Οι σπασμοί της inguinal

　　There are many causes of inguinal hernia, mainly the reduction of abdominal strength and the increase of intra-abdominal pressure. In the elderly, muscle atrophy, weak abdominal wall, and the inguinal region being even more fragile, along with the passage of blood vessels, spermatic cord, or round ligament of the uterus, provide a passage for the formation of hernia. In addition, the elderly often have diseases such as cough, asthma, constipation, and difficulty urinating due to benign prostatic hyperplasia, which cause an increase in abdominal pressure, providing momentum for the formation of hernia. If a reducible mass appears in the inguinal region, which appears when standing, walking, coughing, or working and disappears when lying flat and resting, it should be considered as a possible inguinal hernia.

　　Postoperative complications of inguinal hernia may include conditions such as scrotal hematoma. The cause is usually due to rough handling during surgery, excessive stripping surface, especially when removing large, adherent hernia sacs without thorough hemostasis. To prevent hematoma, it is required that surgery be gentle, the stripping surface must be thoroughly hemostatized, and even tiny bleeding points must be ligated and stopped one by one. For larger or adherent hernia sacs, it is not necessary to strip and remove them; it is sufficient to separate the proximal part, achieve high ligation, and thoroughly hemostatize the distal end. Open drainage does not affect the efficacy.

　　The clinical symptoms of reducible hernia can vary due to the size of the sac or the presence of complications. The basic symptom is the appearance of a reducible mass in the inguinal region, which starts small and only appears when the patient is standing, working, walking, running, coughing violently, or when an infant cries. Lying flat or pressing the mass with the hand allows it to be reduced and disappear. Generally, there is no special discomfort, only occasional local distension and referred pain. As the disease progresses, the mass can gradually increase in size, descending from the inguinal region to the scrotum or the labia majora, making walking difficult and affecting labor. The mass is pear-shaped with a pedicle, the upper end being narrow and the lower end wide. The main characteristic of irreducible indirect hernia, in addition to slightly more severe distension and pain, is that the mass cannot be completely reduced.

　　Hernia incarceration often occurs during strenuous labor or defecation, usually presenting as an indirect hernia. Clinically, it is often characterized by a sudden increase in the size of the hernia mass, accompanied by significant pain. Lying flat or pushing the mass with the hand does not allow it to be reduced. The mass is tense and hard, with marked tenderness. The incarcerated content is the omentum, with local pain often being mild; if it is a loop of intestine, not only is there significant local pain, but also symptoms such as intermittent abdominal colic, nausea, vomiting, constipation, and abdominal distension, which are indicative of mechanical bowel obstruction. Once a hernia has become incarcerated, the chance of spontaneous reduction is small; most patients' symptoms gradually worsen, and if not treated promptly, it may become strangulated.

　　Η πρόληψη του υδροcele πρέπει να περιλαμβάνει την ενίσχυση της σωματικής άσκησης, την ενίσχυση των μυών της κοιλιάς, κάτι που μπορεί να μειώσει σε κάποιο βαθμό τον κίνδυνο εμφάνισης και επανεμφάνισης του υδροcele. Για τους ασθενείς με παθήσεις του προστάτη, η λήψη φαρμάκων μπορεί να μειώσει τη δυσκολία της ούρησης, κάτι που μπορεί να προλάβει. Επιπλέον, για τους κανονικούς ανθρώπους, η αποφυγή της μεταφοράς βαρών αντικειμένων είναι σημαντική, καθώς η κλίση και η μεταφορά βαρών μπορεί να προκαλέσει υδροcele. Επιπλέον, η αυτοπροστασία κατά τη διάρκεια έντονων ασκήσεων. Για πολλούς αθλητές, ιδιαίτερα τους ποδοσφαιριστές, η πρόληψη της ασθένειας περιλαμβάνει την αύξηση της αντοχής του σώματος, την αποφυγή κρυολογήματος, της κώλας και τη διατήρηση της ευχάριστης διάθεσης, κάτι που μπορεί να μειώσει σε κάποιο βαθμό τον κίνδυνο εμφάνισης του υδροcele.

