مرض التكاثر الاكليني للرئة

　　أولاً، أسباب الإصابة

　　لم يكشف بعد سبب هذه المجموعة من الأمراض بالكامل.

　　ثانيًا، آلية تطور المرض

　　لكن يعتقد غالبًا أن آلية تطور المرض مرتبطة بالتفاعل التحسسي. في السنوات الأخيرة، مع تطور فهم البيولوجيا الاكلينية للليمفاوية الاكلينية، أصبحت هناك معرفة متزايدة حول السلوك البيولوجي للليمفاوية الاكلينية. الآن نعلم أن الليمفاوية الاكلينية عادة ما تكون تحت سيطرة الخلايا المساعدة التائية، ويمكنها إطلاق العديد من الجسيمات الوسيطة، بالإضافة إلى إطلاق العديد من الأجسام المضادة، والأحرار الذرية للأكسجين، و代谢 من حمض الأراخيدون، وكل هذه المكونات تشارك في عملية إصابة الأنسجة الرئوية. ومع ذلك، لم يكن من الواضح بعد ما إذا كانت الليمفاوية الاكلينية هي عامل بدء الالتهاب أو نتيجة للالتهاب، ويبقى موقعها في تطوير المرض غير واضح ويحتاج إلى توضيح إضافي.

　　في بعض الأحيان، قد يظهر حكة جلدية. في الحالات الشديدة، يمكن أن يكون خطرًا على الحياة نتيجة انسداد القناة الهوائية الدقيقة أو الفشل القلبي. لذلك، يجب أن يتم العلاج النشط عند اكتشاف المرض، ويجب اتخاذ إجراءات للوقاية بشكل مستمر.

　　تظهر أعراض مثل ضيق التنفس، الضعف، الحمى المنخفضة، السعال، والهزيمة، يمكن أن تكون حادة أو تحت الحادة أو مزمنة، ويمكن أن تختلف مدة المرض بشكل كبير، بالإضافة إلى مرض الالتهاب الرئوي الاكليني الاكليني الحاد (AEP) ومرض الالتهاب الرئوي الاكليني المزمن (CEP).

　　المعايير الرئيسية المستخدمة حاليًا لتحديد هذا النوع من الأمراض هي3نوع:

　　1、ملاحظة ارتفاع خلايا الليمفاوية الاكلينية في الدم الوريدي والتحولات المبرمجة في صورة الاشعة السينية للرئة.

　　2، نسبت سلول‌های اوسینوفیل در شستشوی بافت هوایی ریه به وضوح افزایش یافته است.

　　3، نمونه‌برداری از بافت ریه و ریه‌های هوایی (TBLB)، تغییرات مشترک در بافت‌های ریه و فضاهای اطراف ریه‌ها وجود دارند و BAL و TBLB در حذف عفونت‌های میکروبی و تومورها نیز ارزش زیادی دارند.

　　این بیماری هنوز هیچ راه پیشگیری موثری ندارد، تشخیص زودرس و تشخیص زودرس کلید پیشگیری و درمان این بیماری است. تداوی علت اصلی بیماری به عنوان اولویت قرار می‌گیرد و نباید در کشتن سلول‌های اوسینوفیل گیر کرد. برای سندرم هپوسینوفیلی اولیه، کورتیکواستروئیدها می‌توانند برای کاهش浸润 سلول‌های اوسینوفیل استفاده شوند. در صورت نیاز، می‌توان از هیدروکینون، وینکستروئین یا بنزوتیازین استفاده کرد. برای بیمارانی که به درمان‌های بالا پاسخ نمی‌دهند یا نمی‌توانند آنها را تحمل کنند، α‌ایترفرون ممکن است مؤثر باشد.

　　1، سلول‌های اوسینوفیل خون اطراف به وضوح افزایش یافته‌اند.

　　2، تغییرات X‌ردانگی ریه معمولاً موقتی هستند.

　　3، افزایش کل IgE در خون، به جز عوامل انگلی.

　　4، شستشوی بافت هوایی ریه: سلول‌های اوسینوفیل در شستشوها به وضوح افزایش یافته‌اند.

　　5، نمونه‌برداری از بافت ریه و ریه‌های هوایی: سلول‌های اوسینوفیل به طور گسترده در بافت‌های ریه و فضاهای اطراف ریه‌ها وجود دارند.

　　بیماران مبتلا به浸润 سلول‌های اوسینوفیل ریه باید چه غذاهایی بخورند تا بدن سالم باشد:

　　1، باید غذاهایی غنی از پروتئین با کیفیت بالا بخورید

　　2، باید غذاهایی غنی از ویتامین بخورید

　　3، باید غذاهایی غنی از مواد معدنی فراوان بخورید

　　(اطلاعات بالا صرفاً برای اطلاعات عمومی است، برای اطلاعات بیشتر با پزشک مشورت کنید)

　　تداوی:

　　یامیناسین (هیپکین) داروی انتخابی برای این بیماری است و برنامه درمانی به عنوان6～8میلی‌گرم/متریک (kg·d) تقسیم می‌شود3مرتبه خوراکی ادامه دارد3در هفته‌ها علائم بالینی و افزایش سلول‌های اوسینوفیل خون اطراف و BALF و تغییرات X‌ردانگی غیرعادی ریه معمولاً پس از شروع درمان دیده می‌شود7～10روزها تسکین می‌یابد2در ۰٪ موارد، بازگشت می‌تواند دوز یامیناسین را افزایش داده و دوره درمان را به طور مناسبی طولانی‌تر کند مانند8～12میلی‌گرم/متریک (kg·d) ادامه دارد3～4مریضانی که در برابرDEC درمان می‌شوند، می‌توانند از داروهای ضد کرم مانند carbendazime ethyl acrylate arsenic استفاده کنند.