Κακοήθους λυμφοίωμα του πέπτου

　　Το κακοήθους λυμφοίωμα του πέπτου σχετίζεται με τη λοίμωξη από ιούς, η λοίμωξη από το幽门螺杆菌 παίζει σημαντικό ρόλο στη διαδικασία της ανάπτυξής του, η συγκεκριμένη αιτία και η μηχανισμός της ανάπτυξης περιγράφονται ως εξής.

　　1. Οι αιτίες της ανάπτυξης του κακοήθους λυμφοίματος του πέπτου

　　Η αιτία του κακοήθους λυμφοίματος του πέπτου δεν είναι γνωστή. Ορισμένοι ερευνητές πιστεύουν ότι μπορεί να σχετίζεται με τη λοίμωξη από ορισμένους ιούς; Οι ασθενείς με κακοήθους λυμφοίματα διαπιστώνονται με χαμηλή λειτουργία του κυτταρικού ανοσοποιητικού συστήματος, οπότε υποθέτουμε ότι μπορεί να προκύψει διαταραχή και ανισορροπία της λειτουργίας του κυτταρικού ανοσοποιητικού συστήματος υπό τη λοίμωξη από ορισμένους ιούς, οδηγώντας στην ανάπτυξη της νόσου. Επιπλέον, το λυμφοίωμα του πέπτου προέρχεται από το υποδόριο ή το αληθινό υποδόριο λυμφώδες ιστού, ο οποίος δεν εκτίθεται στον κοιλιακό κύστη, δεν έρχεται σε άμεση επαφή με τα καρκινογόνα στοιχεία των τροφίμων, η αιτία της νόσου του είναι διαφορετική από αυτή του καρκίνου του πέπτου, οπότε είναι πιο πιθανό να σχετίζεται με την τοπική υπερπλασία των λυμφωδών ιστού του πέπτου που προκαλείται από γενικές αιτίες.

　　Πρόσφατα, η σχέση μεταξύ της κακοήθης λεμφόμας του πυλωρού και της λοίμωξης του幽门螺杆菌(Hp) έχει δεχτεί μεγάλη προσοχή. Ο Parsonnet κ.λπ. ανακάλυψαν ότι οι ασθενείς με κακοήθητη λεμφόμα του πυλωρού, συμπεριλαμβανομένων των ασθενών με λεμφώματα του MALT του πυλωρού, έχουν επίσης λοίμωξη του HP85%, ενώ ο έλεγχος ήταν55%, υποδεικνύοντας ότι η λοίμωξη του Hp έχει σχέση με την ανάπτυξη της λεμφόμας του πυλωρού. Η κλινική μικροβιολογία και η οργανοπαθολογία έρευνα δείχνει ότι η απόκτηση του MALT της μεμβράνης του πυλωρού είναι το αποτέλεσμα της ανοσοανταπόκρισης του οργανισμού μετά τη λοίμωξη του Hp. Η χρόνια κατάσταση λοίμωξης του Hp προκαλεί την συγκέντρωση των λεμφοκυττάρων στη μεμβράνη, προκαλώντας μια σειρά από αυτοανοσοαπαντήσεις που ενεργοποιούν τα κύτταρα του ανοσοποιητικού συστήματος και τους ενεργούς παράγοντες τους όπως τον IL-2καθώς συνέβαλαν στην αύξηση των λεμφοκυττάρων της μεμβράνης του πυλωρού, καθιστώντας τη βάση για την ανάπτυξη της λεμφόμας του πυλωρού. Η ανάπτυξη του MALT σχετίζεται με τη λοίμωξη του Hp, και η θεραπεία εξάλειψης του Hp μπορεί να προκαλέσει την υποχώρηση του MALT, προκαλώντας την προσοχή των ανθρώπων. Ο BayerdorfferE κ.λπ. αναφέρουν ότι για33Παράλληλα με τους ασθενείς με πρωτοπαθή χαμηλής κακοήθειας MALT λεμφόμα του πυλωρού, οι ασθενείς με λοιμώδη γαστρίτιδα από Hp έλαβαν θεραπεία εξάλειψης του Hp, και τα αποτελέσματα έδειξαν8Πάνω από το 0％ των ασθενών, μετά την εξάλειψη της λοίμωξης του Hp, ο όγκος μπορεί να εξαφανιστεί πλήρως. Οι προχωρημένοι όγκοι ή οι όγκοι που έχουν προχωρήσει σε υψηλή κακοήθεια δεν απαντούν στην εξάλειψη της λοίμωξης του Hp, και έτσι δείχνει ότι η ανάπτυξη της πρωτοπαθούς χαμηλής κακοήθειας MALT λεμφόμας μπορεί να έχει σχέση με τη χρόνια λοίμωξη του Hp. Ωστόσο, η μακροπρόθεσμη αποτελεσματικότητα της εξάλειψης του Hp για την κακοήθητη λεμφόμα του πυλωρού απαιτεί μακροπρόθεσμη παρακολούθηση, η σχέση μεταξύ της χαμηλής οξύτητας του πυλωρού και της λεμφόμας του πυλωρού παραμένει αβέβαιη.

