Συνοψίζοντας, οι περισσότερες περιπτώσεις οσφυοπαλατιτικής αρθρίτιδας δεν είναι ανεξάρτητες ασθένειες, αλλά προκαλούνται από άλλες ασθένειες, όπως πολλοί ασθενείς με σpondyloarthritis ανιδιοπαθής παρουσιάζουν οσφυοπαλατιτική αρθρίτιδα στην αρχή της νόσου, οπότε η διάγνωση της οσφυοπαλατιτικής αρθρίτιδας δεν είναι αρκετή, πρέπει να ελεγχθεί ποιός είναι ο λόγος που την προκαλεί. Αν πρόκειται για σpondyloarthritis, η θεραπεία της πρωτογενούς ασθένειας είναι η κύρια. Ωστόσο, η οσφυοπαλατιτική αρθρίτιδα συνήθως δεν σχετίζεται με τον νευροπαθικό σύνδεσμο του ισχίου.
Η αρθρίτιδα σπονδυλοοστοیتίδας του σπονδυλοοστού αποτελείται από την ανώτερη επιφάνεια του σπονδύλου και την επιφάνεια του οστού του οστού, η οποία σχηματίζει μια μικρή κίνηση. Η επιφάνεια του γόνου του οστού είναι άγεια, η ανώτερη επιφάνεια του γόνου του οστού και η επιφάνεια του οστού του οστού είναι πολύ στενά συνδεδεμένες, η κapsύλη του γόνου του οστού είναι σκληρή και υπάρχει μια ισχυρή συνδέσμος για να ενισχύσει. Ο κύριος συνδέσμος είναι ο συνδέσμος του σπονδυλοοστού, ο οποίος βρίσκεται στην οπίσθια και ανώτερη επιφάνεια του γόνου του οστού, συνδέει τον οπίσθιο οστικό κώδικα και τον οστικό κώδικα του οστού. Στην εμπρόσθια και οπίσθια πλευρά του γόνου του οστού υπάρχουν επίσης ο σπονδυλοοστού και ο σπονδυλοοστού. Αυτές οι δομικές ιδιότητες ενισχύουν την σταθερότητα του γόνου του οστού, σε κάποιο βαθμό περιορίζουν την κίνηση του γόνου του οστού, και είναι ευεργετική για την μετάδοση του βάρους από το γόνο του οστού στο κάτω άκρο, και την αποσφαλμάτωση της δόνησης και της δόνησης από το ύψος της γης ή του άλματος.