Οι οварιοί ινοίωμα

　　The etiology of ovarian sex cord stromal tumors is not yet clear. Research has found that chromosomal abnormalities in number and structure have been found at the cellular and molecular level; certain oncogenes and tumor suppressor genes have been found at the molecular level.
　　Ovarian fibroma is mostly unilateral, with bilateral accounting for4％～10．Oval, renal-shaped, or lobulated nodular. The surface is smooth, the capsule is complete, solid, and hard. The cross-section is solid, with a woven structure, grayish or pinkish white, occasionally with hemorrhage or cystic change. The tumor cells are long fusiform, with little cytoplasm, and no lipid droplets. The cells are closely arranged in a woven or wavy pattern. Collagen fibers are abundant, and may be accompanied by extensive hyaline change. The tumor cells do not have atypical shapes, nor do they have nuclear division figures.
　　Fibroma (or theca cell tumor, fibrotheca cell tumor) occasionally contains a small amount of sex cord components, generally accounting for5Roughly 30%. The biological behavior of the clinical manifestations of the tumor is similar to that of fibroma, rather than like the tumor of sex cord components (granulosa cell tumor or stromal cell tumor), called fibroma (or theca cell tumor) containing sex cord components.

　　Ovarian fibroma combined with ascites alone is more common, accounting for41Roughly 30%, especially in patients with large tumors and edema in the tumor stroma, the incidence is significantly higher. Ascites is very rare in benign ovarian tumors, which is also a characteristic manifestation of ovarian fibroma. Clinical patients may present with abdominal distension, abdominal enlargement, chest tightness, shortness of breath, difficulty in urination, and other symptoms. Ovarian fibroma, due to its solid nature, hard texture, and certain weight, is prone to torsion when the patient's position changes. Nearly half of the patients have symptoms of abdominal pain.

　　The clinical manifestations of ovarian fibroma patients mainly include pelvic mass, ascites, pleural effusion, abdominal pain, menstrual disorders, and other symptoms.4manifestation.

　　1Pelvic mass:Although the size of ovarian fibroma varies greatly, most are of medium size, with an average diameter10cm. The tumor is generally smooth and mobile, but hard in texture, which is the hardest tumor among all ovarian tumors, and this is an important clinical characteristic.
　　2Ascites, pleural effusion:Ovarian fibroma complicated with pleural effusion and ascites, after tumor resection, pleural effusion and ascites disappear, defined as Meige syndrome. However, it is not common in clinical practice. Ovarian fibroma combined with ascites alone is more common, accounting for41Roughly 30%, especially in patients with large tumors and edema in the tumor stroma, the incidence is significantly higher. Ascites is very rare in benign ovarian tumors, which is also a characteristic manifestation of ovarian fibroma. Clinical patients may present with abdominal distension, abdominal enlargement, chest tightness, shortness of breath, difficulty in urination, and other symptoms.
　　3、Κοιλιακός πόνος:Η κυστίτιδα των ωοθηκών λόγω της συμπαγούς, της σκληρής υφής και της ορισμένης βαρύτητας, είναι εύκολη να γυρίσει όταν αλλάζει η θέση του ασθενούς. Στην κλινική, περίπου το ένα τρίτο των ασθενών έχει συμπτώματα κοιλιακού πόνου.
　　4、Διαταραχές της εμμηνόρροιας:Μικρός μέρος της κυστίτιδας των ωοθηκών διατηρεί ακόμα την ενδοκρινική λειτουργία. Κλινικά, οι ασθενείς μπορεί να έχουν διαταραχές της εμμηνόρροιας, αιμορραγία μετά την κύηση.