　　SecondlyGastric malignant lymphoma'sΜηχανισμός ανάπτυξης

　　Η κακοήθης λεμφόμα του πυλωρού μπορεί να εμφανιστεί σε οποιαδήποτε περιοχή του πυλωρού, συχνά στον πυλωρό και τον πυλωρό, στον πυλωρό και την πίσω τοίχη. Η βλάβη είναι συνήθως μεγάλη, μερικές φορές μπορεί να είναι πολυκεντρική. Αρχικά συχνά περιορίζεται στη μεμβράνη ή την υπομεμβράνεια, μπορεί να επεκταθεί στα δύο άκρα μέχρι τον δωδεκαδάκτυλο ή την οισοφάγο, μπορεί επίσης να επεκταθεί βαθιά και να επηρεάσει ολόκληρη τη τοιχία του πυλωρού και να επηρεάσει τα γειτονικά όργανα, και συχνά συνοδεύεται από μεταστάσεις των γύρω λεμφαδένων, λόγω της αντιδραστικής αύξησης μπορεί να υπάρχει σημαντική τοπική αύξηση των λεμφαδένων.

　　1、Κλινικές χαρακτηριστικές Η οπτική παρατήρηση δεν είναι εύκολα διαφοροποιήσιμη από τον καρκίνο του πυλωρού. Ο Friedma κατηγοριοποίησε την αμυλοειδή μορφή της πρωτοπαθούς λεμφόμας του πυλωρού σε διάφορες κατηγορίες:

　　(1) Τύπος ελκώσης Ο πιο συχνός. Οι λεμφόματες μπορεί να είναι πολυμορφικές ελκώσεις, οι ελκώσεις είναι σχετικά表浅, διάμετρος από αρκετά εκατοστά μέχρι δεκατέσσερα εκατοστά. Η βάση της ελκώσης είναι α不平, μπορεί να καλύπτεται από γκρίζο-κίτρινο νεκρωτικό υλικό, τα όρια είναι ελαφρώς εγκάρσια και σκληρά, οι περιβάλλοντες ρυθμοί γίνονται παχύτεροι και παχύτεροι, και παρουσιάζουν μορφή ακτινικής.

　　(2) Τύπος επέκτασης Η τοιχία του πυλωρού παρουσιάζει περιορισμένη ή διάχυτη επέκταση και παχυνόμενη, οι ρυθμοί γίνονται παχύτεροι και οξυσμένοι, οι μικροζώνες μεγαλώνουν και παρουσιάζουν μορφή σπόνδυλων. Η μεμβράνη και η υπομεμβράνεια γίνονται εξαιρετικά παχύτερες και γίνονται γκρίζο-λευκές, η μυϊκή στρώση συχνά επηρεάζεται από την επέκταση και μπορεί να καταστραφεί, η υποσακουλήνησης συχνά επηρεάζεται επίσης.

　　(3) Τύπος κόμβου Η μεμβράνη του πυλωρού έχει πολλούς διασπαρμένους μικρούς κόμβους, διάμετρος από μισό εκατοστόμετρο μέχρι αρκετά εκατοστά. Η επιφάνεια της μεμβράνης συνήθως έχει表浅 ή βαθύτερες ελκώσεις. Οι ρυθμοί της μεμβράνης μεταξύ των κόμβων συχνά γίνονται παχύτεροι, οι κόμβοι βρίσκονται στη μεμβράνη και την υπομεμβράνεια, συχνά επεκτείνονται μέχρι την επιφάνεια της σάκου, με γκρίζο-λευκό χρώμα, ασαφή σύνορα, γίνονται παχύτεροι, και حتى μπορούν να σχηματίσουν τεράστιους ρυθμούς.

　　(4)παχύθυρος τύπος: Λιγότερο συχνά.Συμμετέχει στην περιοχή κάτω από τη μεμβράνα του γαστρικού σωλήνα, προβάλλει προς το εσωτερικό του στομάχου και σχηματίζει μια παχύθυρο ή μανιτάρι.

　　(5)μείξιμος τύπος: Σε ένα δείγμα περιπτώσεων, υπάρχουν τα παραπάνω2～3τύπος ασθένειας υπάρχει.

　　2、οργανολογικά χαρακτηριστικά

　　(1)υψηλοδιαφοροποιημένος λεμφοκυτταρικός τύπος:Η αύξηση των ωριμών λεμφοκυττάρων, συνήθως χωρίς την οργανολογική χαρακτηριστική του κακοήθους κυττάρου.

　　(2)μηδιαφημητικός λεμφοκυτταρικός τύπος:Οι λεμφοκύτταρα εμφανίζουν διαφορετικά επίπεδα ακατάλληλης ανάπτυξης.

　　(3)μείξιμος τύπος:Με περιέχει λεμφοκύτταρα και οργανωτικά κύτταρα, αυτές οι όγκοι είναι συνήθως νευρώδεις.

　　(4)οργανωτικός τύπος:Η αύξηση του όγκου των οργανωτικών κυττάρων σε διαφορετικά στάδια της ανάπτυξης και διάθεσης.

　　(5)μηδιαφημητικός τύπος:Η αύξηση του όγκου των πρωτογενών ακατανοητών ιστοκυττάρων χωρίς ορατή διάκριση της οργανωτικής ή λεμφοκυτταρικής σειράς.

　　3、παθολογική οργανολογική κατηγορία

　　(1)οργανολογική κατηγορία:Το γαστρικό κακοήθες λεμφώματα διαιρείται κυρίως σε3τύπος, δηλαδή το λεμφώματα, το σαρκοίμο και η νόσος του Χοτζκίνου.Το λεμφώματα είναι ο πιο συχνός.

