Η μέση λιποπαράλυση

　　Οι λόγοι για την ανάπτυξη μέσης λιποπαράλυσης περιλαμβάνουν τα εξής:

　　1.Μακροχρόνιος αλκοολισμός Ο οινοπνευματικός είναι ο πρώτος σκοτωμός που βλάπτει τον ήπαρ.

　　2.Υπερφόρτωση θρεπτικών συστατικών Πrolonged intake of excessive animal fats, vegetable oils, proteins, and carbohydrates.

　　3.Αποτελεσματική διατροφή Οι παχύσαρκοι είναι πιο πιθανό να αναπτύξουν λιποπαράλυση, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι οι λιγότερο παχύσαρκοι δεν μπορεί να αναπτύξουν λιποπαράλυση.

　　4.Διαβήτης, ηπατίτιδα, υπερthyroidism, σοβαρή αναιμία και άλλες χρόνιες ασθένειες Οι ασθενείς με διαβήτη λόγω της ινσουλίνης έχουν υψηλότερη πιθανότητα να αναπτύξουν λιποπαράλυση σε σύγκριση με τους ασθενείς χωρίς διαβήτη.2πλασμα.

　　5.Ηπατική βλάβη από φάρμακα Η ηπατική βλάβη από φάρμακα αντιπροσωπεύει το...1/10Η ηπατίτιδα λίπους είναι ένας κοινός τύπος. Υπάρχουν δεκάδες φάρμακα που σχετίζονται με την ηπατίτιδα λίπους, όπως η τετρακυκλίνη, η ακετυλοσαλικυλικό οξύ, τα στεροειδή, οι συνθετικές οιστρογόνα, η αμινοϊοδίνη, η νιφεντιπίνη, ορισμένα αντιόγονα καρκίνου και αντιλιπιδαιμικά φάρμακα, που μπορούν να προκαλέσουν την συσσώρευση λίπους στο ήπαρ.

　　6Η υπερλιπιδαιμία, η υπερχοληστεριναιμία έχει στενή σχέση με την ηπατίτιδα λίπους, ιδιαίτερα η υπερλιπιδαιμία τριγλυκεριδίων, η οποία συχνά συνοδεύεται από obeσή, διαβήτη και τοξικότητα αλκοόλ. Επιπλέον, ορισμένα βιομηχανικά τοξίνες, όπως η φωσφόρος, η αργίλη, ο πυρίτιδος, ο αργento, ο χαλκός, ο βαρύχαλκο, το τετραχλωρομεθάνιο κ.λπ., μπορούν επίσης να προκαλέσουν ηπατίτιδα λίπους. Η εγκυμοσύνη, η γενετική ή η ψυχολογική και κοινωνική παράγοντες, όπως η υπερβολική καθιστική εργασία, η έλλειψη σωματικής δραστηριότητας, η ανεταλή ζωή κ.λπ., έχουν επίσης σχέση με την ηπατίτιδα λίπους.

　　Τα συχνά συνεργετικά συμπτώματα της μέτριας ηπατίτιδας λίπους περιλαμβάνουν τα εξής:

　　1Άλλες εκφράσεις της τοξικότητας του αλκοόλ, όπως η εξάρτηση από το αλκοόλ, η παγκρεατίτιδα, η περιφερική νευρίτιδα, η αναιμία γλώσσας, η ηπατίτιδα αλκοόλ, η ηπατοπάθεια κ.λπ.

　　2Η ηπατίτιδα λίπους υπερπληθωρισμού συχνά συνυπάρχει με άλλες βασικές ασθένειες όπως η obeσή, η διαβήτης, η υπερλιπιδαιμία, η υπέρταση, η αθηροσκλήρωση της αορτής (σύντομο όνομα: καρδιακή νόσος), η αρθρίτιδα, η χολόλιθος κ.λπ.

　　3Η ηπατίτιδα λίπους με έλλειψη θρέψης συχνά συνυπάρχει με χρόνιες καταναλωτικές ασθένειες όπως η τубερκοκώκηση, η ελκώδης κολίτιδα κ.λπ.

　　4Η οξεία ηπατίτιδα λίπους κατά τη διάρκεια της εγκυμοσύνης συχνά συνοδεύεται από ανεπάρκεια νεφρικής λειτουργίας, υπογλυκαιμία, παγκρεατίτιδα, σήψη, διάχυτη εσωτερική αιμορραγία (DIC).

　　5Οι ασθενείς με σοβαρή ηπατίτιδα λίπους μπορεί να έχουν υδροθόρυβο και οίδημα στις κάτω άκρα, και άλλες μπορεί να έχουν αγγειακές ερυθρότητες, ανάπτυξη μαστών στους άνδρες, συρρίκωση των όρχεων, ημικρυσταλλική αδυναμία, κ.λπ.

