تورم المفصل الخلفي للساق

　　تورم المفصل الخلفي للساق هو اسم عام لجميع التورمات السائلة في المفصل الخلفي للساق. يمكن تقسيمها إلى اثنين: الأول يحدث غالبًا في الأطفال، والثاني يمكن أن يحدث بسبب أمراض في المفصل مثل الإصابات المزمنة، ولكن بعض المرضى يحدث لديهم بشكل متزامن مع أمراض المفصل الركبي المزمنة. يحدث التهاب المفصل الخلفي للساق عند الكبار غالبًا بسبب أمراض المفصل الركبي والتهاب المفصل الوركي. أكثر التورمات شيوعًا هي التورمات في غشاء المفصل بين العضلة المعدية والعضلة المعدية، والغشاء هذا يربط غالبًا بالغشاء الخلفي للمفصل، ويظهر في المرضى فوق الـ 40 عامًا بشكل شائع، ويكون الذكور أكثر من الإناث، مما يؤدي إلى قيود في التمدد والثني الميكانيكي، والآلام خفيفة، ولكن الشعور بالانتفاخ والتوتر واضح.

　　بالإضافة إلى الأعراض العامة، يمكن أن تسبب تورمات المفصل الخلفي للساق أمراضًا أخرى، وتشمل التوصيفات المتعلقة بالcomplications. لذلك، يجب العلاج النشط عند اكتشافها، ويجب اتخاذ إجراءات وقائية في حياة اليومية. يؤثر المرض بشكل كبير على حياة المرضى اليومية، لذا يجب التركيز على الوقاية.

　　التهاب المفصل الخلفي للساق يحدث غالبًا في الأطفال والكبار، والتهاب الأطفال يحدث بسبب عوامل وراثية، وهو متساوي في الجانبين. يظهر الكبار غالبًا بصورة ضعف مفصل الركبة، ضعف، ألم في الجزء الخلفي من المفصل. يمكن أن يمنع تورمات كبيرة من حركة المفصل الركبي، وقد يؤثر حتى على العودة الوريدية للورك، مما يؤدي إلى تورم محلي أو في مناطق تحت الركبة. يلاحظ معظم المرضى عدم وجود أعراض كثيرة، ولكن يمكن أن تؤدي تورمات كبيرة إلى قيود في حركة المفصل الركبي.

　　پارنئوسیست‌های استخوانی هیچ روش پیشگیری خاصی ندارد. رژیم غذایی بیماران باید سبک و قابل هضم باشد و میوه‌ها و سبزیجات بیشتری بخورند و رژیم غذایی را به طور منظم تنظیم کنند و به سلامت کافی توجه کنند. علاوه بر این، بیماران باید از غذاهای تند، چرب، سرد و غذاهای تازه خودداری کنند.

　　مشارکت‌های آزمایشگاهی برای پارنئوسیست‌های استخوانی به شرح زیر است:
　　1، بررسی فیزیکی:در ناحیه پارنئو می‌توان یک توده انعطاف‌پذیر و متحرک لمس کرد که سطح آن صاف است و بافت آن نسبتاً نرم است و درد کمتری دارد و به پوست یا بافت‌های دیگر چسبیده نیست.
　　2، بررسی رادیوگرافی:با تزریق هوا به داخل کیسه و عکسبرداری از رادیوگرافی، می‌توان تشخیص داد که کیسه با مفصل ارتباط دارد و با این روش می‌توان تشخیص را تأیید کرد.

　　بیماران مبتلا به پارنئوسیست‌های استخوانی باید به طور منظم رژیم غذایی را تنظیم کنند و از غذاهای نمک‌دار، تند، کباب و غذاهای سرخ کرده خودداری کنند. رژیم غذایی بیماران باید سبک و قابل هضم باشد و میوه‌ها و سبزیجات بیشتری بخورند و رژیم غذایی را به طور منظم تنظیم کنند و به سلامت کافی توجه کنند. علاوه بر این، بیماران باید از غذاهای تند، چرب، سرد و غذاهای تازه خودداری کنند.

　　پارنئوسیست‌های استخوانی عمدتاً دو نوع هستند، یکی از آنها درمان دارویی پس از استخراج مایع کیسه است، یعنی پس از استخراج مایع کیسه به داخل کیسه تزریق می‌شود1درصد لیدوکائین و دوبوپرون7مجموعه‌ای از 26 میلیمتر، هفته‌ای4تا8مل، هفته‌ای1مرة أخرى، می‌توان بهبود خوبی در درمان به دست آورد. برای کسانی که به درمان‌های ذکر شده پاسخ نمی‌دهند، می‌توان عمل برداشتن پارنئوسیست‌های استخوانی انجام داد.

　　نرخ بازگشت به حالت اولیه در پارنئوسیست‌های استخوانی و عمل‌های جراحی باز بسیار بالا است. پارنئوسیست‌های استخوانی نمی‌تواند علت پارنئوسیست‌های استخوانی را برطرف کند و بازگشت به حالت اولیه آسان است. در برخی موارد، ممکن است به دلیل تغییرات آناتومیکی در طول عمل جراحی یا مهارت‌های جراحی که اغلب دشوار است که دقیقاً دهانه کیسه را تشخیص دهیم، و گاهی اوقات نمی‌توان کیسه را به طور کامل برش داد. تفاوت‌های بین پارنئوسیست‌های استخوانی کودکان و بزرگسالان وجود دارد، کودکان معمولاً با مفاصل ارتباطی ندارند و به ندرت با تغییرات درون مفصل همراه هستند و معمولاً خودبه‌خود بهبود می‌یابند. اما بزرگسالان معمولاً با تغییرات درون مفصل همراه هستند و در طول عمل جراحی باید به تغییرات درون مفصل توجه شود تا از بازگشت به حالت اولیه جلوگیری شود. به طور کلی، پارنئوسیست‌های استخوانی باید برداشته شوند، بررسی‌های لاپاروسکوپی قبل از عمل انجام شود و بیشتر از طریق برش‌های پسروبی یا پسویل استفاده شود. عمل پس از عمل باید با بلند کردن پاها و تمرینات عضلات چهارسر ران انجام شود.