　　(2)ιμμουνολογική κατηγορία (lukesandcollins):Το κακοήθες λεμφώματα διαιρείται σε τύπο U κύτταρο (μη B μη T κύτταρο, δηλαδή μη καθορισμένο κύτταρο), τύπο T κύτταρο, τύπο B κύτταρο, τύπο M κύτταρο (μονοκυττάρωμα, ιστοκύτταρο).Η větριστη μη νευροβλαστική λεμφώματα ανήκει στον τύπο B κύτταρο, οι περισσότεροι χαμηλής κακοήθειας μη νευροβλαστικά λεμφώματα ανήκουν στον τύπο B κύτταρο;Ο τύπο T κύτταρο είναι συνήθως υψηλής κακοήθειας και έχει ισχυρή επαφή, η νόσος του Χοτζκίνου ανήκει συνήθως σε αυτόν τον τύπο;Ο τύπο U κύτταρο έχει υψηλότερη κακοήθεια και είναι ανυπόκριστος στη χημειοθεραπεία.

　　4、κλινικό στάδιο:Η 确定 του κλινικού σταδίου του γαστρικού κακοήθους λεμφώματος είναι σημαντική για την επιλογή της θεραπείας και την πρόβλεψη της πρόγνωσης του ασθενούς.

　　Το γαστρικό κακοήθες λεμφώματα μπορεί να προκαλέσει πόνο στο στομάχι, πρήξιμο στο στομάχι, εντερική συμπίεση και αιμορραγία λόγω της διείσδυσης του γαστρικού σωλήνα.Όταν ο όγκος προσβάλλει την μεμβράνα, μπορεί να προκαλέσει εξαγωγή, έλκος, αιμορραγία ή διάτρηση.Το κακοήθες λεμφώματα λείπει την ίνα, η υφή είναι μαλακή, και είναι δύσκολο να προκαλέσει στένωση όταν ο όγκος είναι μεγάλος.

　　Το γαστρικό κακοήθες λεμφώματα εκφράζεται κυρίως με πόνο στο στομάχι, απώλεια βάρους, έμετο, αναιμία και άλλα συμπτώματα, η τοπική πόνωση και το παχύθυρο στο στομάχι είναι οι πιο συχνές συμπτώματα, οι συγκεκριμένα συμπτώματα και η απώλεια βάρους αναφέρονται ως εξής.

　　1、Gastric malignant lymphoma'sσυμπτώματα

　　1、πόνος στο στομάχι:Η πιο συχνή συμπτώματα του γαστρικού κακοήθους λεμφώματος είναι ο πόνος.9πάνω από 0％。Ο χαρακτήρας του πόνου είναι ασαφής, από ήπια δυσφορία μέχρι σοβαρό πόνο, με τους πιο συχνούς να είναι ο κρυοπονός και ο πόνος πρήξιμου, η κατάποση μπορεί να επιδεινώσει τον πόνο.Η αρχική εντύπωση είναι συνήθως η γαστρική έλκος, αλλά τα αντιασπιρίνια δεν μπορούν συνήθως να ανακουφίσουν τον πόνο, ο πόνος μπορεί να προκαλείται από την πρωτογενή βλάβη των περιφερικών νεύρων από τον κακοήθιο λεμφώματα ή την πίεση από τον διευρύνοντα λεμφαδένη.

　　2、απώλεια βάρους:περίπου60％，λόγω της μεγάλης κατανάλωσης θρεπτικών συστατικών από τον όγκο και της μείωσης της όρεξης, σε σοβαρές περιπτώσεις μπορεί να εμφανιστεί κακοήθεια.

　　3、έμετος:Συνδέεται με την ανώμαλη πυελοπρεπτική στένωση που προκαλείται από τον όγκο, με την πιθανότητα να εμφανίζεται πιο συχνά στην περιοχή του στομάχου και της προθύρας του πυελοπρέπου.

　　4Anemia:Is more common than gastric cancer, and sometimes can be accompanied by hematemesis or melena.

　　SecondlyGastric malignant lymphoma'sSigns

　　Upper abdominal tenderness and abdominal mass are the most common signs of the disease. In cases with metastasis, there may be enlargement of the liver and spleen, and a small number of patients may have no signs at all.

　　The rate of misdiagnosis at the initial clinical diagnosis is extremely high, with literature reports reaching8More than 0%, and the main reasons are mainly two:

     1The incidence of the disease is low, leading to a lack of sufficient vigilance among clinical doctors.

     2There are not many specific signs in clinical manifestations and auxiliary examinations.

　　Gastric malignant lymphoma is mainly prevented by vaccination against viral infection, and daily living habits are also crucial for the prevention of the disease. Specific preventive and control measures are as follows:

　　1Prevent virus invasion

　　By taking measures such as vaccination (such as hepatitis vaccine), promoting sleep, and frequent exercise, a barrier can be established in the body to prevent any opportunity for virus invasion.

　　2Strengthen the body's immune system

　　Eat well three meals a day, consume enough nutrients related to immunity, prevent malnutrition; take reasonable medication, try to avoid antibiotics, corticosteroids, and other drugs that damage the immune system.

　　3Pay attention to food hygiene

　　Do not eat moldy food, eat less preserved, fried, and high-fat foods, quit smoking (including second-hand smoke), and drink moderately, but never excessively.

