγμής χρήσιμα προφylaktika. Υπάρχουν αναφορές που αναφέρουν ότι η αφαίρεση των γλουτένων, των γαλακτοκομικών πρωτεϊνών και της λακτόζης από την στοιχειωτική διατροφή μπορεί να ανακουφίσει τους ασθενείς, να αυξήσει το βάρος τους και να βελτιώσει την αντοχή τους στη ραδίαση, η μοναδική αποτελεσματική μέθοδος για την αποφυγή της θανατηφόρου ή σοβαρής υπερβολικής ραδίασης είναι η σφίξιμο των μέτρων ασφαλείας, η απαγόρευση της υπερβαίας της μέγιστης επιτρεπόμενης δόσης, καθώς και η χρήση της μεθόδου της μικρής δόσης πολλαπλών ακτινοβολιών μπορεί να μειώσει την πιθανότητα ανάπτυξης ραδιολογικής κολίτιδας.

　　Η εξέταση της ραδιολογικής κολίτιδας περιλαμβάνει την εξέταση του πρωκτού, την ενδοσκοπία και την ακτινογραφία, όπως εξής:

　　1Εισαγωγή στην εξέταση του πρωκτού

　　Στις αρχικές φάσεις της ραδιολογικής κολίτιδας ή σε περιπτώσεις με ελαφλή βλάβη, η δακτυλική εξέταση μπορεί να μην αποκαλύψει τίποτα ειδικό. Μπορεί να υπάρχει μόνο σπασμός και πόνους των οφθαλμικών μυών και η ευαισθησία του πρωκτού. Σε ορισμένες περιπτώσεις, η πρόσθια τοίχος του πρωκτού μπορεί να είναι οίδημα, δυστοπία, σκληρότητα και το χέρι να μολύνεται με αίμα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, μπορεί να αισθανθεί η παρουσία της ημώσης, της στενότητας ή του σωλήνα, με3Σε περιπτώσεις σοβαρής βλάβης του πρωκτού, μπορεί να σχηματιστεί φυσούνα πρωκτο-υοβιαϊκή. Η κολποσκόπηση μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση.

　　2Εισαγωγή στην ενδοσκοπία

　　Στις αρχικές εβδομάδες, παρατηρείται η ερυθρότητα, ο οίδημα, οι σφαιρικές αλλαγές και η αύξηση της ευαισθησίας του εντέρου, που είναι ευάλωτο και εύκολο να αιμορραγήσει, ειδικά η πρόσθια τοίχος του πρωκτού. Στη συνέχεια, υπάρχει η δυστοπία, η σκληρότητα, η χαρακτηριστική διαστολή των μικρών αρτηριών, οι ημώσεις και η στενότητα του εντέρου. Οι ημώσεις μπορεί να είναι σε μορφή λουλουδιού ή ουλών, με διαφορετικό μέγεθος και συχνά τοποθετημένες στην πρόσθια τοίχος του πρωκτού στο επίπεδο του κόλπου. Η στενότητα του πρωκτού βρίσκεται συχνά πάνω από την κόρη.8～12Στην περιοχή cm, ορισμένες αλλαγές του παχέως εντέρου μοιάζουν με ημώθηση του παχέος εντέρου. Η παχιά και σκληρή μεμβράνη και οι στενές, κυκλικές περιοχές του εντέρου ή οι σκληρές, ουλές με τη μορφή δακτυλίων που μπορεί να μην είναι ορατές οι μικρές αρτηρίες, μπορούν να παρεξηγηθούν ως καρκίνος. Η ιστολογική βιοψία μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση, αλλά πρέπει να αποφεύγεται η διατρηση.

　　3、X线检查

　　肠道钡剂检查有助于病损范围与性质的确定。但征象无特异性。钡剂灌肠示结肠黏膜呈细小的锯齿样边缘，皱襞不规则，肠壁僵硬或痉挛。有时可见肠段狭窄、溃疡和瘘管形成。少数溃疡边缘的黏膜可隆起，其X线征酷似癌肿，其鉴别点是病变段与正常肠段间逐渐移行而无截然的分界线，与癌肿不同。乙状结肠位置较低并折叠成角。钡剂检查小肠，可见病变常以回肠末端为主。充钡时，可见管腔不规则狭窄，并因粘连而牵拉成角，形成芒刺样阴影，肠壁增厚、肠曲间距增宽。也可见肠腔结节样充盈缺损，与炎性肠病相似。排空时小肠正常羽毛状黏膜纹消失。