　　Το υδροcele είναι μια ανακτούμενη κόπη στην περιοχή του inguinalis, η οποία ξεκινά με μικρό όγκο, ο οποίος αυξάνεται κατά τη διάρκεια της στάσης, της βάδισης, της βήχα, της έντονης άσκησης, και οι βρέφη συχνά εμφανίζουν τον όγκο κατά τη διάρκεια της κλάψης. Ο όγκος μπορεί να επανεισέλθει στον κοιλιακό κόλπο όταν ο ασθενής είναι ανάσκεφτος ή όταν πιέζει με το χέρι. Συνήθως δεν υπάρχει ειδική δυσφορία, αλλά μπορεί να υπάρχει ελαφρά αίσθηση πυκνότητας. Με την εξέλιξη της νόσου, ο όγκος μπορεί να αυξηθεί και να πέσει στον κόλπο του κόλπου ή στην μεγάλη λεία, καθιστώντας την κίνηση δύσκολη και επηρεάζοντας την εργασία.

　　Η κλασική εξέταση του υδροcele είναι η εργαστηριακή υπερηχογράφηση, ενώ οι επίσημες κλινικές για υδροcele χρησιμοποιούν ειδική υπερηχογράφηση υδροcele για τη διάγνωση της κατάστασης του υδροcele, συμπεριλαμβανομένων του τύπου, μεγέθους και μεγέθους του κεντρικού οπάλου, μετά από την οποία ο γιατρός καθορίζει την συγκεκριμένη θεραπευτική στρατηγική.

　　Η υπερηχογράφηση υδροcele είναι μια νέα μέθοδος που χρησιμοποιεί υπερήχους Δоплανηρικής συχνότητας για την εξέταση του αίματος στο κοιλιακό ή καρδιακό κοιλίο, επιτρέποντας τη μέτρηση της ταχύτητας και της κατεύθυνσης του αίματος από το εξωτερικό. Αυτό επιτρέπει την κατανόηση της διανομής του αίματος στην περιοχή της ασθένειας και την εκτύπωση υψηλής ποιότητας χρωματικών εικόνων της παθολογικής κατάστασης, καθιστώντας την πιο εμφανή.

　　Ο ασθενής με υδροcele ενδείκνυται να καταναλώνει κατάλληλα πολλά φρέσκα λαχανικά και φρούτα, καθώς και τροφές πλούσιες σε πρωτεΐνες, που μπορούν να αυξήσουν την αντοχή των τοπικών μυϊκών οργανώσεων. Η κατανάλωση τροφών πλούσιων σε ίνες μπορεί να ανακουφίσει την καταστάση της δυσκοιλιότητας, μειώνοντας τον κίνδυνο εμφάνισης υδροcele και την πιθανότητα επανεμφάνισης. Η ενίσχυση της σωματικής άσκησης, η ενίσχυση των μυών της κοιλιάς, μπορεί να κάνει τους μύες της κοιλιάς πιο ισχυρούς και υγιείς, μειώνοντας σε κάποιο βαθμό τον κίνδυνο εμφάνισης και επανεμφάνισης του υδροcele.

　　Η θεραπεία της κοιλιακής τρήσης περιλαμβάνει συντηρητική θεραπεία και χειρουργική θεραπεία. Η κοιλιακή τρήση μπορεί να προκαλέσει εντερική στένωση, ακόμη και νεκρωτική διάτρηση, ακόμη και διάτρηση, ακόμη και θάνατο αν δεν μπορεί να ανατραπεί και να σχηματιστεί κλειστό.