　　4Purify the environment

　　Home decoration should strive for environmental protection, use mobile phones and computers correctly, and control ionizing radiation within the permitted range.

　　5Avoid harmful chemicals

　　If hair dyes are not used or used less, and fruits and vegetables are treated to remove pesticides and other anti-pollution treatments.

　　6Moderate sunbathing

　　Sunbathing has a significant preventive effect on lymphoma, but it should not be over-exposed, otherwise it may trigger the possibility of skin cancer.

　　7High-risk population

　　If there are genetic factors or the elderly and weak, some anti-malignant lymphoma foods and alkaline foods with high alkalinity should be eaten appropriately.

　　Due to the rarity of gastric malignant lymphoma and the lack of characteristic history and symptoms, diagnosis is quite difficult. Once diagnosed, the lesion is often large. The time from onset to diagnosis in patients with primary gastric lymphoma is usually long, with literature reporting about50% of patients exceed6Months, about25% exceed12Months. Although diagnosis is difficult, through careful examination and analysis, it is still possible to make an accurate diagnosis in a timely manner. The main diagnostic methods for gastric lymphoma at present include:

　　1. Histopathological examination and immunohistochemical examination

　　1Macroscopic morphology

　　Gastric malignant lymphoma is divided into ulcerative, multiple nodular, polypoid, and mixed types, which are difficult to distinguish from gastric cancer. In advanced cases, there may be significant brain gyri-like changes, similar to hypertrophic gastritis.

　　2Histological type

　　Most primary gastric lymphomas are non-Hodgkin's lymphoma, with B-cell and T-cell lymphomas being rare, and Hodgkin's disease is quite rare.

　　3Degree of differentiation

　　Primary gastrointestinal B-cell lymphoma is most commonly associated with mucosa-associated lymphoid tissue (MALT) lymphoma, which is further divided into two subtypes: low-grade and high-grade malignancy.

　　(1B細胞性 χαμηλού επιπέδου κακοήθους MALT λυμφοκυτταρικό όγκο:

　　① Ο όγκος αποτελείται κυρίως από κύτταρα κεντρικών κύτταρων (CLL). Τα κύτταρα του όγκου είναι μεσαίου μεγέθους, οι πυρήνες τους είναι ελαφρώς ακατάστατοι, η χρωματίωση είναι πιο ώριμη, οι πυρήνες δεν είναι εμφανείς, μοιάζουν με μικροδιασπαστικά κύτταρα.

　　② Τα κύτταρα του όγκου επιτίθενται και καταστρέφουν τις κύτταρες του φλοιού και των αδένων, σχηματίζοντας βλάβες της μεμβράνης του μεμβράνου.

　　③ Στο όγκο συχνά υπάρχουν δομές λυμφοκυτταρικών φακέλων ή αντιδραστικών λυμφοκυτταρικών φακέλων, τα κύτταρα του όγκου επεκτείνουν και καταστρέφουν τις κύτταρες του φλοιού και των αδένων, σχηματίζοντας βλάβες της μεμβράνης του μεμβράνου, και συχνά επηρεάζουν τους λυμφοκυτταρικούς λοβούς του mesentery.

　　④ Η ιμμουνοϊστολογική δείχνει: CD21、CD35、CD20、bcl-2Συνήθως θετικό, CD5、CD10Είναι αρνητικό, το χαμηλού επιπέδου κακοήθους MALT λυμφοκυτταρικό όγκο πρέπει πρώτα να διαφοροποιηθεί από την καλή λυμφοκυτταρική υπερπλασία του στομάχου. Η καλή λυμφοκυτταρική υπερπλασία εκτός από τους ώριμους λυμφοκύτταρες, συχνά περιέχει άλλες ενοχλητικές κύτταρες, συχνά εμφανίζεται η παρουσία των φυσακίων των λυμφοκυτταρικών φακέλων με τοιχίων, συχνά υπάρχει υπερπλασία των ινώδους συνδετικού ιστού, οι τοπικοί λυμφοκυτταρικοί λοβοί δεν έχουν μεταβολές λυμφοκυτταρικού όγκου, η ιμμουνοϊστολογική δείχνει πολυκλωνικές λυμφοκυτταρικές συστατικές.

　　(2B細胞性 υψηλού επιπέδου κακοήθους MALT λυμφοκυτταρικό όγκο:Στο χαμηλού επιπέδου κακοήθους MALT λυμφοκυτταρικό όγκο υπάρχουν πιο έντονες μετατροπές σε υψηλό επίπεδο κακοήθεια, εκφραζόμενες από την μεγαλύτερη μέγεθος των κύτταρων, την ακατάστατη αύξηση των πυρήνων και τις μεταμορφωμένες λυμφοκυτταρικές κύτταρα με πυρήνες (κεντρικές μητέρες), πολλές διασπασμογενείς εικόνες, ή μπορεί να δει την Reed-Συμβαίνει με τις細ες του Stemberg

　　Δύο, έλεγχος με ρεντίνα του βαθύ ουρανίου

　　Η ρεντίνα του βαθύ ουρανίου είναι η κύρια μέθοδος διάγνωσης του κακοήθους λυμφοκυτταρικού όγκου του στομάχου, αν και η ρεντίνα συχνά δεν μπορεί να παρέχει σαφή διάγνωση κακοήθους λυμφοκυτταρικού όγκου, αλλά για8Πάνω από το 0% των αλλαγών στο στομάχι μπορεί να γίνει διάγνωση κακοήθους νόσου με αυτόν τον έλεγχο, οπότε μπορεί να γίνει περαιτέρω έλεγχος.