　　放射性肠炎患者除了一般治疗外，还可以通过食疗的方法来缓解症状，具体如下。

　　1、藕花生煲骨头汤：先将骨头汤烧开去血水，再加清水，放入骨头、及其他材料。大火烧开，放小火炖2、3个小时即可。

　　2、乌鸡汤：乌鸡1只（约800克）、红枣4粒、枸杞子20粒左右、花期参片十几片、参须几条。乌鸡洗干净后切去鸡头和屁股；红枣4粒，枸杞子20粒左右，花期参片十几片，参须几条；乌鸡斩成6块，生姜一块拍扁；把所有材料放进锅里，加足清水，大火煮开10分钟后小火煮1个半小时，放盐调味就可以啦。

　　3、山栗子粥：栗子（鲜）60克，粳米60克，山药（干）30克，枣（干）20克，姜4克。将栗子去皮与淮山（山药）、生姜、红枣、粳米一起洗净；把全部用料一齐放入锅内，加清水适量，文火煮成粥，调味即可。

　　4、参芪薏苡仁粥：薏米60克，党参12克，枣（干）20克，黄芪20克。把党参、黄芪、红枣、粳米洗净，以冷水泡透；把全部用料一齐放入锅内，加清水适量，文火煮成粥，即可食用。

　　5、ξανθιογάλασυγ.256γρ., καρδάμυλες4γρ., καστανή ζάχαρη2γρ., γαρύφαλλο1γρ., καστανή ζάχαρη1280 γρ., λιβάνη6γρ. Βάλτε τις σιχαμές, τις καρδάμυλες καθαρισμένες, χτυπήστε κάθε μια από αυτές, μαζί με την καστανή ζάχαρη, τη καστανή ζάχαρη, τη λιbane και το γαρύφαλλο σε ένα μαξιλάρι από ύφασμα και ζυγίστε.11λίτρα, βάλτε το φαρμακευτικό πακέτο στο νερό, βράστε δυνατά και μετά μειώστε τη φωτιά για να βράσει σε χαμηλή φωτιά για περίπου30 λεπτά, αφαιρέστε το φαρμακευτικό πακέτο, αφήστε το να καθίσει και να πέσει το σώμα, φιλτράρετε το πιρούνι και προσθέστε βούτυρο για να πιείτε.

　　Η γενική θεραπεία της ραδιοθεραπευτικής κολίτιδας περιλαμβάνει τη χρήση αντιβιοτικών, τη λήψη ασπιρίνης για την καταστολή της έκκρισης της μεμβράνης, τη нейтрализация της χυμάτιδας της παγκάσας και τη χρήση στοιχειωδών γευμάτων κατά τη διάρκεια της ακτινοθεραπείας. Η σωστή κατανόηση της δόσης ακτινοθεραπείας και της τεχνικής, η τοποθέτηση του ασθενούς σε κατάλληλη θέση κατά τη διάρκεια της ακτινοθεραπείας, ώστε η ουρήθρα να απομακρύνεται από το πέπονα, είναι η πιο αξιόπιστη μέθοδος για την πρόληψη της βλάβης από ακτινοβολία των εντέρων.

　　Ο χειρουργός πρέπει να συνεργάζεται στενά με τον ακτινοθεραπευτή, για να μειώσει την έκθεση των υγιών ιστού στα ακτινοφώτα. Οι ασθενείς που αναμένεται να υποστούν ακτινοθεραπεία μετά την χειρουργική επέμβαση πρέπει να αποφεύγουν την πτώση του μικροσφιγκμού στην πυελική κοιλότητα. Κατά τη χειρουργική αφαίρεση του ορθού, πρέπει να κλείσει η βάση της πυελικής κοιλότητας. Ο ακτινοθεραπευτής πρέπει να συγκεντρώσει τη θεραπευτική ακτινοβολία στην περιοχή του όγκου και στις περιοχές που μπορεί να έχουν προσβληθεί από τον όγκο, για να μειώσει την έκθεση των άλλων ιστούς. Κατά τη διάρκεια της ακτινοθεραπείας, η ασθενής πρέπει να κρατά την κεφαλή χαμηλότερα από τα πόδια, για να μειώσει την έκθεση του μικροσφιγκμού στην πυελική κοιλότητα, ή να προσπαθήσει να γεμίσει την κύστη πριν από την ακτινοθεραπεία, ή να χρησιμοποιήσει πολλαπλές στατικές ή περιδραστικές περιοχές ακτινοβολίας, ή να διαιρέσει την ακτινοθεραπεία σε πολλαπλές υψηλής ενέργειας εφαρμογές, και αυτό μπορεί να είναι επωφελές για τη μείωση της πιθανότητας μεταγενέστερων επιπλοκών.

