Pediatric splenomegaly

　　The causes of pediatric splenomegaly should first be analyzed from the medical history. Does the child have factors such as microbial, parasitic infections, congenital hemolytic diseases or metabolic diseases, or other blood diseases, tumor-like diseases? In addition, splenomegaly is often related to regional epidemic diseases (such as malaria) and racial genetic diseases (such as thalassemia common in Guangdong and Guangxi), and it should also be followed up. Severe splenomegaly is more common in parasitic diseases, bacterial or viral infections, anemia caused by malnutrition and infection, congenital metabolic diseases, and Banti syndrome, etc. Cases of liver and spleen enlargement occurring simultaneously are more common in neonatal and infantile infections, nutritional anemia, anemia caused by malnutrition and infection, hemolytic anemia, congenital metabolic diseases, leukemia, malignant lymphoma, Langerhans cell histiocytosis, amyloidosis, etc.

　　In addition to its clinical manifestations, pediatric splenomegaly can also cause other diseases. When the disease is complicated with hypersplenism, manifestations such as hemolytic anemia and leukopenia may occur. Other complications may vary depending on the primary disease.

　　Under normal circumstances, the spleen should not be palpable. Palpation of the spleen below the costal margin in the supine or lateral position in children indicates that its volume exceeds normal1times. Children have thin abdominal walls and are easily palpable in the supine position. The normal spleen of a newborn can be palpable below the costal margin1～2cm1After the first year, the spleen should not be palpable below the costal margin. When palpation cannot determine the size of the spleen, percussion can be used to check if the dullness of the spleen has expanded. The normal spleen dullness is located at the left midaxillary line9～11rib, πάχος είναι4～7cm, μπροστά δεν υπερβαίνει τη γραμμή του axilla.

　　Οι προληπτικές μέθοδοι της αύξησης του σplenίου των παιδιών είναι η προσοχή στις καθημερινές συνήθειες και τις καθημερινές συμπεριφορές. Η πρόωρη διάγνωση και η πρόωρη θεραπεία, η ενεργή θεραπεία της πρωτογενούς ασθένειας, παίζει σημαντικό ρόλο στη πρόληψη της αύξησης του σplenίου.

　　Η χημική εξέταση της αύξησης του σplenίου των παιδιών, είναι η εξέταση της παθογονίας. Οι κύριες μεθόδοι εξέτασης περιλαμβάνουν τα εξής:

　　1、Κανονική εξέταση αίματος

　　Η μείωση του συνολικού αριθμού των λευκών αιμοσφαιρίων, η συχνή σκέψη είναι η πυρετόληψης, η πανούκλα, η λευκοπαράλυση, η μη λευκοκυτταρική λευχαιμία, η νόσος της ιστοκυτταρικής πυκνότητας, κ.λπ. Η αύξηση του σplenίου, η εξέταση των λευκοκυττάρων του περιφερικού αίματος ή του μυελού του οστού, η παρουσία των γλυκοζαμινών μπορεί να είναι η νόσος της γλυκοζαμινών.

　　2、Εξέταση της αιμορραγίας της αιμοσφαιρίας

　　Πρώτα να καθοριστεί αν υπάρχει αιμορραγία της αιμοσφαιρίας, και στη συνέχεια να καθοριστεί η αιτία της αιμορραγίας.

　　3、Εξέταση του μυελού του οστού

　　Αν το μοτίβο του μυελού του οστού ανακαλύψει πολλά νεογενή κύτταρα, ασυνήθιστα κύτταρα του ιστού και κύτταρα του λεμφώματος, βοηθά στην διάγνωση του λευκοκυτταρικού καρκίνου, της νόσου των κακοήθων ιστοκυττάρων και του καρκίνου του λεμφώματος. Η ανίχνευση του παθογόνου του πυρετού και του Leishmania στη διάρρηξη του μυελού του οστού μπορεί να επιβεβαιώσει τη διάγνωση της πανούκλας και της λευκοπαράλυσης.

　　4、Εξέταση της λειτουργίας του ήπατος

　　Η εξέταση της λειτουργίας του ήπατος μπορεί να διακρίνει αν η αύξηση του σplenίου σχετίζεται με ασθένειες του ήπατος.

　　Η αύξηση του σplenίου των παιδιών πρέπει να αποφύγει τη κατανάλωση σκληρών, ερεθιστικών, φrying, βλαστών, πολύ κρύων, πολύ ζεστών, χονδρών ινών τροφών, για να αποφύγουν τη διείσδυση των ερεθιστικών φλεβών και να προκαλέσουν μεγάλη αιμορραγία του γαστρεντερικού συστήματος. Οι ασθενείς πρέπει να προτιμούν ελαφριά, μαλακές και εύκολα tiêuωσιμότερες τροφές που είναι πλούσιες σε θρεπτικά συστατικά. Οι ασθενείς με αύξηση του σplenίου και υπερφόρτωση της σplenικής λειτουργίας, λόγω της αύξησης του σplenίου που μπορεί να προκαλέσει καταστροφή και απομόνωση των αιμοκυττάρων, είναι πιο πιθανό να προκαλέσει μείωση των ερυθρών και λευκών αιμοσφαιρίων και θρομβοκυττάρων. Η μείωση των ερυθρών αιμοσφαιρίων μπορεί να προκαλέσει αναιμία, οπότε πρέπει να δώσουμε προσοχή στη διατροφή για να καταναλώσουμε περισσότερα τρόφιμα που ενισχύουν το αίμα και το σώμα.

　　Στην větρην των περιπτώσεων, η αύξηση του σplenίου είναι το τοπικό σημάδι μιας συστηματικής ασθένειας. Επομένως, η θεραπεία θα πρέπει να βασίζεται στη θεραπεία της πρωτογενούς ασθένειας, με την αιτιολογική θεραπεία ως κύρια. Αυτοψία της πρωτογενούς ασθένειας. Η λοιμώδης αύξηση του σplenίου είναι η αντιλοιμώδης θεραπεία. Ο καρκίνος του αίματος και ο όγκος του σplenίου βασίζονται στη χημειοθεραπεία του καρκίνου. Η νόσος των συνδετικού ιστού θα πρέπει να ληφθούν οι θεραπείες με ορμόνες.