　　Η εμφάνιση του κακοήθους λυμφοκυτταρικού όγκου του στομάχου στη ρεντίνα του βαθύ ουρανίου είναι συχνά μη συγκεκριμένη. Συχνά επηρεάζει μεγάλο μέρος του στομάχου και αναπτύσσεται με διασπειρωτικό και διεισδυτικό τύπο, συνοδευόμενη από τη δημιουργία ελκών. Αν παρατηρηθούν πολλαπλά ακανόνιστα οβάλ κενά στη ρεντίνα του βαθύ ουρανίου, που μοιάζουν με την εμφάνιση γαλακτοκομικών πετριδίων, έχουν σημαντική αξία διάγνωσης. Επιπλέον, αν παρατηρηθούν τα παρακάτω σημάδια, θα πρέπει να ληφθεί υπόψη η πιθανότητα λυμφοκυτταρικού όγκου του στομάχου: πολυπολικές κακοήθεις ελκές; ελκές μεγάλου μεγέθους και表淺 στη μεγάλη πλάτη της οπίσθιας τοιχίας του στομάχου; κενά ή κενά στη γύρω περιοχή των κενών ή των κενών που εμφανίζονται πολύ μεγάλα δέρματα των δερμάτων; τοίχος του στομάχου πάχυνση, σκληρότητα, αλλά η κινητικότητα μπορεί να περάσει; μεγάλο όγκος, η μορφολογία του στομάχου δεν αλλάζει σημαντικά, δεν προκαλεί στένωση; η επέκταση του όγκου πέρα από τον πύλο του στομάχου επηρεάζει τον δωδεκαδάκτυλο.

　　Τρία, έλεγχος με το σωλήνα του ενδοσκοπίου

　　Για να καθοριστεί με σαφήνεια η διάγνωση του λυμφοκυτταρικού όγκου πριν από τη χειρουργική επέμβαση, η εξέταση με το σωλήνα του γαστροσκοπίου χρησιμοποιείται όλο και περισσότερο. Το κλινικό τύπος του λυμφοκυτταρικού όγκου του στομάχου που παρατηρείται με το γαστροσκόπιο συχνά μοιάζει με τον καρκίνο του στομάχου, οπότε είναι δύσκολο να γίνει διάγνωση με βάση την εμφάνιση αυτών των όγκων, και η διάγνωση εξακολουθεί να βασίζεται στην πήξη ιστού. Αν είναι η βλάβη υπομυελικής, είναι δύσκολο να αποκτήσει η πήξη ιστού θετικό δείγμα από τον όγκο υπό της μυελού, οπότε η επίπεδος της θετικής πήξης είναι συνήθως χαμηλότερη από αυτήν του καρκίνου του στομάχου. Με το γαστροσκόπιο μπορεί να παρατηρηθεί η λύση των δακτυλιοειδών δερμάτων του στομάχου σε όγκους κακοήθους λυμφοκυτταρικού όγκου με φλεγμονή ή πολλαπλέςuperficialς ελαττωματικές εξαρτήσεις, που πρέπει να διαφοροποιηθούν από την ατροφική γαστρίτιδα και την προκαρκινική γαστρική καρκινοπαθία. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ορισμένοι κακοήθεις λυμφοκυτταρικοί όγκοι του οισοφάγου μπορεί να εποθήσουν προσωρινά και να είναι δύσκολο να διαφοροποιηθούν από την γαστρική ουλωση, αν ο κακοήθης λυμφοκυτταρικός όγκος εκφράζεται ως ουλώδης βλάβη, τότε η διάγνωση μπορεί να αποκτηθεί μέσω της μεθόδου της στυλόπραξης υπό οπτική παρατήρηση ή της άμεσης πήξης του ιστού του όγκου για πήξη ιστού.

　　πρόσβασης και ενδοσκοπικής υπερηχογράφησης

　　Η ενδοσκοπική υπερηχογράφηση μπορεί να δείξει σαφώς τα διάφορα στρώματα του τοιχώματος του γαστρικού σωλήνα, και μπορεί να δείξει την κατάσταση της διείσδυσης του γαστρικού λεμφώματος, αυτή η τεχνική μπορεί να επιτύχει την εξέταση του καρκίνου του ανώτερου γαστρικού σωλήνα83％ ευαισθησία και87％ της θετικής ποσοστιαίας, μπορεί να καθορίσει την κατάσταση της μετάβασης των γαστρικών γύρω λεμφαδένων.

　　πρόσβασης και CT ελέγχου

　　Η τοπική μεμβράνη του γαστρικού τοιχώματος είναι εμφανής ως κόμβος, μπορεί να προσδιοριστεί η τοποθεσία, η έκταση της νόσου και η αντίδραση στη θεραπεία. Η υπερηχογράφηση του γαστρικού λεμφώματος που εκδηλώνεται ως όγκος στο στομάχι μπορεί να βοηθήσει στη διάγνωση.

　　Οι ασθενείς με κακοήθης λεμφώματα του γαστρικού σωλήνα πρέπει να τρώνε περισσότερες ελαφριές, εύκολα πνιγόμενες τροφές, και πρέπει να δίνουν προσοχή στην καθαριότητα και την υγιεινή της ζωής, όπως αναφέρεται παρακάτω.