　　1και η μη χειρουργική θεραπεία

　　στη διάρκεια της περιόδου της οξείας ακτινοβόλησης10％ δόση μπορεί να μειώσει σημαντικά τα συμπτώματα του ασθενούς. Για τη θεραπεία της ήπιας διάρροιας και των δυσφοριών που προκαλούνται από την κολίτιδα και την ρεکتίτιδα, μπορεί να χρησιμοποιηθούν ηρεμιστικά, αντισπασμωδικά, συνοδευόμενα από καθιστικές βαννές με ζεστό νερό, παροχή επαρκής διατροφής, και η ασθενής πρέπει να κρατά το κρεβάτι. Η διατροφή πρέπει να είναι χωρίς ερεθιστικά, εύκολα απορροφήσιμα, πλούσια σε θρεπτικά συστατικά, και να περιλαμβάνει λιγότερες γεύσεις και περισσότερες γευσιγνωσίες. Είναι σημαντικό να παρακολουθείται η αλλαγή της κατάστασης του ασθενούς. Αν η διάρροια είναι δύσκολο να ελεγχθεί, η κακή απορρόφηση της χολής μπορεί να είναι η αιτία, σε αυτή την περίπτωση μπορεί να χρησιμοποιηθεί η χολόραμα (4～12g/d) μπορεί να έχει σημαντική επίδραση. Μερικοί ασθενείς με έντονες πρώιμες αντιδράσεις (ιδιαίτερα παιδιά) μπορούν να ωφεληθούν από την χρήση στοιχειωδών τροφίμων χωρίς σιτάρι, γαλακτοκομικά και λακτόζη. Στην περίπτωση συνοδευτικής λοίμωξης, μπορεί να χορηγηθεί αντιβιοτικό, και είναι απαραίτητο να παρέχεται εξωτερική ενδοσφιγκτική διατροφή.

　　Προς το παρόν, η θεραπεία της σοβαρής οξείας ακτινοβόλησης της ρέκτας και της τελικής κωλιτικής ακτινοβόλησης της ρέκτας παραμένει ένα δύσκολο πρόβλημα, η θεραπεία περιλαμβάνει την αντιμετώπιση των συμπτωμάτων και την υποστήριξη της διατροφής. Η πλήρης εξωτερική ενδοσφιγκτική διατροφή μπορεί να παρέχει επαρκή ενέργεια, να ξεκουράσει το γαστρεντερικό σύστημα και να προωθήσει την αποκατάσταση των βλαβών, είναι η επιλογή για τη σοβαρή ακτινοβόληση της ρέκτας, και μπορεί να προωθήσει την αυθόρμητη σφίξιμο των ενδοσφιγκτικών φραγμών σε ορισμένους ασθενείς. Ωστόσο, η μακροχρόνια TPN μπορεί να προκαλέσει ατροφία της ενδοσφιγκτικής μεμβράνης, μείωση του επιπέδου της γλουταμίνης στο αίμα και στα ιστούς, και επιδεινωση της βακτηριακής μετατόπισης. Οι δοκιμές δείχνουν ότι η TPN που περιέχει διπέπτιδα γλουταμίνης έχει καλή διατροφική επίδραση στο ενδοσφιγκτικό μυελό, η γλουταμίνη μπορεί να προωθήσει τη μεσόμεση διαίρεση των κύτταρων του βράχιον, να επιταχύνει την αποκατάσταση της βλάβης της μεμβράνης, η επιφανειακή κύτταρα ανάπτυξης παράγοντα μπορεί να βελτιώσει την παροχή της TPN με πιο πλήρη διατροφή, να δώσει στο γαστρεντερικό σύστημα επαρκή ξεκούραση, και να βελτιώσει τη μορφοσtrucτούρα της βλάβης της ενδοσφιγκτικής μεμβράνης, να αυξήσει την ποσότητα της γλουταμίνης που καταναλώνεται από το μικρό ενδοσφιγκτικό, και να έχει θετικό αντίκτυπο στη σύνθεση και χρήση της, με στόχο τη μείωση της πιθανότητας βακτηριακής μετατόπισης και τη μείωση της θνησιμότητας.

