Dumping syndrome

　　How is dumping syndrome caused? Briefly described as follows:

　　The onset of early dumping syndrome is due to the rapid entry of food into the small intestine, the migration of fluid in the blood vessels to the gastrointestinal tract to maintain normal osmotic pressure in the gastrointestinal tract, leading to somatic symptoms due to hypovolemia. However, there is also doubt about the mechanism of the 'high osmotic pressure theory' in the occurrence of dumping syndrome, because the amount of migrating fluid is only300 ~700 ml, the acute loss of such a quantity of liquid is usually easy to tolerate. Hinshaw first reported that peripheral vasodilation occurs during oral glucose-induced dumping, rather than the contraction under the traditional concept of hypovolemia. The expansion of peripheral veins and splenic veins may be an important factor in the appearance of somatic symptoms and signs during early dumping. Some studies show5-Serotonin, kinins-The role of the bradykinin system in the attack of dumping, but the evidence is not striking. After taking glucose, the insulin-like growth factor in patients with dumping is significantly increased, and similar reactions also occur in vasoactive intestinal peptide, YY peptide, pancreatic polypeptide, and neurotensin, etc. Late dumping syndrome is caused by reactive hypoglycemia.

　　What diseases does dumping syndrome trigger? Briefly described as follows:

　　1, dizziness, palpitations, tachycardia, extreme weakness, excessive sweating, tremors, pale or flushed complexion, in severe cases, blood pressure drop, syncope.

　　2, late dumping syndrome is more likely to occur more than half a year after surgery, after eating1～3h appears with symptoms of hypoglycemia, such as weakness, hunger, palpitations, sweating, dizziness, anxiety, even mental confusion, syncope.

　　What are the symptoms of dumping syndrome? Briefly described as follows:

　　Symptoms during eating or after eating3Within 0 min, lasting15～60 min, after eating lying down can alleviate symptoms, the early postprandial symptom group mainly includes two groups of symptoms:

　　1、ένα είναι τα συμπτώματα του γαστρεντερικού συστήματος, οι πιο συχνές είναι η αίσθηση της πληρότητας μετά την ελαφριά πρόσληψη τροφής, ακολουθούμενη από δυσφορία στην κοιλιακή περιοχή της άνω κοιλίας, ναυτία, έμετος, τα έμετα περιέχουν βάση και χολή, κράμπες στην κοιλιακή περιοχή, αύξηση της φωνής του εντέρου, διάρροια, λιγότερες κινήσεις του εντέρου κ.λπ.

　　2、ένα είναι τα συμπτώματα του γαστρεντερικού συστήματος, οι πιο συχνές είναι η αίσθηση της πληρότητας μετά την ελαφριά πρόσληψη τροφής, ακολουθούμενη από δυσφορία στην κοιλιακή περιοχή της άνω κοιλίας, ναυτία, έμετος, τα έμετα περιέχουν βάση και χολή, κράμπες στην κοιλιακή περιοχή, αύξηση της φωνής του εντέρου, διάρροια, λιγότερες κινήσεις του εντέρου κ.λπ.

　　Η μέθοδος πρόληψης της νόσου είναι η αποφυγή της υπερβολικής αφαίρεσης του στομάχου κατά τη χειρουργική επέμβαση, η μη υπερβολική μείωση του παρακαταθέματος του στομάχου, η κατάλληλη μέγεθος της οπής της συσχέτισης, γενικά με4cm είναι κατάλληλο. Αν υπάρχουν συμπτώματα μετά το γεύμα, πρέπει να κρεμοθεωρούν, να τρώνε θρεπτικά και εύκολα εποχισμένα σωληνικά τρόφιμα, να τρώνε λιγότερο και πιο συχνά, και να αποφεύγουν την πρόσληψη πολύ γλυκών, πολύ αλμυρών, πολύ πυκνών τροφών και γαλακτοκομικών προϊόντων, το νερό και τα υγρά μπορούν να ληφθούν μεταξύ των γευμάτων και όχι κατά τη διάρκεια των γευμάτων. Οι συμπτώματα μετά το γεύμα κατά τη διάρκεια της αρχικής περιόδου μετά τη χειρουργική επέμβαση είναι γενικά ελαφρά, μετά από μια περίοδο προσαρμογής του γαστρεντερικού και ρύθμισης της διατροφής, τα συμπτώματα μπορούν να εξαφανιστούν ή να ελεγχθούν εύκολα.

　　Τα συμπτώματα των ασθενών με σύνδρομο της εκκένωσης δεν είναι τυπικά, κατά τη διάρκεια της εξέτασης πρέπει να ελεγχθεί προσεκτικά η ιστορία ασθενείας του ασθενούς, ενώ πρέπει να συνδυαστεί με την φυσική εξέταση, την πίεση του αίματος, την γλυκόζη του αίματος, την κλινική εξέταση του αίματος, την X-ray, την CT κ.λπ., μπορεί να διαγνωστεί.

　　Οι ασθενείς με σύνδρομο της εκκένωσης πρέπει να τρώνε λιγότερο και πιο συχνά, να μasticώσουν προσεκτικά, να αποφύγουν την πρόσληψη μεγάλων ποσοτήτων πολύ γλυκών, πολύ ζεστών υγρών τροφών, να κρεμοθεωρούν μετά το γεύμα, να κρεμοθεωρούν.10～20 λεπτά. Μεταξύ των οποίων, ο έλεγχος των συστατικών της διατροφής και των συχνότητας των γευμάτων είναι η πιο σημαντική φάση όλων των θεραπειών, προτείνεται στους ασθενείς να μοιράσουν την ημερήσια πρόσληψη τροφής τους σε6Η δόση, η πρόσληψη τροφής πρέπει να είναι χαμηλή σε σάκχαρα και υψηλή σε πρωτεΐνες.

　　Η θεραπεία της σύνδρομου της εκκένωσης μπορεί να χρησιμοποιήσει αντιυπερρευματικές ή αντιακετυλοχολινικές προετοιμασίες, καθώς και αντισπασμωδικά και ηρεμιστικά φάρμακα. Τα τελευταία χρόνια έχουν δοκιμαστεί αντι-5-Φαρμακευτική αγωγή με σεροτονίνη έχει πετύχει κάποια αποτελέσματα. Αναφορές αναφέρουν ότι η αγωγή με αλαντινίνη είναι επίσης αποτελεσματική.

　　Μερικοί ασθενείς έχουν σημαντικά συμπτώματα, όταν οι παραπάνω θεραπευτικές και προφylaktic μέθοδοι είναι ανεπαρκείς, μπορεί να ληφθεί υπόψη η χειρουργική θεραπεία. Οι χειρουργικές μεθόδοι που χρησιμοποιούνται κλινικά είναι ποικίλες. Π原则上 δεν είναι παρά η μείωση της οπής της συσχέτισης, η αλλαγή της γαστροεντεροκολλητικής συσχέτισης σε γαστροπνευμονική συσχέτιση, η μεταμόσχευση ενός κομματιού του εντέρου μεταξύ του στομάχου και του δωδεκαδάκτυλου (τεχνική αντικατάστασης του στομάχου με εντέρο), κ.λπ., με στόχο τη μείωση της ταχύτητας του άμεσου εστιασμού των τροφών στο εντέρο.