　　1、θεραπεία συντηρητικής

　　Η συνconservative θεραπεία περιλαμβάνει εστίες πίεσης, εστίες πίεσης, παραδοσιακή ιατρική και φαρμακευτική, αυτές οι μεθόδους μπορούν να ανακουφίσουν τα συμπτώματα ή να καθυστερήσουν την ανάπτυξη της νόσου, αλλά δεν μπορούν να θεραπεύσουν, μερικές μη κατάλληλες μεθόδους θεραπείας θα επιδεινώσουν την κατάσταση. Αυτή η μέθοδος είναι κατάλληλη για2Βρέφη κάτω από την ηλικία ενός έτους, ηλικιωμένοι ή ασθενείς με σοβαρές ασθένειες, χρησιμοποιούν ειδικές εστίες πίεσης για να πιέσουν το κοιλιακό τρήμα, για να ανακουφίσουν τα συμπτώματα.

　　2、χειρουργική θεραπεία

　　Η χειρουργική θεραπεία είναι η μοναδική αξιόπιστη μέθοδος για τη θεραπεία της ανδρικής κοιλιακής τρήσης, με χαμηλή πιθανότητα επανεμφάνισης. Οι ευάλωτοι κοιλιακοί τρήσεις μπορούν να υποβληθούν σε προγραμματισμένη χειρουργική επέμβαση, οι δύσκολοι κοιλιακοί τρήσεις πρέπει να περιοριστούν σε σύντομο χρονικό διάστημα, οι κλειστοί και οι συμφυτικότητες πρέπει να υποβληθούν σε επείγουσα χειρουργική επέμβαση για να αποφευχθούν σοβαρές συνέπειες. Η χειρουργική θεραπεία διαιρείται σε παραδοσιακή χειρουργική επανορθωτική τεχνική και τεχνική ανεπαίσθητης χειρουργικής, σήμερα η διεθνής αναγνώριση είναι η τεχνική ανεπαίσθητης χειρουργικής, περιλαμβάνει ανοιχτή και λαβυρίνθια χειρουργική.

　　(1()). Οι ασθενείς που υποβάλλονται σε παραδοσιακά χειρουργικά, πρέπει να αποφεύγουν το φαγητό πριν από τη χειρουργική επέμβαση, και πρέπει να παραμένουν στο κρεβάτι για αρκετές ημέρες, να χορηγούνται ενδοφλέβια, να τοποθετούνται ουροφόροι, οι ασθενείς έχουν έντονο πόνο μετά τη χειρουργική επέμβαση, η ανάρρωση είναι αργή, η πιθανότητα επανεμφάνισης είναι υψηλή, πολλοί ασθενείς με καρδιακές, πνευμονικές και αγγειακές νόσους δεν μπορούν να υποστούν γενική αναισθησία ή τοπική αναισθησία και δεν μπορούν να χειρουργηθούν.

　　Ανοιχτή χειρουργική ανεπαίσθητη χειρουργική, μετά από την εισαγωγή από το εξωτερικό, εξαπλώθηκε γρήγορα. Η χειρουργική μπορεί να γίνει υπό τοπική αναισθησία, με χαμηλή πιθανότητα επανεμφάνισης, μικρή δυσκολία, συνήθως απαιτείται η νοσηλεία.2～5ημέρες, και μπορεί να ολοκληρωθεί στο ιατρείο, με γρήγορη ανάρρωση μετά τη χειρουργική επέμβαση.

　　(2()). Τα τελευταία χρόνια, η λαβυρίνθια χειρουργική έχει επιτύχει σημαντικά βήματα. Η πλήρης εξωπερικολλική επανορθωτική χειρουργική με λαβυρίνθιο (συντομευμένα TEP) απαιτεί δύο 0.5Χιλιοστάμμετρος, μια1Χιλιοστάμμετρος τομή, χωρίς να εισέλθει στο κοιλιακό κελί, εξάγει το δοχείο του κοιλιακού τρήματος εκτός του περιτένους και καλύπτει το κενό που εξέρχεται με τεχνητή πλέξη. Αυτός ο τρόπος είναι κατάλληλος για τη θεραπεία των δυο πλευρών των κοιλιακών τρήσεων και των επαναληπτικών τρήσεων, και έχει μικρή τραυματική, γρήγορη ανάρρωση και χαμηλή πιθανότητα επανεμφάνισης.