　　Η αιτία της κυστίτιδας των ωοθηκών δεν είναι γνωστή, οπότε δεν υπάρχουν αποτελεσματικές μέθοδοι πρόληψης. Οι γυναίκες της μεσήλικης ηλικίας πρέπει να κάνουν τακτικές εξετάσεις υγείας, να προσπαθούν να ανακαλύψουν την πρόωρη διάγνωση και την πρόωρη θεραπεία, να παρακολουθούν στενά τους ασθενείς μετά την θεραπεία, και να χειριστούν τους ασθενείς με επανεμφάνιση σε χρόνο.

　　Οι μεσήλικες γυναίκες που έχουν φυσιολογικό παχύ και κινούμενο πακέτο στην κοιλιακή κοιλιά, η συμπτωματολογία της ενδοκρινικής διαταραχής δεν είναι ορατή, η σκληρότητα του όγκου είναι χαρακτηριστική, συνδυάζοντας τα αποτελέσματα των εξετάσεων παρακάτω, η διάγνωση της κυστίτιδας των ωοθηκών δεν είναι δύσκολη.
　　1Εργαστηριακές εξετάσεις: όγκους σημάδια.
　　2Άλλες βοηθητικές εξετάσεις: κοιλιακή υπερηχογράφημα, λαπαροσκόπηση, ιστολογική εξέταση.

　　Μετά την χειρουργική επέμβαση, πρέπει να δώσετε μεγάλη προσοχή στη διατροφή, η διατροφή των ασθενών με κυστίτιδα των ωοθηκών πρέπει να είναι ελαφριά, να αποφεύγουν τη κατανάλωση υψηλής δόσης λακτόζης και μεγάλου όγκου ζώσιων λιπών. Αποφεύγουν τη διατροφή με προτίμηση, καταναλώνουν περισσότερα τρόφιμα πλούσια σε ίνες, μικροστοιχεία και τρόφιμα ινών, όπως μανιτάρια, φασόλια, φρέσκα λαχανικά, μανιτάρια και γαλοπούλα, κεφάλι αλάτι, μαύρη κεφάλι και καλαμαριά.

　　Η θεραπεία της κυστίτιδας των ωοθηκών προτιμάται η χειρουργική αφαίρεση, η βοηθητική ακτινοθεραπεία και η χημειοθεραπεία, έχει επιτευχθεί ο στόχος της εξάλειψης.
　　1、ΣαρκομήκηΗ κυστίτιδα των ωοθηκών είναι ένας καλοήθης όγκος, αν η άλλη ωοθήκη της νέας γυναίκας είναι φυσιολογική, μπορεί να γίνει αφαίρεση του πάσχοντος παραπαραθηκικού. Οι γυναίκες της μεσήλικης ηλικίας μπορούν να υποβληθούν σε ολική αφαίρεση του μυοματάκους και των δύο παραπαραθηκικών. Οι ασθενείς με υγρό της πνευμονικής κοιλίας και της κοιλιακής κοιλίας, η υγρότητα της πνευμονικής κοιλίας και της κοιλιακής κοιλίας φυσικά θα υποχωρήσει μετά την χειρουργική επέμβαση.
　　2、Κυτταρική σαρκομήκηΕίναι ένας καρκίνος με χαμηλή κακή πιθανότητα, συνιστάται στους ασθενείς να υποβληθούν σε ολική αφαίρεση του μυοματάκους και των δύο παραπαραθηκικών. Για τις νέες μητέρες που δεν έχουν γεννήσει, αν η άλλη ωοθήκη είναι φυσιολογική χωρίς σημάδια μετάθεσης, μπορεί να γίνει αφαίρεση του πάσχοντος παραπαραθηκικού, αλλά πρέπει να παρακολουθείται στενά. Για τους ασθενείς με σημάδια επανεμφάνισης, πρέπει να χειριστούν το συντομότερο δυνατό.
　　3、Συμπαγής σαρκομήκηΜε εξαιρετικά υψηλή κακή πιθανότητα, πρέπει να γίνει χειρουργική απομάκρυνση των καρκινικών κυττάρων των ωοθηκών, ακολουθούμενη από χημειοθεραπεία ή ακτινοθεραπεία.