一、γαστρικό κακοήθης λεμφώμα της διατροφής

　　1、διατροφή πρέπει να είναι ελαφριά

　　Οι ασθενείς με κακοήθης λεμφώματα του γαστρικού σωλήνα πρέπει να 坚持 τρώγοντας ελαφριά, εύκολα πνιγόμενα, πλούσια σε θρεπτικά συστατικά τροφές, και να διατηρούν μια λογική και ισορροπημένη διατροφή, να δίνουν προσοχή στη σύνδυση και την απλότητα της κρέασης, και να κάνουν όσο το δυνατόν περισσότερες ποικιλίες τροφών.

　　2、αποφύγετε πικάντικες τροφές

　　Μην πίνετε ενεργοποιητικά ποτά, μην τρώτε πολλά κρεμμύδια, σκόρδο, γαρύφαλλο κ.λπ. πικάντικες τροφές, και λιπαρά, πιπέρι, μυκτήρια, σάλτρες, κρέας του κουνελιού, κρέας του χοίρου κ.λπ. προϊόντα που προκαλούν φλεγμονή και θαλασσινά.

　　二、γαστρικό κακοήθης λεμφώμα της καθημερινής προσοχής

　　1、τηρείτε την καλή υγεία και την κατάλληλη διαβίωση, κάνετε άσκηση με μέτρο, μην εργάζεστε υπερβολικά.

　　2、τηρείτε την καθαριότητα της επιδερμίδας, πλένετε με ζεστό νερό καθημερινά.

　　3、αποφύγετε κρύα και λιπαρά, αποφύγετε το κάπνισμα και το ποτό.

　　Η θεραπεία του πρωτογενούς γαστρικού λεμφώματος πρέπει να είναι μια συνδυαστική θεραπεία με την χειρουργική αφαίρεση ως κύρια μέθοδο, και η λεπτομέρεια της θεραπευτικής μεθόδου περιγράφεται ως εξής.

　　一、γαστρικό κακοήθης λεμφώμα της θεραπείας

　　Η επίτευξη της αφαίρεσης του πρωτογενούς όγκου και η επιβίωση μετά την αφαίρεση του πρωτογενούς γαστρικού λεμφώματος5Η επιβίωση του έτους είναι καλύτερη από αυτή του γαστρικού καρκίνου και έχει καλή ανταπόκριση στη ακτινοθεραπεία και χημειοθεραπεία, οπότε η θεραπεία του πρωτογενούς γαστρικού λεμφώματος πρέπει να είναι μια συνδυαστική θεραπεία με την χειρουργική αφαίρεση ως κύρια μέθοδο.

　　Ευαισθησία στη διάγνωση πριν από τη χειρουργική επέμβαση και στη διάγνωση κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης για το πρωτογενές γαστρικό λεμφώμα είναι χαμηλή λόγω της έλλειψης συγκεκριμένων κλινικών σημείων. Η διάγνωση καθορίζεται κυρίως μέσω βιοψίας κατά τη διάρκεια της χειρουργικής εξετάσης, και η κλινική φάση καθορίζεται με βάση το μέγεθος και την έκταση της νόσου για να επιλεγεί η κατάλληλη και λογική θεραπευτική στρατηγική.

　　1、χειρουργική θεραπεία:Οι αρχές της χειρουργικής θεραπείας είναι基本上 παρόμοιες με αυτές του γαστρικού καρκίνου. Η πλειοψηφία των ερευνητών έχουν ενεργή στάση για την αφαίρεση του πρωτογενούς όγκου του γαστρικού λεμφώματος.

　　Για τους ασθενείς με ΙE και ΙΙ1Οι αλλαγές στο στάδιο E, λόγω της περιορισμένης περιοχής της νόσου, επικεντρώνονται στη χειρουργική θεραπεία. Πρέπει να προσπαθήσουμε να αφαιρέσουμε τον πρωτογενή όγκο και τις γύρω λεμφαδένες με σκοπό την οριστική αφαίρεση της νόσου, και να χρησιμοποιήσουμε χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία μετά την επέμβαση για να επιτύχουμε την ανάρρωση. ΙΙ2Ε、οι ασθενείς με στάδια E, IIIE και IV πρέπει να ακολουθούν συνδυαστική χημειοθεραπεία και ακτινοθεραπεία. Αν η κατάσταση του ασθενούς το επιτρέπει, θα πρέπει να προσπαθήσουμε να αφαιρέσουμε τον πρωτογενή όγκο όσο το δυνατόν, για να βελτιώσουμε την αποτελεσματικότητα της χημειοθεραπείας ή ακτινοθεραπείας μετά την επέμβαση και να αποφύγουμε τις επιπλοκές όπως αιμορραγία ή διάτρηση που μπορεί να προκύψουν από αυτό.