　　6Η υπερλιπιδαιμία, λόγω της συσσώρευσης λίπους στο ήπαρ, προκαλεί βλάβη στο ήπαρ, μείωση της σύνθεσης της υψηλής πυκνότητας λιπιδίων, αύξηση της σχετικής πυκνότητας και της εξαιρετικά χαμηλής πυκνότητας λιπιδίων, προκαλώντας υπερλιπιδαιμία, γίνεται ένας κίνδυνος για την καρδιακή νόσο και την εγκεφαλική εγκατάσταση. Και η υπερλιπιδαιμία που προκαλείται από διάφορους λόγους μπορεί να προκαλέσει ηπατίτιδα λίπους, δημιουργώντας έναν κακό κύκλο. Τα κύρια συμπτώματα είναι η κεφαλαλγία, η κόπωση, η θωρακική κούραση κ.λπ.

　　7Η υπογλυκαιμία, η αιμορραγική αναιμία, η σύνδρομο υπερλιπιδαιμίας αλκοόλ, είναι κυρίως κοινά στους ασθενείς με ηπατίτιδα αλκοόλ.

　　Τα τυπικά συμπτώματα της μέτριας και σοβαρής ηπατίτιδας λίπους περιλαμβάνουν απάθεια, αίσθημα πέψης, κόπωση, πυρετό, ναυτία, εμετό, απώλεια βάρους, πόνος ή κτυπήματα στην περιοχή του άνω δεξιού κοιλιακού κ.λπ. Η ήπαρ μπορεί να είναι ελαφρώς επεκταμένη με πόνο κατά την αφή, και λίγοι ασθενείς μπορεί να έχουν αύξηση του σπλήνα και της ηπατοπάχης.

　　Όταν η υπερβολική καταkładση λίπους στο ήπαρ μπορεί να επεκτείνει το φλοιό του ήπατος, να τραβήξει τα λάστιχα του ήπατος, και να προκαλέσει έντονο πόνο ή πίεση στην περιοχή του άνω δεξιού κοιλιακού, κτυπήματα ή πυρετό, αύξηση των λευκοκυττάρων, και αυτές οι συμπτώματα είναι εύκολα να συγχέονται με κρίση άγχους, οπότε πρέπει να διαφοροποιηθούν από τις ασθένειες του ήπατος, του χοληδόχου και του γαστρεντερικού συστήματος, όπως η οξεία ηπατίτιδα, η χρόνια ηπατίτιδα, η ηπατοπάθεια, η οξεία και χρόνια γαστρίτιδα, κ.λπ., για να διασφαλιστεί η σωστή διάγνωση και η έγκαιρη θεραπεία.

　　Οι άνθρωποι μετά την μέση ηλικία παρουσιάζουν μείωση της βασικής μεταβολικής τους ρυθμίδας, τα λίπη συσσωρεύονται γρήγορα στην κοιλιά και μετατρέπονται σε σωματική μορφή με μέτρια περιφέρεια, όταν εμφανίζεται το 'μπαμπούκι', τα λίπη στο εσωτερικό των εσωτερικών οργάνων συχνά συσσωρεύονται σοβαρά, και είναι υψηλού κινδύνου για ηπατίτιδα λίπους. Η υγεία που προκαλεί η μέτρια ηπατίτιδα λίπους δεν πρέπει να αγνοείται, οπότε η πρόληψη της ηπατίτιδας λίπους είναι πολύ σημαντική.

　　Οι έρευνες έχουν δείξει ότι ένας πέμπτος ασθενής με λιπαρή ηπατίτιδα θα μπορούσε να αναπτύξει κίρρωση του ήπατος, λόγω της επίδρασης της λιπαρής ηπατίτιδας στην μεταβολική λειτουργία του ήπατος και της φλεγμονής των ηπατοκυττάρων, αν συνεχιστεί η επιδείνωση, θα μπορούσε να αναπτυχθεί η ίνωση του ήπατος, η κίρρωση του ήπατος, ακόμη και ο καρκίνος του ήπατος. Για να μειώσουν τα λίπη στο σώμα, πέρα από την άσκηση, η διατροφή πρέπει να είναι ισορροπημένη, και πρέπει να ελεγχθεί η πρόσληψη θερμίδων. Οι ασθενείς με ελαφρώς λιπαρή ηπατίτιδα πρέπει να υπολογίζουν την θερμίδα των τροφών πριν από κάθε γεύμα, και να καταναλώνουν φυτικές ίνες πλούσιες σε λαχανικά και φρούτα, για να αποκτήσουν την αίσθηση της πείνας και να ελέγξουν την απορρόφηση των θερμίδων, για να αποφύγουν την μετατροπή των περιττών θερμίδων σε λίπη που αποθηκεύονται στο ήπαρ. Εκτός από τις φυτικές ίνες, πρέπει επίσης να λαμβάνουν αντιοξειδωτικά θρεπτικά συστατικά, καθώς οι θρεπτικά συστατικά όπως η βιταμίνη A, C, E και η ομάδα Β είναι απαραίτητα για τη μείωση της υπεροξείδωσης των λιπαρών κατά τη διάρκεια της μεταβολικής διαδικασίας του ήπατος.

