Congenital intestinal stenosis

　　It is generally believed to be due to developmental disorders during the re-cavity formation stage of the intestinal tract in the embryonic period; some people believe it is due to circulatory disorders in the fetal intestinal tract, which obstructs its normal development.

　　Congenital intestinal stenosis often occurs with other malformations. Most patients have satisfactory outcomes, and after a relatively short period of recovery, they can breastfeed normally, gain weight, and their growth and development can reach the level of normal children of the same age.

　　A small number of patients may experience narrowing at the surgical anastomosis site, with varying degrees of vomiting after surgery, weight loss, or even weight gain; long-term symptoms may lead to chronic dehydration and electrolyte disorders; severely affecting growth and development, and those who do not respond to conservative treatment may require reoperation for excision of the original anastomosis site and reanastomosis. In actual clinical practice, it is not uncommon to see cases of multiple surgeries and multiple anastomoses.

　　The timing of vomiting and the degree of abdominal distension in children with congenital intestinal stenosis vary depending on the degree of stenosis, and can manifest as chronic incomplete intestinal obstruction. Severe congenital intestinal stenosis has similar symptoms to congenital intestinal atresia. Clinical manifestations include typical symptoms of intestinal obstruction, with vomiting, abdominal distension, and abnormal passage of meconium after birth. The timing and severity of symptoms are directly related to the location of the atresia. Frequent vomiting can lead to dehydration and aspiration pneumonia. Delayed treatment will inevitably cause intestinal perforation, peritonitis, and sepsis, causing the condition to deteriorate rapidly and ultimately leading to death.

　　Pre-marital physical examination plays a positive role in preventing birth defects, the extent of which depends on the items and content of the examination. It mainly includes serological tests (such as hepatitis B virus, syphilis spirochete, HIV), reproductive system examinations (such as screening for cervical inflammation), general physical examinations (such as blood pressure, electrocardiogram), and inquiries about family medical history and personal medical history, as well as genetic counseling services.

　　The pregnant woman should avoid harmful factors as much as possible, including staying away from smoke, alcohol, drugs, radiation, pesticides, noise, volatile harmful gases, and toxic heavy metals. During the prenatal care process, a systematic screening for birth defects is required, including regular ultrasound examinations, serological screenings, and, if necessary, chromosome tests, in order to take effective diagnostic and treatment measures.

　　Η στενότητα του εντέρου είναι μια γενετική ανωμαλία της ανάπτυξης του εντέρου, είναι μια από τις πιο συχνές αιτίες του σοβαρού εμποδίου του εντέρου στη νεογνική ηλικία. Η θέση της εμφάνισης είναι συχνά στο λεπτό και το σύνθετο έντερο, η δωδεκαδάκτυλο είναι το δεύτερο, και το κόλον είναι το λιγότερο συχνό. Τότε, τι εργαστηριακές εξετάσεις πρέπει να κάνει η γενετική στενότητα του εντέρου; Παρακάτω ο ειδικός μας παρουσιάζει τις εργαστηριακές εξετάσεις που πρέπει να κάνει η γενετική στενότητα του εντέρου;

　　1、Καθιστική ακτινογραφία του κοιλιούΤυπική έλεγχος, μπορεί να κρίνει πρακτικά τη θέση της αποκλειστικής περιοχής, τη σοβαρότητα της βλάβης και την πιθανή πρόγνωση.

　　2、Χρωματογραφία του γαστρεντερικούΔιαδικασίες που μπορεί να προκαλέσουν βλάβες από ακτινοβολία, εξακολουθούν να χρησιμοποιούνται ευρέως στις μεσαίες και μικρές πόλεις και στα νοσοκομεία με χαμηλότερο επίπεδο ιατρικής και μη ειδικά νοσοκομεία. Η διαδικασία χρωματογραφίας μπορεί να καθορίσει σαφώς τη θέση της βλάβης, έχει σημαντική σημασία για τη διάγνωση και τη διάκριση, και πρέπει να χρησιμοποιηθεί όταν χρειάζεται.

　　3、Υπερηχογράφηση του κοιλιού:Η υπερηχογράφηση έχει αναπτυχθεί γρήγορα τα τελευταία χρόνια και έχει αντικαταστήσει εν μέρει ή πλήρως τις παραδοσιακές διαδικασίες ραδιοφωτογραφίας, τομογραφίας και άλλων μεγάλων βοηθητικών οργάνων. Η μέθοδος υπερηχογράφησης είναι απλή, οι απαιτήσεις για το εξοπλισμό είναι χαμηλές, είναι αντικειμενική και δεν βλάπτει το σώμα, αλλά απαιτείται ο υπερηχογράφος να έχει πλούσια κλινική εμπειρία και ορισμένες εξειδικευμένες εξειδικευμένες γνώσεις χειρουργικής αντομολογίας, που δεν μπορούν να επιτευχθούν από νοσοκομεία που δεν είναι ειδικά ή υπερειδικευμένους υπερηχογράφους.

　　Ο ασθενής με γενετική στενότητα του εντέρου πρέπει να λάβει ενδοφλέβια υγρά, ηλεκτρολύτες και ενδοφλέβια υψηλή θρεπτική υγρά κατά τη διάρκεια της περιόδου ατελεύτητης διατροφής. Γενικά μετά την χειρουργική επέμβαση7～14Ημέρα, μετά την αποκατάσταση της λειτουργίας του εντέρου, μπορεί να τρώει από το στόμα. Αρχικά, κάθε5～10ml, κάθε2ώρα1Φορές, αν το παιδί δεν έχει βρίζαμα, η ποσότητα του γάλακτος μπορεί να αυξηθεί σταδιακά, από την αρχή της γάλακτος μετά4～5Ημέρες, γενικά μπορεί να αποκατασταθεί η κανονική διατροφή. Πολλές φορές ελαφριά τροφή, προσοχή στη διατροφική τάξη.

　　Σοβαρές περιπτώσεις γενετικής στενότητας του εντέρου μοιάζουν με γενετική αποκλειστική στένωση. Μετά την διάγνωση της γενετικής στενότητας του εντέρου, πρέπει να διορθωθούν οι διαταραχές του νερού και των ηλεκτρολυτών και η αλκαλική ισορροπία. Η στενότητα του εντέρου θεραπεύεται καλά με το να αφαιρεθεί η στενή περιοχή του εντέρου και να γίνει εντέρω εντέρω σύναψη.