　　2και τοπική χορήγηση

　　Για την ακτινοβόληση της ρектίτιδας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί κορτικοστεροειδής για ενδοσφιγκτική χορήγηση, ή να ληφθεί σαλιθροσουλφαπυρίνη ή ο κύριος της σύνθεσης5-αμινοσαλιθροσουλφαπυρίνη (5-ASA) για ενδοσφιγκτική χορήγηση5-Η επίδραση της ενδοσφιγκτικής χορήγησης ASA είναι καλύτερη από την οральια χορήγηση σαλιθροσουλφαπυρίνης. Μερικοί ασθενείς έχουν αιμορραγία από το ορθό, γενικά δεν είναι σοβαρή, και η πλειοψηφία τους προκαλείται από την ενεργοποίηση της ευάλωτης ενδοσφιγκτικής μεμβράνης από τις κύτταρα του κόπρανου. Η μικρή αιμορραγία μπορεί να σταματήσει με τη λήψη του λαμπίου Nd:YAG. Οι Saclarides και οι συνεργάτες τους αναφέρουν ότι η χρήση4％甲醛溶液（福尔马林）灌肠对16例由于放射性直肠炎引起的顽固性直肠出血进行治疗，75％的病人在一次治疗后出血停止，其余病人在2～4次灌肠后停止出血。出血量大且经上述处理出血不止者，可考虑行外科手术直接结扎出血部位血管。对慢性放射性结直肠炎，近年来有报道采用高压氧治疗而取得良好疗效。

　　3、手术治疗

　　手术治疗适用于放射性肠炎引起的肠穿孔、经保守治疗无效的结直肠出血、肠梗阻、肠狭窄、直肠溃疡、直肠坏死、直肠阴道瘘和直肠膀胱瘘等。

　　对放射性肠炎引起的肠管急性穿孔和腹腔脓肿的病人应及时手术，切除病变肠管。在大多数情况下，病变周围肠管水肿明显不宜行一期肠吻合术。此时，安全可靠的方法是先行肠造口术，同时充分引流腹腔内脓液。

　　关于有症状的肠狭窄和瘘的处理方法是：对低位疼痛性肛门直肠狭窄，可先用手法扩张，常可使症状明显改善。乙状结肠和直肠的轻度部分性梗阻，经口服石蜡油软化大便或灌肠后可暂时缓解。由狭窄发展至明显肠梗阻时，不论其部位在小肠或大肠，都需行外科手术治疗，包括作狭窄肠段切除术和结肠造口粪流改道术。肠切除的范围应稍广，距病变肠管6～10cm. Επειδή η κανονική εμφάνιση του εντέρου κοντά στην στένωση έχει υποστεί ακτινοβολία, η εντέροπλαστική μετά την εντέροπλαστική είναι ευάλωτη στην ανάπτυξη εντεροφύσου. Η στένωση πρέπει να ελεγχθεί προσεκτικά για να αποκλειστεί ο καρκίνος. Όταν η στένωση του δεξιού κολονικού είναι συνοδευόμενη από ευρεία φλεγμονή της μεμβράνης, πρέπει να γίνει η δημιουργία του μεταγαστρικού κολονικού οπής κοντά στην κοιλιά, με καλή αποτελεσματικότητα και μπορεί να παρέχει μια μακρύτερη ελεύθερη εντέροπλαστική για μελλοντικές χειρουργικές επεμβάσεις απομάκρυνσης του κατώτερου ορθού και μεταφοράς του.6～12μήνες για την κλείσιμο της εντέρου οπής.

　　Ο χρόνος δημιουργίας του ενδοφλέβιου είναι συνήθως μετά τη ολοκλήρωση της ακτινοθεραπείας18Μέχρι τον όγδομο μήνα, οι πιο συχνές είναι οι σύνδεσμοι σφίγγματος σπονδυλικής στήλης-κυττάρων, σύνδεσμοι σφίγγματος σπονδυλικής στήλης-ουροδόχου κύστης και σύνδεσμοι σφίγγματος σπονδυλικής στήλης-ιεροκυττάρων, που μπορεί να συνοδεύονται από αιμορραγία του σφίγγματος σπονδυλικής στήλης και φλεγμονή του περιβάλλοντος, οι ασθενείς πάσχουν πολύ, συχνά χρειάζονται χειρουργική επέμβαση.