　　Η αφαίρεση του γαστρικού λυμφοματώδους όγκου πρέπει να καθοριστεί ανάλογα με το μέγεθος, τη θέση, τις γενικές χαρακτηριστικές του ιστού. Γενικά, για τους όγκους που περιορίζονται στη τοιχία του στομάχου, θα πρέπει να γίνει η αφαίρεση του γαστρικού υποκαταστήματος. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι όγκοι των περιορισμένων λυμφοματώδων μπορεί να είναι δύσκολο να αναγνωριστούν, οπότε είναι απαραίτητο να γίνει η κρυοτομή των άκρων του αφαίρετου δείγματος κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, αν το βιοψία έχει όγκο, τότε πρέπει να γίνει η ευρύτερη αφαίρεση. Αν ο όγκος επεκτείνεται ή επεκτείνεται σε μεγάλο βαθμό, η όριο είναι ασαφές ή υπάρχουν πολλαπλά κέντρα στο τοίχωμα του στομάχου, πρέπει να γίνει η αφαίρεση του όλου στομάχου. Για τα περιπτώματα που υποψιάζονται την κακοήθη λυμφορικό όγκο πριν από τη χειρουργική επέμβαση ή κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, ακόμη και αν ο όγκος είναι μεγάλος ή υπάρχουν συσσωρεύσεις γύρω από, δεν πρέπει να εγκαταλείψουν εύκολα τη χειρουργική επέμβαση, μπορεί να γίνει η χειρουργική δειγματοληψία κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης, αν είναι σαφές ότι είναι κακοήθης λυμφορικός όγκος, πρέπει να προσπαθήσουν να αφαιρεθούν, επειδή είναι δυνατό να επιτευχθεί, και συχνά μπορεί να επιτευχθεί καλύτερη αποτελεσματικότητα. Ειδικά οι όγκοι που απαιτούν την αφαίρεση του όλου στομάχου, μετά την χειρουργική επέμβαση}}5Η επιβίωση του έτους μπορεί να φτάσει50％.

　　Ο γαστρικός λυμφοματώδης όγκος μπορεί να προκαλέσει σοβαρές επιπλοκές, όπως η βλάβη, η αιμορραγία και η διάτρηση, κ.λπ., αν δεν μπορεί να αφαιρεθεί θεραπευτικά, πρέπει να επιδιωχθεί η υποστηρικτική χειρουργική αφαίρεση; Η επιτυχία της υποστηρικτικής χειρουργικής αφαίρεσης για τα περιπτώματα που δεν μπορούν να αφαιρεθούν θεραπευτικά είναι περίπου50％。Η υποστηρικτική χειρουργική αφαίρεση όχι μόνο βοηθά στην πρόληψη ή την αφαίρεση των επιπλοκών, αλλά οι υπολειπόμενοι μεταστατικοί όγκοι έχουν τη δυνατότητα να υποχωρήσουν φυσικά. Υπάρχουν επίσης αναφορές ότι η υποστηρικτική χειρουργική αφαίρεση μετά την υποστηρικτική χειρουργική αφαίρεση μπορεί να επιτύχει μακροζωία σε μερικά περιπτώσεις, οπότε η υποστηρικτική χειρουργική αφαίρεση του κακοήθους λυμφοματώδους όγκου του στομάχου πρέπει να είναι πιο ενεργή από τον καρκίνο του στομάχου. Για τα περιπτώματα που δεν μπορούν να υλοποιηθούν η υποστηρικτική χειρουργική αφαίρεση, μπορεί να τοποθετηθεί ο όγκος κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης και να ληφθεί η ακτινοθεραπεία μετά την χειρουργική επέμβαση, και συχνά μπορεί να επιτευχθεί κάποια αποτελεσματικότητα. Η μετάσταση των λυμφονδών είναι η κύρια δίοδος μετάστασης του γαστρικού λυμφοματώδους όγκου, και αποτελεί περίπου50％，πού στο根治ικό χειρουργείο πρέπει να δοθεί προσοχή στην αφαίρεση των γονιδίων στην περιοχή.

　　2Ακτινοθεραπεία：Επειδή οι λυμφορικοί όγκοι είναι ευαίσθητοι στην ακτινοβολία, συνήθως χρησιμοποιείται η ακτινοθεραπεία ως μια συνδυασμένη θεραπεία μετά την χειρουργική αφαίρεση ή ως θεραπεία για τις αργιές που δεν μπορούν να αφαιρεθούν. Σχετικά με την αξία της ακτινοθεραπείας μετά την χειρουργική επέμβαση, οι απόψεις των ακαδημαϊκών είναι διαφορετικές, με μερικούς να υποστηρίζουν ότι η ακτινοθεραπεία θα πρέπει να περιοριστεί στις αργίες που δεν μπορούν να αφαιρεθούν και στις παρατηρήσεις ή την επανεμφάνιση του όγκου μετά την χειρουργική επέμβαση. Οι άλλοι, ωστόσο, υποστηρίζουν ότι ανεξάρτητα από το αν ο όγκος ή η μετάσταση των λυμφον节 είναι ή όχι, πρέπει να ληφθεί η ακτινοθεραπεία μετά την χειρουργική επέμβαση, με το λόγο ότι οι χειρουργοί δεν μπορούν να εκτιμήσουν σωστά αν υπάρχουν μετάστευση των λυμφονδών ή η βαθμιά μετάσταση των λυμφονδών κατά τη διάρκεια της χειρουργικής επέμβασης. Συνοψίζοντας, η επιτυχία της ακτινοθεραπείας απαιτεί ακριβή τοποθέτηση και διαίρεση του ιστού. Η γενική δόση ακτινοβολίας είναι40～45Gy, η δόση ακτινοβολίας για την περιοχή που καταλαμβάνεται από τον όγκο είναι30～40Gy。