　　Τα εργαστηριακά έλεγχοι για την ελαφρώς λιπαρή ηπατίτιδα περιλαμβάνουν τα εξής:

　　Ελεγχόμενη αίματοςΗ λιπαρή ηπατίτιδα λόγω της πίεσης των λιπαρών κυττάρων, μερικές φορές εμφανίζεται αυξημένη ΑΣΤ, β-γλουκοζαμίνες, φεροπρωτεΐνη, apoA, και χολικά οξέα συχνά αυξάνονται. Οι κλινικές έρευνες έχουν δείξει ότι μόνο20％-30％ της λιπαρής ηπατίτιδας έχει ένα ή περισσότερα από τα παραπάνω αίματολογικά σημεία ανωμαλίας, και δεν είναι συγκεκριμένα.

　　ΥπερηχογράφησηΚαθώς η λιπαρή απόθεση των ηπατοκυττάρων είναι σημαντική, η απορρόφηση της ενέργειας των υπερήχων είναι σημαντική και παράγει δράση διάσπασης, οπότε η ενέργεια των υπερήχων κυρίως απορροφάται στο πρόσωπο του ήπατος, η ενέργεια των υπερήχων στο οπίσθιο μέρος είναι σημαντικά μειωμένη, η δομή των αγωγών στο ήπαρ γίνεται πιο λεπτή και ασαφής. Η υπερηχογράφηση μπορεί να εντοπίσει την περιεκτικότητα του ήπατος σε λίπη.3Η περιεκτικότητα σε λιπίδια του ήπατος άνω του 0％5Ο ρυθμός ευαισθησίας της λιπαρής ηπατίτιδας άνω του 0％100％.

　　CT έλεγχοςΗ διασπειρασμένη λιπαρή ηπατίτιδα χαρακτηρίζεται από τη γενική χαμηλή πυκνότητα του ήπατος, η ενίσχυση μετά την ενίσχυση ηχητική εικόνα του ήπατος εμφανίζεται πολύ σαφής, η μορφή και η κατεύθυνση δεν είναι παράξενα. Η τιμή του CT είναι αρνητικά συσχετισμένη με την ποσότητα της λιπαρής απόθεσης στο ήπαρ.

　　Ακτινογνωστική ραδιενέργειαΗ ακτινογνωστική ραδιενέργεια μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί για τη διάγνωση της λιπαρής ηπατίτιδας, αλλά είναι έλλοχος σε συγκεκριτικότητα, αξίζει να σημειωθεί ότι η τοπική λιπαρή πυκνότητα στο ήπαρ, η υπερηχογράφηση μπορεί να εμφανιστεί ως περιορισμένη κατάληψη, ενώ η ακτινογνωστική ραδιενέργεια εμφανίζεται φυσιολογική, βοηθά στη διάγνωση.

　　Βιοψία του ήπατοςΗ βιοψία του ήπατος υπό υπερηχογράφημα είναι η κύρια μέθοδος για τη διάγνωση της λιπαρής ηπατίτιδας, η μορφολογική εξέταση απαιτεί ειδικές χρωματογραφικές μεθόδους, ιστογενετική χημεία, οργανική χημεία και ειδικές κυτολογικές εξετάσεις, μπορεί να βελτιώσει την ακρίβεια της διάγνωσης.

　　Η διατροφή για την ελαφρώς λιπαρή ηπατίτιδα πρέπει να δώσει προσοχή σε αυτά, όπως οι μακροχρόνιες και μεγάλης ποσότητας κατανάλωση οινοπνεύματος πρέπει να αποφύγουν το οινόπνευμα, η υπερπλήρωση θρεπτικών συστατικών, οι παχύσαρκοι πρέπει να ελέγχουν στενά τη διατροφή τους, ώστε το βάρος να επιστρέψει στο φυσιολογικό, η διατροφή για την ελαφρώς λιπαρή ηπατίτιδα πρέπει να δώσει προσοχή σε αυτά, οι διαβητικοί με λιπαρή ηπατίτιδα πρέπει να ελέγχουν ενεργά και αποτελεσματικά τον γλυκόζη, οι ασθενείς με υποθρεπτική λιπαρή ηπατίτιδα πρέπει να αυξήσουν κατάλληλα τη θρεπτική τους πρόσληψη, ειδικά την πρόσληψη πρωτεϊνών και βιταμινών. Η διατροφή για την ελαφρώς λιπαρή ηπατίτιδα πρέπει να δώσει προσοχή σε αυτά,总的来说, η αφαίρεση της αιτίας είναι ωφέλιμη για την ελέγχωση της λιπαρής ηπατίτιδας.