　　3Χημειοθεραπεία：Η πρωτοπαθής γαστρική λυμφορικό όγκος διαφέρει από τον καρκίνο του στομάχου, και η ευαισθησία του στη χημειοθεραπεία είναι ευρέως γνωστή. Η χημειοθεραπεία μπορεί να χρησιμοποιηθεί ως ένα μέσο υποστήριξης μετά την χειρουργική επέμβαση για να ενισχύσει και να βελτιώσει περαιτέρω την αποτελεσματικότητα. Ε συνήθως χρησιμοποιείται η μεθόδος της συνδυασμένης χημειοθεραπείας για τον καρκίνο των κακοήθων λυμφοματώδων όγκων. Οι πιο συχνές και αποτελεσματικές συνδυασμένες θεραπείες είναι οι MOPP, COPP και CHOP κλπ. Οι τελευταίες δεκαετίες, οι συνδυασμένες θεραπείες που χρησιμοποιούνται στην κλινική ή κλινική δοκιμή είναι επίσης πολλές, εκτός από τις συνδυασμένες θεραπείες όπως MOPP, υπάρχουν επίσης ABVD, CVB, SCAB, VABCD, M-BACOD κ.λπ. Κατάλογος αναφορών που αναφέρουν ότι έχουν υψηλή αποτελεσματικότητα.5Η επιβίωση του έτους.

　　Πριν από τη χημειοθεραπεία, πρέπει να διαμορφώσετε ένα λογικό σχέδιο θεραπείας με βάση την πλήρη κατανόηση και ανάλυση του τύπου της ασθένειας, της κλινικής φάσης, του εμβαθύνου του εμβαθύνου και της γενικής κατάστασης του σώματος, για να αυξήσετε την αποτελεσματικότητα, να επεκτείνετε την περίοδο της ανακούφισης και την περίοδο της ανώγκυης επιβίωσης.

　　(1)MOPP σχέδιο:

　　Mustard6mg/m2Και βινεστροσίνη1.4mg/m2Η ημέρα1Και8ημέρα ενδοφλέβια χορήγηση.

　　Procarbazine (μεθυλβενζιδίνη)100mg/m2Και προκαρβαζίνη40mg/m2Και1～14ημέρες, κάθε ημέρα χορήγηση από στόμα.

　　Κάθε28ημέρες για1Κύκλος, συνεχής6Κύκλοι πάνω από1Και3Και5Δώστε κύκλους.

　　(2)COPP σχέδιο:

　　Cyklophosphamide650mg/m2Και βινεστροσίνη1.4mg/m2ενδοφλέβια χορήγηση, η ημέρα1Και8ημέρες.

　　Και100mg/m2Και προκαρβαζίνη30mg/m2Και14ημέρες.

　　Κάθε28ημέρες για1κύκλοι, συνολικά6κύκλοι.

　　(3)CHOP σχέδιο:

　　Cyklophosphamide500mg/m2Και δοξοριμπινόλη (αδραμικίνη)40mg/m2Και βινεστροσίνη1.4mg/m2Και1ημέρα ενδοφλέβια χορήγηση. Πρεδνισον30mg/m2Και1～5ημέρα χορήγηση από στόμα.

　　Κάθε21ημέρες για1κύκλοι, συνολικά6κύκλοι.

　　Δεύτερος, η πρόγνωση του καρκίνου του λυμφάκιου του στομάχου

　　Η πρόγνωση του καρκίνου του λυμφάκιου του στομάχου έχει να κάνει με την κλινική φάση του όγκου (δηλαδή το μέγεθος του όγκου, την εμβαθύτητα της διείσδυσης, την ποιότητα των μεταστάσεων των λυmfάδων, την παρουσία μακρινών μεταστάσεων), τον τύπο της παθολογικής οργάνωσης του όγκου και τον τρόπο της θεραπείας.

　　Συνήθως, η σχέση μεταξύ της κλινικής φάσης του όγκου και της πρόγνωσης είναι πιο στενή από τη μορφολογία του όγκου. Οι ασθενείς με φάση ⅠE του καρκίνου του λυμφάκιου του στομάχου5Η επιβίωση του έτους βρίσκεται στο75％ πάνω, η φάση ⅡE είναι50％ περίπου, η φάση ⅢE περίπου31％, η φάση Ⅳ περίπου27％.

　　Η μεγέθυνση του καρκίνου του λυμφάκιου του στομάχου και η πρόγνωση έχουν σχέση με το μέγεθος του όγκου, ο διάμετρος του όγκου είναι5～8cm, έχουν80％ μπορούν να θεραπευτούν, όσο μεγαλύτερος είναι ο όγκος, τόσο χαμηλότερη είναι η πιθανότητα θεραπείας, μεγαλύτερος από12cm είναι μόνο37％ θεραπεία

　　Αν και υπάρχουν αναφορές που υποστηρίζουν ότι οι ασθενείς με καρκίνο του λυμφάκιου του στομάχου με μεταστάσεις του λυμφάκιου μετά την χειρουργική επέμβαση5Η επιβίωση του έτους μπορεί να φτάσει40％～50％，αλλά συνήθως θεωρείται ότι η αποτελεσματικότητα χωρίς μεταστάσεις του λυμφάκιου είναι σημαντική5Η επιβίωση του έτους είναι περίπου υψηλότερη από αυτούς που έχουν μεταστάσεις του λυμφάκιου2Διπλά.