　　Εκτός από αυτά τα μέτρα διατροφής για τη μέση αδipoπηκτική ηπατίτιδα, οι ασθενείς με αδipoπηκτική ηπατίτιδα πρέπει να προτείνουν υψηλή πρωτεΐνη, υψηλή βιταμίνη, χαμηλή ζάχαρη, χαμηλή λίπη διατροφή, δεν πρέπει να τρώνε ή να τρώνε λίγο ζωικό λίπος, γλυκά (συμπεριλαμβανομένων των σάλτσας με ζάχαρη) να τρώνε περισσότερα λαχανικά, φρούτα, τρόφιμα πλούσια σε ίνες, και υψηλή πρωτεΐνη κρέας, ποτά, προϊόντα γλυκών, και να μην τρώνε γλυκά, δεν πρέπει να τρώνε γλυκά πριν τον ύπνο.

　　Η κύρια αρχή της θεραπείας της μέσης αδipoπηκτικής ηπατίτιδας στη δυτική ιατρική είναι η αντιfibρωτική, τα συνηθισμένα φάρμακα περιλαμβάνουν την τρετοϊνοική οξέα (βιταμίνη A), την interferon, τα παραγόμενα από την προλίνη, τα φάρμακα που αναστέλλουν την οξείδωση της προλίνης και την colchicine, τουλάχιστον επεμβαίνουν σε μια ή περισσότερες διαδικασίες της παραγωγής κολαγενής. Η τρετοϊνοική οξέα και η β-καροτίνη και άλλα παραγόμενα από την βιταμίνη A έχουν θεραπευτική δυνατότητα. Η interferon έχει τρία τύπος, α, β, γ, πιστεύεται ότι τα α και γ τύποι της interferon έχουν σημαντική αντιfibρωτική επίδραση, και η αντιfibρωτική επίδραση του γ τύπου της interferon είναι το πιο ισχυρό. Επομένως, η χρήση της interferon στους ασθενείς με ανεπαρκή ηπατική κυστική ίνωση μπορεί να προκαλέσει κατάσταση ανεπαρκούς.

      Σήμερα, η interferon χρησιμοποιείται κυρίως για τη θεραπεία της ενεργού περιόδου της κρoνικής ιογενούς ηπατίτιδας, για να συνδυαστεί η αντιϊική και η αντιfibρωτική, δεν προτείνεται η χρήση μετά την ανάπτυξη της ανεπαρκούς ηπατικής κυστικής ίνωσης; Η colchicine μπορεί να δράσει σε διαφορετικά στάδια της σειράς της κολαγενικής αντίδρασης, αλλά η μεγάλη κλινική έρευνα για τη θεραπεία ασθενών με κυστική ίνωση με colchicine δεν ήταν επιτυχής, δεν ήταν σημαντικά καλύτερη από το παρατηρητήριο σε βελτίωση της λειτουργίας του ήπατος, την αντιfibρωτική και την επέκταση της ζωής των ασθενών; Η κορτικοστεροειδή μπορούν να αναστείλουν τη σύνθεση της κολαγενής, και να αναστείλουν την ενεργότητα της κολαγενάσης, να προωθήσουν τη διάσπαση της κολαγενής, αλλά η μακροχρόνια χρήση αυτών των φαρμάκων έχει σοβαρές ανεπιθύμητες ενέργειες και μειώνει την ανοσία του οργανισμού, οπότε είναι δύσκολο να προτείνουνται κλινικά για τη θεραπεία της ηπατικής fibρωσης; Η ηπατοκυτταρικός παράγοντας ανάπτυξης μπορεί να διεγείρει την ενεργότητα της κολαγενάσης για να προωθήσει τη διάσπαση της κολαγενής, και να αναστείλει την TGF-Η υπερφυσική έκφραση του γονιδίου β και η αναστολή της απολέπισης των ηπατοκυττάρων, έχουν την επίδραση της αντιηπατοfibρωσης. Επιπλέον, μπορεί να κινητοποιήσει τα λίπη, μπορεί να μειώσει την έκταση της αδipoπηκτικής ηπατίτιδας, αλλά η κλινική του αποτέλεσμα αναμένεται να επαληθευτεί περαιτέρω.